แผนสุดลับหักหลังกิ๊ก!!!

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อ 2 ปีที่แล้วล่ะมั้ง.....ตอนที่ 1

ฆ่ามันๆ ฆ่ามันๆ      เฮ้ย!! จะเอาให้ถึงตายกันเลยอ่อวะ  แค่ผู้หญิงคนเดียว  ที่แอบปล่อยกิ๊กไว้ทั่ว (จิตใต้สำนึกในความดีก็ผุดขึ้นมาในหัวของผม แต่จิตฝ่ายเลวก็มีเหมือนกันนะ หึหึ )



ถ้าจะให้ย้อนเวลาเรื่องนี้กลับไป คงเป็นตอน 2 ปี ที่แล้วล่ะมั้ง อ่อ เรื่องอะไรนะหรอครับ ก็เรื่องของผู้หญิงคนหนึ่ง กับผู้ชายโง่ๆคนหนึ่ง แค่นั้นเอง



2 ปี ที่แล้วล่ะมั้ง.....



“ เอ่อ ขอโทษนะค่ะ  ไม่ทราบว่ารู้จักทางไปห้องสมุดไหมค่ะ  พอดีเพิ่งเข้ามาใหม่นะ ค่ะ  แล้วตอนเข้าค่ายก็ไม่ได้มา เลยไม่รู้จักทาง เลยนะค่ะ  เอ่อ.. ไม่ทราบว่าพอจะบอกทางให้หน่อยได้ไหมค่ะ” เสียงหวานๆของเด็กสาวที่หน้าตาดีที่เดียว แต่เธอพูดมากและพูดได้เร็วไวจริงๆ ในความคิดของผมตอนนั้น



“ครับ รู้ครับ ถ้ายังไงให้  เอ่อ  พี่พาไปล่ะกันนะ” แน่ล่ะครับ ถึงผมจะดูเป็นคนเรียบร้อย แต่เรื่องม่อสาวๆ ผมก็มีบ้างล่ะน่า โดยเฉพาะ กับสาวสวยแบบนี้



เด็กสาวรุ่นน้อง เดินตามมาอย่างย่ามใจ  หุหุ  เสร็จกูล่ะมึง  (คิดในใจแบบนี้จะบาปไหมครับเนี้ย)



“แล้วน้องเรียนอยู่คณะไรครับ” สืบประวัติเล็กน้อย



“เรียนเศรษฐศาสตร์ ค่ะ   แล้วพี่ล่ะค่ะ  อยู่ปีอะไรแล้ว”



“พี่อยู่ปี 3 แล้วครับ คณะวิศวะ” เป็นคณะหนึ่งที่ผมคิดว่าพอที่ยืดอวดสาวได้ถ้าเรียนคณะนี้ ล่ะมั้ง   (สาเหตุที่เลือกเพราะเหตุผลนี้ เหตุผลแรกเลยนะ)



“โหห  เก่งจังเลยนะค่ะ  เรียนยากมากเลยซิ”



“ครับ ก็นิดหน่อยนะ” จะว่าไปก็ไม่ค่อยได้เรียนเท่าไรหรอก เหอๆ เวลาสอบเท่านั้นที่ตั้งใจ เกรดมันก็เลย อย่าพูดถึงมันเลยครับ เอาเป็นว่าเรียน วิศวะ อะเนอะ



“นี้ไง ห้องสมุด ถึงแล้วค้าบบบ” หยอดลูกเล่นด้วยน้ำเสียงนิดหน่อย  สาวๆชอบ



“ขอบคุณค่ะ พี่ ถ้าไม่ได้พี่ต้องแย่แน่เลย ไว้ยังไงจะตอบแทนวันหลังนะค่ะ” น้ำเสียงของเธอในช่วงนี้ก็หยอดไม่แพ้ผมเหมือนกัน



ตอนนั้นก็คิดเหมือนกันนะ รึว่าเธอคนนี้จะไม่ทำมะดา  ไม่หรอกม้าง ไม่น่าจะเป็นไปได้ ดูออกจะเรียบร้อย



พอดีเสียงออดก็ดังขึ้น ผมมีชั่วโมงเรียนด้วย ท่านอาจารย์ก็เคี้ยวซะด้วย แต่ยังก็นะ



“เอ่อ คือ พี่มีเรียนนะครับ ยังไงก็.... ขอเบอร์ไว้หน่อยล่ะกัน ให้ได้มะ” ครับด้านได้อายก็อดซิครับ เพราะดูท่าทาง ถ้าปล่อยเธอไว้นานกว่านี้ มีหวัง สุนัขคาบ ไปรับประทานซะงั้น



