ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 7
Chapter 7
[ไอจิ]
ผมเดินออกจากห้องอาบน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ แต่ดูเหมือนว่าผมคงจะอาบเร็วเกินไปหน่อยเพราะไคคุงกับคุณเรนยังไม่ลงมาข้างล่างเลย ผมเดินไปนั่งตรงโซฟาที่ห้องนั่งเล่นแล้วหยิบรีโมทมาเปิดทีวีดูรอพวกไคคุงอาบน้ำเสร็จ แล้วจู่ๆผมก็รู้สึกถึงบางอย่างที่มาโอบกอดผมไว
"คะ...ใครน่ะ!! ปล่อยผมนะ!!"
ผมตะโกนออกมาแล้วพยายามหันไปมองหน้าคนที่เข้ามากอดผม ใบหน้าของคนๆนั้นชั่งเป็นใบหน้าที่คุ้นตาผมเหลือเกิน...
[ไค]
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็เดินออกมาจากห้องอาบน้ำไปเพื่อที่จะไปหาไอจิแล้วไปกินข้าวด้วยกัน พอผมออกมาจากห้องอาบน้ำผมก็เห็นคนๆนึงนั่งอยู่บนเตียง ในห้องมืดสนิทเพราะผมไม่ได้เปิดไฟ ก้อนเมฆยามค่ำคืนก็บังพระจันทร์อยู่ทำให้มีแสงจันทร์เข้ามาเพียงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เห็นใบหน้าของคนๆนั้นเลย พอผมกำลังจะเดินเขาไปหาจู่ๆคนๆนั้นก็พูดขึ้นมา
"กำลังรออยู่เลยไค"
ถึงผมจะไม่เห็นหน้าแต่พอผมได้ยินเสียงของคนๆนั้นผมก็รู้ทันทีว่าเขาเป็นใคร...
.................................................
"ละ...เลออนคุง"ไอจิเรียกชื่อของคนที่เข้ามากอดเขา
"ใช่ชั้นเองแหละเพราะงั้นไม่ต้องตกใจอะไรหรอกนะ"เลออนพูดพร้อมยิ้มให้
"ทะ...ทำอะไรครับเนี่ยจะ...จู่ๆก็..."ไอจิพูดติดๆขัดๆ
"...."เลออนไม่ได้พูดอะไรแล้วจุฟแก้มไอจิเบาๆทำให้ไอจิค่อยๆหน้าแดงขึ้นมา
"ละ...เลออนคุง"ไอจิพูดด้วยสีหน้าเขินอาย
"ชั้นรู้สึก..."เลออนกระซิบที่ข้างหูไอจิเบาๆ
"ชั้นรู้สึกถึงสายลมของนาย..."
"เอ๋...?"
"เรน..."ไคเอ่ยชื่อของคนที่นั่งอยู่บนเตียง ก้อนเมฆค่อยๆลอยออกไปจากดวงจันทร์ทำให้แสงจันทร์ค่อยๆสาดส่องเข้ามาในห้อง
"ไงกำลังรออยู่เลยล่ะ"เรนพูดพลางฉีกยิ้ม
"ไงกำลังรออยู่เลยล่ะ"เรนพูดพลางฉีกยิ้ม
"จู่ๆก็เข้ามาในห้องทีหลังก็หัดเคาะประตูหน่อยสิ..."ไคพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"แหะๆ ขอโทษๆ"เรนพูดพร้อมรอยยิ้ม
"งั้นก็ลงไปหาไอจิกันเถอะหมอนั่นคงอาบเสร็จแล้วล่ะนะ"ไคพูดพลางจะเดินไปที่ประตู
"อื้ม..."เรนตอบเบาๆแต่ใบหน้าของเรนกลับฉีกยิ้มออกมา
ในขณะที่ไคกำลังจะเปิดประตูร่างเขาก็โดนบางอย่างดึงไปข้างหลังอย่างแรงจนชนเข้ากับเตียงนอนอย่างแรง
"ละ...เลออนคุงพูดอะไรน่ะครับ ผะ...ผมไม่ค่อยเข้าใจ..."ไอจิถาม
"ชั้นน่ะรู้สึกถึงสายลมของนายนะ..."เลออนค่อยๆเอาริมฝีปากไปใกล้ๆกับริมฝีปากของไอจิอย่างช้าๆ ไอจินิ่งไปแวบหนึ่งก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า
"ผะ...ผมว่าผมไปทานอาหารกับทุกคนก่อนดีกว่านะครับ"ไอจิรีบเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
ไอจิเดินห่างออกไปเรื่อยๆจนเกือบจะถึงประตูแต่เลออนจับมือของไอจิเอาไว้ได้
"เดี๋ยวสิอย่าพึ่งไป!!"เลออนพูดขึ้นดวงตาขเลออนแฝงไปด้วยความหนักแน่น
"ปะ...ปะ....ปล่อยผมนะเลออนคุง"ไอจิพยายามสลัดมือของเลออนให้หลุดออกจากมือของตนเอง
"ไม่!!"เลออนดันร่างของไอจิไปติดกับกำแพง
"ชั้นจะไม่ปล่อยนาย ถ้านายยังไม่ให้คำตอบกับชั้น!!"เลออนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทั้งจริงจังและหนักแน่น
.................................................
