คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : OH' lunla Couple [ - EIGHT - ]
“ไอ้เด็กตุ๊ดบ้านนายนี่สะอาดเรียบร้อยกว่าบ้านผู้หญิงอีกนะ”ยุนอามองดูความเรียบร้อยของบ้านที่แม้แต่เธอยังต้องอาย ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างถูกจัดให้เข้าที่เข้าทางอย่างเป็นระเบียบ ไม่เหมือนกับบ้านของเธอที่ดูไม่ค่อยเป็นระเบียบเท่าที่ควรหรือจะเรียกรกเลยก็ว่าได้
“ทำไม บ้านเจ๊รกล่ะสิ”
“ใครบอก บ้านฉันเนี้ยสะอาดเอี่ยมอ่อง”จะบอกความจริงไปก็เสียหน้าสู้โกหกไปเลยดีกว่าอย่างน้อยเขาก็ไม่เคยเห็นบ้านของเธอ
“ใช่หร๋อ?”ลู่ฮานถามเสียงสูง
“เออดิ เดี๋ยวนะ ไอ้เด็กบ้าทำไมนายไม่ถือกระเป๋าฉันเข้ามา”เมื่อเห็นว่ากระเป๋าตัวเองไม่อยู่ภายในบ้านร่างบางก็ถามชายหนุ่มที่เข้ามาทีหลังเพราะเธอคิดว่าเขาคงจะเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะยกกระเป๋าใบใหญ่ของเธอเข้ามาด้วย
“ของเจ๊นิ ถือเองสิ”ยุนอาอยากจะเข้าไปกระชากคอเสื้อของเขาจริงๆ ทั้งใบหน้าที่ยียวนกวนประสาท ท่าทางที่เหมือนกับไม่รับรู้เรื่องราวอะไรยิ่งทำให้ความหมั่นไส้เพิ่มพูนขึ้นทุกวัน ยิ่งมาอยู่ด้วยกันอย่างนี้มีหวังสักวันต้องได้ถือมีดไล่แทงกันแน่ๆ
กระเป๋าใบโตที่ดูจะใหญ่กว่าคนถือถูกยกเข้ามาภายในบ้าน ร่างบางปาดเหงื่อตัวเองพร้อมกับเดินไปนั่งยังโซฟาสีแดงแป๊ดด้วยความเหน็ดเหนื่อย เป็นคราวซวยของเธอที่ดันหยิบกระเป๋าที่ไม่มีล้อมาทำให้ต้องมาลำบากลำบนแบกมันรวมไปถึงไอ้เด็กตุ๊ดบ้าไร้ความเป็นสุภาพบุรุษที่ยืนหัวเราะแทนที่จะช่วยถือเข้ามา
“อยากเดินดูเรือนหอของเราไหมจ๊ะที่รัก”ลู่ฮานอยากจะกวนคนที่นั่งเหนื่อยหอบจึงแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้พร้อมกับพูดจากวนๆอย่างที่ชอบทำ
เพี๊ยะ!!
