ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : จิ้งจอกตัวที่ 9 ฆ่า
ขอให้ผู้อ่านทุกท่านรับไคคุงในตอนนี้ได้นะครัชชช
จิ้งจอกตัวที่ 9 ฆ่า
จิ้งจอกตัวที่ 9 ฆ่า
-บ้านไอจิ-
"นี่ไอจิ"ขณะที่ผมกำลังทานข้าวเย็นอยู่จู่ๆเอมิก็พูดขึ้น
"อะไรหรอเอมิ?"ผมหันไปมองเอมิพลางเคี้ยวข้าวที่อยู่ในปาก
"เมื่อไหร่คุณไคเขาจะกลับมาสักทีน่ะนี่มัน3วันแล้วนะ"เอมิถามออกมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอกเอมิ เดี๋ยวไคคุงก็คงจะกลับมาเองแหละนะ"ผมพูดพร้อมยิ้มให้เอมิ
"อื้ม"เอมิพยักหน้าน้อยๆพร้อมรอยยิ้ม
"เดี๋ยวขอออกไปข้างนอกหน่อยนะ ฝากบอกคุณแม่ด้วยล่ะ"ผมพูดพลางลุกจากเก้าอี้แล้วเดินไปที่ประตูบ้าน
"ไอจิจะไปไหนหรอ"เอมิลุกจากเก้าแล้วเดินมาถามผม
"แค่ไปเดินเล่นเฉยๆน่ะ จะรีบกลับมานะ"ผมหันไปตอบเอมิพร้อมยิ้มน้อยๆแล้วเดินออกไปจากบ้าน
ผมเดินไปเรื่อยๆจนไปถึงสวนสาธารณะทำให้ผมนึกถึงตอนที่มากับไคคุงขึ้นมา ถ้าผมจำไม่ผิดวันนั้นไคคุงเอาข้าวกล่องมาให้ผมที่โรงเรียนสินะ... แล้วไคคุงก็พาผมมาที่สวนสาธารณะ แถมวันนั้นไคคุง...ผมหยุดคิดอยู่แค่นั้นแล้วเดินออกไปจากสวนสาธารณะ
"ไปไหนต่อดีน้า..."
-ศาลเจ้า-
"นี่ๆพวกนายน่ะ"มิวะพูดแล้วมาที่ไคกับไกยาร์ล
"จะสู้กันหรืออะไรชั้นก็ไม่ว่าหรอกนะแต่ทำไมต้องมาสู้ตรงหน้าศาลเจ้าด้วยเนี่ย"มิวะพูดพร้อมเหงื่อตก
"ก็มันไม่มีที่อื่นให้ใช้แล้วนี่"ไกยาร์ลพูดขึ้น
"ใช่แล้วล่ะ..."ไคพูดออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"แล้วถ้าศาลเจ้าพังใครจะรับผิดชอบฟระ!!"มิวะเริ่มขึ้นเสียง
"ก็นายไง"ไคกับไกยาร์ลพูดเป็นเสียงเดียวกันพลางมองไปที่มิวะ
"ไหงเป็นชั้นเนี่ย!!"