"อืม...ไอจิกับพวกคุณไคนี่ช้าจังเลยนะค่ะ"เอมิพูดขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"จะว่าไปท่านเลออนก็ยังไม่มานี่นา..."ชาร์ลีนพูดขึ้น
"จริงด้วยนะ ท่านเลออนไปไหนน้า"จิลเลี่ยนพูดขึ้น
"เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่านะ..."เอมิพูดขึ้น
"ไม่เอาน่า...เอมิจังพวกไอจิคุงคงจะทำอะไรบางอย่างอยู่นั้นแหละรออีกนิดนะ"คุณชินพูดพร้อมยิ้มให้
"เข้าใจแล้วค่ะ"เอมิตอบพร้อมยิ้มน้อยๆ
"ท่านเรนช้าจังเลย..."อาซากะพึมพำออกมา
"รอหน่อยน่า..."เท็ตสึพูดขึ้น
"รอหน่อยน่า..."เท็ตสึพูดขึ้น
"แต่ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับท่านเรนล่ะ!!"อาซากะพูดเสียงเข้ม
"อย่าพึ่งคิดในแง่ร้ายสิ...รออีกหน่อยถ้าเรนยังไม่มาก็ค่อยไปตามก็ได้..."เท็ตสึจับไหล่อาซากะเบาๆ
"ขะ...เข้าใจแล้ว"อาซากะพูดเสียงต่ำลง
"ไค..."มิวะพึมพำเบาๆ
.................................................
"โอ้ย...ระ...เรนทำอะไรของนายเนี่ย"ไคตวาดใส่เรนพร้อมกับเอามือไปจับที่ไหล่ซ้ายด้วยความเจ็บปวด
"ขอโทษทีนะไคที่ต้องรุนแรงไปหน่อย"เรนเดินเข้ามาหาไคพร้อมยิ้มแบบซื่อๆ
"อะ..อะไรของนาย"ไคจ้องหน้าเรนเขม็งพร้อมกับจับไหล่ซ้ายที่เจ็บอยู่
เรนหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเอามือที่จับไหล่ซ้ายของไคอยู่มามัดกับขาเตียงอย่างแน่นหนา
"ทะ...ทำอะไรของนา..."ไคยังพูดไม่ทันจบจู่ๆเรนก็เอาริมฝีปากของเขาไปประกบเข้ากับริมฝีปากของไคอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้ไคหน้าแดงขึ้นมานิดนึง
"นะ...นี่นายทำ..."ไคกำลังจะพูดอีกครั้งแต่เรนก็จูบไคอีกครั้งหนึ่ง
"ผมชอบนายนะไค"แล้วเรนก็โอบกอดไคเอาไว้อย่างแนบแน่น
"ชะ...ชั้น..."
