คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : [KRISYOON] SF ~ Falling in Love ... FT. TAOYUL
“ยุนอา”
“พะ พี่คริสมีอะ อะไร หรือเปล่าคะ”หญิงสาวที่ถูกชายหนุ่มตรงหน้าเรียกนั้นได้แต่ก้มหน้าซ่อนความอายเอาไว้ เธอพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ใบหน้าหวานบัดนี้กลับขึ้นสีระเรือ มือบางเกาท้ายทอยเบาๆกลบความเขินอายเอาไว้
“เป็นแฟนกับพี่นะ”
เป็นแฟนกับพี่นะ…
เป็นแฟนกับพี่นะ…
เป็นแฟนกับพี่นะ…
“พี่คริสขอฉันเป็นแฟน มะ มะ ไม่จริงใช่ไหม เหม่งยุนจะเป็นลม”ทันทีที่พูดจบร่างของหญิงสาวก็ล้มลงไป เธอหลับตาปี๋เพราะกลัวความเจ็บ แต่โชคดีที่มีแขนแกร่งรองรับเธอเอาไว้ ยุนอาค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมาก็พบว่าใบหน้าเจ้าของอ้อมกอดนี้อยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบ ใบหน้าที่เคยแดงกล่ำกลับยิ่งแดงขึ้นกว่าเดิม
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
เสียงหัวใจของเธอเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อใบหน้าของเขานั้นโน้มลงมาใกล้เธอมากขึ้น มือหนาเชยคางเธอขึ้นมาพร้อมที่จะมอบจุมพิตที่แสนหวาน
“ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว”ยุนอาทำปากยื่นออกไปเพื่อรอรับจุมพิตจากชายหนุ่ม อีกนิดเดียวเท่านั้น อีกนิดเดียว ....
“อิมยุนอา !!!”
“ใกล้แล้ว ใกล้แล้ววววว”หญิงสาวนัยดากวาง ใบหน้าเนียนใส่ที่มีคราบน้ำหวานติดอยู่นิดหน่อยตะโกนขึ้นมาเสียงดัง เธอใช้มือขยี้ตานิดหน่อยก่อนจะจ้องไปที่ใบหน้าคนตรงหน้า ผู้หญิงผมยาว มีไฝเม็ดเท่าเปาหือ ใส่แว่นหนาเตอะ
“อาจารย์โยริน แหะๆ ซวยแล้วไงไอ้เหม่ง”ประโยคสุดท้ายหญิงสาวพูดออกมาให้เบาที่สุด สายตาเหลือบไปมองเพื่อนตัวดีของเธอที่ไม่ยอมปลุก แต่เธอก็ต้องหลุดขำออกมาเพราะว่า ‘มันก็หลับเหมือนกันนี่หว่า’
“ขำอะไรคุณยุนอา คุณยูริ คุณยูริ”ขึ้นเสียงก็แล้ว เขย่าก็แล้วเจ้าคุณเธอก็ยังไม่ยอมตื่น แบบนี้ต้องซวยแน่ๆยัยลิงดำเอ้ย ยุนน้อยขอเป็นลมอีกรอบ
“กล้วยมา กล้วยมา กล้วยมา!!!”
