คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : - "Part 1" -
สนามบินอินชอน, เกาหลี
“ละ หล่อ ม๊ากกก”
“พวกนั้นเป็นไอดอลหรือเปล่านะ”
เสียงของหญิงสาวหลายคนต่างชื่นชมในความหล่อของชายหนุ่มหกคนที่เดินเด่นภายในสนามบิน ไม่ว่าจะเป็นสาวเล็กสาวแก่ต่างก็ต้องมองตามไม่เว้นแม้กระทั้งผู้ชายที่ต่างอิจฉาในความหล่อราวกับเทพบุตรของทั้งหกคน
“ยัยเหม่งยุนมันอยู่ตรงส่วนไหนของสนามบินว่ะเนี้ย”ชายหนุ่มร่างสูงที่สุดในหลุ่มหกคนเอ่ยออกมาพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ
“นั่นไง ชัดเลยหัวเหม่งๆ”
พวกเขาทั้งหมดมองไปยังผู้โดยสารขาเข้า ปรากฏให้เห็นร่างบางในชุดเสื้อแขนยาวสีแดงกางเกงขาสั้นสีดำที่มาพร้อมการ์ดถึงสองคน ไม่รอช้าพวกเขาเดินตรงเข้าไปหาเธอทันที
“ไอ้เหม่งยุน”
“ไอ้หมาแบค หน๊อยยยย!!”
ยุนอาใช้มือชี้ไปยังต้นเสียงของคนที่เรียกเธอ รอยยิ้มบางๆปรากฏบนหน้าก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มทั้งหกคน เซฮุน ชานยอล แบคฮยอน คยองซู ไคและซูโฮ เพื่อนสนิทที่สุดของเธอ
“ปล่อยให้คนสวยอย่างฉันรอนานได้ยังไงไม่ทราบ ห๊ะ”
ร่างบางเท้าเอวมองเพื่อนๆ บอกให้มารอก่อนเครื่องลง 20 นาที แต่ทำไมกลายเป็นเธอที่ต้องรอแทนแถมยังต้องทนกับสายตาของผู้ชายที่ต่างจ้องเธอตาเป็นมัน
“นิดหน่อยเองยัยเหม่ง อย่าซีเรียสไปเลยน๊า”เป็นซูโฮที่เอ่ยออกมาพร้อมกับเดินมากอดคอของหญิงสาวตรงหน้า
“กลับบ้านกันได้แล้ว เห็นบ่นว่าหิวมากไม่ใช่ไง”
“ชิส์ ถ้าฉันไม่หิวนี่ได้ยาวแน่ ถือนี่ด้วย นี่ด้วย นี่ด้วย”
ยุนอายื่นกระเป๋าพร้อมกับถุงกระดาษมากมายให้หนุ่มๆถือคนละอย่างก่อนที่เธอจะเดินตัวปลิวนำหน้าไปอย่างสบายใจเฉิบ เซฮุนมองตามร่างบางก่อนจะเผยรอยยิ้มดีใจออกมา ขาเรียวยาวเร่งเดินไปให้ถึงคนตรงหน้าพร้อมกับใช้มือยีผมคนตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะตามด้วยหนุ่มๆอีกห้าคนที่เหลือที่วิ่งเข้ามายีผมของหญิงสาวตรงหน้าเช่นกัน
“ถ้าไม่ใช่เพื่อน ทำไม่ได้นะเนี้ย”
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยครับ...ไอ้หัวเหม่ง”
แบคฮยอนแกล้งโค้งตัวอย่างสุภาพพร้อมกับคำพูดจาล้อเลียน ยุนอาที่ได้ยินดังนั้นจึงออกตัววิ่งไล่แบคฮยอนอย่างรวดเร็ว ที่เหลือต่างหัวเราะให้กับนิสัยของทั้งสองคนที่ชอบกัดกัน(ย้ำว่ากัดกัน)ไม่เคยเปลี่ยน
“ไอ้ฮุน เราจะบอกเรื่องนั้นให้ยัยเหม่งฟังตอนไหน”
คยองซูเอ่ยถามเพื่อนอย่างสงสัย เซฮุนได้แต่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับนึกถึงคำสั่งของคุณลุงลีทึกที่สั่งให้เขาดูแลยุนอาและควบคุมความประพฤติของเธอ
ครืดดดด ครืดดดด...