“เจ็บนะยัยเจ๊”และผลที่ได้รับคือคนตรงหน้ามอบฝามืองามๆฝาดไปที่แก้มใสๆของเขาทีนึง
“สมน้ำหน้า”ยุนอาแลบลิ้นให้กับไอ้เด็กตุ๊ดจอมกวนที่ยืนลูบแก้มตัวเองพร้อมกับทำแก้มป่องเหมือนงอนๆ แต่ใครจะสนกันล่ะในเมื่อเขาอยากจะกวนเธอก่อนก็ต้องได้รับโทษทัน
ลู่ฮานเดินนำหญิงสาวขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านซึ่งเป็นส่วนของห้องนอนถึงสามห้องด้วยกัน หนึ่งในนั้นคือห้องนอนของเขากับอีกหนึ่งห้องคือห้องสุดท้ายที่กำลังจะกลายเป็นห้องนอนของเธอ ที่เขาเลือกให้เธอนอนห้องสุดท้ายเพราะไม่อยากเสี่ยงกลัวว่าเธอจะแอบมาปล้ำเขาเหมือนวันนั้นที่ไม่เคยลืม
“ห้องนั้นของเจ๊”เขาชี้ไปยังห้องประตูสีครีมที่อยู่ริมสุด
“ทำไมเปิดไม่ออกล่ะ”ยุนอาเดินไปที่หน้าประตูห้องพร้อมกับบิดลูกบิดเพื่อที่จะเปิดเข้าไปแต่ทำยังไงมันก็เปิดไม่ออกซักที
“แรงช้างอย่างเจ๊เนี้ยนะจะเปิดไม่ออก”สุดท้ายชายหนุ่มก็ต้องเดินไปเปิดให้เธออยู่ดี แต่ไม่ว่ายังไงก็เปิดไม่ออก
มือหนาหยิบโทรศัพท์ของตัวขึ้นมาโทรหาแม่บ้านที่เป็นคนคอยดูแลทำความสะอาดบ้านหลังนี้ เมื่อวันก่อนเขาก็ยังเปิดเข้าไปดูความเรียบร้อยของห้องแต่พอวันนี้กลับเปิดไม่ออกแถมกุญแจก็ยังลืมไว้ที่บ้านใหญ่อีกถ้ากลับไปเอาก็ไม่มีรถเพราะรถของเขาและยุนอาจอดไว้ที่บริษัท
“โทรไม่ติดซะงั้น”ไม่ว่าจะโทรไปกี่รอบก็ได้ยินแต่เสียงฝากข้อความ
“ห้องตรงกลางก็เปิดไม่ออก”หญิงสาวลองไปเปิดประตูห้องตรงกลางก็เปิดไม่ออกเธอจึงลองเดินไปเปิดประตูห้องที่คาดว่าจะเป็นของลู่ฮานและทันทีที่บิดประตูก็เปิดออกอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นห้องสีขาวกว้างขว้าง เฟอร์นิเจอร์ภายในห้องก็มีไม่กี่ชิ้น เตียงนอน ตู้เสื้อผ้า ทีวี โซฟาเดี่ยวหนึ่งตัว และรูปภาพของเขาอีกหลายภาพที่ถูกติดไว้ที่ผนังห้อง ดูแล้วมันไม่น่าจะเหมาะกับเขาเลยสักนิด
“เฮ้ ยัยเจ๊หัวเหม่งใครใช้ให้เธอเข้าห้องของฉัน”ชายหนุ่มตรงเข้าไปลากร่างบางให้ออกมาจากห้องของเขาแต่เธอไม่ยอมพร้อมกับสะบัดมือเขาออก
ยุนอาเดินดูห้องนอนของชายหนุ่มราวกับว่าเป็นห้องของตัวเอง ไม่ว่าจะเปิดตู้เสื้อผ้า เดินเข้าห้องน้ำ หรือแม้กระทั่งถือวิสาสะหยิบเอาตุ๊กตาที่คาดว่าจะได้จากแฟนคลับมาถือเล่น ลู่ฮานเองก็พยายามที่จะลากเธอออกจากห้องให้ได้แต่เธอก็ยังรั้นพร้อมกับใช้ตุ๊กตาตีไปที่ตัวของเขาหลายที
“ดูแค่นี้ก็ไม่ได้ ฉันเป็นภรรยานายนะ”
