คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - MY LOVE - [ Jonghyun & Yoona ] Ft. YONGSEO,SNSD,EXO
Moment ... คู่นี้มาจากรายการ Music Bank (18/01/2013)
ที่ยุนอาและซอฮยอนเป็น MC คิคิ ~
ดูสายตาจงฮยอนที่จ้องเหม่งยุนสิค่ะ >"<
เห็นแล้วมันฟินเกินห้ามใจ ^____^
ผู้ชนะในวันนี้ I Got A Boy ‘โซนยอชิแด!!’
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
สิ้นเสียงประกาศจากพิธีกรสาวในรายการมิวสิคแบงค์ เหล่าโซวอนแฟนคลับของเก้าสาวโซนยอชิแดต่างส่งเสียงกรี๊ดแสดงความดีใจที่สาวๆคว้าอันดับหนึ่งมาครองถึงสองสัปดาห์ติดต่อกัน ทิฟฟานี่ ซูยอง แทยอน ซันนี่ ยูริ ฮโยยอน ซอฮยอน เจสสิก้าและยุนอา ส่งยิ้มไปให้แฟนคลับด้วยความดีใจก่อนที่แดนซ์แมทชีนของวงจะกล่าวขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุน
“ดีใจด้วยนะสาวๆ”เบคจียงรุ่นพี่ในวงการเพลงแสดงความดีใจกับเหล่ารุ่นน้องอย่างโซนยอชิแดที่เอาชนะเธอไปได้โดยที่เธอนั่นชื่นชมกับความสามารถทั้งการร้อง การเต้น เธอเองก็ยังเป็นแฟนคลับตัวยงของพวกเธอด้วยเช่นกัน
“ขอบคุณคะออนนี่”เจสสิก้าโค้งขอบคุณรุ่นพี่สาวและยุนอาก็เดินมากอดเอวรุ่นพี่อย่างเบคจียงด้วยเช่นกัน
ถึงช่วงที่ผู้ชนะจะแสดงตอนท้ายรายการเหล่านักร้องที่เดบิวต์และคัมแบคต่างเข้ามาแสดงความดีใจกับพวกเธอก่อนจะลงจากเวทีไป ซึ่งก็ร่วมไปถึงวงดนตรีชื่อดังอย่าง CNBLUE ที่สนิทกับโซนยอชิแดเพราะสาเหตุมาจากลีดเดอร์ของวงอย่างยงฮวากับมักเน่ซอฮยอนเข้าร่วมรายการ WE GOT MARRIED ด้วยกัน แต่พอจบรายการนี่ไปใครจะรู้ว่าสองคนนี้กำลัง ... คบกัน!
“ยินดีด้วยอีกครั้งนะยัยเหม่ง”จงฮยอนมือกีตาร์ของวงCNBLUEกระซิบบอกยุนอาระหว่างที่กำลังจะเดินลงจากเวที
“ขอบคุณนะ”หญิงสาวส่งยิ้มตอบกลับก่อนจะโค้งตัวให้กับทุกคนที่เดินผ่าน
จากนั้นทั้งเก้าคนก็ต่างพากันร้องเพลงและเต้นด้วยความสนุกสนานโดยที่แต่ละพลัดกันถือโล่รางวัลที่ได้มาจากรายการ สำหรับช่อดอกไม้ซูยองกับแทยอนก็โยนไปให้เหล่าแฟนคลับที่พากันยื้อแย่งเพื่อหวังเป็นเจ้าของ
“ได้แต่มองล่ะนะ คนบางคน”ยงฮวาแขวะน้องชายที่เอาแต่มองหญิงสาวผู้เป็นหน้าตาของวงโซนยอชิแดตั้งแต่ลงมาจากเวที
จงฮยอนมองร่างบางที่กำลัง ร้อง เล่น เต้น อยู่บนจอมอนิเตอร์ภายในห้องแต่งตัวหญิงสาวมีใบหน้ายิ้มแย้มสดใสจนตัวเองอดที่จะยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ ยุนอาเพื่อนสนิทที่เขาได้แต่แอบรับอยู่ห่างๆโดยที่เธอไม่รู้ตัว ทุกคนในวงCNBLUEรวมไปถึงโซนยอชิแดรู้ว่าเขานั้นคิดอย่างไรกับเธอ มีแค่เธอเท่านั้นที่ไม่รู้และเขาเองก็ไม่คิดจะให้เธอรู้เหมือนกัน
กลัวจะเสียคำว่า ‘เพื่อน’ เพราะมันช่วยให้เขาได้อยู่ใกล้เธอ
“ฮยอง ตอนที่ยุนอากำลังสัมภาษณ์สายตาของฮยองสื่อออกมาหมดเลยรู้ไหม”จองชินตบบ่าพี่ชายเบาๆ
“เฮ้ยย จริงหรอ?”เขาไม่รู้เลยว่าช่วงสัมภาษณ์นั้นทำอะไรไว้บ้าง เท่าที่รู้คือเขาเอาแต่จ้องดวงตากวางนั้นไม่วางตาและก็ยิ้มหวานให้กับท่าทางน่ารักของเธอ
นี่มันแสดงออกชัดขนาดนั้นเลยหรอ!!
“ตอนที่แกมองไอ้เหม่งนะมันเลยจุดฟินไปแล้ว แค่มองก็รู้เลยว่า’รัก’”ลีดเดอร์ของวงพูดจบก็หันไปส่งสายตาหวานกับมินฮยอกมือกลองของวง
“สายตาของยงฮวาฮยองเอาไปใช้กับซอฮยอนเถอะ ผมรับไม่ได้”มินฮยอกลูบแขนตัวเองขณะที่กำลังวิ่งหนีลูกเตะของยงฮวา
ไม่นานนักประตูของห้องก็เปิดออกพร้อมกับหญิงสาวสองผู้ตกเป็นหัวข้อในบทสนทนา ยุนอาและซอฮยอนยืนถือเค้กก้อนโตที่มีตัวการ์ตูนรูปหนุ่มๆวงCNBLUEวางประดับอยู่บนหน้าเค้ก ชื่อของวงถูกปักไว้ตรงกลาง เทียนเล่มหนาหนึ่งเล่มปักอยู่ข้างกัน สองสาวก้าวเข้ามาในห้องหยุดยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มสี่คนที่ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ
“ขอแสดงความยินดีในการคัมแบคคะ”สองสาวกล่าวขึ้นมาพร้อมกัน
“ขอบคุณมากนะ”สี่หนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกันก่อนที่จะร่วมกันเป่าเทียนเล่มหนาให้ดับลง
แปะ แปะ!