"เฮ้อ...อย่าไปสนมิวะเลยมาเริ่มกันดีกว่าไค"ไกยาร์ลพูดพลางชักดาบออกมา
"นั่นสินะ..."ไคพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแล้วชักดาบออกมา
"หวังว่าศาลเจ้าจะไม่พังนะ"มิวะพูดพลางถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปในศาลเจ้าปล่อยให้ไคกับไกยาร์ลอยู่กันแค่2ตน ทั้งสองจ้องตากันไม่กระพริบ เหมือนรอดูว่าฝ่ายไหนจะเข้ามาโจมตีก่อน
"หึ..."ไกยาร์ลยิ้มออกมา ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาไคอย่างรวดเร็วจนมองแทบไม่ทัน ไคพลิกตัวหลบการโจมตีของไกยาร์ลแล้วชูดาบขึ้นฟันไคไกยาร์ลอย่างเต็มแรงแต่ไกยาร์ลพลิกตัวกลับมารับคมดาบไว้ได้ ดาบที่เสียดสีกันทำให้เกิดประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อย
"หึ..."ไกยาร์ลยิ้มออกมา ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาไคอย่างรวดเร็วจนมองแทบไม่ทัน ไคพลิกตัวหลบการโจมตีของไกยาร์ลแล้วชูดาบขึ้นฟันไคไกยาร์ลอย่างเต็มแรงแต่ไกยาร์ลพลิกตัวกลับมารับคมดาบไว้ได้ ดาบที่เสียดสีกันทำให้เกิดประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อย
"หึ...ฝีมือไม่ตกไปจากแต่ก่อนจริงๆด้วยนะไค"ไกยาร์ลพูดพร้อมเหยียดยิ้ม
"แต่นายน่ะเหมือนฝีมือจะตกไปนิดหน่อยนะ"ไคพูดใบหน้าเรียบๆ
"เดี๋ยวก็รู้ว่าชั้นน่ะฝีมือตกแน่จริงรึเปล่า"ไกยาร์ลพูดแล้วชักมีดสั้นที่เอวออกมาปาตรงไปที่หน้าไค แต่ดูเหมือนไคจะเร็วกว่าเขาหเบี่ยงหน้าหลบมีดไปได้อย่างฉิวเฉียดแล้วเอาหางดันตัวไกยาร์ลไปชนกับต้นไม้อย่างแรง
"อั่ก!!"ไกยาร์ลร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะพูดต่อว่า
"ไม่เลวนี่ระยะขนาดนั้นยังหลบได้อีกนะ"ไกยาร์ลพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ
"แค่นั้นน่ะทำอะไรชั้นไม่ได้หรอก..."ไคพูดด้วยสีหน้าเรียบๆ
"หึ...ถ้างั้นลองแบบนี้บ้างเป็นยังไง!!"ไกยาร์ลพูดขึ้นเสียงแล้วปาดาบไปที่ไคอย่างแรง ไคเอาดาบของตนปัดดาบของไกยาร์ลไปได้แต่ไกยาร์ลมายืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมดาบอีกเล่มโดยที่เขาไม่รู้ตัว ไกยาร์ลชูด้ามขึ้นแล้วฟันลงที่ตัวไคสุดแรง ไคเอาดาบของตนรับไว้ได้แต่ช้าไปทำให้ที่ไหล่โดนไกยาร์ลฟันเต็มจนเลือดไหลออกมาไม่หยุด ไครีบปัดดาบของไกยาร์ลออกพลางเตะเข้าที่ท้องของไกยาร์ลอย่างแรง จนไกยาร์ลล้มไปนั่งกับพื้นก่อนจะกระโดดขึ้นมายืนบนกิ่งไม้ด้วยท่าทางหอบเหนื่อย
"แฮ่กๆ"ไคเอามือจับที่ไหล่ตัวเองด้วยความเจ็บปวด
"หึ...เป็นยังไงล่ะไค คงจะเจ็บมากเลยสินะแผลนั่นน่ะแต่นายก็ยังไม่เปลี่ยนสีหน้าเลยนะ ถึงนายจะแผลหายเร็วแค่ไหนแต่แผลนั่นน่ะคงใช้เวลาหน่อยสินะ"ไกยาร์ลลุกขึ้นยืนพลางเดินไปเก็บดาบอีกเล่มที่ไคปัดทิ้งไป
"ไกยาร์ลนี่นายเปลี่ยนมาใช้ดาบคู่แล้วหรอ"ไคพูดด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย
"หือ...ก็นะ...แค่ลองเปลี่ยนวิธีการต่อสู้ก็แค่นั้นเองแหละ"ไกยาร์ลพูดพร้อมฉีกยิ้ม
"หือ...ก็นะ...แค่ลองเปลี่ยนวิธีการต่อสู้ก็แค่นั้นเองแหละ"ไกยาร์ลพูดพร้อมฉีกยิ้ม
"คอยดูนะไคชั้นจะทำให้นายพูดคำว่า'ยอมแพ้'ให้ได้เลย"ไกยาร์ลพูดพลางเอาดาบชี้ไปที่หน้าไค
"หึคิดว่าถ้าทำได้ก็ลองดูสิ"ไคกระโดดลงมาจากต้นไม้แล้วปล่อยเปลวไฟสีแดงล้อมรอบตัวเขากับไกยาร์ลไว้
"ทำอะไรของนายน่ะไค"ไกยาร์ลพูดแบบงงๆ
"ห้ามออกนอกเขตที่ไฟล้อมไว้...ถ้าเกิดทำศาลเจ้าพังมิวะจะบ่นเอา..."ไคพูดด้วยเสียงเรียบๆ
"ได้สิ..งั้นมาต่อกันดีกว่านะ!!"ไกยาร์ลพูดพุ่งมาฟันไคอย่างไม่ยั้งมือ แต่ไครับการโจมตีไว้ได้เรื่อยๆ
"อ่าวๆไคนายจะเอาแต่ตั้งรับอย่างเดียวเลยรึไงเนี่ย!"ไกยาร์ลด้วยน้ำเสียงผิดหวัง
ฆ่า...ฆ่า...