“ก็แค่ในนาม หรือว่าเจ๊อยากจะเป็นจริงๆ”ลู่ฮานคว้าข้อมือบางเอาไว้พร้อมกับเดินเข้าไปชิดจนร่างบางล้มลงไปนอนบนเตียงส่วนเขาเองก็ขึ้นคร่อมเธอเอาไว้เพื่อจะแกล้งให้ยัยเจ๊ตัวแสบใจตุ่มๆต่อมๆเล่น แต่กลับเป็นเขาเสียเองที่ดันใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อร่างบางใช้มือโอบรอคอเขาให้เข้าไปใกล้เธอมากขึ้น จนปลายจมูกของเขาและเธอชนกัน
“แล้วนายคิดว่าไงล่ะ”ยุนอาหันไปกระซิบที่ข้างหู ถึงแม้จะเธอจะรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ในเมื่อเขาคิดจะแกล้งเธอมีหรือที่คนอย่างเธอจะยอมง่ายๆมันก็ต้องมีตอบโต้กันบ้างล่ะ
นอ-เอ ซู-โฮ-จา-โร ชอ กอ-เซน พา-รัม-มึล มักโก เน พยอน-นือ-โร โม-ดู ดา ทึง-งึล ทล-รยอ-โด ฮิม-เม คยอ-อุน ออ-นือ นัล เน นุน-มุล-รึล ตัก-กา จุล คือ-รอน ฮัน ซา-รัม เทวล ซู อิซ-ตาม-ยอน ออ-ดิ-ทึน จอน-กุก-กิล-เท-นี
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือเรียกความสนใจของคนทั้งคู่ให้หันมามองเป็นเดียว ลู่ฮานผละออกจากร่างบางก่อนรีบวิ่งมารับโทรศัพท์แต่ก็ยังเผลอหันกลับมามองเธอที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้มันทำให้เขารู้สึกขนลุกซู่ยังไงก็ไม่รู้ ในความรู้สึกตอนนี้ยิ่งอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ยิ่งไม่ปลอดภัย
“ลู่ฮานพูดครับ”เพราะเบอร์ที่เขาดูไม่คุ้นเคยจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ
(นี่แม่เองนะลูก) ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงหวานหยดย้อยจากปลายสายนั้นคือใคร คุณนายโบอาแม่สุดที่รัก
“ว่าไงฮะแม่”
(แม่ก็แค่จะโทรมาบอกว่าห้องนอนสองห้องที่ไม่ใช่ห้องนอนของลูกนะแม่ใช้เก็บสมบัติทั้งหลายแหล่จนเต็มหมดแล้ว ลูกคงไม่ว่าอะไรนะเพราะยังไงลูกกับหนูยุนอาก็ต้องนอนห้องเดียวกัน ใช่ไหมจ๊ะ?) ลู่ฮานถึงกับอ้าปากค้างในสิ่งที่ได้ยิน อย่าบอกนะว่าต้องนอนห้องเดียวกันกับยัยเจ๊นี่
“ไม่มีปัญหาฮะสบายมาก”แต่หน้าตาต่างจากคำพูดโดยสิ้นเชิง
(งั้นก็ดีแม่จะได้หมดห่วง งั้นแค่นี้นะลูก ติ๊ด) ไม่รู้ว่าแม่ของเขานั้นจะรีบไปไหนถึงได้ชิงวางสายก่อนทุกที แต่มันยังไม่ใช่ประเด็น
...ต่อจากนี้ต่างหากที่กำลังจะเป็นปัญหา
“ว่าไงนะ ฉันกับนายต้องนอนห้องเดียวกันเนี้ยนะ”ยุนอาร้องขึ้นสุดเสียงเมื่อชายหนุ่มบอกว่าเธอต้องนอนห้องเดียวกันกับเขาเพราะทั้งสองห้องนั้นถูกใช้เป็นห้องเก็บของไปแล้ว