ยุนอาปรบมือแสดงความยินดีพร้อมกับเดินเข้าไปกอดแขนจงฮยอนเพื่อนซี้เพื่อขอซีดีเพลงอัลบั้มใหม่ ในเมื่อเธอเป็นแฟนตัวยงของCNBLUEและก็เป็นเพื่อนกับทุกคน ฉะนั้นเธอก็ต้องได้ซีดีเพลงแบบฟรีๆไม่ต้องเสียตังค์
“โคลินอ่า นายไม่คิดจะให้ซีดีเพลงฉันเลยเหรอ”ยุนอาเอ่ยเรียกชื่อตัวละครของจงฮยอนในเรื่อง A Gentleman’s Dignity แทนที่จะเรียกชื่อของเขาสาเหตุที่เรียกนั้นเป็นเพราะเธอชอบบทบาทของโคลินมากๆ นับได้ว่าเป็นแฟนตัวละครที่ไม่เคยพลาดสักตอน
“แล้วทำไมต้องให้ด้วยล่ะ”
“อ้าวว ทีน้องกบยังได้จากอิตายงเลยนิ”หญิงสาวกระพริบตาถี่ก่อนจะเบนหน้าไปมองคู่รักมันหวานที่นั่งกอดคอคุยกันไม่สนใจคนรอบข้าง
“ยุนอานูน่า ถ้าอยากได้เหมือนซอฮยอนก็เป็นแฟนกับจงฮยอนฮยองสิฮ่ะ”จองชินเอ่ยแซวขึ้นมาเพื่อจะแกล้งพี่ชายตัวเอง
จงฮยอนส่งสายตาดุๆไปให้น้องชายตัวแสบที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงเพราะคำพูดที่อาจจะทำให้คนตัวเล็กข้างหน้าระแคะระคายถึงความรู้สึกที่เขามีให้เธอ แต่โชคดีที่หญิงสาวแค่หัวเราะเบาๆทำให้เขาถึงกับลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ย๊าห์ จองชิน!! พูดอะไรของนาย ชิส์ เห็นแก่ที่นายเคยบอกว่าชอบฉันหรอกนะก็เลยให้อภัย”จงฮยอนลอบยิ้มบางๆเมื่อเขารู้ว่าทำไมจองชินถึงต้องบอกว่าชอบยุนอาทุกครั้งที่ไปออกรายการ
‘ไม่กล้าบอกเองก็เลยให้น้องชายตัวแสบเป็นคนพูดซะเลย’
“ยุนอาออนนี่ ซอว่าเรากลับกันเถอะเดี๋ยวต้องเตรียมตัวเดินทางไปฟิลิปปินส์อีกนะคะ”ซอฮยอนเดินมาลากพี่สาวตัวเองพลันหันไปโบกมือให้กับแฟนหนุ่ม
ยุนอาพยักหน้ารับก่อนจะหันไปโบกมือลาให้กับหนุ่มๆในห้อง ทันทีที่สองสาวก้าวพ้นประตูไป มินฮยอก จองชิน และยงฮวาก็วิ่งมาดูว่าสองสาวเดินไปไกลถึงไหน จากนั้นทั้งหมดก็วิ่งมาหาจงฮยอนพร้อมกับแกล้งทำท่าทางเหมือนยุนอาเมื่อครู่
“โคลินอ่า โอ๊ยย ฮยองผมเจ็บนะ”มินฮยอกใช้มือลูบหน้าผากตัวเองเมื่อถูกพี่ชายใช้นิ้วดีดจนเกิดรอยแดง
“ฮยองไม่ใจเต้นเลยหรอที่ยุนอานูน่าทำอ่ะ ถ้าเป็นผมนะอกระเบิดแน่”
“ใจฉันแทบหลุดออกมาเลยล่ะ”สามหนุ่มที่ได้ยินคำพูดของจงฮยอนก็ลงไปนอนเกลือกกลิ้งบนพื้นเพราะนานๆทีผู้ชายใจเย็นอย่างเขาจะพูดประโยคแบบนี้ออกมา ฟังแล้วมันรู้สึกขนลุกจนบอกไม่ถูก
ภายในห้องพักโซนยอชิแดทั้งเก้าสาวกำลังวุ่นวายกันยกใหญ่เมื่อต้องรีบเดินทางไปฟิลิปปินส์เนื่องจากเมื่อวานติดถ่ายรายการอินกิกาโยทำให้ต้องเดินทางในตอนบ่าย ต่างคนก็หอบข้าวของพะรุงพะรังเพื่อที่จะนำขึ้นรถไปด้วย
“ยัยยุนรอใครอยู่หรอห๊ะ ถึงได้เอาแต่ชะเง้อมองประตูเนี้ย”ยูริเดินมายืนข้างน้องสาวพร้อมกับส่องไปที่ประตูด้วยความสงสัยว่าเธอยืนรออะไร
“ก็รอโคลินไงออนนี่ เห็นบอกว่าจะเอาซีดีเพลงมาให้ฟังระหว่างขึ้นเครื่อง ป่านนี้ยังไม่มาเลย”
“ทำเหมือนเป็นแฟนกันเลยนะยัยเหม่ง”ซูยองเดินมาร่วมด้วยอีกคน
คนถูกแซวหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อพวกพี่สาวรุมแกล้งเธอทั้งที่รู้อยู่ว่าเป็นเพื่อนกันแต่ทำไมขยันแซวกันทุกวันไม่มีเบื่อ เอ่ะอะก็บอกว่าเป็นแฟน หรือไม่ก็ ทำไมไม่คบกันซะเลยล่ะ พอได้ยินประโยคนี้ทุกวันหน้าก็ร้อนผ่าวเหมือนมีใครมาจุดไฟไว้ข้างหน้าทุกที แบบนี้เขาเรียกว่า ‘กำลังเขิน’ อยู่ใช่ไหม?
“โธ่ออนนี่ ไม่มีอะไรซักหน่อยพูดอะไรก็ไม่รู้ ฉันไปเก็บของดีกว่า”ยุนอาเดินกลับเข้าไปที่ห้องพร้อมกับรีบหยิบตุ๊กตาตัวโปรดใส่เข้าไปในกระเป๋า ตามด้วยเครื่องเล่นซีดีฉบับพกพาที่เธอขาดไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเธอเชยหรือตกยุคที่ยังพกเครื่องเล่นซีดีแบบนี้แทนที่จะพกพวกไอพอด ไอแพด แต่มันมีเหตุผลของมันอยู่
‘ก็เอาไว้ฟังซีดีเพลงของ CNBLUE ยังไงล่ะ’
ติงต่อง ติงต่อง !!
เสียงกริ่งหน้าห้องพักโซนยอชิแดเรื่องความสนใจให้กับทั้งเก้าสาวเป็นอย่างดีโดยเฉพาะยุนอาที่รีบวิ่งออกจากห้องของตัวเองด้วยความเร็วสูงตัดหน้าแทยอนที่กำลังจะเดินมาเปิดประตูเพราะอยู่ใกล้สุด
“แฮ่กๆ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว”ทันทีที่ยุนอาเปิดประตูเสียงเหนื่อยหอบของชายหนุ่มร่างสูงที่เธอรอคอยก็เอ่ยขึ้น ใบหน้าขาวๆนั่นมีเหงื่อผุดขึ้นมา น้ำเสียงเหนื่อยหอบที่ฟังดูขาดๆหายๆ ท่าทางยืนค้ำประตูด้วยสภาพเหมือนจะหมดแรง
“โคลินอ่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”หญิงสาวหลีกทางให้ชายหนุ่มเข้ามาในห้องพร้อมกับรีบไปหาน้ำมาให้เขาดื่ม
“กลัวไม่ทันมาส่งยัยยุนหรอ”แทยอนกระซิบถามหนุ่มรุ่นน้อง
จงฮยอนพยักหน้าทำให้สาวๆที่รอฟังคำตอบถึงกลับโห่ร้องขึ้นมาด้วยความอิจฉาแต่มีเพียงคนเดียวที่เดินทำหน้าสงสัยเข้ามาร่วมวงเพื่อจะเอาน้ำมาให้คนที่นั่งเหนื่อยหอบได้ดื่มคลายเหนื่อย แปดสาวต่างแยกย้ายกันไปคนละทิศละทางเพราะจะเปิดโอกาสให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน
“อย่าบอกนะว่าขึ้นบันไดมา นายนี่มันจริงๆเลย”ยุนอาเอ็ดคนข้างๆที่ดื่มน้ำรวดเดียวจนหมดแก้ว
“ก็กลัวไม่ทันไง”จงฮยอนพูดขึ้นมาพลางยื่นแผ่นซีดีเพลงอัลบั้มใหม่ของCNBLUEให้กับหญิงสาวที่บัดนี้ยิ้มแก้มปริ เธอรับมันมาแกะดูพร้อมกับไล่ดูชื่อเพลงทั้งหมด
“ขอบคุณนะ ฉันจะเอาไปฟังระหว่างขึ้นเครื่อง”
“ซอฮยอน ยงฮวาฮยองฝากนี่มาให้เธอด้วย”คนถูกเรียกเดินเข้ามาหาโดยเร็วทันทีที่ได้ยินชื่อของคนที่ฝากมาให้
“อิจฉาอ่า!!”เจ็ดสาวที่ยืนแอบมองคู่ของยุนอากับจงฮยอนก็ต่างพากันพูดขึ้นมาพร้อมเพรียงกันเมื่อเห็นคู่รักมันหวานอีกคู่ที่ดูหวานจนมดตายเกลี้ยง
