คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : - "Part 15" -
“ยุนอา เดี๋ยวพวกฉันมานะ เธออยู่กับคริสไปก่อนแล้วกัน”สาวร่างเล็กเอ่ยบอกเพื่อนสาวที่นั่งอ่านหนังสืออยู่มุมสุดของห้องพักผู้นำแบล็คเอเรียทำให้เจ้าตัวสะดุ้งโหย่ง
“ดะ เดี๋ยว”ยังไม่ทันที่จะได้ปฏิเสธ แทยอน เจสสิก้า ลู่ฮาน เถา เฉิน เลย์ ซิ่วหมินก็ได้เดินออกไปเสียแล้ว ทำให้ภายในห้องมีเพียงแค่ยุนอาและชายหนุ่มร่างสูงอีกคนที่เพิ่งสร้างความสับสนวุ่นวายให้กับหัวใจดวงน้อยๆของเธอ
คริสมองหญิงสาวที่ทำหน้างอง้ำไม่พอใจเมื่อต้องอยู่กันสองต่อสองภายในห้อง เธอหันมามองด้วยหางตาก่อนจะยกมัดเล็กๆขึ้นเพื่อขู่พร้อมสะบัดหน้าเล็กน้อย ชายหนุ่มเมื่อได้เห็นดังนั่นจึงหลุดหัวเราะออกมา เวลาอยู่กับเพื่อนดูท่าทางเรียบร้อยแต่พออยู่กับเขากลับเปลี่ยนเป็นคนละคน เธอช่างไม่เหมือนกับผู้หญิงที่เคยพบมา สิ่งนี้สินะที่ทำให้ผู้ชายเฉยชา มาดนิ่ง อย่างเขาต้องหลงรักเธอเข้าเต็มเปา
“กลัวฉันปล้ำเธอหรือไง ยัยเหม่ง”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันจำได้นะว่านายเขียนอะไร คิดจะแกล้งฉันใช่ไหม?”หญิงสาวชูกระดาษที่มีข้อความเขียนเอาไว้ว่า ‘ฉันจะจีบเธอ’ พร้อมกับขย้ำมันจนเป็นก้อนเล็กๆก่อนจะโยนลงถังขยะ
“คิดว่าฉันแกล้งงั้นเหรอยุนอา”คริสเดินเข้าไปหาร่างบางที่เริ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ สายตาคมจับจ้องไปยังใบหน้าหวานที่เริ่มมองหาลู่ทางหนี
ยุนอาเริ่มกระสับกระส่ายเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น เช่นเดียวกับอัตราการเต้นของหัวใจที่เต้นเร็วและแรงเมื่อได้เห็นสายตาที่เขามองเธอมันช่างสะกดให้คนที่ได้มองมันต้องหยุดนิ่งต้องมนต์ไปกับเสน่ห์อันน่าหลงใหล ร่างบางยืนตัวแข็งทื่อเมื่อถูกกักขังด้วยแขนแกร่งของคนตรงหน้า
“เธอ...” เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูสามารถเรียกสติของหญิงสาวกลับมา
“จะ จะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”มือบางออกแรงผลักร่างสูงให้ถอยห่างจากเธอแต่เขากลับขืนตัวไว้พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาจนจมูกของคนทั้งคู่ชิดกัน
“ฮึ๊ยยยย...”ร่างบางหลับตาปี๋เมื่อไม่สามารถสบตาคู่นั้นได้ ใจเต้นโครมครามเมื่อสัมผัสได้ว่าชายหนุ่มยังคงไม่ยอมถอยห่างออกไป
ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าที่ยืนหลับตานิ่งก็นึกขำในใจ มือหนาล่วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบวัตถุสีเงินออกมาสวมเข้าที่นิ้วนางข้างขวาของเธอพร้อมกับประทับจูบ ทำเอาหญิงสาวถึงกับตกใจลืมตาขึ้นมา
“นายเอาแหวนมาสวมให้ฉันทำไม”ยุนอาเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจกับการกระทำของเขา ซึ่งคำตอบที่ได้รับทำเอาใบหน้าหวานนั้นแดงซ่านด้วยความอาย
“เพราะเธอเป็นผู้หญิงของฉัน”ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่ดูจริงจัง
“ผู้หญิงของนาย โอ๊ยยย นายเพิ่งบอกว่าจะจีบฉัน แต่นายยังไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วฉันจะไปเป็นผู้หญิงของนายได้ยังไง ไร้สาระ เอาคืนไปเลย”ร่างบางเตรียมที่จะถอดแหวนออกแต่กลับถูกชายหนุ่มดันเข้าไปชิดที่ผนังห้องอีกครั้ง
“ถ้าเธอถอดมันออก ฉันจะจูบเธอ”คำขู่ของคริสได้ผลเมื่อหญิงสาวสวมแหวนเข้าที่เดิมพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ ถึงแม้มันจะเป็นรอยยิ้มที่ดูยังไงก็แสร้งทำ
จุ๊บบบบ!!