“อะไรวะเนี้ย”
เสียงสั่นของโทรศัพท์เครื่องหรูส่งเสียงรบกวนชายหนุ่มเจ้าของเครื่องที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ มือหนาควานหาโทรศัพท์สักพักก่อนจะหยิบขึ้นมาดู เมื่อเห็นชื่อของผู้ที่โทรมา เซฮุนถึงกับเด้งขึ้นมาจากเตียงพร้อมกับรีบกดรับสายทันที
(ไงเซฮุน เจ้าหลานรัก)
‘สวัสดีฮะลุงอีทึก’ เซฮุนกล่าวทักทายอย่างสุภาพ แต่ปากก็ยังหาวนอนอยู่เป็นระยะๆ
(ลุงมีอะไรให้เราช่วย เกี่ยวกับยุนอา พรุ่งนี้ลุงจะส่งยุนอาไปเรียนที่โซลโรงเรียนเดียวกันกับหลานนั่นแหละ ลุงอยากให้หลานช่วยดูแลและควบคุมความประพฤติของเธอ)
‘ควบคุมความประพฤติ ยัยเหม่งโดนเชิญออกอีกแล้วหรอฮะ’ จากที่ง่วงนอนเต็มที่บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นตื่นเต็มตา ตามมาด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อถึงนึกหญิงสาวที่เป็นประเด็นโดนเชิญออกจากโรงเรียนนับไม่ถ้วน
(ถูกแล้ว ลุงเลยอยากให้หลานช่วยหน่อย ทำยังไงก้อได้ให้ยุนอาไม่ก่อเรื่องหรือโดนไล่ออกอีก อยู่นี่ลุงก็จนปัญญาเหมือนกัน) น้ำเสียงปลายสายเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจ
‘ได้ฮะ ผมจะช่วยลุงลีทึกเองไม่ต้องห่วงฮะ’
(ดีๆ ขอบใจมาก เอ่อ ตอนนี้ลุงอยู่กับพ่อของหลาน ไม่ต้องห่วงนะ)
‘ฮะ งั้นผมคงต้องวางแล้วนะฮะ ยัยเหม่งโทรมาพอดีเลยฮะ’
(งั้นลุงของฝากด้วยละกันนะ ลาล่ะเจ้าหลานรัก)
หลังจากที่ลีทึกได้วางสายไปแล้วเซฮุนก็กดโทรออกเบอร์ที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี ‘ไอ้เหม่งยุน’
‘ว่าไงยัยเหม่ง’ น้ำเสียงยียวนถูกส่งออกไปยังปลายสาย
(พรุ่งนี้ฉันจะไปเรียนที่โซล พวกนายมารอรับฉันด้วย 11.20 แต่ ต้องมาก่อนเครื่องลง 20 นาที อย่าให้ฉันรอนาน มันเมื่อยเข้าใจไหม แค่นี้แหละจะเก็บกระเป๋า ตู๊ดๆ..) พูดจบปลายสายก็วางอย่างรวดเร็ว
เซฮุนยิ้มให้กับนิสัยของหญิงสาวที่คิดจะวางก็วางจะโทรก็โทร เขาล้มตัวลงนอนก่อนจะพิมพ์ข้อความส่งไปหาหญิงสาวที่วางสายใส่เขาเมื่อสักครู่
“ไอ้เหม่งคิดจะโทรก็โทร คิดจะวางก็วาง บ้าหรือเปล่า
รีบนอนได้แล้ว ฝันดีไอ้หัวเหม่ง !!!”
เซฮุนสุดหล่อ
ครืดดดด ครืดดดด...
ยังไม่ทันที่เขาจะหลับตานอนเสียงสั่นของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน เซฮุนรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่ามีหนึ่งข้อความถูกส่งเข้ามาซึ่งจะเนใครไม่ได้นอกจาก ‘ไอ้เหม่งยุน’
“นายนะสิรีบนอน ตอนนี้บ้านฉันเพิ่งจะบ่ายกว่าๆเอง
แค่นี้นะ อ่อ อย่าลืมบอกหมาแบค คยองซู ซูโฮ ไค และชานยอลด้วย
นอนได้แล้ว ฝันดี !!! จูจุ๊บบ”
ยุนอาสุดสวยและน่ารักที่สุดในสามโลก
“แล้วเจอกัน อิมยุนอา”
ความคิดเห็น