คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ไม่เป็นที่ต้องการ
บทนำ ไม่เป็นที่้อาร
วาลมโที่เยวาวประายวามมั่นใลับายแววรวร้าว ะมอผ่านม่านน้ำาไปยัเวทีที่มี ‘รอบรัว’ ยืนายยิ้มรหน้าแ้วแมเปทาวเวอร์สูถึห้าั้น
พวเาำลัเลิมลอารลับมาอทายาทัวริ ส่วนลูสาวที่ถูเ็บมาเลี้ยไม่มีสิทธิ์เสนอหน้าไปอยู่รนั้นในานะนในรอบรัวริๆ
ทำอะไรั้มามาย แ่วันนี้ลับลายเป็นนไม่มี่า!
บารมิาถอนหายในทรวอภายใ้เรสเาะอสีมพูสะท้านไหว เธอเบือนหน้าหนีไปอีทา ่อนะเบิาว้าเมื่อเห็นว่ามีใรบานมอมาที่เธออยู่่อนแล้ว
เธอลืมไปเสียสนิทว่า ‘เา’ ็้อมาานนี้
ร่าเล็ลุลี้ลุลน ลอาไปมาอย่าหาทาออ ท้ายที่สุเธอึรีบสับาบนรอเท้าส้นสูสามนิ้วไปทาอื่น เหื่อาฬไหลึมบริเวหน้าผา ร่าายร้อนระอุราวไฟลว เธอพรูลมหายใยาวเมื่อเินออมาอยู่ในที่ที่ไม่มีใรสนใ รวมทั้...เานนั้น
ถึะนรอแ่ไหน แ่เธอ็วรรัศัิ์ศรี ไม่ทำเรื่อบ้าๆ แบบนั้นสิ
เพราะเมา...
่อไปะสู้้วยฝีมือ นอย่าบารมิาไม่ำเป็น้อใ้วิธีลอบั
ทว่าเมื่อหันลับไปมอทาานเลี้ยอีรั้ วาลมโ็เบิว้าปานไ่ห่าน เาเินามเธอมาเพื่อับ้ออย่าไม่วาา
บารมิาลืนน้ำลายลออย่ายาเย็น แววาลุ่มลึ่าเหมือนับ่ำืนแห่วามเมามายอเธอ
‘อบแบบนี้ไหม’
‘อ๊ะ!’ เธอส่เสียรวราแทบำอบ ปรือา่ำหวานมามอน้าบนที่ำลัสาใส่พลัวามแ็แร่เ้ามาในวาม่ำื้นถี่รัว
‘ีมา ีริๆ มิา...’
‘ะ...ันะ้อ...นะมัน’
‘แน่นอน ุ้อนะทุอย่า’
ทำไมนายแพทย์ุลธระ้อมอเธอ้วยสายาร้อนแรนานี้้วย หรือว่าเาิใ ไม่...เธอะ้อไม่รื้อฟื้นถึมัน
บารมิาเหลือบามอายหนุ่มรูปร่าสูโปร่ ใบหน้ามายหล่อเหลาราวับพระเ้าปั้น เามีเ็์แอพพีลอย่าที่ทำให้ใเธอเ้นรัว แม้เพียยืนล้วระเป๋านิ่ๆ แ่มือให่อี้า หิสาวอินนาารยามเาอบุมพุ่มพวาวลออาไม่ไ้
เธอลืนน้ำลายอีรั้ บอัวเอว่าสถานาร์แบบนี้ไม่ี่อใเลย ึหันหลัหมายะเินออไปาที่รนี้ ในเมื่อไม่ใ่ที่ทาอเธอ็ะอเินาไป
“เี๋ยวสิ...”
ุลธรรั้้อมือาม ้อนวาู่มมอใบหน้าสวยัอย่าหานเปรียบยา
“ปะ...ปล่อย”
บารมิาแปลใไม่น้อยที่นายแพทย์หนุ่มยอมปล่อยมือามำอ เาลับมายืัวรส่าาม แม้ะไม่เหนี่ยวรั้ แ่หิสาวลับรู้สึว่าวาลุ่มลึสะให้เธอยืนนิ่ราวับถูหิมะปลุมนแ็เย็น
“ะไปไหน”
“ุเป็นใระ” บารมิาแสร้ำเาไม่ไ้ ทั้ๆ ที่เธอำไ้แม้ระทั่วามสาระายอฝ่ามือที่ลาไล้ไปบนผิวายอเธอทุสัส่วน
ุลธรยับริมฝีปาึ้นเล็น้อย วาายประายวามเหนือั้นมอหิสาว ่อนส่ายหน้า้าๆ
“ุำผมไ้ มิา”
“มะ...ไม่่ะ ันไม่รู้ัุ”
ความคิดเห็น