คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1 ชีวิตโดดเดี่ยว 2
ใบสมัรที่มีรูปอผู้หิในอีแปะหราอยู่ถูปัลพื้น้วยแรอารม์โรธเรี้ยวที่ปะทุึ้นราวับพายุำลั่อัวอยู่ในลื่นมหาสมุทร พร้อมะทำลายล้าทุอย่าให้พัยับเยิน!
“บอสไลุ่นสวยไปทำไมรับเนี่ย” เอวิทย์บ่นอุบหลัเปิประูเ้ามาเห็นเหุาร์็ปรี่เ้ามาเ็บใบสมัรานึ้นมาปัฝุ่นที่บัอามาเปรอะเปื้อนรูปหิสาวสวยหยาฟ้ามาิน ออร่าพุ่แรนเาแทบไปไม่เป็น
“ใรสั่ให้แัเลือนสวยแ่รูปูบไม่หอมมาให้ัน” ร่าสูโปร่ระแทายลนั่ับเ้าอี้ผู้บริหาร พ่นระบายลมหายใออมาอย่าหนัหน่ว แ่ภายในใ็ยัรุ่มร้อนราวับมีไฟแผเผา ยิ่เอวิทย์เยินเยอพริมาลินเท่าไร็เหมือนสุมเพลิลไปให้ไฟลุโหมระพือไม่มีที่สิ้นสุ
“บอสเยูบแล้วหรือรับถึรู้ว่าไม่หอม”
“็เยน่ะสิ”
“หะ! อะไรนะรับ” เลาฯ นสนิทอุทานเสียลั่น หน้าเหวอ ะพริบาปริบๆ
นเผลออบไปามวามริหน้าม้าน รสหอมหวานาริมฝีปาอิ่มแวววาวนั่นยัิรึอยู่ในอ ที่ว่าไม่หวานนั้นไม่ริ ลทีป์แทบสำลัวามหวานทุรั้ยามสัมผัส เาระแอมไอเพื่อเบี่ยเบนวามสนใ่อนว่า
“สวยอย่าเียวแ่ทำอะไรไม่เป็น ันไม่เอา ไปหามาใหม่ ถ้าหาไม่ไ้็เือร้อนัวแเอ้อทำานสอเท่า เ้าใไหม”
“รีบหา่วนี๋เลยรับบอส ว่าแุ่สมบัินานี้ยัไม่ผ่านแล้วผมะไปเฟ้นหามาาไหนอีล่ะรับเนี่ย ุพริมาลินบเอ็มบีเอาอเมริา แถมมีประสบาร์้านารทำานมาสอปีเลยนะรับ”
“แ่ันไม่เอานนี้ และับาู้วยว่ามาสมัรำแหน่อื่นหรือเปล่า” เาไม่้อารเห็นหน้าเธออี ยัอบัวเอไม่ไ้เหมือนันว่าระหว่ารัับแ้น อย่าไหนมาว่า
“อ๋อ! ผมำไ้แล้วรับ ุนสวยเป็นลูสาวอนที่บอสไปานศพเมื่อเือน่อนใ่ไหมรับ” เอวิทย์ยิ้มเผล่หลันึปะิปะ่อเรื่อราวไ้เอในใ เพียแ่ไม่ไ้พูออไปทั้หม แ่แน่นอนว่าระหว่าลทีป์ับพริมาลิน้อมีอะไรมาว่ามาสมัรานแล้วไม่รับแน่
ลทีป์ถลึาใส่เลาฯ นสนิทที่นับวันัะรู้มา ็ริ! เาไปานศพอพลภัทร แ่ไปูเพื่อื่นมวามย่อยยับอมัน แ่ไม่รู้ทำไมหัวใถึไ้ล่อลอยพาเินไปเรื่อยๆ นเห็นใบหน้าแสนเศร้าอพริมาลิน และในัหวะที่เธอวนเล้ายะเป็นลม ร่าายอเา็พุ่เ้าไปหาอย่ารวเร็ว นับว่าเป็นโีที่มีนอื่นมา่วยรับหิสาวเอาไว้่อน หาไม่แล้วายหน้าที่ยื่นมือเ้าไป่วยลูสาวอนที่ทำลายรอบรัวเา
พริมาลินยัูบอบบา ผิวายาวผ่อ วาลมโหวานึ้ มูสันโ่ทรหยน้ำอย่าที่เาเยอบึหยอเล่นยามเธอแสนอน ลีบปาอิ่มสีมพูระเรื่อ แม้หิสาวะทาลิปลอสแ่็ูออว่าสุภาพี เย้ายวนน่าสัมผัส และผมยาวสลวยำลับ็ยัเป็นทรเิมเหมือนที่มันเยไหวสะบัไปมาบนเสื้อนัเรียนสีาว
าลเวลาทำอะไรับวามน่ารัอผู้หินนี้ไม่ไ้ริๆ
หัวใรวร้าวราวับแ้วที่ปริแ เาำเป็น้อเลียเธอ เลียวามรัระหว่าเราสอนเพราะมันเป็น้นเหุที่ทำให้พ่อ้อิุ
ความคิดเห็น