“ค่ะ” เฮ้ยไมมันง่ายงี้วะ (คิดแบบนี้สาวๆคงไม่ว่ากันหรอกนะ)



“ไว้ พี่ จะโทหานะ” แล้วสมองก็นึกขึ้นมาได้ว่า มันชื่ออะไรวะ



“น้องชื่ออะไร พี่ยังไม่รู้เลย” เกือบเวงแล้วไงล่ะ



“นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว ชื่อ แนน ค่ะ” แนน หรอ ชื่อยังกะนางในฝันเลย (แค่แนน เนี้ยนะ)



“พี่ ชื่อ ป้อ นะ  แล้วยังไงเลิกเรียนแล้วจะโทรหานะ เผื่อหาทางออกจากมหาลัยไม่ได้นะ” โหห มันใช้อะไรคิดวะ



แต่มันก็ทำให้เธอมีรอยยิ้มนะ บอกแล้ว สาวๆชอบ (คิดไปเองแท้ๆ)



“พี่ต้องไปเรียนแล้ว ยังไงก็ขอให้สนุกกับการหาหนังสือนะ” มันยังไม่เลิกๆ



“ค่ะ” ดูเธอจะพูดน้อยลงไปผิดกับตอนแรก แต่ยิ่งทำให้เธอดูเป็นนางฟ้ามากเลย  



จากนั้นผมก็รีบวิ่งไปเข้าเรียน แต่ะก็นั้นแหละ  .......



“นาย วรวิทย์  คุณมาทำอะไรที่นี้มิทราบ” ครับ จะใครซะอีกล่ะ เสียงอาจารย์สุดโหดใจหิน



“มาเรียนซิครับ จารย์” ตอนนั้นผมก็แค่ทำหน้ากวน... ฝากความคิดถึงไว้ตั้งตอนปี 1 ที่ผมเคยเรียนกะแก มาตัวนึ่ง จนมาปีนี้ ก็โดนอีกแล้วจนได้ ทำไงได้ล่ะครับ ก็แกยังเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของผมด้วยนะซิ



“มาเรียน มาเรียนหรือมาทำอะไรกันแน่ นี้มันเลยเวลามา ตั้ง 25 นาที แล้วนะ”



“โธ่ จารย์ครับ ผมไปทำประโยชน์มานะครับเนี้ย  ผมทำเพื่อมหาลัยของเราเลยนะครับ” ว่าเข้านั้น



“โอ้ โหห ไปทำอะไรมาล่ะ  แอบวิ่งเข้ามหาลัย เพราะแต่งตัวผิดระเบียบ  แอบไปปีนกำแพงเก็บ มะขาม ในมหาลัย หรืออะไร”



“โธ่ จารย์ นั้นมันเรื่องตั้งแต่ตอนปี 1 แล้วนะครับ ผมเลิกหมดแล้ว เบ้เบี้ นะ” พูดกับคนเป็นอาจารย์แบบนี้ไม่ควรนะครับ



“ผมพาเด็กปี 1 ไปห้องสมุดมานะครับ”



“ห้องสมุด ชั้นคิดว่าเธอพาเข้าม่านรูดซะอีก” อาจารย์ที่ดีก็ไม่ควรพูดแบบนี้นะครับ



“โธ่ จารย์ พูดไรแบบนี้ผมเสียหายนะ  น้องเค้ามาถามทางไปห้องสมุด ผมพลเมืองดี ก็ต้องนำทางไปซิครับ”



“สวยไหมวะ” เสียงอ้ายเพื่อนตัวแสบตะโกนออกมาแซวซะดัง



“สวย วะ น่ารักฉิ...”



“พอเลย หยุดเลย ต่อหน้าต่อตาเลย ชั้นจะหักคะแนน เข้าสายของเธอไว้ จำไว้สาย 2 ครั้ง ถือว่าขาด 1 ครั้ง ขาด 2 ครั้ง ไปถอนได้เลย เข้าใจที่พูดไหม คุณป้อม่อ”



เสียงเฮ ก็ดังลั่นไปทั้งห้อง



ชั่วโมงเรียนวันนั้นก็ยังว่าแหละครับ แอร์เย็นช้ำ  ความสามารถพิเศษของผม อีกอย่างนึ่งก็คือ แอบหลับโดยที่ไม่มีใครจับได้   อิอิ



แล้วชั่วโมงเรียนก็ผ่านพ้นไป....