จู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาในหัวของไคพร้อมกับภาพต่างๆในอดีตที่ไคอยากจะลืม เสียง...เสียงอะไรน่ะ...เสียงของใครกัน...ไคเริ่มรู้สึกระแวงกับเสียงที่ไม่รู้จัก เขาโดนไกยาร์ลฟันที่ตัวอีกครั้งจนล้มลงไปนอนกับพื้นตอนนี้เหมือนเขากำลังตกอยู่ในภวังค์ทำให้เขาไม่มีการตอบโต้ไกยาร์ลเลยแม้แต่น้อย
"อะไรกันไคยอมแพ้แล้วรึไง"ไกยาร์ลเดินมาใกล้ๆร่างของไคแล้วยืนเอาดาบชี้ไปที่หน้าในระยะประชิด
"ถ้านายยอมแพ้แล้วก็พูดคำว่า'ยอมแพ้'ออกมาสิไค"ไกยาร์ลพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ฆ่ามันฆ่ามันซะสิไค"เสียงๆนั้นได้บอกกับไค
"ฆ่าไกยาร์ลงั้นหรอพูดบ้าๆ"ไคตอบออกไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"ถ้าเจ้าไม่ฆ่าล่ะก็..."
"แกจะทำอะไร!!"
"ข้าจะเป็นคนฆ่าให้เอง!?!ฮ่าๆๆๆๆ"เสียงๆนั้นพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
"หยะ...อย่านะ!! นี่แกเป็นใครกัน!?!"ไคตะโกนถาม
"ฮิๆๆนี่เจ้าน่ะไม่รู้จริงๆน่ะหรอ"เสียงๆนั้นหยุดหัวเราะ
"งั้นข้าจะบอกให้เอง...เจ้าลองหันหลังมาหน่อยซิ..."ไคหันหลังไปตามที่เสียงนั้นบอกแล้วเขาก็ตกตะลึงกับใบหน้าของเจ้าของเสียงจนนิ่งทำอะไรไม่ถูก เจ้าของเสียงค่อยๆเอามือจับที่หน้าของไคเบาๆแล้วพูดว่า...
"ข้าก็คือตัวเจ้ายังไงล่ะ..."เจ้าของเสียงพูดพร้อมฉีกยิ้ม
"นี่ไค! นายได้ยินรึเปล่าเนี่ยอย่าเอาแต่นิ่งไม่พูดอะไรสิ!!"ไกยาร์ลเริ่มขึ้นเสียง ร่างที่นอนอยู่ที่พื้นไม่ตอบอะไรแต่กลับฉีกยิ้มออกมา
"ไคนี่นายยิ้มอะไรน่ะ"ไกยาร์ลพูดแบบงงๆ
"ยอมแพ้หรอ..ฮิๆๆนี่เจ้าพูดบ้าอะไรอยู่ไม่ทราบ"ร่างที่นอนอยู่นั้นพูดไปพร้อมกับหัวเราะไปด้วย
"ไคนี่นายเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ยนายดูแปลกๆนะ"
"ฮิๆแปลกหรอแปลกตรงไหนกันน่ะ"ร่างนั้นค่อยๆลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ
"ข้าน่ะนะ...!!!"
