คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : - "Part 18" -
“เอาล่ะๆ ทุกกลุ่มส่งตัวแทนชายหญิงออกมาแข่งขันเกมส์”เสียงของอาจารย์ชินดงผู้นำกลุ่มนักเรียนชมรมท่องเที่ยวมายังเกาะเชจูออกคำสั่งให้กลุ่ม 1- 8 ส่งตัวแทนเข้าร่วมการแข่งขัน
เบื้องหน้าของเหล่านักเรียนคือหาดทรายริมทะเลถูกล้อมรอบด้วยเชือกขนาดใหญ่ พื้นที่ที่ใช้ในการแข่งขันเท่ากับครึ่งสนามวอลเล่ย์บอล แต่ละฝั่งจะมีธงสีขาวกับสีดำปักอยู่คนละข้าง
สำหรับกติกาในการแข่งขัน แต่ละกลุ่มจะต้องส่งตัวแทนชายหญิงออกมาแข่ง โดยผู้เข้าแข่งขันจะต้องชิงเอาธงของอีกฝ่ายมาให้ได้ถึงจะชนะ ซึ่งหญิงจะแข่งกับหญิง และชายแข่งกับชาย เพื่อเก็บคะแนนไว้สะสมในเกมส์ต่อไป (ส่วนของรางวัลยังไม่ระบุแน่นอน)
“กลุ่มเราจะส่งใครดีเนี้ย”เจสสิก้าเอ่ยถามสมาชิกในกลุ่ม
“ผมเอง จุนฮยอง”ชายหนุ่มอีกคนในกลุ่มยกมือขึ้นเพื่อเสนอตัวเองในการแข่งขัน
เจสสิก้าพยักหน้าก่อนจะหันไปถามแฟนสาวของเขาอย่างคูฮาร่า ที่คิดจะลงแข่งในส่วนของผู้หญิงหรือไม่ แต่คำตอบที่ได้คือการปฏิเสธพร้อมกับเหตุผลที่ว่าร่างกายเธอไม่พร้อมในการแข่งขันเนื่องจากอาการปวดท้องที่ผู้หญิงเท่านั้นถึงจะรับรู้ได้
“กรี๊ดด ฉันเองดาซม ฉันจะแข่งเอง!!”เสียงแหลมปรี๊ดดังมาจากกลุ่ม 6 เรียกสายตาของทุกกลุ่มได้เป็นอย่างดีรวมไปถึงยุนอาที่เริ่มมีความคิดดีๆออกมา
เธอเสร็จฉันแน่ ยัยลิงอุรังอุตัง!!
“ฉันลงแข่งเองจ่ะ”ยุนอาเสนอตัวเองก่อนจะเหล่มองไปทางคริสที่มองเธออึ้งๆ
“จะดีหรอยุนอา ฉันว่าเธอคงไม่ไหวมั้งให้ฉันไปแทนดีกว่า”
“ไม่เป็นไรหรอกจ่ะ ฉันดูแลตัวเองได้”หญิงสาวส่งยิ้มไปให้เพื่อนสาวที่ดูเป็นห่วงเธอเอาการ
ยุนอาเดินไปรวมกลุ่มกับผู้เข้าแข่งขันกลุ่มอื่นท่ามกลางสายตาของบรรดานักเรียนกลุ่มอื่นๆที่มองเธอด้วยความสมเพชปนดูแคลน คนเหล่านี่คงคิดว่าผู้หญิงรูปร่างผอมบางดูเฉิ่มเชยอย่างเธอออกไปก็มีแต่เจ็บตัวเปล่าๆ คงแพ้ราบคาบตั้งแต่ยกแรก ยกเว้นเสียแต่กลุ่มไวท์เฮลที่คิดต่างออกไปอีก พวกเขาสงสารคู่แข่งที่จะได้แข่งกับเธอเสียเหลือเกิน ไม่รู้จะโดนอะไรบ้าง หวังไว้แต่เพียงเพื่อนรักคนนี้จะเบามือลงหน่อย
“เอาล่ะคู่แรก กลุ่ม 1 และ กลุ่ม 2 เชิญ!!”
ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองกลุ่มก้าวออกมาพร้อมกับแข่งขันกันอย่างดุเดือดและในที่สุดกลุ่ม2ก็เอาชนะไปได้ ต่อไปก็เป็นกลุ่ม 3 และ 4 ผู้ชนะก็คือกลุ่ม 3 จากนั้นก็เป็นกลุ่ม 5 และ 6 ผลสรุปก็ตามคาด ดาซมจอมร้ายกาจเอาชนะไปได้พร้อมกับคู่แข่งขันที่ดูจะเจ็บตัวไม่น้อย
“กลุ่ม 7 และกลุ่ม 8 เชิญ”
ยุนอาก้าวเข้าไปในสนามตามมาด้วยคู่แข่งขันที่หากมองจากรูปร่างเธอคงจะแพ้ตั้งแต่เริ่มแข่ง ผู้หญิงฝั่งตรงข้ามค่อนข้างจะดูอวบอั๋นแถมยังจ้องเธอเอาเป็นเอาตาย รอบนี้คงงานหนักสำหรับเธอเป็นแน่
“ยุนอา สู้ๆๆ”เสียงเชียร์จากเจสสิก้าและแทยอนทำให้คนถูกเรียกหันไปยิ้มบางๆ
“เริ่มได้”
สิ้นเสียงของอาจารย์ชินดงผู้หญิงร่างอวบก็พุ่งเข้ามาหายุนอาทันที แต่ด้วยประสบการณ์ที่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาหลายครั้งร่างบางจึงหลบไปด้านข้างพร้อมกับยื่นเท้าไปขัดขาหญิงสาวอีกคนจนล้มตึงลงบนพื้นทราย
“เสร็จฉัน”ยุนอาวิ่งไปคว้าธงของฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็วสร้างความตกใจให้กับทุกคนที่ชมได้ไม่น้อย แต่ที่ตกใจสุดๆคงจะเป็นอาจารย์ชินดงที่ยังต้องยืนอึ้งไปสิบวิ
“กลุ่ม 8 อิมยุนอาชนะ”แม้หลายคนจะดูไม่เชื่อก็ตามว่าคนผอมบางอย่างเธอจะ ชนะแต่มันก็เป็นไปแล้ว
ทุกกลุ่มต่างแข่งกันไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็เหลือแค่คู่ชิงเพียงคู่เดียวคือ ยุนอาและดาซม สำหรับดาซมทุกคนไม่แปลกใจที่เอาชนะคู่แข่งกลุ่มอื่นไปได้เพราะคนเหล่านั้นต่างเกรงกลัวต่ออิทธิพลของพ่อเธอ ส่วนคนที่ทำให้ทุกคนอึ้งไปตามๆกันก็คือยุนอาที่สามารถเอาชนะใสๆโดยไม่ใช้กำลังจนมาถึงรอบสุดท้าย
“ยุนอาสู้ๆๆ”
“ยุนอาๆ”
เสียงเชียร์จากหนุ่มๆไวท์เฮลและแบล๊คไนท์ตะโกนให้กำลังใจยุนอาซึ่งมันก็สร้างไม่พอใจให้กับอีกคนที่ยืนจิ๊ปาก คนอื่นนะไม่เท่าไหร่แต่ทีมของเธอก็ดันมาเชียร์ยัยจืดชืดดาซมรับไม่ได้
“ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”ดาซมจ้องเขม็งไปที่ยุนอา
“งั้นเหรอ ฉันคอยดู”รอยยิ้มร้ายกาจของยุนอาเผยออกมาให้คนข้างหน้าเห็นเท่านั้น
“เริ่มได้ ปี๊ดดดดด!!”
สิ้นเสียงนกหวีดทั้งสองก็วิ่งเข้าหากันทันที ดาซมใช้มือทึ่งไปที่ผมท้ายทอยของยุนอาพร้อมกับกระชากแขนและใช้เล็บจิกเข้าที่แขนอย่างไม่กลัวว่าอีกคนจะเจ็บ
ยุนอาที่ถุกกระทำก็ไม่ยอมน้อยหน้าเช่นกันเธอสลัดคราบสาวเฉิ่มกลับมาเป็นอิมยุนอาจอมร้ายกาจพร้อมกับกระชากเข้าที่ผมของดาซมเช่นกัน ส่วนแขนที่ถูกเล็บจิกเธอก็พลิกกลับก่อนจะกลายมาเป็นคนจับแขนนั้นแทน เท้าซ้ายขัดไปที่ขาของอีกคนจากนั้นก็จับทุ่มลงบนเนินทรายไม่พอแค่นั้นเธอยังลากตัวดาซมไปไว้ข้างสนามและสุดท้ายก็วิ่งมาคว้าธงไปได้สำเร็จ
“ได้ไงเนี้ย”พอจัดการกับดาซมและธงเสร็จเธอก็กลับมาแอ๊บเป็นสาวเฉิ่มอีกครั้ง ใบหน้าหวานแสร้งทำไม่รู้พร้อมกับยิ้มหวานให้กับทุกคน