“ไงวะ เด็กใหม่ ไม่เอามาแบ่งกูมั้งเลยนะ” เสียงเจ้าเพื่อนตัวดีของผม



“เฮ้ย ไรวะ แค่เพิ่งจะเจอเอง  เมิงไม่ต้องเลย  อ้ายบอส  แล้วเด็กนิเทศ เมิงไปไหนแล้วล่ะ”



เพื่อนผมมันชื่อ อ้ายบอส มันก็บอสสมชื่อมันล่ะครับ อ้ายนี้ มันนิสัยแย่กว่าผมเยอะ แต่มันก็เป็นเพื่อนรักผมมา ตั้งแต่ผมยังเด็กแล้ว มันเรียนเก่ง  คอยช่วยเหลือผมมาตลอด ส่วนผมมันพวกต่อยตีเก่ง เวลามันเดือดร้อน ผมจะเป็นคนอัดเอง  เราจึงซี้กันมาตลอดเลย



“เอ่อ กูขอตัวก่อนนะ พอดีเดี๋ยวกูต้องไปแล้ววะ” ผมรีบตัดบท ชิ่งหนีมันซะก่อน เพราะถ้าพาสาวมาล่ะก็ เสร็จมันทุกรายเลย



“ไว้กูมาเล่าให้ฟัง ไปแหละ”



“เฮ้ยไรวะ เงียบเลยนะเมิง จำไว้”



“น้องแนนๆ  แนนจ๋า  ป๋ามาแล้วจ๊ะ อยู่นี้นะจ๊ะ เดี๋ยวจะขยับไปใกล้ๆ” เสียงผมฮำเพลง ที่ผมแต่งเนื้อร้องเองใหม่



ว่าแล้วก็กดโทรศัพท์



“ความรัก ความรักเจ้าขา อยู่ๆก็มาไม่ทันตั้งตัว” เฮ้ย มันมีคอลลิ้งเมโลดี้ เพลงแบบนี้ด้วยหรอวะ มาแนวแปลก



“ฮัลโหล”



“ฮัลโหล เอ่อ พี่ป้อ พูดนะ จำได้ไหม อ่ะ”



“จำได้ ซิค่ะ แหมทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ”



“ครับ ดีจัง แล้วนี้ทำไรอยู่อ่ะ ว่างไหม”



“อ่อ ค่ะ ไม่มีเรียนแล้ว แล้วก็หางานเสร้จแล้วเรียบร้อย ค่ะ”



“แล้วหาทางออกจากห้องสมุดได้ไหมครับ เดี๋ยวจะได้ไปรับ” ฮิ้วววววววววววววววว



“ค่ะ ตอนนี้ ออกมาแล้ว กำลังจะกลับบ้านแล้วค่ะ” อะนะ แป่ว!



“หรอ แย่จัง นี้อยู่ตรงไหนแล้วล่ะ”  หุหุ ยังๆ ยัง ด้านอยู่



“เอ่อ อยู่ตรงหน้ามหาลัยแล้ว ค่ะ”



“หรอครับ อยู่ใกล้ๆนี้เอง” ป่าวหรอกครับ จริงๆห่างเป็นกิโล วิ่งซิครับ วิ่งหน้าตั้ง



“หรอค่ะ เสียงอะไรค่ะ  ดูพี่หอบๆนะค่ะ”



“ป่าวนิ” แฮ่กๆๆ ขอ...น้ำ ขอน้ำหน่อยย....



ใกล้แล้วใกล้จะถึงแล้วโว้ยยยยย  



“พี่ป้อ ยังไงไว้ค่อยคุยกันนะค่ะ ต้องไปแล้วค่ะ  บายค่ะ” ตู๊ดๆ ๆๆ



“เดี๋ย...ว อ้าว ไรวะ” เซงเลยอุตส่าห์วิ่งซะไกล



“ไปไหนแล้วว่ะ” สายตาสอดส่าย เฮ้ยนั้น แนน นี้หว่า



“น..แนน” อึ้งไปสักพักนึ่ง ผ..ผู้ชายยย นี้หว่า



และแล้วเธอก็ขึ้นรถไปกับ บีเอ็มคันงาม ขับออกไปโดยมี ผู้ชายอื่น(หน้าตาแย่กว่าผม)เป็นคนขับ



แป่ว!!! ชี ส...กอน (She\'s gone)







______________________________________________________________________________________________________



ครับ เป็นเรื่องหนึ่งที่แต่งแบบแหวกแนวไปเลยกับเรื่องที่ผ่านๆมา  แต่ยังไงก็ฝากไว้ให้ติดตามกันนะครับ  ขอบคุณครับ