คู่รักในจอกลายมาเป็นคู่รักนอกจอ และที่น่าอิจฉาสุดๆก็คือ มักเน่มีแฟนก่อนใครเพื่อนในวงตามมาด้วยมักเน่คนที่สองที่กำลังจะมีแฟนในอีกไม่ช้า แค่เห็นท่าทางอย่างนี้ก็พอจะดูออกว่าน้องสาวของพวกเธอก็เริ่มมีใจให้กับเพื่อนสนิทซะแล้วสิ
“ยัยเหม่ง ฉันต้องไปแล้วนะพี่ผู้จัดการรออยู่ข้างล่าง”
“โอเคๆ เดี๋ยวจะซื้อของมากฝากนะ”จงฮยอนยิ้มรับก่อนจะโค้งลาสาวๆโซนยอชิแดที่พากันทยอยเดินออกมาจากซอกเล็กๆกันทีล่ะคน ถ้าให้เดาไม่ผิดพวกเธอต้องคอยแอบดูอยู่แน่ๆ
พอจงฮยอนออกไปแล้วเหล่าบรรดาพี่สาวรวมไปถึงมักเน่ซอฮยอนก็ตรงเข้ามาล้อมยุนอาเอาไว้ ทั้งหมดต่างพากันจ้องเธอเหมือนต้องการไขความลับอะไรซักอย่าง ไม่นานนักสาวช่างพูดอย่างซูยองก็เป็นคนเอ่ยปากถามออกมาก่อน
“ยัยเหม่ง เธอไม่คิดจะชอบจงฮยอนบ้างเหรอ”
“นั่นสิยุนอา จงฮยอนน่ารักออกขนาดนั้น”ฮโยยอนสบทบด้วยอีกคน
“ฉันรู้นะว่าเธอก็หวั่นไหวกับจงฮยอนเหมือนกัน”ซันนี่เริ่มรุกถามขึ้นมาเช่นกัน
“ฉันเชียร์ให้เธอสองคนกันอยู่นะ”เจสสิก้าก็เข้าร่วมด้วย
“ฉันด้วย”สาวตายิ้มอย่างทิฟฟานี่ก็เอ่ยขึ้นมา
ยุนอาก้มหน้างุดเพราะไม่รู้จะตอบคำถามยังไงพอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับสายตา16คู่ที่จ้องรอฟังคำตอบและในที่สุดยุนอาก็พยักหน้าก่อนที่ใบหน้าหวานนั้นจะแดงก่ำเพราะคำพูดของตัวเอง
“ฉะ ฉันก็คิดว่า ชะ ชอบ จงฮยอนเหมือนกัน”ตอนที่พูดหัวใจของเธอเต้นแรงผิดจังหวะจึงทำให้เกิดอาการพูดติดๆขัดๆแต่มันก็ชัดพอที่จะทำให้พี่สาวและน้องสาวทั้งแปดกรี๊ดออกมาพร้อมกัน
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย งั้นก็ขอคบเป็นแฟนเลยสิ”ไม่รู้อะไรดลใจให้สาวๆทั้งแปดพูดออกมาพร้อมกับจนคนที่ได้ยินถึงกับหน้าแดงแป๊ดยิ่งขึ้น
“ออนนี่ ฉันไม่คุยด้วยแล้ว”ยุนอาเดินฝ่าออกมาพลางรีบวิ่งเข้าไปในห้องด้วยความเขินอาย จะให้เธอไปขอจงฮยอนเป็นแฟนเนี้ยนะ พวกพี่ๆของเธอพูดอะไรออกมารู้ตัวกันบ้างไหม ขืนเธอไปบอกแบบนั้นแล้วเขาไม่ชอบเธอขึ้นล่ะก็หน้าแตกกันพอดี แถมยังจะมองหน้ากันไม่ติดอีก
“ทำไมหน้างอแบบนั้นล่ะฮยอง”มักเน่ของวงเอ่ยถามพี่ชายที่เอาแต่จ้องโทรศัพท์
จงฮยอนมองดูข้อความในโทรศัพท์ที่ยุนอาส่งมาให้ ตอนนี้เธอถึงฟิลิปปินส์อย่างปลอดภัยและกำลังซ้อมร้องเพลงอยู่บนเวทีร่วมกับพี่ๆคนอื่นแต่ที่ทำให้เขาหน้าบึ้งไม่สบอารมณ์ก็เพราะเธอกำลังนั่งซบไหล่อยของคริสลีดเดอร์วงEXO-M ที่เป็นนักร้องร่วมค่ายและก็ยังเพื่อนกับยุนอาเช่นเดียวกัน
“ไหนดูสิ”ยงฮวาคว้าเอาโทรศัพท์มาอ่านก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที สาเหตุที่ทำให้น้องชายเขานั่งเงียบไปตลอดทางก็เพราะข้อความนี่นี้เอง
“ฮยองยิ้มทำไม ผมไม่ชอบเลยที่ยุนอาซบผู้ชายคนอื่น ทั้งที่ปกติจะชอบซบไหล่ผมตลอด เฮ่อ!!”
“ถ้าจะหึงขนาดนี้ก็รีบบอกไปเลยสิว่ารู้สึกยังไง จะมานั่งหึงนั่งหวงแบบนี้เขาก็ไม่รู้หรอก”จงฮยอนนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งกับคำพูดของยงฮวา
“แต่ฮยอง ถ้าบอกไปแล้วยุนอาปฎิเสธ...”
ยงฮวามองท่าทีของน้องชายตัวเองที่ดูกังวลก็ส่ายหัวเบาๆก่อนที่ตัวเองจะเล่าเรื่องราวที่เขาไปสารภาพรักกับซอฮยอนระหว่างที่ถ่ายทำรายการตอนสุดท้ายซึ่งจงฮยอนก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดีรวมไปถึงจองชินกับมินฺฮยอกที่เข้ามาร่วมฟังด้วยและพอเล่าจบเขาก็ปิดท้ายด้วยคำคมที่ทำให้คนฟังต้องร้องโอ้วไปพร้อมกัน
“สู้เราบอกตอนนี้ ดีกว่าที่จะไม่มีโอกาสได้บอก”
“โอ้ววว สุดยอดเลยฮยอง!!”ทั้งสามคนต่างปรบมือให้กับลีดเดอร์ของวง
พอมาถึงห้องนอนของตัวเองจงฮยอนก็ทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม มือก่ายหน้าผาก คิดทบทวนเรื่องที่ยงฮวาเล่าให้ฟังในวันนี้ เขานับถือลีดเดอร์คนนี้ของวงจริงๆที่มีความกล้าแม้จะรู้ว่าอาจจะแห้วรับประทานกับการที่ไปบอกรักมักเน่ของวงโซนยอชิแดที่รักความถูกต้องและหัวโบราณเป็นที่สุดทั้งที่รู้ว่าอาจจะถูกปฎิเสธ
‘พอถึงช่วงที่ต้องกล่าวอำลาในรายการ ฉันก็รวบรวมความกล้าลากซอฮยอนออกมาที่ห้องพักกันสองคนจากนั้นฉันก็บอกว่าชอบเธอมานานแล้ว ชอบตั้งแต่ที่ได้รู้จักกัน ตอนนั้นหัวใจฉันเต้นจนแทบจะออกมานอกอกทันทีที่ซอฮยอนทำหน้าตกใจ แค่นั้นล่ะความรู้สึกแรกเลยคืออกหักแน่ๆ แต่ไม่นานซอฮยอนก็บอกว่าชอบฉันเหมือนกัน ฉันโคตรดีใจจนบอกไม่ถูก’
“แล้วถ้าเราไม่สมหวังล่ะ”ชายหนุ่มนอนกลิ้งไปมาบนเตียงพลางคิดเรื่องที่จะบอกเธอดีไหม ถ้าโชคดีก็สมหวัง แต่ถ้าโชคร้ายก็เจ็บปางตาย
“แล้วถ้ายุนอาก็ชอบเราเหมือนกันล่ะ”จงฮยอนนึกเข้าข้างตัวเองเพราะที่ผ่านมายุนอาเอาใจใส่ดูแลตลอด เธอจะส่งข้อความมาหาเขาทุกวัน วันละหลายข้อความจนข้อความในโทรศัพท์นั้นเกือบจะเต็มหรือไม่ก็โทรถามสารทุกข์สุขดิบและที่สำคัญชอบบ่นว่าคิดถึงตลอดเวลา
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”ชายหนุ่มร้องออกมาเพื่อระบายอารมณ์ที่อัดอั้นอยู่ในใจ
มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหลังจากที่ร้องลั่นห้องจนมินฮยอกต้องออกมาเคาะประตูเรียก แต่เขาไม่ตอบพร้อมกับเริ่มพิมพ์ข้อความยาวเหยียดแต่ไม่นานก็ลบออกและนั่งพิมพ์ใหม่ พอพิมพ์เสร็จก็ลบออก ทั้งลบทั้งพิมพ์อยู่อย่างนั้นจนเวลาล่วงเลยมาเกือบชั่วโมง หน้าจอโทรศัพท์ก็ยังว่างเปล่าไม่มีแม้แต่ตัวอักษรซักตัว
‘ยุนอาเธอทำอะไรอยู่? กินข้าวหรือยัง? ที่นั่นหนาวมากไหม? อย่าลืมห่มผ้าด้วยนะ เป็นห่วง!!’