“ไหนๆ ไหนๆ ไหนๆ”หญิงสาวผิวสีน้ำผึ้งที่หลับเป็นตายตอนนี้กลับลุกขึ้นมามองซ้ายมองขวา เธอมองไปรอบๆ ก่อนจะไปหันไปถามเพื่อนรักอย่างยุนอา “กล้วยอยู่ไหนยัยเหม่ง”
“อยู่ข้างหน้าเธอนี่ไง”
“โอ๊ะ วันนี้ทำไมอาจารย์สวยจังเลยคะ อุ๊ยๆ”ไม้เรียวก้านยาวถูกส่งไปให้ยูริและยุนอาคนละที ก่อนที่อาจารย์โยรินจะเดินกลับไปประจำที่ของตัวเอง
ยุนอามองเพื่อนตัวดีที่ยิ้มร่าแอบกินขนม เธอแอบรับขนมจากเพื่อนสาวพร้อมกับเอามันเข้าปากอย่างรวดเร็ว ร่างบางจ้องมองออกไปสนามบาสเก็ตบอลกลางแจ้งหวังว่าจะเจอกับผู้ชายในฝันของเธอ และในที่สุดฟ้าก็เป็นใจคนนั้นๆกำลังเล่นบาสอยู่กับเพื่อนๆของเขา ทั้งชูตทั้งรับทั้งส่ง ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน แค่เห็นไกลๆก็ทำให้หัวใจของยุนอาคนน่ารักต้องปั่นป่วนหัวใจสะแล้ว
กริ๊งๆ ๆ ๆ
“ในที่สุดเวลาที่ฉันรอคอยก็มาถึงงง”ยุนอาลุกขึ้นมาตะโกนเบาๆพร้อมกับบิดขี้เกียจ ชั่วโมงนี้มันช่างน่าเบื่ออะไรแบบนี้ เดี๋ยวก็อ่านกลอน เดี๋ยวก็อ่านบทกวี หลับไปกี่รอบๆก็ไม่จบซักที
“รออะไรของแกยัยเหม่ง รอที่จะได้ไปเจอพี่คริสอ่ะดิ๊”ยูริที่จับไต๋เพื่อนรักได้ก็พูดออกมา นั้นทำให้ยุนอาได้แต่บิดตัวไปมา
ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้นึกถึงความฝันเมื่อกลางวัน หุหุ อ๊ะ จริงสิ โบราณเขาว่าไว้ถ้าใครฝันกลางวันความฝันนั้นจะเป็นจริงๆ โฮ๊ะๆ พี่คริสเสร็จยุนอาคนนี้แน่นอน ฟันโต๊ะเรียน!!
“โอ๊ยยย!!”
“แกเป็นบ้าป่ะเนี้ย คิดได้ไงเอามือไปฟาดโต๊ะ สมน้ำหน้า รีบไปกันเถอะเดี๋ยวก็ไม่ทันพี่คริสของแก”คำสุดท้ายถูกเน้นนักยิ่งทำให้ยุนอายิ้มจนแก้มปริ
ก็มันแน่อยู่แล้ว พี่คริสต้องเป็นของยุนอาคนนี้คนเดียว ของแท้และแน่จริง
สนามบาสเก็ตบอลกลางแจ้งที่เต็มไปด้วยสาวๆรายล้อมสนามเอาไว้ ภายในสนามมีชายหนุ่มนับสิบคนกำลังแข่งบาสกันอย่างสนุกสนาน
ทีมฝั่งซ้าย ประกอบไปด้วย เซฮุน ไค ลู่ฮาน ชานยอล และเถา
ทีมฝั่งขวา ประกอบไปด้วย คริส แบคฮยอน เลย์ ซิ่วหมินและซูโฮ
ทั้งหมดนี้เป็นนักเรียนเกรด 12 ที่มีดีกรีเป็นถึงประธานนักเรียนและคณะกรรมการนักเรียน ด้วยความหล่อของพวกเขาแต่คนทำให้นักเรียนหญิงเกือบทั้งโรงเรียนคลั่งไคล้เป็นอย่างมาก
“หลบหน่อยๆ ขอทางๆ หลบๆ”ยุนอาและยูริพยายามแหวกกลุ่มนักเรียนเข้าไปในสนาม ถึงแม้ว่ามันจะลำบากแต่พวกเธอไม่ถอย
“เห้ยย พี่คริสของแกเก่งจริงๆยัยเหม่ง สมแล้วที่ตัวสูงยังกับไม่เสียบต๊อกป๊กกิ”