แต่รอยยิ้มนั้นมันทำให้เขาห้ามใจไม่ไหว โน้มตัวไปหอมแก้มเนียนๆสักทีเพื่อเป็นการทำโทษที่บังอาจมาทำให้หัวใจของผู้นำแบล๊คเอเรียเต้นแรง
และการกระทำของคนทั้งคู่นั้นอยู่ในสายตาของหญิงสาวร่างเล็กที่บังเอิญเปิดเข้ามาเจอ มือบางปิดประตูบานใหญ่ให้มีเสียงเบาที่สุดเพื่อไม่ให้คนด้านในได้ยินก่อนจะเดินออกมาจากที่ตรงนั้นซึ่งมันทำให้เธอถึงกับไม่มีแรงก้าวไปข้างหน้า
“เธอควรจะดีใจสิเจสสิก้า ผู้ชายที่เธอรักกำลังมีความสุข”
ห้องเรียนที่เคยเต็มไปด้วยความวุ่นวายกลับถูกความเงียบเข้าปกคลุมเมื่อชายหนุ่มผู้มีอำนาจที่สุดในไวท์เอเรียย่างกรายเข้ามา ทุกคนในห้องต่างก้มหน้าทำงานของตัวเองโดยไม่กล้าแม้จะเงยขึ้นมามองว่าเกิดอะไรขึ้น เนื่องจากสถานการณ์ในตอนนี้ไม่สู้ดีนัก
เซฮุนที่ก้าวเข้าห้องมาคนแรกก็ตรงดิ่งไปยังที่นั่งของตัวเองพร้อมกับหยิบหนังสือนิยายเล่มโปรดขึ้นมาอ่าน ตามมาด้วยชายหนุ่มอีกห้าคนที่ตะโกนเรียกชื่อเขามาตั้งแต่ออกมาจากห้องพักจนถึงห้องเรียน แต่ชายหนุ่มกลับไม่มีทีท่าว่าจะสนเพราะเขารู้ว่าทุกคนจะพูดอะไร ‘เรื่องของ ’ยุนอา’ ยังไงล่ะ’
“ไอ้ฮุน แกทำแบบนี้ได้ยังไง”แบคฮยอนที่มาถึงตัวชายหนุ่มเจ้าของชื่อก็เอ่ยถามขึ้นมา มือหนากำมัดแน่นเพื่อระงับอารมณ์ที่พล่านเดือดไปทั่วตัว
“ฉันทำอะไร”ชายหนุ่มวางหนังสือลงพร้อมกับย้อนถามด้วยใบหน้าเรียบเฉยราวกับไม่รู้อะไร ถึงแม้ว่าเขานั้นจะรู้อยู่เต็มอกก็ตาม
“วันนี้ไอ้เหม่งร้องไห้แต่แกกลับไม่สนใจ เป็นอะไรห๊ะ?”ชายหนุ่มตัวสูงที่สุดในกลุ่มจ้องไปยังอีกคนที่ทำหน้าไม่รู้ร้อน
เพียงแว๊บเดียวที่จะได้เห็นสายตาแห่งความรู้สึกผิดของชายหนุ่มก่อนจะเปลี่ยนเป็นสายตาของความว่างเปล่า เขาไม่อยากให้เธอต้องมาคิดมากเรื่องของเขาอีกต่อไป มันจะดีหากอยู่ห่างๆ และมันคงทำให้เขาตัดใจจากเธอได้ถึงแม้ว่าจะเย็นสักเพียงใด
ทุกครั้งที่ยุนอามีปัญหาชายหนุ่มตรงหน้าจะรีบไปหาเธอทันทีไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน ไม่ว่าจะอยู่ไกลสักแค่ไหน และถึงแม้ว่าเธอจะมีเรื่องเล็กๆน้อยๆเขาก็ไม่เคยปล่อยเธอไว้คนเดียว ไม่ว่าจะดีหรือร้ายจะไม่ยอมให้เธอเผชิญหน้ากับมันเพียงคนเดียว แต่ครั้งนี้เขากลับปล่อยเธอไว้พร้อมทั้งแกล้งทำเป็นไม่สนใจทั้งที่เรื่องมันมาจากเขาคนเดียว ‘เพราะโอเซฮุนคนนี้มันบ้าแอบรักเพื่อนตัวเอง’