ในที่สุดเขาก็ทำได้แค่พิมพ์ถามเรื่อยเปื่อยทั้งที่ใจอยากจะพิมพ์ไปว่า ‘ฉันคิดถึงเธอ’ แต่ก็ต้องลบออกเพราะมันอาจจะโจ่งแจ้งเกินไปและตอนนี้เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าควรจะบอกความรู้สึกนี่ให้เธอรับรู้ดีหรือเปล่า
ครืดดด ครืดดด!!
จงฮยอนรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความทันทีเมื่อได้ยินเสียงสั่นที่ดังอยู่ข้างตัวและก็ไม่ใช่ใครที่ไหนที่เป็นคนส่งมา หญิงสาวผู้ที่เขาส่งข้อความไปหาก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีและเธอก็ตอบกลับเร็วมากจนเขาเผลอยิ้มออกมา
‘โอ้ว์โคลินอ่า ฉันกำลังส่งข้อความหานายพอดี คิคิ >”< ฉันกำลังรอขึ้นแสดงอยู่นะ อ่อ!! ฉันกินเยอะมากเลยแหละเหมือนพุงจะยื่นออกมาเลย >_^ เอาล่ะฉันต้องขึ้นแสดงแล้ว คิดถึงนะ~’
คิดถึง...คำๆนี้ที่พอจะทำให้ชายหนุ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อยหลังจากที่นั่งกลุ้มใจอยู่นานแสนนาน
“ยุนอา ตอนนี้ฉันก็คิดถึงเธอมากเหมือนกัน”จงฮยอนบ่นกับตัวเองพร้อมกับหยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้าแก้เขินทั้งที่อยู่ในห้องแค่คนเดียว
ที่ห้องพักรอขึ้นแสดงของเหล่าสาวสวยโซนยอชิแด ยูริ แทยอน ซอฮยอน ฮโยยอน ซูยอง ซันนี่ เจสสิก้า และทิฟฟานี่ กำลังยืนมองสาวสวยหน้าตาของวงที่กำลังนั่งพิมพ์ข้อความอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงแต่ไม่มีวี่แววว่าจะกดส่งซักที
“ก็ส่งไปเลยสิยัยยุน”เจสสิก้าเริ่มหงุดหงิดที่น้องสาวเอาแต่จ้องหน้าจอไม่ยอมทำอะไรกับมันเสียที
“ออนนี่ ไม่เอาหรอก”ยุนอาลบข้อความที่เหล่าสมาชิกในวงสั่งให้เธอพิมพ์ไปตามที่พวกเธอบอก
‘โคลินอ่า ฉันอยากกอดนายจัง ที่นี่อากาศหนาวมากเลย ถ้าได้กอดนายคงจะอุ่นน่าดู’
ดวงตากวางจ้องไปยังเหล่าพี่สาวที่มองเธอตาเขียว ก็ใครมันจะกล้าส่งไปล่ะมันดูน่าอายชะมัด อีกอย่างเราเป็นผู้หญิงจะมาขอกอดผู้ชายได้ไงน่าเกลียดตายเลย
“ย๊าห์ ไอ้เหม่งส่งไปเลยไม่ต้องอาย อีกอย่างนะจงฮยอนมันก็ชะ...”ซูยองยังพูดไม่จบประโยคก็ถูกมือของลีดเดอร์แทยอนปิดไว้เสียก่อน
“โคลินทำไมคะออนนี่”ยุนอาสงสัยกับคำพูดของสาวขายาวหุ่นดีที่สุดในวง
แต่ยังไม่ทันที่จะได้คลายความสงสัยโทรศัพท์ในมือของเธอก็ดังขึ้นพร้อมกับปรากฏชื่อ ‘โคลิน’ ที่หน้าจอ มีข้อความฉบับหนึ่งถูกส่งมา ร่างบางไม่รอช้ารีบเปิดอ่านทันควัน
‘ยุนอาเธอทำอะไรอยู่? กินข้าวหรือยัง? ที่นั่นหนาวมากไหม? อย่าลืมห่มผ้าด้วยนะ เป็นห่วง!!’
คนที่อ่านข้อความถึงกับยิ้มไม่ยอมหุบจนเหล่าพี่ๆสงสัยกรูเข้ามาแย่งโทรศัพท์เพื่อที่จะได้อ่านข้อความ แต่ละคนที่ได้อ่านถึงกับร้องวี๊ดว๊ายด้วยความอิจฉาจนยุนอาต้องแย่งโทรศัพท์คืนมาพร้อมกับเดินหนีออกไปด้านนอก
“ยัยเตี้ยแทแท ทำไมไม่บอกยัยยุนไปเลยล่ะว่าจงฮยอนเองก็ชอบเหมือนกัน”ซูยองเปิดประเด็นถามเมื่อยุนอาเดินออกนอกห้องไปแล้ว
“ฉันอยากให้สองคนนั้นกล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกที่มีให้กันด้วยตัวเอง ฉะนั้นเราก็แค่คอยดูและช่วยเหลืออยู่ห่างๆก็พอ”ทั้งหมดพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของลีดเดอร์ที่ดูเหมือนจะรั่วแต่ก็แอบมีสาระ
ทางด้านยุนอาที่วิ่งออกมาข้างนอกก็รีบพิมพ์ข้อความส่งไปทันทีเพราะพวกสต๊าฟบอกให้พวกเธอแสตนด์บายรอขึ้นเวทีได้แล้ว เธอพิมพ์ไปยิ้มไปเมื่อได้อ่านข้อความที่ตัวเองกำลังจะส่ง
‘โอ้ว์โคลินอ่า ฉันกำลังส่งข้อความหานายพอดี คิคิ >”< ฉันกำลังรอขึ้นแสดงอยู่นะ อ่อ!! ฉันกินเยอะมากเลยแหละเหมือนพุงจะยื่นออกมาเลย >_^ เอาล่ะฉันต้องขึ้นแสดงแล้ว คิดถึงนะ~’
“จะพิมพ์ไปด้วยดีไหมเนี้ย”คำว่าคิดถึงที่พิมพ์ต่อท้ายประโยคทำให้ร่างบางเริ่มไม่แน่ใจว่าจะกดส่งไปดีไหม
“ยะ แย่ แล้ว”ยุนอาอุทานออกมาเมื่อเผลอไปกดส่งทั้งที่ตัวเองกำลังจะลบออก
หญิงสาวถอนหายใจออกมาเมื่อตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้เพราะข้อความถูกเปิดอ่านเรียบร้อย ที่ทำได้ตอนนี้คือต้องขึ้นไปแสดงบนเวทีก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องนี้ทีหลัง
กระทั่งการแสดงเสร็จเรียบร้อยยุนอาที่อ่อนเพลียจากการแสดงถึงห้าเพลงก็ถึงกับล้มลงซบไหล่ยูริที่นั่งข้างเธอระหว่างที่รอขึ้นเครื่องกับเกาหลี เนื่องจากพวกเธอมีตารางงานที่ต้องไปสัมภาษณ์ตามรายการต่างๆจึงต้องรีบกลับทันที
“ง่วงจังออนนี่ อยากให่ถึงเกาหลีเร็วๆจัง”
“ที่อยากกลับเพราะจะได้ไปเจอจงฮยอนใช่ไหม”ยูริแกล้งแซวคนข้างกายที่บัดนี้ใช้มือปิดหน้าแดงๆของตัวเองเอาไว้ แต่มันก็ไม่รอดพ้นสายตาของเธอไปได้
“ออนนี่พูดไรอะ เขาไม่เห็นรู้เรื่องเลย”ยุนอาเลียนเสียงตัวการ์ตูนเหมือนกับที่เธอเคยทำในรายการแฮปปี้ทูเก็ทเทอร์
“ไอ้เหม่ง ยัยดำ จะสวีทกันอีกนานไหม เร็วๆไปขึ้นเครื่องได้แล้ว”หลานสาวท่านประธานรีบเข้ามาสั่งการและทั้งสองสาวก็รีบทำตามในทันที ซันนี่หัวเราะกับท่าทางของคนทั้งสอง
ยูริยืนหลังตรง ส่วยยุนอาก็ใช้มือแตะไว้ที่หน้าผากเหมือนกับที่พวกทหารทำ นี่แหละนะตัวตลกของวงโซนยอชิแด มึนตัวแม่และเกรียนตัวแม่!!