“นี่แกชมหรือด่าพี่คริสกันแน่ห๊ะยัยลิง”หญิงสาวเท้าเอวมองเพื่อนรักอย่างเคืองๆ จะว่าใครยังไงยุนอาคนนี้ไม่ว่าแต่ถ้ามาว่าพี่คริสของเธอมีเคือง
“แกนี่ อุ๊ยย แข่งเสร็จแล้วไปกันเถอะ”
ทันทีที่ยุนอาและยูริวิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มในสนามนั้นก็เรียกเสียงกรี๊ดของเด็กสาวข้างสนามได้เป็นอย่างดีบางคนก็รู้สึกอิจฉาตาร้อนบางคนถึงกับอยากจะร้องไห้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะยูริเป็นฝาแฝดกับไค(มโนกันเอาเองนะ 555+) ส่วนยุนอาก็เป็นญาติกับลู่ฮานนั้นยิ่งทำให้ไม่มีใครกล้าทำอะไรได้(ถึงแม้ว่าอยากทำมากก็เหอะ)
“ไงยูริ ยุนอา อื้มม วันนี้ทำผมน่ารักนะ”คริสหันไปทักทายให้กับสองสาว เขามองไปที่ยุนอาก่อนจะส่งยิ้มไปให้นั้นถึงกับทำให้หญิงสาวอกแทบจะระเบิด
โอ๊ยย ไม่ไหวแล้ว ยุนอาคนนี้อยากจะจับมาเป็นแฟน
“แหม๋ พี่คริสชมแต่ยัยเหม่งคนเดียวเลยนะวันนี้เขาก็ทำผมมานะดูสิมัดจุกด้วย”
“ยัยลิงดำเธอทำยังไงมันก็ไม่น่ารักหรอกนะ”ชายหนุ่มหน้าตาออกแนวหมีแพนด้าหันมามองยูริอย่างกวนๆก่อนจะโดนกระเป๋าใบสีขาวลอยละล่องไปที่หัว
“ไอ้หมีแพนด้าตาดำไปไกลๆเลย”
ยุนอามองเถาและยูริที่กำลังทะเลาะกันอย่างมั่วที่สุดก็หัวเราะออกมาเหมือนกับคนอื่นๆ ก่อนที่สายตาของเธอจะไปสบกับสายตาอีกคู่หนึ่ง รอยยิ้มของเขาถูกส่งมาให้เธออีกครั้งจนทำให้เธอต้องหลบสายตา ยุนอาหันมามองอีกครั้งแต่ก็ไม่เจอเขาซะแล้ว
“ยุน”หญิงสาวสะดุ้งเมื่อได้ยิงเสียงของชายที่เธอมองหา ยุนอาหันกลับไปด้านหลังก็พบคริสเจ้าของใบหน้าหล่อเหล่าที่ทำให้เธอเคลิ้ม เขายื่นกระดาษที่ถูกพับเป็นรูปนกส่งไปให้เธอ มือบางรับมาอย่างงงๆ
“นี่มันอะไรคะพี่คริส”
“กลับถึงบ้านแล้วค่อยเปิดอ่านนะ พี่ไปล่ะ”ชายหนุ่มก้มกระซิบเบาๆให้หญิงสาวได้ยินก่อนจะเดินจากไป
ใบหน้าของเขานั้นแดงก่ำ รอยยิ้มที่เผยออกมา พร้อมกับหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ผิดกับยุนอาที่ยืนแข็งทื่อกับการกระทำของเขาเมื่อสักครู่จนในที่สุดเธอก็ได้สติเมื่อถูกลูกหลงของการต่อสู้ระหว่างยัยลิงดำกับไอ้แพนด้าตาดำ
“ยัยลิง เถา พวกพี่ๆ ฉันกลับบ้านก่อนนะ เพิ่งคิดได้ว่ามีธุระด่วนที่สู๊ดดด”ยังไม่ทันที่จะได้คำกล่าวลาจากเพื่อนและพี่ ยุนอาก็รีบวิ่งออกมา
“ต้องถึงบ้านให้เร็วที่สุด อยากอ่านแล้ว กรี๊ดๆๆๆๆ ยุนน้อยอยากเป็นลมรอบที่สาม!!!!!”