“ใช่ แต่ฉันก็ไม่อยากนอนกับเธอหรอกนะ”ชายหนุ่มกอดอกพร้อมกับเบือนหน้าไปทางอื่น
“แหม๋ไอ้เด็กตุ๊ด คิดว่าฉันอยากนอนกับนายนักนิ เหอะ แต่ทำไงได้ งั้นเอางี้เพื่อความสะบายใจและกาย นายก็นอนบนโซฟาตัวนู๊นส่วนฉันก็จะนอนบนเตียง โอเคไหม”
“ได้ไง นี่มันบ้านฉันนะและนี่ก็เตียงฉัน เจ๊นั่นแหละที่ต้องนอนโซฟา”ลู่ฮานพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องทันที เขารู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
ว่าแล้วไม่มีผิด เสียงกรี๊ดสิบแปดหลอดของนางเอกสาวชื่อดังที่ทำให้เขาต้องใช้มืออุดหูไว้ ตามมาด้วยคำด่ามากมายที่พ่นออกมาราวกับไฟ ที่เขาพูดไปนั้นก็แค่แกล้งยั่วโมโหเธอเท่านั้นและมันก็ได้ผลจริงๆ ขืนเขายังยืนอยู่ในห้องคงแก้วหูคงได้แตกเป็นเสี่ยงเพราะเสียงแหลมๆนั้นแน่นอน
เสียงกรี๊ดดังสนั่นจากแฟนคลับที่รอต้อนรับคู่รักชื่อดังของวงการอย่างลู่ฮานกับยุนอาและคู่รักดาราอีกสองคู่ซึ่งทั้งหมดมีโปรแกรมเดินทางไปถ่ายทำรายการชื่อดัง WE GOT MARRIED ในตอนสเปเชียลที่จะให้เหล่าดาราคู่สามีภรรยามาใช้ชีวิตร่วมกันหนึ่งอาทิตย์รวมไปถึงการเล่นเกมส์ต่างๆ ส่วนการออกอากาศก็ทุกวันเสาร์โดยทางรายการจะนำมาออกเป็นตอนของแต่ละอาทิตย์
“ใกล้มากไปแล้ว”ยุนอากัดฟันพูดขณะที่ยิ้มให้กับกล้องของแฟนคลับเมื่อถูกชายหนุ่มข้างกายเขยิบตัวเข้ามาใกล้พร้อมกับมือที่เริ่มเกาะเกี่ยวเอวบาง
“ก็แฟนคลับร้องขอ”ชายหนุ่มก้มลงไปกระซิบที่หูของภรรยาสาวสร้างเสียงกรี๊ดกร๊าดให้กับแฟนคลับเป็นอย่างมากและยิ่งไปกว่านั้นกล้องทุกตัวต่างจับจ้องมาที่คนทั้งคู่
ลู่ฮานเห็นว่าหญิงสาวเอาแต่ยิ้มโบกมือให้กับกล้องทำให้ใจอยากนึกแกล้งเธอขึ้นมา เขาก้มลงไปหอมแก้มร่างบางจนเธอถึงกับยืนอึ้งทำตัวไม่ถูก
“ค้างไว้ก่อนนะคะคุณลู่ฮาน”เสียงของทีมงานที่ตั้งใจอยากเก็บภาพนี้ไว้บอกให้ทั้งคู่อยู่ในท่านี้ค้างไว้ก่อน แสงแฟลชมากมายจากนักข่าวและกล้องของแฟนคลับต่างจับภาพมาที่คู่รักแสนหวานที่โชว์สวีทหวานกลางสนามบินไม่แคร์สื่อ
ร่างบางอยากจะกระโจนบีบคอไอ้เด็กตุ๊ดที่กล้ามาหอมแก้มเธอโดยไม่รับอนุญาตแถมยังมือปลาหมึกนั่นอีกที่จับนั้นจับนี้ไม่หยุดจนเธอขนลุกไปหมดทั้งตัวและที่ยิ่งไปกว่านั้นคือทำไมต้องให้ค้างไว้อย่างนี้ด้วย