“เมื่อกี๊เธอสุดยอดมากเลยล่ะยุนอา”เจสสิก้ากับแทยอนวิ่งเข้ามาเพื่อนสาวที่ยืนยิ้มอายๆอยู่ข้างสนาม
“ฉันยังตกใจตัวเองอยู่เลย แหะๆ”
“ฉันรู้ๆยัยดาซมทำเธอซะขนาดนั้น ไหนดูสิ นี่ไงพอเจอเข้าแบบนี้แรงเฮือกสุดท้ายมันก็มา”แทยอนมองดูรอยเล็บบริเวณของเพื่อนสาวก็ทำการเป่ามนต์เสกคาถาอะไรสักอย่างจากนั้นก็บ่นต่อ
“เป็นอะไรมากไหม”หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มร่างสูงที่จับแขนเธอขึ้นมาดูก่อนที่เขาจะหยิบยาทาออกมาจากกระเป๋ากางเกงพร้อมกับทาบริเวณรอยเล็บนั้น
เซฮุนไม่สนว่าใครจะมองเพราะตอนนี้เขาเป็นห่วงหญิงสาวตรงหน้าเหลือเกินถึงแม้จะรู้ว่ายุนอาเก่งมากแค่ไหนแต่ในตอนนี้เธออยู่คราบของสาวเรียบร้อยไม่มีทางสู้จึงต้องยอมให้ดาซมทำร้าย ยังดีที่เธอแก้สถาการณ์ได้จึงไม่เจ็บตัวมากเท่าไหร่
“ขอบคุณนะฮุน”
“ไม่เป็นไร ดูแลตัวเองดีๆหน่อยสิ ฉันไปเข้ากลุ่มก่อนนะ”เพราะความเอาใจใส่ของเขาทำให้ยุนอาอดที่จะยิ้มไม่ได้ ขนาดตัวเองต้องรีบไปแข่งก็ยังมาห่วงเธออีก
“ยิ้มอยู่นั่นแหละ”
“ไอ้บ้าคริส”ด้วยความที่ตกใจมากไปหน่อยจึงทำให้ร่างบางเผลอเรียกชายหนุ่มอีกคนด้วยคำที่ไม่สุภาพ และมันก็ทำให้เจสสิก้ากับแทยอนตกใจกับคำพุดของเธอ
“...”
“ฉันตกใจนะ เอ่อคริส ฉันรู้สึกเจ็บที่แขนหน่ะช่วยพาไปห้องพยาบาลหน่อยสิ”
ยุนอาดึงแขนคริสให้เดินตามเธอมาจนถึงสถานที่พักผ่อนที่ไม่ไกลกลุ่มเพื่อนมากนัก เมื่อมาถึงเธอก็จ้องเขาพร้อมกับตีเข้าไปที่ต้นแขนหนึ่งทีโทษฐานที่บังอาจทำให้เธอหลุดปากคำไม่สุภาพออกไป
“โอ๊ยยย”คริสเองก็แกล้งร้องโอดครวญเพื่อหวังจะเรียกร้องความสนใจของอีกฝ่าย
“อย่ามาแกล้งหน่อยเลย เพราะนายคนเดียวเกือบทำให้เจสและแทยอนสงสัย นี่ถ้าความลับฉันแตกขึ้นมาล่ะก็ น่าดู!!”
คริสไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มให้เธออย่างเดียวส่วนมือก็คว้ามือเรียวนั้นมาจับไว้ แหวนของเขายังคงสวมอยู่ที่นิ้วเธอไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนกับใจของเขาที่ไม่เปลี่ยนไปจากเธอ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเขาจะต้องทำให้ยุนอาหันมาชอบและตกลงปลงใจเป็นแฟนให้ได้
“เธอน่ารักดีนะ ฟอดดด!!”พูดจบก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มเธอ
“นายมาหอมแก้มฉันทำไมห๊ะ ไอ้บ้าเอ้ย”ยุนอาชี้หน้าจอมฉวยโอกาสที่บังอาจมากระทำชำเรากับแก้มเนียนๆของเธอ
“ยิ่งกว่าหอมแก้มฉันก็ทำมาแล้วนิ”คริสยกยิ้มกวนๆซึ่งมันก็ทำให้หญิงสาวออกอาการเคืองเล็กน้อย
“นายอย่ามาทำแบบนี้อีก ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายสักหน่อยคนบ้า”ร่างบางพูดจบก็วิ่งหนีไปทันที
จากเดิมที่ยิ้มก็กลับมาตีหน้านิ่งเหมือนที่เคยทำ ถึงเขากับยุนอาจะยังไม่ได้เป็นอะไรกันแต่อีกไม่นานคริสจะทำให้เธอเป็นของเขาให้ได้ จะไม่ยอมปล่อยให้ผู้ชายหน้าไหนมาคว้าหัวใจของเธอไปได้โดยเฉพาะผู้ชายอย่าง ‘โอเซฮุน’
“ฉันจะไม่ยอมแพ้นายเซฮุน ยุนอาต้องเป็นของฉัน ของฉันคนเดียว!!”