พรุ่งนี้ 9 โมงเช้าเจอกันที่ร้านxxxนะ
พี่จะรอจนกว่าเธอจะมานะ
จาก KRIS
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดๆๆๆๆ”ร่างบางกระโดดไปมาบนเตียงอย่างดีใจพร้อมกับส่งเสียงกรี๊ดออกมา เธอกอดจดหมายของคริสไว้แน่นพร้อมกับจูบนับไม่ถ้วน
’ในที่สุด คิคิ ไม่อยากจะพูด’
“พรุ่งนี้ใส่ชุดไหนดีนะ ชุดนี้ก็ไม่ดี ชุดนี้ก็ไม่สวย ชุดนี้ก็ไม่เอา”ยุนอาขนเสื้อผ้าออกมาจากตู้ทั้งหมด เธอลองใส่ที่หน้าจกพร้อมกับหมุนไปมาตัวแล้วตัวเล่าก็ไม่มีตัวไหนถูกใจซักที ร่างบางล้มลงบนเตียงพร้อมกับนึกเหตุการณ์วันแรกที่เธอเจอกับคริส และเป็นวันที่ทำให้เธอตกหลุมรักเขาเข้าเต็มเปาอย่าถอนตัวไม่ขึ้น
“โอ๊ยยย”ยุนอาที่อยู่ในชุดนักเรียนเกรด10ล้มลงกับพื้นอย่างแรงหลังจากที่โดนเด็กนักเรียนมากมายที่พยายามเบียดเสียดกันเข้าสมัครชมรมวาดภาพ เธอก้มมองหัวเข่าที่ตอนนี้เริ่มมีเลือดซึมออกมาจากบาดแผลถลอก
“เธอไม่เป็นอะไรนะ”จู่ๆผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาวก็ถูกวางลงบนเข่าของเธอ ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังใช้ผ้าซับเลือดที่ซึมออกมาอย่างเบามือ ยุนอามองด้วยความตกใจแต่ก็ยอมให้ชายคนนี้ใช้ผ้าซับที่เขาเธอต่อไป
“ลุกไหวไหม”มือหนาถูกยืนส่งมา ยุนอามองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าไปพร้อมๆกับหัวใจที่เต้นแรง หล่อ เท่ สมาร์ท แถมยังใจดี
‘พรหมลิขิตชัดๆ’
หลังจากที่เคลิ้มไปกับคนตรงหน้าเธอจึงค่อยๆยื่นมือออกไป เขาพยุงตัวยุนอาขึ้นมาก่อนจะพาไปห้องพยาบาลโดยไม่รู้เลยว่าหญิงสาวนั้นแทบอยากจะแกล้งเป็นลมแล้วให้เขาอุ้มไปห้องพยาบาลเลยทีเดียว
“ยัยเหม่งแกหายไปไหนมา ละนี่เข่าแกไปโดนอะไรมา ใครทำอะไรแกบอกมาฉันจะไปจัดการกับมันเดี๋ยวนี้”
“ไม่มีอะไรฉันแค่ล้ม ว่าแต่แกเรียกฉันมาที่นี่ทำไม”ยุนอาถามยูริเพื่อนสนิทซี้ปึกออกมา ก่อนที่สายตาของเธอจะไปสะดุดกับผู้ชายคนนั้น ทรงผมสุดเท่ หน้าตาหล่อราวกับรูปสลัก ท่าทางเหมือนกับแบดบอย
‘ใช่เลยผู้ชายใจดีคนนั้น’ เห็นทีไรหัวใจเต้นแรงจนมันจะออกมาเต้นข้างนอก
“ไงยูริ เอ่อ เธอ หวัดดี”
“...”เหมือนโลกทั้งใบของยุนอาหยุดหมุน
“ไงพี่คริส มาคนเดียวหรอ นี่เพื่อนของยูลเองชื่อยุนอา น่ารักป่ะล่ะ”คริสยิ้มให้กับยูริก่อนจะมองไปยังยุนอา เขาส่งยิ้มให้เธอก่อนจะแนะนำตัวเองให้รู้จัก
“พี่ชื่อคริส อยู่เกรด 11”