“ฮุนจ๊ะ”เสียงใสของซอฮยอนเรียกความสนใจของชายหนุ่มทั้งหกคนที่กำลังอยู่ในสถานการณ์ตรึงเครียด
“ว่าไง มีอะไรให้ผมรับใช้”เขายิ้มหวานส่งไปให้นั้นทำให้หญิงสาวถึงกับหน้าขึ้นสี
“โทษทีนะ ซอมาขัดจังหวะหรือเปล่าเนี้ย”เมื่อเห็นสีหน้าของแต่ละคนซอฮยอนจึงคิดได้ว่าไม่น่าจะเข้ามาตอนนี้
“ไม่หรอก จะมาคุยเรื่องที่เราตกลงกันไว้ใช่ไหม งั้นไปคุยที่ห้องพักดีกว่า”พูดจบเซฮุนก็เดินผ่านกลุ่มเพื่อนไปหน้าตาเฉยพร้อมกับรีบไปคว้าข้อมือเรียวเล็กจนหญิงสาวตกใจแต่ก็ยอมเดินตามไปโดยดี
ปัง!!
แบคฮยอนทุบโต๊ะเสียงดังพร้อมกับนั่งลงที่ประจำของตัวเอง ตามด้วยหนุ่มๆที่เหลือต่างก็แยกไปนั่งที่ของแต่ละคน เขาไม่เข้าใจว่าตอนนี้เพื่อนรักอย่างเซฮุนกำลังคิดจะทำอะไรถึงได้ดูเฉยชาต่อยุนอานัก หากมีเรื่องทะเลาะกันก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
“หรือว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น”เขาบ่นเบาๆกับตัวเองก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะด้วยความเหนื่อยล้ากับเรื่องของเพื่อน
ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องวุ่นวายกำลังเข้ามาในชีวิตพร้อมกับทำให้หัวใจเต้นแรง
“ขอบใจนะฮุนที่ช่วย”ซอฮยอนรับเอาแผ่นกระดาษตารางเวลาจัดงานของโรงเรียนเอสเอ็มมาจากชายหนุ่มที่เธอขอให้เขาช่วยเหลือเรื่องขอสถานที่ในการจัดงานนิทรรศการภาพถ่ายเพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้า
“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”รอยยิ้มของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เธอใจละลาย
“เอางี้นะ เพื่อเป็นการตอบแทนซอจะเลี้ยงชานมไข่มุกดีไหม คิคิ”หญิงสาวหัวเราะเมื่อนึกถึงพฤติกรรมการกินของผู้นำไวท์เอเรียที่ชอบกินชาไข่มุกเป็นประจำ
ชายหนุ่มเกาท้ายทอยแก้เขินเมื่อร่างบางตรงหน้ารู้ว่าเขาชอบกินชานมไข่มุกเป็นที่สุด มือหนาเอื้อมไปยี้หัวเธอเบาๆเป็นการหยอกล้อแต่นั้นทำให้คนถูกกระทำใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่มีผู้ชายเคยทำแบบนี้กับเธอเลยสักครั้ง แต่เขาเป็นคนแรกที่สร้างความรู้ดีให้กับเธอตั้งแต่แรกเจอจนวินาทีนี้ก็เช่นกัน