กว่าจะแข่งกีฬากระชับมิตรประเภทต่างๆ เสร็จเวลาก็ล่วงเลยจนถึงหกโมงเย็น นักเรียนแต่ละกลุ่มต่างแยกย้ายไปยังบ้านพักของตัวเองเพื่อชำระร่างกาย ภายในเวลา 2 ชั่วโมง และหลังจากนั้นทุกคนก็ต้องมารวมตัวกันอีกที่ลานกว้างของหมู่บ้าน
ยุนอาเดินควงแขนเจสสิก้าและแทยอนเข้าไปยังบ้านพักของกลุ่มเจ็ดโดยมีคริสเดินตามหลัง ส่วนสมาชิกอีกสองคนที่เหลือก็ขอตัวไปสวีทริมชายหาด พอเข้าไปข้างในสามสาวก็ล้มตัวลงนอนทันทีเพราะความเหนื่อยล้าจากการแข่งขันหลายเกมส์
“ยัยแท ทำไมเธอไม่ไปอยู่กลุ่มของตัวเอง ห๊ะ”เจสสิก้าเอ่ยปากถามเพื่อนสาวที่ใช้มือปิดหน้าแถมยังนอนบิดไปบิดมาเหมือนคนบ้า
“นั่นสิแทยอน หรือว่าแบคฮยอนทำไรเธอหรือเปล่า”ยุนอาเองก็สงสัยเช่นเดียวกัน
“เปล่าๆ เพื่อนเธอไม่ได้ทำอะไรฉันเลยยุนอา”คนถูกถามรีบบอกปัด
“อ้าว แล้วเธอไม่ไปอาบน้ำที่บ้านพักของกลุ่มเธอหรือไง”คริสพูดแต่ตายังปิดสนิท
“กำลังจะไป ยัยเจสพาฉันไปหน่อยสิ นะนะ เธอก็รู้นิว่าทำไม นะนะ เอาเสื้อผ้าเธอไปอาบที่นั่นด้วยเลย นะเจสนะ”พอได้ยินที่สาวร่างเล็กทำท่าออดอ้อนก็ทำให้เจสสิก้าอดใจอ่อนไม่ได้ยอมเก็บเสื้อผ้าหอบตามเพื่อนสาวไปที่กลุ่ม
เมื่อเห็นว่าในห้องเหลือกันเพียงแค่สองคน คริสก็แกล้งนอนกลิ้งเขยิบเข้าไปใกล้หญิงสาวจนเธอเองต้องถอยห่าง และเขาก็ยังเขยิบเข้าไปใกล้เธออย่างนั้น เขายิ้มกริ่มที่ได้เห็นใบหน้าบึ้งตึงดูไม่สบอารมณ์ของเธอ มือหนาเอื้อมไปถอดแว่นหนาเตอะนั้นออกพร้อมกับนำมาใส่ให้กับตัวเอง
“แว่นกรองแสงนิ”
“อื้อ”คำตอบสั้นๆ ออกจากปากของร่างบางที่บัดนี้นั่งทำอะไรบางอย่างกับโทรศัพท์
“ไปเดินเล่น...”คริสมองเวลาที่ยังเหลืออีกชั่วโมงกว่าๆ ก่อนจะรวมตัวกัน เขาจึงตัดสินใจที่จะชวนเธอไปเดินเล่น หากแต่ยังพูดไม่ทันจบ หญิงสาวก็พูดขัดขึ้นมาพร้อมกับรีบร้อนวิ่งออกไป
“ไปข้างนอกก่อนนะ”เขาทำได้เพียงแค่มองตามเธอไปเท่านั้น
คริสยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนที่จะเห็นแว่นตาหนาเตอะหล่นลงมากับพื้น โชคดีที่มันตกอยู่บริเวณที่นอนจึงทำให้ไม่มีร่องรอยความเสียหาย เขาหยิบมันขึ้นมาพลางนึกขึ้นได้ว่าหญิงสาวนั้นวิ่งออกไปโดยที่ปราศจากแว่นปิดบังใบหน้า
“ยัยเซ่อเอ่ย”ไม่รอช้า เขารีบวิ่งออกจากห้องเพื่อตามหาเธอทันที
ชายหนุ่มวิ่งมาถึงชายหาดที่ปราศจากผู้คน มีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟตามมุมต่างๆ ที่ใช้ประดับเพื่อความสายงาม เขามองไปรอบๆ รวมไปถึงวิ่งไปตามหาดทรายที่ยาวไกลจนมองไม่เห็นจุดสิ้นสุด ไม่ว่าจะหายังไงก็ไม่เจอเธอ
“กรี๊ดดดดด ไอ้บ้า กรี๊ดๆๆๆ”คริสหยุดวิ่งเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้องอยู่ไม่ไกลนัก
“ยุนอา!!”แค่ได้ยินเสียงกรีดร้องของเธอมันก็ทำให้คริสแทบสติแตกรีบวิ่งไปยังที่มาของเสียง ตอนนี้ในใจของเขากลัวเหลือเกินว่าอาจจะมีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้น
“ฮุนบ้า หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ลงๆ กรี๊ดดด”ทันทีที่มาถึงสองขาที่เคยมีกำลังถึงกับอ่อนแรงลง เขาหยุดยืนมองภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาคิดว่าเธอกำลังจะได้รับอันตราย หากแต่เขาคงคิดผิดเมื่อมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ยุนอากรีดร้องและหัวเราะไปพร้อมๆกันเมื่อถูกชายหนุ่มร่างสูงวิ่งไล่ ใบหน้ายิ้มแย้มดูมีความสุขของคนทั้งคู่ทำให้คริสได้แต่หยุดยืนมองอยู่หลังต้นไม้ หัวใจที่ไม่เคยมีใครเหยียบย่ำกำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เขานึกไม่ถึงว่าตนเองจะมีช่วงเวลาแบบนี้เหมือนกับคนอื่น จากที่เคยเย็นชา ดูไร้หัวใจ ตอนนี้กลับกำลังเข้าใจคำว่า ‘เสียใจ’ ที่ใครต่อหลายคนเป็น