“มินฮยอก จองชิน นายสองคนดูอะไรอยู่”จงฮยอนเดินเข้ามาดูน้องชายที่นั่งดูวิดีโออะไรสักอย่างในเว็บยูทูป พอเขาเดินเข้ามาใกล้ก็ถึงกับตกใจที่เห็นหัวข้อวิดีโอ JongYoon Moment ในเว็บยูทูป มือหนาเลื่อนเมาส์ไปกดเล่นวิดีโอทันทีด้วยความสงสัยว่ามันเป็นอะไร
ภาพในวิดีโอคือช่วงสัมภาษณ์คัมแบคของCNBLUE โดยมีซอฮยอนกับยุนอาเป็นอ็มซี ภาพในวิดีโอเป็นช่วงที่เขากำลังจ้องยุนอาไม่วางตาแถมยังอมยิ้มทุกครั้งเวลาที่เธอกำลังสัมภาษณ์ ซึ่งแฟนคลับที่ทำวิดีโอนี้ได้ตัดภาพเฉพาะของเขาและเธอเท่านั้น จากนั้นจงฮยอนก็ลองเสิร์ทหาโมเม้นท์จงยุนดูอีกก็พบอีกหลายวิดีโอที่รวมรูปของโมเม้นท์จงยุน
“ฮยองดูสิ ขนาดแฟนคลับยังดูออกเลย”จองชินพูดพลางเปิดวิดีโอขึ้นมาดู
จงฮยอนรีบวิ่งขึ้นห้องไปโดยไม่ฟังที่จองชินพูดเลย เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับกดโทรหาเบอร์ที่เขาคุ้นเคยที่สุดในขณะนี้ ‘เหม่งยุนนี่’
[ยอโบเซโย โคลินอ่า]
“ยุนอาเธอทำอะไรอยู่”ชายหนุ่มตีหัวตัวเองเบาๆที่ไม่ยอมพูดเหมือนที่ใจคิด
ที่เขารีบขึ้นห้องมานั้นก็เพื่อจะถามหญิงสาวว่าได้เห็นโมเม้นท์จงยุนบ้างไหมในยูทูปเพราะเขารู้ว่าเธอนั้นชอบท่องอินเตอร์เน็ตอยู่บ่อยๆ และชอบฟังเพลงผ่านยูทูปเสมอ
[ฉันกำลัง เอ่อ ดู ดู โมเม้น์จงยุนในยูทูปหน่ะ] น้ำเสียงติดๆขัดๆจากปลายสายทำให้จงฮยอนเริ่มรู้สึกไม่ดี เธออาจจะอึดอัดที่มีคนจับคู่ให้เขากับเธอทั้งที่เป็นเพื่อนกัน
“หรอ ฉันก็ดูแล้วเหมือนกันเลยรีบโทรหาเธอ เห็นแล้วรู้สึกยังไง”และแล้วก็ถามออกไปจนได้
[…] ปลายสายไม่ตอบทำให้เขาเริ่มกังวลกลัวว่าเธอจะไม่ชอบใจ
“ยุนอา!!”
[ก็ดีนะ ฉันชอบ!!] คำตอบของเธอทำให้หัวใจของจงฮยอนพองโต
“ชอบหรอ ชอบอะไร? ชอบที่แฟนคลับทำหรือว่าชอบฉัน”ชายหนุ่มแกล้งถามออกไปอย่างนั้นและคำตอบที่ได้รับกลับทำให้ให้คนถามใจล่องลอยไปยังหอพักของโซนยอชิแดเรียบร้อยแล้ว
[ชอบนายไง ว๊ายย ติ๊ด] เพราะคำพูดนี่ทำให้จงฮยอนวิ่งออกจากหอพักพร้อมกับขับรถตรงดิ่งไปยังหอพักของโซนยอชิแด
ทันทีที่มาถึงหอพักชายหนุ่มก็รีบวิ่งขึ้นบันไดด้วยความรีบร้อน อยากจะเห็นเธอคนนั้นจวนจะบ้าตายอยู่แล้ว เพราะคำพูดนั้นคำเดียวทำให้เขาสลัดความกลัวพร้อมที่จะพกความกล้ามาสารภาพรักและขอเธอเป็นแฟน ‘สู้โว๊ยยยยยยยยยย!!’
ติงต่อง ติงต่อง !!
เสียงกดกริ่งหน้าห้องทำให้ทั้งเก้าสาวต่างมองไปที่ประตูเป็นตาเดียว ยุนอาทำหน้าเลิกลั่กเตรียมที่จะวิ่งกลับเข้าของตัวเองแต่ก็ถูกเหล่าพี่สาวห้ามเอาไว้ เธอไม่กล้าสู้หน้าจงฮยอนเพราะเผลอหลุดปากบอกว่าชอบเขาออกไปโดยไม่รู้ตัว
“ออนนี่ทำอะไรอะ”ยุนอาร้องลั่นเมื่อเห็นว่าฮโยยอนกำลังจะเปิดประตู
แต่มันก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะร่างของชายหนุ่มปรากฏอยู่หน้าห้อง เขากำลังเดินเข้ามาในห้องโดยทีสายตายังคงจับจ้องมองที่เธอ ยุนอาเริ่มทำตัวไม่ถูกจึงได้แต่ส่งยิ้มแหย่ๆไปให้ก่อนที่จะแกล้งทำเป็นหัวเราะร่าเมื่อเห็นว่าเขาใกล้เข้ามาทุกที
“ฮ่าๆ โคลินอ่า นะ นายมาทำไรอ่ะ”
“เอ่อ พวกเราออกไปซื้อของกันดีกว่า”แทยอนรีบเรียกสาวๆที่เหลือให้เดินตามเธออกมาเพื่อจะเปิดโอกาสให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน
ปัง !