"ละ...เลออนคุงพูดอะไรครับเนี่ย!!"ไอจิพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของเลออนทั้งสองข้าง
"ชั้นชอบนาย"แล้วเลออนก็เอาริมฝีปากประกบเข้ากับปากของไอจิ ทำให้ไอจิหน้าแดงแจ๋ขึ้นมาทันที
"ชั้นชอบทั้งตัวนายและสายลมของนาย"เลออนมองไอจิตาไม่กระพริบ
ไอจิอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ขาสั่นจนแทบจะยืนไม่ไหวหัวใจไอจิเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ริมฝีปากสั่นระริก ใบหน้าแดงแจ๋ยิ่งซะกว่ามะเขือเทศ
"แล้วนายล่ะ..."เลออนพูดขึ้น
"อะ..เอ๋..."ไอจิอย่างเขินอาย
"ชอบชั้นรึเปล่า"ดวงตาของเลออนแฝงไปด้วยความจริงใจ
"ผะ...ผม...คะ...คือว่า...คือ..."ไอจิพูดติดๆขัดๆ
"ใจเย็นๆก่อนค่อยๆพูดนะ"เลออนพูดพร้อมยิ้มให้แล้วค่อยๆปล่อยมือไอจิอย่างช้าๆ
"ใจเย็นๆก่อนค่อยๆพูดนะ"เลออนพูดพร้อมยิ้มให้แล้วค่อยๆปล่อยมือไอจิอย่างช้าๆ
ไอจิที่ขาสั่นจนแทบที่จะยืนไม่ได้ทรุดลงไปนั่งกับพื้นแล้วค่อยๆพยายามสงบสติของตัวเองไว้
"ใจเย็นๆก่อนนะ"เลออนลูบหัวไอจิอย่างเบามือ
"ผะ...ผม..."ไอจิเริ่มสงบสติได้แล้วจึงพูดออกมา
"ชั้นคงจะตอบรับความรู้สึกของนายไม่ได้หรอกนะเรน"ไคพยายามพูดอย่างใจเย็น
"ทะ...ทำไมล่ะไค ผมน่ะรักไคนะรักไคมากๆเลยด้วย"เรนเหมือนจะรับไม่ได้สำหรับคำตอบแต่เขาก็ยังกอดไคอยู่
"สำหรับชั้นนายคือเพื่อนที่ดีคนนึงนะเรน...แล้วชั้นก็รักแค่ไอจิคนเดียวเท่านั้น ขอโทษทีนะ"ไคพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความหนักแน่น
"ไอจิคุงหรอ..."เรนค่อยๆปล่อยไคออกจากอ้อมกอด
"ผะ...ผม...ผมขอโทษนะเลออนคุง"ไอจิพูดขึ้นพร้อมกับหน้าแดง
"หือ?"
"ผมน่ะรับความรู้สึกของเลออนคุงไว้ไม่ได้เพราะผมน่ะรักแค่ไคคุงเท่านั้นน่ะครับ"ไอจิพูดแล้วหลับตาปี๋
"งั้นหรอ..."เลออนเงียบไปครู่หนึ่ง
"แต่ถ้ามันเป็นคำตอบจากใจจริงของนายชั้นก็ขอรับไว้นะ"เลออนพูดพร้อมรอยยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความผิดหวังและเศร้าสร้อยจนเหมือนจะมีน้ำตาไหลออกมา
"ผะ...ผมขอโทษจริงๆนะครับ"ไอจิพูดขอโทษอีกครั้งแล้วน้ำตาก็ค่อยไหลออกมาอาบแก้มของเขา
"หึ ไม่ต้องขอโทษชั้นหรอกไม่ต้องร้องไห้ด้วยนะ นายไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นาหยุดร้องนะ"เลออนเอามือลูบหัวไอจิเบาๆ
"คะ...ครับ"ไอจิค่อยๆเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
"แต่ชั้นน่ะไม่ยอมแพ้หรอกนะสักวันชั้นจะทำให้นายชอบชั้นให้ได้เลยล่ะ"เลออนยิ้มออกมาอย่างสดใส แล้วไอจิก็ยิ้มบางๆให้
"ไอจิคุง...ไอจิคุง...ไอจิคุง...ไอจิคุง...ทำไมไคถึงได้รักไอจิคุงขนาดนั้นล่ะ!!ผมแย่กว่าไอจิคุงงั้นหรอ ผมดีไม่เท่าไอจิคุงงั้นหรอ!!"เรนตะโกนสุดเสียงจนไอจิกับเลออนที่อยู่ข้างล่างได้ยิน
"เมื่อกี้เสียงคุณเรนหรอ..."ไอจิหันไปมองข้างบน
"เมื่อกี้เสียงคุณเรนหรอ..."ไอจิหันไปมองข้างบน
"มีเรื่องอะไรกันรึเปล่านะ ไปดูกันเถอะ"เลออนยื่นมือไปให้ไอจิ
"คะ..ครับ"ไอจิจับมือเลออน แล้วลุกขึ้นยืน
"รีบไปเถอะ"เลออนจับมือไอจิวิ่งขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็ว
"ครับ!!"