“โอ๊ยยยยย เหนื่อยๆๆๆ ปวดขาๆๆ”ยุนอาทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นทรายพลางใช้กำปั่นเล็กทุบขาตัวเองเบาๆ ตอนนี้เธอคงไม่มีแรงวิ่งหนีเพื่อนจอมกวนที่พยายามจะจับเธอโยนลงทะเลโทษฐานที่ยังไม่อาบน้ำ
“ก็เห็นว่ายังไม่อาบน้ำ ก็เลยจะช่วยซะหน่อย มาม่ะๆ”เซฮุนแกล้งเดินเข้าไปหาร่างบอบบางที่มองเขาตาเขียว
“อย่านะไอ้บ้าฮุน ที่ไม่ได้อาบน้ำก็เป็นเพราะนายนั่นแหละที่เรียกฉันออกมา”ใบหน้าหวานงอง้ำเล็กน้อย ถ้าไม่เป็นเพราะเซฮุนส่งข้อความเรียกให้เธอมาเจอป่านนี้ก็คงได้อาบน้ำสบายตัวไปนานแล้ว แถมยังรีบจนลืมหยิบแว่นติดมือมาด้วย โชคดีที่ข้างนอกทางสะดวกไม่มีคนจึงทำให้รอดตัวไป
“เธอนี่มันจริงๆเลย ยัยเหม่ง”
เซฮุนโยกหัวคนตัวเล็กกว่าก่อนที่จะนั่งลงตรงหน้าเธอ มือหนาเอื้อมไปคว้าขาเรียวของยุนอาอย่างถือวิสาสะพร้อมกับวางมันลงตรงตัก จากนั้นก็จัดการบีบนวดตั้งแต่เท้าจนไปถึงหัวเข่าอย่างไม่นึกรังเกียจ เพราะสำหรับผู้หญิงตรงหน้าไม่ว่าอะไรเขาก็สามารถทำให้เธอทุกอย่าง
... แม้มันจะไร้ ‘ความหมาย’ ก็ตาม
“ขะ ขอบคุณนะ”หัวใจเต้นถี่ไม่เป็นจังหวะเมื่อสัมผัสอ่อนโยนของชายตรงหน้ามันทำให้ยุนอาทำตัวไม่ถูก
“ไม่เป็นไร”ยิ่งเซฮุนดีกับเธอมากเท่าไหร่หัวใจเจ้ากรรมยิ่งเต้นรัวมากเท่านั้น
ยุนอาเผลอยิ้มหวานออกมาเมื่อเห็นใบหน้าขาวๆนั้นมีเหงื่อผุดออกมา ในใจก็นึกขำที่เขาตั้งหน้าตั้งตานวดขาให้เธอจนไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเธอสักนิด แต่ลึกๆก็แอบโล่งใจเพราะถ้าหากเขาเงยหน้าขึ้นมาก็คงต้องรู้ว่าเธอกำลังแอบมองเขาอยู่ และไม่รู้เมื่อไหร่ที่เธอตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง เอาแต่จ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เขาเองได้ละสายตาจากเรียวขาของเธอขึ้นมาจ้องใบหน้าหวานแทน
ทั้งคู่ต่างเลื่อนใบหน้าของตัวเองให้ใกล้กันมากขึ้น ลมหายใจเป่ารดซึ่งกันและกัน และสุดท้ายเป็นเซฮุนเองที่กดจูบลงบนกลีบปากงามแรงๆหนึ่งทีก่อนจะผละออก ... เขามีสติดีและเจตนาที่จะจูบเธอ
ยุนอากระพริบตาถี่เพราะตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่ สติของเธอกลับมาตั้งแต่ริมฝีปากของตัวเองถูกคนตรงหน้าจุมพิต ‘เขาจูบเธออีกแล้ว’ ประโยคนี้ดังก้องอยู่ในจิตใจพร้อมกับร่างกายของเธอที่เริ่มจะมีปฏิกิริยาตอบสนอ
“ฮุน ฉันอยากเล่นน้ำ”ยุนอาลุกพรวดพราดเดินลงทะเลโดยไม่สนเสียงห้ามที่ดังอยู่ข้างหลัง
“ยุนอย่าไป เฮ้ !! ยัยเหม่ง”ร่างบางลงไปในน้ำทะเลระดับที่สามารถยืนได้ พร้อมกับมุดลงไปในน้ำเพื่อระงับสติอารมณ์ที่มันอาจจะกระเจิงหายไป
แต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำสมาธิร่างของยุนอาก็ถูกแขนของใครบางคนกอดรัดแน่นที่เอวคอดก่อนที่เขาจะช้อนตัวเธอไว้ในอ้อมแขนพร้อมยกร่างของเธอขึ้นจนพ้นน้ำทะเล และใครคนนั้นก็คือ ‘เซฮุน’
ยุนอายังคงหลับตาอยู่อย่างนั้นเพราะถ้าหากลืมตาขึ้นมาก็คงจะทำตัวไม่ถูก สู้แกล้งทำเหมือนกับว่าหมดสติไป สักพักเดี๋ยวเซฮุนก็คงพาตัวเธอกลับไปที่พักจากนั้นก็ค่อยแกล้งฟื้นขึ้นมา
“ยุนอา ยุนอา ยุนอา ลืมตาสิ ลืมตา!!”เสียงของเซฮุนที่พยายามจะปลุกให้หญิงสาวในอ้อมแขนฟื้นดังขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่แรงเขย่าร่างของเธอก็มากขึ้นตามไปด้วย ร่างบอบบางยังคนนอนนิ่งไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ ยิ่งทำให้เขากังวลมากขึ้น ... ซะเมื่อไหร่!!
