คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ สาวน้อยไร้เดียงสา
บทนำ
เปลวแยามบ่ายั้าทำให้หิสาวที่เพิ่้าวลารถทัวร์เียใหม่-รุเทพถึับ้อหยีา
ร่าเพรียวบานเือบะเรียว่าผอมสวมเสื้อเิ้สีาวลวลายใบไม้ับาเยีนสีน้ำเินเ้ม
เธอรวบผมรยาวำสลวยเป็นหาม้า ไม่มีปอยผมปรหน้าให้รุรั ใบหน้าอเธอเรียวเล็
เรียบเนียน เรียวิ้วโ่พาอยู่เหนือวาลมโสใส
มูสันโ่รับับริมฝีปาหยัเล็อมมพูระเรื่ออย่าเป็นธรรมาิเพราะหิสาวไม่ไ้แ่หน้าแ่า
เธอเพียทาแป้ฝุ่นเพื่อไม่ให้ใบหน้าูมันวาวเท่านั้น หิสาวสะพายเป้นาลาไว้ที่้านหลัเพื่อวามล่อัว
นัยน์าลมโำสนิทวามอไปรอบอาาบริเวสถานีนส่หมอิ
นี่หรือรุเทพ เมือที่ทุนใฝ่ฝันอยามาอาศัยอยู่ ่าูวุ่นวาย ทั้น
ทั้รถเ็มไปหมนเธอับ้นนปลายไม่ถู ไม่รู้ว่าะ้อเินไปทาไหนี ยัไม่ทันที่เธอะเินไปไหน
เสียโทรศัพท์มือถือ็ัึ้น
“สวัสีทิวา”
“ฝน...ถึรุเทพหรือยั”
ทิวาเอ่ยถามเสียห่วใย
ทิวาเป็นเพื่อนที่เรียนมา้วยันั้แ่สมัยอนุบาล
ประถม มัธยม รวมถึมหาวิทยาลัย็เรียนที่เียวัน แม้ะ่าะ
แ่ทิวา็ไปมาหาสู่เธอเป็นประำ แถมใน่วสอปีที่ผ่านมา
ฝนโปรยสูเสียบิามาราไปพร้อมๆ ันะับรถไปส่อที่่าัหวั
เธอโีที่มาราอทิวารับอุปาระ่าเล่าเรียน รวมถึ่วยูแลเธอเป็นอย่าี
ฝนโปรยรู้สึเรใ เมื่อบารศึษาแล้วึรีบหาานทำทันที
เธอัสินใมาหาานทำที่รุเทพเพราะที่เียใหม่นั้น
เธอไม่มีใรให้้อห่วพะวอีแล้ว
“เพิ่ถึเอทิวา”
“แล้วไ้โทรหาโรสหรือยั
โรสะมารับหรือเปล่า” ายหนุ่มถามละเอียยิบ
“ยัเลย
ฝนมีที่อยู่โรสเลยว่าะไปหาโรสที่อนโเอ” ฝนโปรยอบเสียสใส
เธอไม่ไ้มาายเอาาบหน้า แ่ิ่อรสิาเพื่อนสนิทที่เ้ามาเรียน่อมหาวิทยาลัยในรุเทพเอาไว้เพื่ออพึ่พิั่วราว
เมื่อไ้านทำและไ้หอพัน่าอยู่เรียบร้อยแล้ว็ะแยมาอยู่นเียว
“แล้วะไปถูเหรอฝน”
“เี๋ยวะนั่แท็ี่ไป
แท็ี่รู้ทาแหละ” ฝนโปรยเอ่ยอย่านมอโลในแ่ี
“แท็ี่ะอันรายหรือเปล่า
เี๋ยวนี้มี่าวแท็ี่ปล้น ่มืนเยอะแยะอยู่นะ ระวััว้วยนะฝน
เราเป็นห่วมาเลย” น้ำเสียนปลายสายยัูัวลไม่เลิ
ฝนโปรยฟัแล้ว็หัวเราะเบาๆ
“ทิวาไม่้อเป็นห่วนะ
เี๋ยวถึอนโโรสแล้ว ฝนะโทรหาีไหม” หิสาวเสนอ
หาไม่บอแบบนี้มีหวัทิวาไม่ยอมวาสายแน่ เธอเอ็ะรีบไปหารสิาให้เร็วที่สุ
เี๋ยว่ำมืะเินทาลำบา ิันั้นฝนโปรยึออเินพลามอหารถแท็ี่ไป้วย
“็ไ้
เินทาปลอภัยนะ”
“้าทิวา”
ฝนโปรย้มหน้าวาสายะเินไป้วยึไม่ทันระวัว่าเบื้อหน้าเป็นถนนเล็ๆ
ให้รถวิ่ผ่าน เธอไ้ยินเสียบีบแรลั่น หิสาวเยหน้าึ้นมามอ วาเบิว้า
ไม่ทันเสียแล้ว รถยน์สีำไ้พุ่เ้ามาหาระแทับานหิสาวล้มล มือเท้าับพื้นถนนอนรีร้อน่าน้อรีบัมือออ้วยลัวะไหม้เสีย่อน
“โอ๊ย!”