เสียงประตูถูกปิดลง ภายในห้องมีเพียงจงฮยอนกับยุนอาที่ต่างยืนหันหน้าเข้าหากัน ทั้งห้องมีเพียงความเงียบเข้าปกคลุมทั้งสองไม่ยอมพูดอะไรออกมาจนจงฮยอนต้องเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน
“ที่เธอบอกว่าชอบฉัน จริงหรือเปล่า”น้ำเสียงจริงจังของจงฮยอนสร้างความวูบไหวในหัวใจของคนถูกถามได้เป็นอย่างดี
“คือว่า ฉัน ฉัน ฉัน”ยุนอาก้มหน้างุดเพื่อหนีสายตาของคนตรงหน้าที่จับจ้องเธออยู่ตลอด
“ฉันชอบเธอยุนอา คบกับฉันนะ”ไม่รู้อะไรดลใจให้จงฮยอนพูดแบบนั้นออกไป
ชายหนุ่มมองร่างบางที่ยืนตกใจกับคำพูดของเขา เธอเริ่มเดินถอยหลังไปเรื่อยๆจากนั้นก็รีบวิ่งเข้าห้องปิดประตูทั้งที่ยังไม่ตอบคำถามของเขา จงฮยอนทรุดลงกับพื้นทันทีที่เห็นท่าทางของเธอ หัวใจของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ร่างกายไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรอีกแล้ว สองมือยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนพร้อมกับก้าวออกจากห้องช้าๆ
“ขอโทษนะ”ชายหนุ่มเหลียวไปมองประตูที่ปิดสนิทไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมา เขาก้มหน้าก้มตาเดินไปจากที่นี่โดยมีสายตาของเหล่าสาวๆแปดคนต่างมองท่าทีของเขาด้วยความสงสัย ไม่ว่าเสียงใสๆของเหล่าโซนยอชิแดจะจะถามอะไรเขาก็ไม่ตอบพลางเดินออกไปเหมือนกับคนที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ใช่!! ตอนนี้หัวใจเขาแหลกสลายไปแล้ว
“อะไรกันเนี้ย จงฮยอนเป็นอะไร”ซูยองตะโกนถามชายหนุ่มที่เดินผ่านพวกเธอไปช้าๆ ไม่มีเสียงตอบรับและเขาก็เดินเลยผ่านพวกเธอไป
“ยัยยุน ต้องไปหายัยยุน”ยูริรีบวิ่งไปที่ห้องของตัวเองก็พบกันยุนอากำลังนั่งทำหน้าเหมือนกับคนใกล้จะร้องไห้เต็มที
“ออนนี่ ฉัน ฉัน”ยุนอาโผเข้ากอดพี่สาว
ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ยูริก็เข้าไปกอดปลอบน้องสาวที่ยืนนิ่งไม่พูดอะไรอีก จากนั้นสาวๆที่เหลือก็ทยอยเข้ามาในห้องด้วยท่าที่ตกใจพร้อมกับรีบเข้าไปกอดคนทั้งคู่พร้อมๆกัน ผ่านไปสักพักทั้งหมดก็คลายอ้อมกอดก่อนจะดึงให้ตัวต้นเรื่องไปนั่งยังโซฟาเพื่อที่จะได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
“เมื่อกี๊โคลินบอกชอบฉันและก็ขอคบเป็นแฟน”ทันทีที่ยุนอาพูดขึ้นเหล่าสาวๆก็ต่างวี๊ดว๊ายเกิดอาการเขิลแทน
“อ้าว แล้วเธอตอบไปว่าไงบ้าง ทำไมจงฮยอนถึงเดินคอตกไปแบบนั้น”
ยุนอาจ้องไปยังสาวๆที่นั่งรอคำตอบก่อนจะปล่อยโฮออกมาแบบไม่มีน้ำตา ยิ่งสร้างความสงสัยให้กับสาวๆเป็นอย่างมาก ถ้าให้เดาไม่ผิดน้องสาวของพวกเธอคงจะปฎิเสธไป แต่ทำไมต้องปฏิเสธในเมื่อเธอก็ชอบจงฮยอนเหมือนกัน
“อย่าบอกนะว่าเธอปฎิเสธ”เจสสิก้าตะโกนขึ้นมา
“อ้าวไอ้เหม่ง เธอก็ชอบเขาเหมือนกันทำไมปฎิเสธล่ะ”ทิฟฟานี่ถามขึ้นมา
ร่างบางส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะยิ้มบางๆออกมา ถ้าเธอบอกออกไปเหล่าพี่สาวและน้องสาวต้องรุมทึ่งต่อว่าเธอแน่นอนแต่ดูจากสายตาแล้วถ้าไม่บอกก็คงต้องโดนด่าเละ ไม่มีตัวเลือกเลยจริงๆ
“ฉันไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้นแหละคะ”
“อ้าว แล้วทำไมเธอไม่ตอบล่ะ ห๊ะ ย๊าห์ ยัยเหม่งเธอนี่มันจริงๆ”ซันนี่ผลักหัวน้องสาวด้วยความหมั่นไส้ ผู้ชายมาขอคบเป็นแฟนแท้ๆแต่กลับไม่ตอบอะไร ถ้าเป็นซันๆนะกระโดดกอดลากเข้าห้องไปนานแล้ว
“ฉันตกใจมากเลยรีบวิ่งเข้าห้องล๊อคประตูแน่นหนาเลยคะ”ยุนอาพูดเสียงอ่อยเผื่อว่าพวกพี่จะเห็นใจ แต่เปล่าเลยทั้งหมดรุมเขกหัวเธอคนละทีสองทีให้กับความซื่อบื้อของน้องสาวตัวเอง
“ยัยเหม่ง ยัยบ้าเอ้ยยย หน้าผากก็กว้างแถมยังไม่ฉลาดอีก เธอรู้ไหมจงฮยอนเดินคอตกหน้าเศร้าเหมือนหมาเหงาเลยนะย้ะ”หลังจากที่ใจเย็นอยู่นานแทยอนก็ระเบิดออกมา
ยุนอานั่งนิ่งฟังเหล่าพี่สาวรุมต่อว่าโดยไม่ปริปากสักคำแต่ในใจกลับคิดถึงแต่เรื่องจงฮยอนที่เหล่าพวกพี่บอกว่าเขากำลังเศร้าเพราะเธอ แต่มันจะโทษเธอฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ในเมื่อเขาเองก็ผิดที่มาบอกเธอกะทันหันจนตั้งตัวไม่ทันและอีกอย่างเธอเป็นคนขี้อายจะให้มองหน้าคนที่มาสารภาพรักได้ยังไง แค่คิดก็ปวดตับ ปวดเหม่ง ปวดหัว ปวดไปหมดดดดด!!!
“ยุนอาออนนี่ ทำไมไม่โทรไปหาเลยล่ะคะ”ซอฮยอนมองพี่สาวตัวเองที่นั่งจ้องโทรศัพท์อยู่นานแสนนานพร้อมกับถอนหายใจบ่อยเสียจนมันอาจจะไม่ดีต่อสุขภาพ
“จะให้โทรไปว่าอะไรล่ะซอ โคลินอ่า ฉันยอมตกลงเป็นแฟนกับนายก็ได้ แบบนี้หรอ?”