เขารู้ว่ายุนอาแกล้งหมดสติเพื่อหนีการเผชิญหน้า เธอคงทำตัวไม่ถูกหากต้องเจอหน้ากับเขาทั้งที่เพิ่งจูบกันไปเมื่อครู่นี้ และที่สำคัญคนหมดสติที่ไหนนอนหน้าแดงอย่างกับลูกมะเขือ แค่นี้ก็พอรู้ได้เลยว่าไม่เป็นอะไร
‘แบบนี้มันน่าแกล้งชะมัด’เซฮุนคิดในใจก่อนที่จะเอ่ยแกล้งเอ่ยเสียงคร่ำครวญพลางเขย่าร่างบางแรงขึ้นกว่าเดิม
“ยุนอา!! อย่าทำแบบนี้ได้โปรด ได้โปรด อย่าทิ้งฉันไป ขอร้อง”ดึงร่างของยุนอาขึ้นมากอดพร้อมกับหอมไปที่แก้มซ้ายเธอหนึ่งที และก็เปลี่ยนเป็นข้างขวาอีกหนึ่งที จากนั้นก็วางร่างของเธอให้นอนบนพื้นทราย
ยุนอาหน้าร้อนผ่าวเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสนุ่มบนพวงแก้มทั้งสองข้าง เธออยากจะลืมตาขึ้นมาดูว่าตอนนี้เซฮุนกำลังทำอะไรเธออยู่กันแน่ จะช่วยทำให้ฟื้นหรือจะทำให้เธอยิ่งอาการหนักกว่าเดิม ทั้งแรงเขย่า อ้อมกอดที่รัดแน่น ไหนยังจะ ... ถ้าเดาไม่ผิดเขาต้องหอมแก้มเธออยู่แน่ๆ
นี่มันช่วยคนประสาอะไร !!!
“ต้องผายปอด!!”ยุนอาสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้ว่าเซฮุนกำลังจะเม้าทูเม้าเธอ ถ้าขืนทำแบบนั้นมันก็กลายเป็นจูบอีกรอบ แค่คิดใจก็ยิ่งเต้นแรงเหมือนกับเพิ่งวิ่งรอบหาดสามถึงสี่รอบ
“โทษนะยุนอา มันจำเป็น”สิ้นเสียงของเซฮุน ดวงตากวางถึงกับเบิกกว้างพร้อมกับใช้มือดันใบหน้าหล่อเหลาของเขาให้ออกห่างจากเธอ
“ไอ้บ้าฮุน นายจะทำอะไรฉัน ห๊ะ !!”
“ฟื้นแล้วเหรอ ฉันตกใจแทบแย่ที่เห็นเธอนอนนิ่งก็เลยจะผายปอดให้”เซฮุนแกล้งตีหน้าเศร้า
“ทะ ทำไมต้องผายปอดด้วยเล่า ฮึ้ยย ไอ้บ้า ไอ้คนบ้า บ้า บ้า บ้า”ยุนอาเมินหน้าหนีเพื่อไม่ให้เขาเห็นว่าตอนนี้หน้าของเธอแดงเสียยิ่งกว่าอะไร
“อ้าวว ก็เวลาคนจมน้ำหมดสติเขาก็ผายปอดให้กันทั้งนั่นแหละ ฮ่าๆๆ”
“นายรู้อยู่แล้วใช่ไหม ไอ้บ้าฮุน ไม่คุยด้วยแล้ว”เธอหันไปมองค้อนเขาแว๊บนึงก่อนจะรีบเดินหนี จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นวิ่งเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะและคำพูดที่ทำให้เธอร้อนไปทั้งตัว
“ฮ่าๆๆ หว๊า!! เกือบจะได้ผายปอดยัยเหม่งซะแล้ว ไม่น่ารีบตื่นเลย”เซฮุนตะโกนตามร่างบางที่รีบวิ่งห่างออกไปก่อนจะหัวเราะกับตัวเองเบาๆ
เซฮุนกำลังดีใจที่ได้ยินเสียงหัวใจของยุนอากำลังเต้นแรงเวลาที่เขาและเธออยู่ด้วยกันซึ่งมันก็เหมือนกับหัวใจของเขาที่มักจะเต้นผิดจังหวะทุกครั้งที่ได้ใกล้กับเธอ ถ้าหากจะคิดว่าเธอเองก็เริ่มมีใจให้กับเขาเหมือนกันมันจะผิดไหม? และมันจะเป็นไปได้ไหมถ้าเกิดว่า ...