"เฮ้อเจ้าพวกนั้นสู้กันเสร็จรึยังเนี่ย"มิวะพูดพลางถอนหายใจ
"ตอนอยู่บนเขาก็เห็นสู้กันบ่อยๆนี่นาป่านนี้แล้วยังไม่รู้ผลกันอีกหรอเนี่ย..."
"ออกไปดูหน่อยดีกว่า"มิวะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่หน้าศาลเจ้าพลางพูดว่า
"นี่พวกนายน่ะจะสู้กันเส..."มิวะยังพูดไม่ทันจบประโยคเขาก็ต้องหนุดพูดอยู่แค่นั้นเพราะภาพตรงหน้าทำให้เขาพูดต่อจากเดิมไม่ได้...เขามองไปตรงไปที่ไคกับไกยาร์ลตาไม่กระพริบไกสาร์ลนอนจมกองเลือดสีแดงสดอยู่แขนซ้ายขาดหลุดไปห่างจากตัวไกยาร์ลไม่มาก และไคที่ยืนตัวเปื้อนเลือดพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจ
"ไอปีศาจงี่เง่าข้าก็คือตัวข้าไม่ได้เปลี่ยนหรือแปลกไปซักหน่อย แล้วเจ้าก็มาบอกว่าข้าแปลกไปนี่เจ้าบ้ารึเปล่าเนี่ยห๊า!!"ไคพูดพลางฉีกยิ้มแล้วเอาขาเหยียบหลังไกยาร์ลไว้พลางเอาดาบแทงไกยาร์ล
"อั่ก...!!"
"ฮิๆๆๆ"ไคหัวเราะอย่างสะใจ
"คะ...ไค...นี่นาย...แค่กๆ!!"ไกยาร์ลพูดพลางสำรักเลือดออกมา
"ฮิๆๆสนุกจริงๆ"ในขณะที่ไคกำลังหัวเราะอยู่จู่ๆมิวะก็พูดขึ้น
"ไค!! นี่นายทำบ้าอะไรน่ะ!!"
"หา..."ไคมองมาที่มิวะด้วยใบหน้าเอื่อยเฉื่อย
"แค่สู้กันแค่เอาให้อีกฝ่ายบอกยอมแพ้ไม่ใช่หรอ!! นี่นายคิดจะฆ่าไกยาร์ลรึไงกันน่ะห๊ะ!?!"มิวะตวาดเสียงดังด้วยความโกรธ ไคไม่ตอบอะไรแต่กลับฉีกยิ้มออกมาก่อนจะพูดว่า...
"งั้นหรอแกเองก็อยากเป็นเหมือนไอหมอนี่สินะ..."ไคดึงดาบออกมาจากตัวไกยาร์ลแล้วมองไปที่มิวะ
"พะ...พูดบ้าอะไรของนายน่ะไค!!"มิวะโกรธยิ่งกว่าเดิม
"ได้สิชั้นจะทำตามที่แกต้องการ..."ไคค่อยๆเดินไปหามิวะอย่างช้าๆ
"มะ...มิวะ...หนี..."ไกยาร์ลพูดออกมาเบาๆด้วยความยากลำบาก
"นี่ไคนายคิดจะทำบ้าอีกห๊ะ!!"มิวะยังคงตวาดใส่ไคอยู่โดยที่ไคก็เดินมาจนใกล้จะถึงตัวมิวะเข้าทุกที
"ไคนี่นายฟังชั้นอยู่รึเปล่า!!"มิวะตวาดใส่ไคสุดเสียงซึ่งตอนนี้ไคเองก็มาอยู่ตรงหน้ามิวะแล้ว