“ขอบคุณมากคะ ตอนนี้ก็ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้วนะคะขอเชิญคู่รักทั้งหมดได้เลยคะ”สิ้นเสียงของทีมงานชายหนุ่มก็ถอนริมฝีปากออกจากแก้มเนียนใสก่อนจะยักคิ้วกวนๆให้กับร่างบางที่คงจะสาปแช่งเขาอยู่ในใจ
“หอมจัง ขออีกทีได้ไหม”ลู่ฮานยังคงกวนประสาทไม่เลิกทำให้หญิงสาวต้องหันมาคาดโทษเอาไว้ก่อนจะเดินหนี
“ไอ้เด็กตุ๊ดบ้าฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่”ยุนอาชี้หน้าคนจอมกวนพร้อมกับรีบเดินไปกับทีมงานหญิงที่เป็นคนดูแลเธอ
เครื่องบินลำใหญ่ที่ทางทีมงานเหมาลำไว้เพื่อความเป็นส่วนตัวมุ่งไปยังเกาะเชจูเพื่อใช้สถานที่สำหรับถ่ายทำ คู่รักแต่ละคู่จะถูกกำหนดให้นั่งข้างกันโดยมีกล้องติดไว้ด้านหน้าเอาไว้ใช้ถ่ายอากัปกิริยาของคู่รัก คู่ของยุนอาเองก็เช่นเดียวกัน ข้างหน้ามีกล้องถ่ายทำถึงสองตัวติดไว้ทำให้ทั้งคู่ต้องแสดงความหวานออกมา ทันทีที่อาหารว่างมาเสิร์ฟลู่ฮานก็จัดการป้อนภรรยาอย่างรู้งาน ด้านยุนอาเองก็ไม่น้อยหน้าหยิกแก้มใสๆของเขาด้วยความหมั่นไส้
... ที่ทำไปทั้งหมดก็สร้างภาพแหละนะ!!
“ที่รัก ผมง่วงจัง”น้ำเสียงกับใบหน้าออดอ้อนของชายหนุ่มหน้าหวานที่ต้องการหนุนไหล่ภรรยาทำเอาเหล่าทีมงานที่ดูอยู่ต่างก็ต้องอิจฉา ผิดกับคนถูกอ้อนที่เริ่มทำตัวไม่ถูกแต่ก็ยิ้มสู้ มือบางยกขึ้นมาจับศีรษะของสามีให้มาซบลงที่ไหล่ของตัวเอง
“หลับให้สบายนะคะ หึ ที่รัก”ลู่ฮานลอบยิ้มออกมาเมื่อหญิงสาวนั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้เพราะอยู่ต่อหน้ากล้อง
“นายนี่มันจริงๆเลย”หญิงสาวบ่นๆเบาเมื่อเห็นว่าคนข้างกายดูเหมือนจะหลับไปแล้ว
“หนาวไหมค่ะคุณ”เสียงของคู่รักอีกคู่ที่นั่งถัดไปสองแถวเรียกความสนใจของยุนอาได้เป็นอย่างดี จะว่าไปอากาศก็เริ่มเย็นแล้วแต่ทำไมไอ้เด็กนี้มันถึงถอดเสื้อคลุมออกซะละเดี๋ยวก็ได้เป็นปอดบวมตายหรอก ว่าแล้วก็หยิบผ้าคลุมไหล่ออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับคลุมไปที่ตัวของชายหนุ่ม อย่างน้อยมันก็ช่วยให้คลายหนาวได้บ้าง
“เราก็นอนพักบ้างดีกว่า”พูดจบก็หลับตาลงช้าๆจนเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างไม่รู้ตัว
โดยไม่รู้เลยว่าไอ้คนที่หลับไปก่อนหน้านี้ ... ก็แค่แกล้งหลับไปเท่านั้นเอง
“คุณสิก้าครับ รอผมด้วย”เสียงเรียกมาจากด้านหลังทำให้หญิงสาวผมทองหยุดเดินพร้อมกับหันไปยังต้นเสียง เธอหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่เรียกนั้นยืนเหนื่อยหอบ