ยุนอาเองก็ชอบเขาเข้าแล้ว!!
ด้านยุนอาที่เดินหนีเพื่อนจอมกวนอย่างเซฮุนมายังบ้านพักก็ต้องพบกับการผจญภัยครั้งใหญ่ เมื่อมีนักเรียนกลุ่มใหญ่ยืนรวมตัวกันตรงทางเข้าบ้านพัก ที่สำคัญยังมีพวกยัยดาซมยืนอยู่ด้วยทำให้เธอไม่สามารถเข้าไปได้ สภาพของเธอก็ดูไม่ดีนักและยิ่งไม่มีแว่นอันใหญ่บดบังใบหน้าสวยใสของเธอแล้วยิ่งทำให้เป็นเรื่องยากในการฝ่าฝูงคนเข้าไปยังบ้านพัก
“เอาไงดีเนี้ยยัยยุนเอ้ย ถ้าเกิดมีคนเห็นขึ้นมาต้องแย่แน่ๆ”ร่างบางเดินวนเวียนอยู่บริเวณกำแพงทางเข้า เธอกำลังใช้ความคิดเพื่อจะหาวิธีที่จะเข้าไปข้างในโดยไม่ให้คนอื่นจับได้
- ปิ๊ง!! –
ในที่สุดความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา มันอาจจะเป็นวิธีการที่ผู้หญิงรูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอม ใส่ซื่อบริสุทธิ์ไม่ทำกัน แต่ตอนนี้เธอกำลังเป็นอิมยุนอาที่แสนร้ายกาจมันคงไม่ยากไปสำหรับคนอย่างเธอแน่นอน
ไม่นานนักยุนอาก็มาหยุดยืนอยู่บริเวณกำแพงที่ติดกับบ้านพักของตัวเอง จากการสำรวจโดยการกระโดดเกาะกำแพงเพื่อสอดแนมสถานการณ์ภายในปรากฏว่าทางสะดวก ปราศจากผู้คน และเวลานี้ก็ถึงช่วงสำคัญที่จะโชว์ให้เหล่าต้นไม้ได้เห็นว่าอิมยุนอาก็ปีนเก่งไม่แพ้ลิงเหมือนกัน
“ฮึบบ!!”มือบางทั้งสองข้างยึดจับขอบด้านบนของกำแพงเอาไว้พร้อมกับใช้แรงที่มีดึงตัวเองให้ขึ้นไปนั่งบนกำแพงได้สำเร็จ แต่พอดวงตากวางมองไปข้างยังพื้นข้างล่างก็ต้องตกใจเพราะความสูงของพื้นดินมีระดับที่ต่างกันมาก ข้างนอกเพียงเธอยืดตัวขึ้นเล็กน้อยก็สามารถจับขอบกำแพงได้แล้ว แต่ด้านในต่อให้เอาเก้าอี้สักตัวมาวางไว้ให้ยืนก็ยังจับไม่ถึง
“ทำไมมันสูงยังงี้เนี้ย ใครกันที่เป็นคนออกแบบ ถ้าเจอนะอิมยุนคนนี้จะกระชากคอแล้วชกๆๆๆหลายๆทีเล๊ย”ยุนอาเตรียมจะลงกลับทางเดิมเพราะไม่อาจเสี่ยงกระโดดลงไปได้ สู่แบกหน้าไปหาเซฮุนแล้วให้เขาพากลับยังจะง่ายกว่านี้
“ขึ้นไปทำอะไรบนนั้นยัยเหม่ง”และก่อนที่จะโดดลงที่เดิมเสียงสวรรค์ของคนที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีก็ดังอยู่ด้านหลัง
“นายคริส ช่วยฉันด้วย ฉันไม่กล้าลงไป”ยุนอาเบ่ะปากเล็กน้อยเรียกความสงสาร
“ก็แค่กระโดดลงมา ทีตอนปีนขึ้นยังทำได้”แค่เห็นใบหน้ากวนๆที่ไม่เข้ากับคนอย่างคริสยิ่งทำให้ยุนอาอยากจะกระโดดลงไปบีบคอแทนคนออกแบบแปลนนี้ เขาไม่คิดบ้างหรือไงถ้ากระโดดได้เธอคงทำไปนานแล้ว คงไม่ยอมนั่งติดแหงกอยู่นี้ไม่ไปไหนหรอก
“ไม่ช่วยก็อย่ามายุ่งไอ้บ้าคริส แล้วนี่แหวนนาย ฉันก็จะถอดโยนลงไปแทน”ว่าแล้วก็ถอดแหวนนิ้วนางข้างขวาออกเตรียมจะโยนลงพื้นโชคดีที่คริสห้ามไว้ได้ทัน
“อย่าโยนมัน”คริสมีสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันใดจนร่างบางเองก็แอบกลัวหน่อยๆ