แม้จะทำในฐานะของ ’เพื่อน’
“ตอนนี้เลยได้ไหม หิวมาก!!”เซฮุนลูบท้องตัวเองเบาๆ
“ไม่มีปัญหา อ๊ะ...”เจ้าของเสียงสะดุ้งเมื่อถูกชายหนุ่มตรงหน้าคว้ามือเรียวเข้าไปจับก่อนจะออกแรงฉุดให้เดินตามไป ท่ามกลางสายตาของสาวๆในไวท์เอเรียที่ต่างพากันอิจฉาตาร้อน
ทั้งสองคนมุ่งหน้าไปยังห้องอาหารของโรงเรียนทันทีเนื่องจากมีร้านชานมไข่มุกที่ผู้นำไวท์เอเรียเป็นคนจัดการให้เข้ามาขายโดยอ้างว่าไว้ให้นักเรียนในโรงเรียนได้กินอะไรที่ดูแปลกใหม่ทั้งที่ตัวเองชอบมากเสียยิ่งกว่าใคร!!
“นั้นมันเพื่อนของฮุนไม่ใช่หรอ”ระหว่างทางที่เดินสายของซอฮยอนพลันไปเห็นหญิงสาวใส่แว่นหนาเตอะที่เธอเคยเห็นในรูปและได้ยินเรื่องราวจากเพื่อนในชมรมว่าถูกกลุ่มแบล๊คไนท์กับไวท์เฮลแย่งกันกลางห้องอาหาร
เซฮุนหันไปตามสายตาของหญิงสาวก็พบกับเจ้าของหัวใจที่เขาอยากจะลืม เธอนั่งอยู่บนม้านั่งตัวยาวพร้อมกับชะเง้อมองหาราวกับรอใครอยู่ และคนๆนั้นก็คือชายหนุ่มร่างสูงที่ไม่เคยถูกชะตากำลังเดินเข้ามาพร้อมกับคุกเข่าต่อหน้าเธอ และสิ่งที่เขาทำให้แทบขาดใจคือรอยยิ้มที่เคยห่วงแหนถูกส่งไปให้กับผู้ชายอีกคน
“โอ๊ยยยยย”เสียงร้องของซอฮยอนเรียกสติของเซฮุนที่กำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง อารมณ์ขุ่นมัวที่เกิดจากภาพที่เห็นทำให้เขาเผลอบีบมือเล็กๆนั้น
“ขอโทษนะซอ ขอโทษ”ชายหนุ่มคว้าเอามือที่เขาเผลอบีบจนแดงขึ้นมาดูพร้อมกับใช้สองมือลูบเบาๆเพื่อบรรเทาความเจ็บ
“ไม่เป็นไร ซอไม่เป็นไร ฮุนจะเดินไปทักเพื่อนไหม?”และคำตอบที่ได้รับคือการส่ายหน้าหน่อยๆ เธอพยักหน้าเบาๆเพื่อบอกว่าเข้าใจก่อนจะโดนคว้ามือไปจับมืออีกครั้ง
“ไปกันเถอะ อยากกินชานมจะแย่อยู่แล้ว”เซฮุนยิ้มให้คนตัวเล็กกว่าก่อนจะพาเธอเดินไปยังจุดหมายปลายทางข้างหน้าแต่มิวายหันหลังกลับมามองหญิงสาวอีกคนที่เขารักมากที่สุด
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของหญิงสาวผมทองร่างเล็กที่เดินผ่านสะพานเชื่อมของตึก มือบางลูบไล้ราวบันไดอย่างคนเหม่อลอย ดวงตาเศร้าสร้อยที่แสดงออกได้อย่างชัดเจน แต่ไม่เท่ากับหัวใจที่กำลังร้องไห้