“โธ่ออนนี่คะ แล้วออนนี่อยากคุยอะไรกับจงฮยอนอปป้าล่ะคะ”
“เฮ่อออ!!”อีกครั้งที่ยุนอาถอนหายใจออกมาเพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะคุยอะไร
ซอฮยอนปล่อยให้ยุนอาได้อยู่ตามลำพังเผื่อว่าจะคิดอะไรได้บ้างส่วนเธอก็ใช่ว่าจะอยู่เฉย มือบางยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแฟนหนุ่มที่กำลังรอฟังสถานการณ์ทางฝั่งเธออยู่
“อปป้าค่ะ ทางนั้นเป็นยังไงบ้างคะ”
[นั่งเศร้าตั้งแต่มาแล้วล่ะ ทางนี้ไม่รู้จะทำยังไง แล้วยัยเหม่งเป็นไงบ้างคะ] ปลายสายถามถึงอีกคน
“นั่งมองโทรศัพท์ตั้งนานแล้วล่ะคะ ตอนนี้กำลังล้มตัวลงนอนคะอปป้า”ร่างบางชะโงกหน้าไปดูยุนอาภายในห้องพร้อมกับรายงานสิ่งที่ได้เห็น
[งั้นหรอ เฮ้ยย จงฮยอนจะไปไหน จะไปไหนจงฮยอน] ซอฮยอนตกใจเล็กน้อยที่ยงฮวาตะโกนเสียงดัง
“อปป้าเกิดอะไรขึ้นคะ”
[จงฮยอนมันวิ่งออกไปข้างนอกแล้วล่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ] ร่างบางรู้สึกกังวลใจเมื่อได้ยินว่าจงฮยอนรีบวิ่งออกจากห้องพักไป
หญิงสาวไม่รู้จะทำยังไงให้ทั้งสองลงเอยกันได้เสียที จงฮยอนก็ไม่กล้าให้มันมากกว่านี้ถ้าเกิดตื้อพี่สาวของเธออีกซักหน่อยก็คงจะสมหวัง ทางด้านยุนอาเองก็เหมือนกันจะอายอะไรกันหนักหนาขนาดเธอเองยังรีบตอบตกลงทันทีที่ยงฮวามาขอเป็นแฟนทั้งที่เธอนะขี้อายมากกว่าพี่สาวซะอีก
“ซอฮยอน เดี๋ยวพี่มานะ”ซอฮยอนหันไปมองพี่สาวของตัวเองที่วิ่งออกมาจากห้องอย่างรีบร้อน
“ออนนี่”เธอเรียกไม่ทันเสียแล้วเมื่อประตูถูกปิดลง
“อะไรกันยัยซอ ยัยเหม่งมันรีบออกไปไหน”ฮโยยอนเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับถามมักเน่ด้วยความสงสัยที่จู่ๆยุนอาก็วิ่งออกไปเสื้อโค้ทก็ไม่ได้ใส่
“ไม่รู้เหมือนกันคะ แต่ยงฮวาอปป้าบอกว่าจงฮยอนก็วิ่งออกจากที่พักเหมือนกัน”
“ถ้าหากฟ้าส่งให้สองคนนี้เป็นคู่กันจริงก็คงต้องเจอกัน”ซูยองเดินออกมาพร้อมกับคำคมที่คนฟังต้องยืนอึ้งไปพักหนึ่ง
อย่างอาจุมม่าซูยองเนี้ยนะจะมีคำคมกับเขาบ้าง ... สวรรค์บ้าไปแล้ว!!!
จงฮยอนวิ่งไปยังหอพักโซนยอชิแดเพื่อที่จะไปฟังคำตอบจากยุนอา เขาทนไม่ได้ที่ความรู้สึกมันยังคลุมเครืออยู่อย่างนี้ หลังจากที่เขากลับมาพร้อมกับเล่าเรื่องให้ทุกคนได้ฟัง ยงฮวาลีดเดอร์ของวงก็พูดในสิ่งที่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นจริง
ยุนอาชอบเขาเหมือนกัน ... ยุนอาชอบเขาเหมือนกัน ... ยุนอาชอบเขาเหมือนกัน!!!
คำนี้มันดังก้องอยู่ในหัวใจที่กำลังจะกลับมาหลอมรวมกันอีกครั้ง ตอนนี้เขาต้องการแค่ฟังคำตอบจากปากเธอเท่านั้น ถ้าหากว่าถูกปฎิเสธเขาก็พร้อมจะยอมรับความจริงแต่อาจจะต้องใช้เวลานานพอสมควรที่จะลืมและเริ่มต้นความรู้สึกของเพื่อนอีกครั้ง
“ยุนอาฉันกำลังจะไปฟังคำตอบจากเธอ”ชายหนุ่มยังตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยจุดหมายปลายทางของเขาคือหอพักโซนยอชิแด โชคดีที่ตอนนี้คือช่วงเวลากลางคืนทำให้ไม่มีคนพลุ่งพลานเขาจึงไม่ต้องอำพรางตัวเพื่อหนีแฟนคลับหรือพวกปาปารัซซี่
“โคลินอ่า”
จงฮยอนหยุดวิ่งทันทีเมื่อได้เห็นคนที่ต้องการเจอมากที่สุดตอนนี้ยืนอยู่อีกฝากของถนน เธอกำลังส่งยิ้มมาให้เขาทั้งที่ตัวเองแทบจะล้มลงกับพื้น สองขาเตรียมพร้อมที่จะวิ่งไปหาเธอแต่กลับต้องชะงักเมื่อร่างบางตะโกนให้หยุดอยู่ตรงนั้น
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะโคลินอ่า ฉัน ฉันมีอะไรจะบอก”
“…”เขายืนนิ่งเพื่อรอสิ่งที่เธอกำลังจะบอก
“ที่ฉันไม่ตอบและวิ่งหนีเข้าห้องไปเพราะตอนนั้นฉันกำลังเขินจนทำอะไรไม่ถูก ก็ ก็นายเล่นมาพูดแบบกะทันหันใครจะไปตั้งตัวทันล่ะ แล้วก็ที่ฉันวิ่งมาหานายก็เพราะว่า ว่า ฉันก็ชอบนายเหมือนกานนนน!!”
แค่ประโยคสุดท้ายที่ได้ยินจากปากเธอหัวใจมันก็ร่ำร้องให้เขารีบวิ่งไปถึงตัวหญิงสาวตรงหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หัวใจที่เคยแตกสลายบัดนี้หลอมรวมกันใหม่อีกครั้งพร้อมกับความสุขเปี่ยมล้นที่แผ่ไปทั่วร่างกายจนถึงขั้วหัวใจ
“อ่ะ”จงฮยอนรวมตัวหญิงสาวเข้ามากอดราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปจากเขา
“ฉันดีใจจริงๆยุนอา ฉันดีใจจริงๆ”ปากก็พร่ำบอกประโยคเดิมซ้ำไปมาพลางกอดเธอแน่นขึ้นไปอีก
“โคลินอ่า นายกอดฉันแน่นเกินไปแล้วนะ”ยุนอาพูดขึ้นเมื่อเธอรู้สึกว่าชายหนุ่มนั้นกอดเธอแน่นจนเกินไป
จงฮยอนคลายอ้อมกอดออกทันทีก่อนจะเปลี่ยนมาจับมือนิ่มมาทาบไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย ยุนอารับรู้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของเขาซึ่งไม่ต่างจากของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว หัวใจทั้งสองดวงกำลังเต้นไปพร้อมๆกันและสายใยแห่งรักของทั้งสองคนก็พร้อมที่จะเชื่อมกันไม่มีวันขาด
“ตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบเธออีกแล้ว”ใบหน้าหวานซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“แต่ฉันนะ ‘รักเธอมากเลยนะ’ ”ชายหนุ่มยิ้มให้เธอก่อนจะดึงร่างเล็กเข้ามากอดอีกครั้ง
“ฉันก็รักนายเหมือนกันจงฮยอน!!”