“แล้วจะช่วยไหม ตอนนี้ฉันหนาวมากแล้วนะ”ยุนอากำแหวนไว้ในมือพร้อมกับมองคริสที่พยักหน้าเป็นการตกลง
“แค่กระโดดลงมา แล้วฉันจะรอรับเธอเอง”ร่างบางมองคนตัวสูงที่ยื่นแขนออกมารอรับเธอ
ยุนอาหลับตาปี๋ก่อนที่จะตัดสินใจกระโดดลงไปยังเบื้องล่าง ในใจสวดมนต์เพื่อให้ตัวเองรอดพ้นจากอันตรายที่แม้จะมีคนรอรับอยู่ แต่อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ถ้าหากเขารับพลาดอย่างน้อยพระผู้เป็นเจ้าก็ช่วยสวดส่งให้เธอเจ็บตัวไม่มาก
“อ๊ะ”เธอกำลังรู้สึกเหมือนลอยได้พร้อมกับมีบางอย่างกอดรัดอยู่ที่ตัวเธอ ดวงตาทั้งสองข้างค่อยๆลืมขึ้นก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อคริสสามารถรับตัวเธอไว้ได้
“เห็นผอมๆอย่างนี้หนักไม่ใช่เล่นนะ”คริสปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระพลางเอ่ยแซวเรื่องที่ผู้หญิงเกลียดมากที่สุด
“คนบ้า!!”ยุนอาชี้หน่าคริสอย่างคาดโทษก่อนจะก้าวฉับๆเข้าบ้านพักไป
“อ้าวยุนอา ทำไมเปียกอย่างนั้นล่ะ”ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้องเสียงใสของเจสสิก้าก็เอ่ยทักขึ้น
“ยุนไปเล่นน้ำมาจ้ะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”ร่างบางรีบดึงผ้าเช็ดตัวพร้อมกับเสื้อผ้าที่เตรียมไว้แต่แรกเดินเข้าห้องน้ำ
พอเข้ามาถึงในห้องน้ำยุนอาก็ใช้มือจับที่น่าอกตัวเองด้วยความแปลกใจ ทั้งที่ปกติเวลาที่อยู่ใกล้กับคริสหัวใจมันจะเต้นถี่รั่วจนน่ากลัว แต่พอมาตอนนี้กลับไม่เป็นแบบนั้น หัวใจของเธอกลับเต้นถี่เวลาที่อยู่กับเซฮุนเท่านั้น
“ระ หรือว่าฉันกำลังชอบเซฮุนเข้าแล้ว”ยุนอาพูดกับตัวเองในกระจกพลางทำหน้าตกใจอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า
“แล้วคริสล่ะ หรือว่ามันเหมือนกับพี่ยุนโฮบอก”บ่นออกมาเบาๆพลางนึกไปถึงคำพูดของพี่ชายสุดที่รัก ณ อียิปห์ ‘มันอาจจะเป็นแค่เพียงการที่อยู่ใกล้กันมากเกินไปจนทำให้เกิดความรู้สึกดีๆ’
“คริส ... ฉันก็แค่หวั่นไหวเพียงเพราะเราใกล้ชิดกัน เท่านั้นเอง”ยุนอานิ่งไปก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ
ในที่สุดปมหัวใจก็คลี่คลายซักที เหลือแค่รอดูต่อไปว่าหัวใจมันจะยังเต้นแรงกับแซฮุนเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า ... อาจจะเป็นเหมือนคริสก็ได้ที่มันเกิดจากความใกล้ชิดทำให้เรารู้สึกดีไปกับมัน
ครบ 100 % แล้วจ๊า ... ดีใจจังเลยที่มาอัพทัน 1 มีนาคม 2556
ทุกท่านที่รออ่านก็ขอขอบคุณที่ยังติดตามเรื่องนี้อยู่
ยังไงก็จะพยายามอัพเรื่อยๆ (ทุกเรื่อง)
กรุณาช่วยติดตามฟิคทุกเรื่องของเราด้วยน๊า >"<
สำหรับอินโทร คริส X เจสสิก้า ขอโยนไปพาร์ทหน้านะจ๊ะ
ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วย
ความคิดเห็น