ก็จะไม่ให้เขาเหนื่อยได้ยังไง เล่นวิ่งตามตั้งแต่เห็นเธอที่หน้าประตูทางเข้าสนามบินจะตะโกนเรียกก็ไม่กล้าจึงได้แต่วิ่งตามมา เห็นขาสั้นๆแต่เดินเร็วชะมัด (ไรท์เตอร์ไม่ได้ว่าสิกนะ >”<)
วันนี้ไคกับเจสสิก้ามีคิวไปถ่ายแบบให้กับนิตยสารSTYLE ที่เกาะเชจูซึ่งชายหนุ่มนั้นรู้ดีว่าหญิงสาวยอมตกลงเป็นนางแบบเขาเอาก็ไม่รอช้ายอมตกลงเป็นนายแบบให้ด้วยเช่นกัน
“คุณจะวิ่งทำไมคะเนี้ย ดูสิเหงื่อออกหมดแล้ว”เจสสิก้าหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาซับเหงื่อให้กับร่างสูงที่ตอนนี้หน้าแดงจนถึงใบหู
“วิ่งมาหาคุณสิก้าไงครับ”ไคคว้าข้อมือบางมาจับไว้พร้อมกับจ้องไปยังหญิงสาวที่ก้มหน้างุด
“ฉะ ฉันว่าเรารีบไปกันเถอะคะ”ชายหนุ่มฉีกยิ้มหวานขณะที่มือของเขายังกอบกุมมือนิ่มนั้นไว้
ดีที่ทั้งคู่อยู่ทางเข้าสนามบินที่ใช้สำหรับพวกดารานักแสดงจึงไม่ค่อยมีผู้คนมากนัก ไคจึงกล้าที่จะจับมือคนตัวเล็กกว่าอย่างถือวิสาสะ ในเมื่อเธอไม่ขัดขืนดึงมือออกก็แสดงว่าเต็มใจ ฉะนั้นเขาก็ขอจับมือเธอไปอย่างนี้เรื่อยๆก็แล้วกัน
“มาแล้วหรอค่ะคุณไคคุณเจสสิก้า”ทันทีที่เห็นทีมงานนับสิบชีวิตทั้งสองจึงรีบผละออกจากกันอัตโนมัติ
เจสสิก้าเดินนำไปก่อนโดยมีไคเดินตามหลังแต่ก็มิวายหันมองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง รอยยิ้มบางๆปรากฏอยู่บนใบหน้าของเจ้าหญิงน้ำแข็งที่ผู้คนต่างบอกว่าดูเหมือนจะหยิ่งยโส แต่ใครจะรู้ว่าเธอนะอ่อนไหวเรื่องความรักเป็นที่สุด ครั้งนี้ก็เช่นกันไม่รู้ว่าถูกชะตาอะไรกับผู้ชายผิวเข้มนักหนาถึงได้กล้าให้เขาจับมือถือแขน ถ้ายุนอารู้คงจะวีนแตกกระโดดเตะผู้ชายคนนี้แน่นอนโดยเฉพาะยิ่งเป็นเพื่อนของสามีกำมะลอนายนั้นคงไม่มีชีวิตรอด
“คุณสิก้าครับ”ชายหนุ่มเอ่ยเรียกเธอจากด้านหลัง
“คะ”เอียงคอถามด้วยความสงสัย
“วันนี้คุณสวยจังเลยนะครับ”ไคยิ้มหวานให้กับหญิงสาวตรงหน้า วันนี้เธอสวยแม้จะแต่งตัวธรรมดาแต่โดนใจเขาสุดๆ
ด้านหญิงสาวเองก็ใจเต้นรัวเมื่อถูกชมซึ่งๆหน้า ผู้ชายคนนี้มันยังไงกันนะเดี๋ยวก็ยิ้มหวาน เดี๋ยวก็ชม เดี๋ยวก็จับมือ ถ้าสิก้าคนนี้ทนไม่ไหวก็อย่าหาว่าไม่เตือนละกันนะ!!
----------------100%-------------
อัพครบแล้วนะคะ คิคิ...ดูงงๆไปหน่อย (T^T)
ยังไงก็อย่าลืมติชมกันน๊า !!!
เม้นท์มาเยอะๆ >”<
ปล.อ่านเรื่อง MY SASSY GIRL ไปก่อนแล้วกันนะจ้ะ!!!
ความคิดเห็น