ใช่แล้ว!! เจสสิก้าคนนี้หลงรักผู้ชายที่ชื่อคริสมานานแสนนาน แต่ไม่เคยมีโอกาสได้บอกไป ด้วยความที่เขาเป็นคนเงียบขรึม เย็นชา มันทำให้เธอวางใจได้ว่าเขาคงไม่เปิดใจรักใคร ทุกวันเขาจะอยู่กับเธอ คอยดูแล คอยปกป้องจากทุกสิ่งทุกอย่าง และการกระทำนั้นมันทำให้เธอคิดรวมไปถึงกับเชื่อว่าเขานั้นคงมีใจให้เธอเช่นเดียวกัน
“ฉันคิดไปเองคนเดียวใช่ไหม คริส”คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบเพราะเธอเองก็รู้ดี
ตั้งแต่ยุนอาก้าวเข้ามาเขาก็เปลี่ยนไป จากที่เคยเงียบไม่ชอบสุงสิงกับผู้หญิงนอกจากเธอกับแทยอน เขากลับชอบหยอกล้อกระเซาเย้าแย่ยุนอาบ่อยๆ ถึงแม้จะไม่มีใครเห็นแต่เธอเห็น หรือแม้กระทั้งที่เขาชอบแอบมองยุนอา แววตาของเขามันต่างกับที่เขามองเธออย่างสิ้นเชิง
ครืดดดด ครืดดดด
เสียงสั้นเครือของโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อทำให้หญิงสาวที่เอาแต่เหม่อสะดุ้งเล็กน้อย มือบางหยิบมันขึ้นมาดูว่าใครที่โทรเข้ามา ใบหน้าหวานดูเศร้าลงทันทีเมื่อชื่อที่โชว์คือ ‘คริส’
“โทรหาเจสมีอะไรหรอ”เจสสิก้าปรับเสียงให้ดูสดใสทั้งที่ความเป็นจริงมันไม่ใช่
(พวกนั้นบอกว่าเธอยังไม่กลับมาฉันก็เลยเป็นห่วง อยู่ที่ไหนเดี๋ยวคริสจะออกไปหา) ความห่วงใยที่เขามีต่อเธอมันทำให้น้ำตาเม็ดใสไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“เจสกำลังจะกลับแล้ว พอดีมาทำธุระนิดหน่อย มีอะไรหรือเปล่า?”
(เปล่า ก็แค่เป็นห่วง รีบกลับมาล่ะ เข้าใจไหมคนดี?) เจสสิก้ายิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเขาห่วงเธอมากแค่ไหน
“จ๊ะ”ยังไม่ทันที่จะวางสายรอยยิ้มบางๆนั้นก็หายไปเมื่อปลายสายตะโกนโวยวายขึ้นมาตามด้วยชื่อของเพื่อนสาวของเธออีกคน
(ยุนอาเธอจะลุกเดินแบบนั้นไม่ได้นะ ไอ้ฮานไม่ต้องยุ่งเลย มาเดี๋ยวฉันอุ้มเอง)
และคนที่นายห่วงอีกคนก็คือ ‘ยุนอา’ ผู้หญิงที่กำลังกัดกินความเย็นชาของนายออกไปทีล่ะนิด ซึ่งแม้แต่ตัวฉันเองก็ทำไม่ได้ ดีใจกับความรักของนายที่กำลังจะก่อตัวขึ้น และดีใจที่ฉันจะได้เลิกคิดไปเองว่านายก็มีใจให้ฉันเหมือนกัน
-------------------100%-----------------
มาอัพให้ครบแล้วน๊ารีดเดอร์!!!
อ่าน + เม้นท์ กันเยอะๆล่ะ (มิเช่นนั้นเลิกอัพ... 5555+)
ความคิดเห็น