ตั้งแต่วันที่รู้จักกันยุนอาก็คอยแต่แอบมองคริสตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไรที่ไหน เล่นบาส นอน อ่านหนังสือ หรือแม้แต่เข้าห้องน้ำ ก็อยู่ในสายตาของยุนอาคนนี้ไปซะหมด วันไหนที่ไม่ได้เห็นเธอแทบจะคลั่ง
“วันๆเอาแต่คิดถึงพี่คริส คิดถึง คิดถึง คิดถึง”
ร้าน XXX
ร่างบางที่นั่งอยู่โต๊ะริมสุดของร้านกำลังนั่งกินน้ำอย่างบ้าคลั่ง นี่เป็นแก้วที่ 4 ของเธอตั้งแต่มานั่งภายในร้าน ยุนอามานั่งรอชายที่นัดเธอเอาไว้ตั้งแต่ 8 โมงเช้า หลังจากที่เลือกชุดตั้งแต่เมื่อคืนบวกกับความตื่นเต้นนั่นทำให้เธอไม่ได้นอน จะนอนหลับก็ประมานตี4กว่าๆ ทุกๆครั้งที่กระดิ่งหน้าร้านสั่นเธอจะต้องชะเง้อออกไปดูทุกครั้ง
“ยังไม่มาหรอเนี้ย อ่ะ”หญิงสาวก้มลงไปเก็บช้อนที่หล่นลงกับพื้นก่อนจะค่อยๆขึ้นมานั่ง ตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้นเมื่อพบว่าคริสกำลังนั่งจ้องเธออยู่
“^_^”ยุนอาส่งยิ้มไปให้หน่อยๆเป็นเชิงทักทาย
“มานานหรือยังคะ”
ตึก ตึก ตึก
คำว่า คะ ของคริสนั้นทำให้อัตราการเต้นหัวใจของยุนอาเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เธอส่ายหัวเป็นเชิงปฎิเสธกลับทำให้คริสลอบยิ้มออกมา จะไม่ให้เขายิ้มได้ยังไงเขามาก่อนเธอเสียอีกเห็นพฤติกรรมของเธอทุกอย่างเรียกได้ว่าเธอก็อยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลาเหมือนกัน
“ที่พี่นัดดยุนออกมา เพราะพี่มีเรื่องอยากจะบอก”คริสถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นสายตาของหญิงสาวตรงหน้า
“พี่มีอะไรจะบอกกับยุนหรอค่ะ”ยุนอารอลุ้นคำที่คริสอยากจะบอก ใจหนึ่งก็ขอให้เป็นเรื่องที่ดี อีกใจก็กลัวเป็นเรื่องที่ไม่ดี
“คือ พี่ พี่ พี่”คริสที่อ้ำอึ่งไม่ยอมบอกสักทีนั้นทำให้คนรอฟังยิ่งเป็นกังวล เธอกลัว กลัวว่าจะเป็นเรื่องที่จะทำให้เธอเสียใจ
“คือ พี่ พี่”
“โอ๊ยยยยย พี่คริส/ไอ้คริส”ยุนอาและคริสหันมองไปยังต้นเสียงโต๊ะด้านข้างก็พบกับไอ้หมีแพนด้าตาดำกับยัยลิงดำที่ตะโกนออกมาทั้งคู่ต่างสวมหมวกบวกแว่นดำอำพรางตัวเป็นอย่างดี
“จะขอยัยเหม่งเป็นแฟนก็ขอสักทีสิพี่คริสมัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้ลุ้นจะตายอยู่แล้วเนี้ย”
“นั่นดิวะ ป๊อดวะ เสียอารมณ์ ยัยลิงดำไปกันเหอะ ให้สองคนนี้เขาได้...กัน”เถาพูดเสร็จก็คว้าแขนของยูริทันที
“ไอ้แพนด้าตาดำเอามือของนายออกไปเลยนะ ถือวิสาสะมาจับเนื้อต้องตัวฉันได้ยังไง ห๊ะ”