"อา...ได้ยินสิ"ไคตอบออกมาเบาๆ
"แล้วนายเข้าใจที่ชั้นพูด!!..."มิวะยังพูดไม่จบประโยคเขาก็โดนไคฟันเป็นแนวเฉียงตั้งแต่ไหล่ซ้ายจนเกือบถึงเอวซะแล้ว
"อาได้ยินอยู่แล้วล่ะ...แต่เป็นเสียงของแกที่ตายไปแล้วนะ"ไคพูดพร้อมฉีกยิ้มอย่างสะใจพลางเอาลิ้นเลียเลือดที่มุมปากของตัว
"อ่า...รสชาติของเลือดนี่มันสุดยอดไปเลยน้า"
"คะ...ไค..."มิวะพูดแค่นั้นแล้วล้มลงไปนอนกับพื้นทันที
"ฮิๆเลือดข้าอยากเห็นและอยากได้รสชาติของเลือดอีก"ไคพูดแล้วเลียเลือดที่นิ้วตนเอง
"นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ!!"เสียงๆหนึ่งดังมาจากข้างหลังไคน้ำเสียงฟังดูตกใจและช็อคกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า
"ทะ...ท่านไอจิ"ไกยาร์ลพูดพลางมองไปที่ไอจิ
"หือ...ไอจิหรอ?..."ไคค่อยๆหันไปมองอย่างช้าๆ
"กะ...ไกยาร์ลคุง...ทะ...ทำไมแขนถึง..."ไอจิพูดพลางวิ่งไปหาไกยาร์ล
"ทะ...ท่านไอจิหนี...แค่กๆ!!"ไกยาร์ลพูดพลางสำรักเลือด
"หนะ...หนีหรอ..หนีอะไร?"ไอจิที่ยังไม่เข้าใจถึงเรื่องที่เกิดขึ้นได้พูดขึ้น
"มีเหยื่อมาอีกแล้ว..."ไคพูดพลางฉีกยิ้ม
"ทะ...ท่านไอจิ...รีบหนีไป!!"ไกยาร์ลแล้วลุกขึ้นเอาตัวเข้าบังไอจิไว้ทำให้เขาโดนไคที่พุ่งมาอย่างรวดเร็วฟันเข้าที่หลังอย่างจัง ก่อนที่เขาจะล้มลงไปนอนกับพื้นอีกครั้ง
"ชิ!...ไอปีศาจตายยากนี่..."ไคพูดอย่างไม่สบอารมณ์ที่ไกยาร์ลเข้ามาขวางไว้
"ต่อไปก็ตาแกล่ะเจ้ามนุษย์"ไคหันมามองไอจิด้วยสายตาที่บอกว่าจะฆ่าพร้อมกับฉีกยิ้ม ไอจิพยายามตั้งสติแล้วลุกขึ้นวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที
"หึๆหนีไปก็เปล่าประโยชน์น่า!!"ไครีบพุ่งไปหาไอจิในทันทีพร้อมกับชูดาบขึ้นเตรียมจะฟันไอจิ ทำไม..ทำไม..ไคคุงถึงทำร้ายพวกไกยาร์ลคุงล่ะ..นี่มันอะไรกันเนี่ย!!
"ตายซะไอมนุษย์!!"ไคลงดาบลงที่ตัวไอจิที่กำลังวิ่งอยู่สุดแรงแต่สิ่งที่เขาฟันโดนกลับไม่ใช่ไอจิแต่เป็นพื้นดิน...