ยุนอากอดตอบจงฮยอนพร้อมกับซุกใบหน้าเข้าที่แผงอก อ้อมกอดแสนอบอุ่นจากผู้ชายที่เธอรัก เขาผู้คอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอ เพื่อนรักที่กลายมาเป็นคนรัก ต้องขอบคุณทุกคนที่ทำให้เธอรู้จักตัวเองมากขึ้นและทำให้เธอได้รักกับผู้ชายดีๆอย่างเขา
“เดี๋ยวนะ ทำไมไม่ใส่เสื้อโค๊ทกันหนาวออกมาด้วย”จงฮยอนเอ็ดคนในอ้อมกอดเมื่อเห็นว่าเธอใส่เพียงแค่เสื้อแขนยาวธรรมดา
“ก็คนมารีบนี่น่า แต่ว่ามันก็หนาวเน่อะ ฮ่าๆๆ”หญิงสาวผละออกจากอ้อมแขนของคนตรงหน้าพลางใช้แขนกอดตัวเองเอาไว้
จงฮยอนใช้มือตีเข้าไปที่หน้าผากมนของยุนอาด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนที่เขาจะถอดเสื้อกันหนาวของตัวเองคลุมไปที่ตัวเธอ ถึงเขาจะรู้สึกหนาวอยู่บ้างแต่ก็ดีกว่าให้ผู้หญิงร่างบอบบางผอมแห้งแรงเยอะอย่างเธอต้องมายืนหนาวจนตัวสั่น ครั้นถ้าเป็นหวัดขึ้นมาสองอาทิตย์ก็คงจะไม่หาย
“เดี๋ยวไปส่งที่หอนะ”
“อืมม โคลินหนาวไหม เดี๋ยวยุนช่วยให้คลายหนาวนะ”พูดจบยุนอาก็ใช้แขนโอบรอบเอวหนาไว้
“จะเดินไปแบบนี้เนี้ยนะ”คนถูกถามพยักหน้าแทนคำตอบ
ทั้งสองเดินแนบชิดกันไปตลอดทางท่ามกลางแสงไฟกระพริบระยิบระยับริมถนนที่ถูกประดับไว้ตั้งแต่วันปีใหม่ แต่มันก็ช่วยสร้างบรรยากาศให้โรแมนติคมากขึ้น จงฮยอนก็ยิ้มไปพลางมองหน้าคนตัวเล็กที่พูดเรื่องไปฟิลิปปินส์ให้เขาฟังตลอดทางที่เดินมาด้วยกัน
เมื่อมาถึงหน้าหอพักโซนยอชิแดยุนอาก็รีบไล่จงฮยอนให้กลับได้แล้วเพราะว่ามันดึกมากอีกอย่างก็กลัวว่าเขาจะพักผ่อนไม่เพียงพอยิ่งช่วงคัมแบคอัลบั้มใหม่งานยิ่งเยอะจนไม่มีเวลาว่างและสุขภาพก็จะแย่ตามไปด้วย
“กลับดีดีล่ะ ไม่ให้พี่ผู้จัดการฉันไปส่งจริงๆหรอ”ยุนอาตะโกนไล่หลังชายหนุ่มที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆ
“ไม่เป็นไร รีบขึ้นห้องได้แล้วนะมันหนาว”จงฮยอนเองก็เดินถอยหลังพร้อมกับตะโกนกลับไปหาเธอเช่นกัน
“รู้แล้วน่าโคลินอ่า บ๊ายบายยยย”เขามองคนตัวเล็กโบกมือลาก่อนที่เธอจะหายเข้าไปในตึก
วันนี้เขารู้สึกว่ามีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้มีทั้งอารมณ์สุข อารมณ์เศร้า อารมณ์เหงา แต่สุดท้ายมันก็ลงเอยด้วยความสุขที่ได้มีเธออยู่เคียงข้าง จงฮยอนคงเป็นผู้ชายที่โชคดีคนหนึ่งที่สมหวังในความรักกับเพื่อนสนิทของตัวเองแม้โอกาสมันจะมีไม่มาก แต่เขาเชื่อว่าหากเรามีความพยายาม มีความกล้าที่จะเผชิญ ทุกอย่างมันต้องออกมาดีแน่นอนถึงแม้มันจะไม่เป็นอย่างที่เราหวังไว้
“เฮ้ยย เราลืมไปเลยนี่หว่า”จงฮยอนวิ่งกลับไปยังที่เดิมเมื่อนึกได้ว่ายังไม่ได้คำตอบจากเธอ
ยุนอายังไม่ได้ตอบว่าจะยอมคบกับเขาหรือเปล่าและอีกอย่างก็คือ ...
“แฮ่กๆ โคลินอ่าฉะ...”
ทันทีที่ได้เห็นหญิงสาววิ่งออกมาจากตึกจงฮยอนก็ไม่รอช้าใช้มือจับไปที่ท้ายทอยของเธอก่อนที่จะประทับจูบลงบนริมฝีปากบาง เขากดจูบๆแรงอยู่หลายครั้งจนปากของเธอนั้นแดงก่ำจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นจูบแสนหอมหวานที่เธอเองก็จูบตอบกลับเขาเหมือนกัน
“โคลินอ่าฉันยังไม่ได้ตอบ/ยุนอาเธอยังไม่ได้ให้คำตอบ”ยุนอาและจงฮยอนผละออกจากกันก่อนจะพูดขึ้นมาพร้อมกัน ทั้งสองคนหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อดันมาใจตรงกันได้ซะนี่
“ฉันพูดก่อนนะ”หญิงสาวชี้ไปที่ตัวเองพลางระบายยิ้มออกมา ที่เธอยิ้มเพราะกำลังเขินอยู่ตะหากก็เล่นไปเคลิ้มจูบตอบอย่างนั้นใครไม่อายก็บ้าแล้ว
“ได้ครับเลดี้เฟิร์ท”
“ฉันลืมบอกบางอย่างกับนายก็เลยวิ่งออกมา โชคดีที่เจอพอดี คิคิ อืมม...”ยุนอามองซ้ายทีขวาทีก่อนที่ตัวเองจะเขย่งปลายเท้าพร้อมกับกระซิบไปที่หูของชายหนุ่ม
“ฉันตกลงคบกับนายนะโคลินอ่า”ชายหนุ่มยิ้มออกมา เขาคงไม่ต้องรอฟังคำตอบแล้วล่ะในเมื่อเธอเป็นคนพูดออกมาชัดเจนขนาดนั้น
“นี่หล่ะที่ฉันรอฟัง”จงฮยอนดึงยุนอาเข้ามากอดพร้อมกับจูบไปที่ขมับข้างหลายครั้ง
และในขณะที่เขากำลังจะจูบร่างบางตรงหน้าอีกครั้งเสียงของเหล่าสาวๆโซนยอชิแดอีกแปดคนก็ดังขึ้นทำให้คนทั้งคู่ต้องผละออกจากกันพร้อมกับเกาท้ายทอยแก้เขินและก็ยังทำเหมือนกันอีก จนพวกพี่สาวอดที่จะแซวไม่ได้
“อิจฉาจริงๆพวกคู่รักเนี้ย ทำอะไรก็ทำเหมือนกัน ขนาดเขินก็ยังทำท่าเดียวกัน”ซูยองบอกออกมาพลางทำหน้าเซงไปด้วย แต่ในใจก็แอบดีใจที่น้องสาวของตัวเองสมหวังเสียที
“แหม๋ๆ ฉันว่าพวกเราไปกันดีกว่านะ เมื่อกี๊เขากำลังจะคิสกันไม่น่ามาขัดจังหวะเลยเรา”ยูริได้ทีแกล้งทำเป็นพูดทำให้ทั้งคู่หน้าแดงไปใหญ่
“ออนนี่อ่ะ”ยุนอาทำแก้มป่องเรียกเสียงหัวเราะให้กับเหล่าสาวๆและชายหนุ่มตรงหน้าได้เป็นอย่างดี
“ย๊าห์ พวกเธอขึ้นไปนอนได้แล้ว จงฮยอนนายเองก็เหมือนกันจะทำอะไรให้ไปที่ห้อง ฉันจะได้ดูด้วย ฮ่าๆๆๆ”เสียงของผู้จัดการวงที่วิ่งมาตามเหล่าสาวๆก็ทำให้ทุกคนถึงกับหัวเราะเว้นแต่คู่รักล่าสุดที่ยืนหน้าแดงบิดไปบิดมาให้กับคำพูดกำกวมสองแง่สองง่าม
“งั้นเราขึ้นห้องกันเถอะ”
ยุนอาทำตาโตเมื่อได้ยินในสิ่งที่จงฮยอนพูดก่อนจะรีบวิ่งหนีขึ้นห้องไปคนเดียว ปล่อยให้เหล่าพี่สาว ผู้จัดการวงและจงฮยอนยืนขำกับท่าทีของเธอ
จงฮยอนโค้งขอบคุณให้ทุกคนที่คอยช่วยเหลือมาตลอดก่อนจะเดินตามแฟนสาวสุดที่รักขึ้นไปบนห้อง เห็นทีเขาคงต้องค้างที่หอพักโซนยอชิแดสักคืนแล้วล่ะเพราะมันเกินจะทนไหว
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
“ก็แฟนน่ารักอย่างนี้เป็นใครก็คงอดใจไม่ไหว...จริงไหม??”
------------------- END --------------------
ความคิดเห็น