“ทำไมจะไม่ได้ก็เราเป็นแฟนกันนิ จุ๊บ”เถาขโมยหอมแก้มเนียนๆของยูริฟอดใหญ่ก่อนจะรีบวิ่งออกไปนอกร้าน
“จะทำอะไรก็รีบทำล่ะ คิคิ ไอ้แพนด้าตาดำชอบฉวยโอกาสแกตายยยยยยยย”
ยุนอาและคริสหัวเราะให้กับคนทั้งคู่สักพักก่อนจะเข้าสู่โหมดความเงียบโดยอัตโนมัติ
“ยุนอาพี่ชอบเธอมานานแล้วได้โปรดรับพี่ไว้พิจารณาด้วยนะ”ในที่สุดคริสก็สามารถบอกความในใจไปได้ เขาลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก กว่าจะทำใจได้แทบแย่
“คือ พี่คริสคะ คือว่ายุน”คริสจ้องหญิงสาวตรงหน้านิ่ง ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร เขาก็พร้อมจะยอมรับ
กล่องของขวัญใบเล็กถูกยื่นส่งไปยังชายตรงหน้า คริสรับมันมาก่อนจะเปิดออกมาดู ผ้าเช็ดหน้าสีขาวภายในกล่องสร้างความฉงนให้กับเขาเป็นอย่างมาก เขามองยุนอาสลับกับผ้าเช็ดหน้าผืนขาวซึ่งนั้นทำให้รอยยิ้มผุดออกมาจากใบหน้า
“ฉันก็ชอบพี่คะ ชอบมานานแล้ว ทุกครั้งที่เห็นพี่หัวใจของฉันจะเต้นแรงตลอดเวลา วันไหนฉันไม่เห็นหน้าพี่ฉันคิดถึงพี่มาก ฉันต้องมองผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ทุกวันถึงจะนอนหลับได้ ฉัน ฉัน ฉันรักพี่คริส”ยุนอาเอ่ยคำสารภาพออกมาจนหมด ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงจากความเขินอาย
คริสที่เห็นดังนั้นเขาจึงฉุดแขนยุนอาให้วิ่งตามออกมา ทั้งสองมาหยุดอยู่สนามเด็กเล่นของร้าน
“แล้วตกลงยุนจะยอมคบกับพี่ไหม”คริสจับมือยุนอาไว้แน่น
และคำตอบที่ได้นั้นถึงกับทำให้หัวใจของเขาถึงกับพองโต
“ตกลงคะ”ยุนอาโผเข้ากอดคริสทันที
ในที่สุดวันที่เธอฝันมาตลอดก็เป็นจริง ต้องขอบคุณวิชาอาจารย์โยรินที่ทำให้ยุนอาคนนี้ฝันกลางวันจนกลายเป็นเรื่องจริง
คริสลูบผมยุนอาอย่างเบามือก่อนที่จะเลื่อนหน้าเขาไปใกล้เธอเรื่อยๆ ใกล้เรื่อยๆ จนริมฝีปากของทั้งคู่เกือบจะสัมผัสกัน ถ้าไม่โดนขัดจังหวะเสียก่อน
“จะไปจูบกันก็ไปที่อื่นสิวะอิจฉาว้อย ยัยลิงดำเรามา จูจุ๊บๆ กันดีดีกว่า”
ผั๊วะ !!
“ฝันไปเถอะ มานี่เลยไปขัดจังหวะเขาทำไม”ยูริดึงหูเถาให้ออกมาพ้นๆทาง เธอขยิบตาให้ยุนอาก่อนจะลากเถาออกมาให้พ้นรัศมีจากสนามเด็กเล่น
“ไอ้บ้าเถา...”ยังไม่ทันที่คริสจะพูดจบ ริมฝีปากบางก็มาประทับกับริมฝีปากของเขาทันที ร่างเล็กโน้มตัวของเขาให้ลงมาก่อนที่ทั้งสองจะจูบกันเนิ่นนาน
“ในฝันพี่ก็จูบฉันไม่สำเร็จสักที พอตอนนี้ก็ไม่สำเร็จ ยุนอาคนนี้ทนไม่ไหวขอเป็นฝ่ายรุกเองเลยแล้วกัน อิอิ”
ความคิดเห็น