"คะ...คุณเรน!!"ไอจิตกใจกับบุคคลที่โผล่มาช่วยเขาไว้
"ไงไอจิคุง"คุณเรนกล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้ม
"คะ...คุณเรนทำไมไคคุงเค้า..."ผมยังพูดไม่จบประโยคคุณเรนก็พูดแทรกขึ้นมา
"เรื่องนั้นไว้ทีหลังนะตอนนี้ต้องหาที่ปลอดภัยก่อนนะ"คุณเรนพูดพลางกระโดดไปบนกิ่งไม้เรื่อยๆแล้วมาหยุดอยู่ตรงหลังพุ่มไม้ที่ห่างจากไคคุงมาพอสมควร
"เฮ้อ...ถ้าเป็นตรงนี้คงไม่เป็นไรแล้วล่ะนะ"คุณเรนพูดพลางถอนหายใจออกมา
"คะ...คุณเรน..ทำไมไคคุงถึง..."ไอจิถามด้วยใบหน้าเศร้าๆ
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันไอจิคุงลองไปถามไคตอนที่สงบเอาเองล่ะกันนะ"เรนตอบไอจิพร้อมยิ้มน้อยๆ
"เอ๋...?"ไอจิดูจะงงๆ
"เดี๋ยวอยู่ตรงนี้สัก5นาทีค่อยกลับที่ศาลเจ้ากันนะ"เรนพูดพร้อมยิ้มให้น้อยๆ
"อะ...เอ๋...ทำไมล่ะครับ"
"เลออนน่ะคงจะจัดการไคได้ไงล่ะ~"เรนตอบอย่างยิ้มแย้ม
"กลิ่นแบบนี้...กลิ่นของไอพวกเนโกะมาตะงั้นหรอ"
"ชิ!...บังอาจเอาเหยื่อของชั้นไปซ่อนงั้นหรอ ถ้าเจอนะจะฆ่าให้เละเลย"ไคพูดอย่างหงุดหงิด
"วิณญาณเอ๋ยจงฟังคำสั่งของข้า"เสียงๆหนึ่งดังมาจากข้างหลังของไค
"หา..."ไคหันไปมองที่มาของเสียงเขาเห็นเลออนกำลังร่ายรำอยู่
"แกไอพวกเนโกะมาตะสินะเอาเหยื่อของข้ามา!?!"ไคพูดก่อนที่จะพุ่งไปหาเลออนแต่ร่างของเขาก็ต้องหยุดนิ่งเพราะมีบางอย่างมาจับเขาไว้
"แกไอพวกเนโกะมาตะสินะเอาเหยื่อของข้ามา!?!"ไคพูดก่อนที่จะพุ่งไปหาเลออนแต่ร่างของเขาก็ต้องหยุดนิ่งเพราะมีบางอย่างมาจับเขาไว้
"อะไรเนี่ย!ทำไมข้าขยับไม่ได้!"ไคเริ่มอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิม
"นายไม่มีหลุดออกไปจากเงื้อมือของพวกวิณญาณคนตายได้หรอก"เลออนพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
"วิณญาณคนตายงั้นหรอ..."ไคค่อยๆหันไปมองข้างหลังและเห็นว่ามีวิณญาณของเหล่าคนตายที่เร่ร่อนอยู่แถวนี้จำนวนมากกำลังจับร่างกายของเขาอยู่
"หนอย!!ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"ไคพยายามดิ้นให้หลุดจากพวกวิณญาณไปให้ได้
"ไม่มีทางหรอก...จงอยู่อย่างสงบซะเถอะ"เลออนพูดพลางทำให้ไคหลับไป
"เหล่าวิณญาณทั้งหลายหมดหน้าที่ของพวกเจ้าแล้วจงไปซะ..."เลออนพูดปลดปล่อยให้วิณญาณทุกดวงหลุดจากการควบคุมของเขาแล้วปล่อยให้ร่างของไคนอนอยู่กับพื้น
"เสร็จแล้วหรอเลออน~"ในตอนนั้นเรนกับไอจิก็กลับมาถึงศาลเจ้าพอดี
"อา...ทำให้หลับไปแล้วล่ะ"เลออนพยักหน้าน้อยๆ
"แต่ว่านะเลออนทำไคถึงทำร้ายพวกไกยาร์ลแบบนั้นล่ะ?"เรนถามเลออนอย่างสงสัย
"ชั้นเองก็ไม่รู้หรอกบางทีอาจมีอะไรบางอย่างควบคุมหมอนี่อยู่ก็ได้นะ"เลออนตอบด้วยสีหน้าเรียบๆ
"ไคคุง..."
#ในที่สุดก็จบตอนที่9สักทีรู้สึกว่าตอนนี้เขียนจนจะกลายเป็นนิยายโชคเลือดอยู่แล้ว-_-"เขียนไคคุงซะโหดเลย...เอาเป็นว่าฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น