ฝนโปรยร้อออมาพลาเอื้อมมือไปุม้อเท้าัวเอที่เ็บแปลบ ใบหน้าเหยเเยึ้นมอายหนุ่มที่รีบลมาูเธอ
ฝนโปรยมอเาา้า...
เาเป็นผู้ายที่หน้าาีมา
ใบหน้ามสันไ้รูป สะอาสอ้าน มีเพียไรหนวสีเียวาๆ เท่านั้น วาสีำสนิทูุัน
มู็เป็นสันโ่อย่าน่าอิา
รวมถึริมฝีปาหยัหนาที่ระเรื่อสีมพูโยไม่้อแ่แ้มอะไร ผิวาย็าวผ่อ
เมื่อเาแ่าย้วยุสูทแบบนี้้วยแล้ว ยิ่ทำใหู้ีไปเสียทุระเบียนิ้ว
“ุเป็นอะไรมาหรือเปล่ารับ”
ายหนุ่มเอ่ยถามเสียัวล เาไม่ไ้มอหน้าเธอ แ่มอาที่เธอุมเอาไว้
“เอ่อ...ไม่เป็นอะไรมา่ะ
ุน่าะเบรทันเลยเ็บนิหน่อย” ฝนโปรยบอเร็วๆ หลัั้สิไ้
ใบหน้าอเธอแระเรื่อ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแแรหรือใบหน้าอ่อนโยนอเาันแน่
“ไปหาหมอหน่อยีไหมรับ
ผมะพาไป”
ฝนโปรยรีบส่ายหน้าทันที
เธออยาไปหารสิามาว่าะเสียเวลาไปหาหมอ เธอไม่น่าะเป็นอะไรมาหรอหิสาวิในใพลาพยายามะลุึ้น
ายหนุ่มึเ้ามา่วยประอ มืออเานิ่มมา น่าะนิ่มว่ามือเธอ้วย้ำ
“ไม่่อยเ็บแล้ว่ะ
อบุนะะ” ฝนโปรยส่ยิ้มหวานให้เา ทว่าายหนุ่มยัไม่มอหน้าเธอเ่นเิม
เามอไปที่าอเธอมาว่า
“ถ้าอย่านั้นผมอัวนะรับ”
เาเยหน้าึ้นมาเธอแวบหนึ่็หันหลัเินลับไปที่รถยน์
ายหนุ่มับรถออไปแล้ว
ฝนโปรยยัยืนมอนรถยน์สีำลับสายา เาเป็นผู้ายทีู่ีมานเธอหัวใเ้นแร
หิสาวยมือทาบอเพื่อสัมผัสเสียอหัวใ นี่เป็นรั้แรที่หัวใเ้นแรนานี้
เธอยิ้มบาๆ ับวามรู้สึีๆ ที่เิึ้น
แม้าินี้เธอะไม่มีโอาสไ้พบเาอีเลย็าม
หิสาวา่าัหวัเินรเ้าไปหารถแท็ี่ที่อเรียรายหลายัน
้อมีสัันที่รู้ัอนโอรสิาแน่ แ่ยัไม่ทันที่ฝนโปรยะเอ่ยปาถาม
นับรถ็พุ่เ้ามาหาเธอ
“ไปไหนรับ”
“เอ่อ...”
ฝนโปรยบอไม่ถูึยื่นที่อยู่ส่ให้ นับรับไปอ่านสัพั็ยิ้ม
“ไลอยู่นะรับ
อเหมาห้าร้อยแล้วัน”
“ห้าร้อย!” ฝนโปรยอุทาน
่อนะนิ่ิถึเินในระเป๋าึ่มีอยู่ไม่มานั เมื่อำนวร่าวๆ แล้ว
น่าะเพียพอ่อารเินทาไปหาาน้วยรถประำทา หิสาวึพยัหน้าล
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่อนี้มี ebook แล้ว่ะ ใรอยาโหล ebookลิที่ภาพหน้าปอรัเลย่า ^^
และอนนี้ำลัเปิอเรื่อใหม่ เป็นภา่อภาพี่ายอแน่า
ความคิดเห็น