"เรนนายใจเย็นๆก่อนสิ"ไคเอามือค่อยๆแกะผ้าเช็ดหน้าออกแล้วยืนขึ้น
"อะไรก็ไอจิคุงๆๆไคสนแต่ไอจิคุงคนเดียว!!ไม่เคยสนใจผมเลย!!"เรนพูดเสียงกร้าว
"เรน!?!"ไคยืนจ้องเรนตาไม่กระพริบ
"ฟังชั้นดีๆนะ ชั้นน่ะ..."ไคกำลังจะพูดต่อ แล้วไอจิกับเลออนก็เปิดประตูเข้ามาพอดี
"มีอะ..."เลออนกำลังจะถามออกไปแต่ก็หยุดชะงักเมื่อเห็นว่าไคกับเรนกำลังคุยกัน
"ชั้นน่ะไม่ใช่ไม่สนใจนาย แต่สำหรับชั้นแล้วนายก็คือเพื่อนสมัยเด็กที่ดีมากๆคนหนึ่งเหมือนกับมิวะ นายน่ะไม่ได้ดีหรือแย่กว่าไอจิเลย แต่ที่ชั้นรักไอจิก็เพราะรักก็แค่นั้นแหละ นายเข้าใจชั้นนะ..."ไคยิ้มบางๆออกมา ไอจิที่ยืนดูอยู่กับเลออนรู้สึกดีใจและใจเต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก เขายืนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น เลออนแต่เหล่ตามองเล็กน้อยแล้วยิ้มน้อยๆออกมา
"ขะ...เข้าใจแล้วถ้าไคพูดออกมาถึงขนาดนั้นล่ะก็..."เรนยิ้มเศร้าๆออกมา
"งั้นหรอขอบคุณนะ"ไคยิ้มให้เรน
"ตะ...ตะ...แต่ว่านะ ผมน่ะไม่มียอมแพ้หรอกสักวันผมจะต้องทำให้ไคหันมาชอบผมให้ได้เลยล่ะ!!"เรนพูดอย่างเริงร่าเหมือนจะกลับมาเป็นเรนที่ร่าเริง365วัน 24ชั่วโมงเหมือนเดิม
คุณเรนพูดเหมือนเลออนคุงเลย...
ไอจิคิดในใจ
"แต่ตอนนี้หิวแล้วไปกินข้าวก่อนดีกว่า~"พูดแล้วเรนก็เดินไปที่ประตูแล้วแอบกระซิบบอกไอจิเบาๆ
"นี่ๆไอจิคุงรู้รึเปล่า ตอนที่ไอจิคุงนอนกับไคน่ะผมยืนดูอยู่ที่หน้าประตูด้วยนะฮิๆ"เรนยิ้มออกมา
"อะ...เอ๋!?!"ไอจิหน้าแดงขึ้นมาทันที
"ฮ่าๆๆ ผมไม่บอกใครหรอกน่าแต่ตอนนี้หิวแล้วล่ะนะไปกินข้าวกันดีกว่า~"เรนลากไอจิกับเลออนเดินออกจากห้องไป
"นะ...นี่ให้ชั้นเดินเองจะได้มั้ย"เลออนพูดขึ้น
"นะ...นี่ให้ชั้นเดินเองจะได้มั้ย"เลออนพูดขึ้น
"ไคเองก็เร็วๆสิ~"เรนตะโกนเรียกไคอย่างสดใส
"รู้แล้วล่ะน่า"ไคยิ้มน้อยๆแล้วเดินออกจากห้องไป
.................................................
"เฮ้~ทุกคนขอโทษที่ให้รอน้า~"พอมาถึงเรนก็กล่าวขอโทษอย่างเริงร่า
"ท่านเรน!!"อาซากะตะโกนเรียกเรน
"ท่านเลออน!!"จิลเลี่ยนกับชาร์ลีนเรียกเลออนพร้อมกัน
"ไอจิไปไหนมารึไงน่ะรีบมานั่งเร็วๆเข้า"เอมิพูดขึ้น
"อะ...อื้ม..."ไอจิเดินไปนั่งข้างๆเอมิ
"มิวะ..."ไคที่เดินมานั่งข้างๆมิวะได้พูดขึ้น
"อะไอออ(อะไรหรอ)"มิวะที่กินอาหารอยู่เต็มปากพูดขึ้น แล้วหันไปมองไค
"ที่นายพูดเมื่อตอนนั้นหมายความว่าไง..."ไคถามอย่างสงสัยและจ้องมิวะเขม็ง
"อ่อตอนที่ไปดูหนังใช่ม่ะ"มิวะกลืนอาหารลงคอ แล้วพูดออกมา
"อืม..."
"แหะๆ ชั้นแค่แกล้งให้นายลำบากใจเล่นเฉยๆน่ะไม่มีไรหรอกแหะๆ"มิวะตอบแล้วยิ้มทะเล้นๆให้ ไคเอามือเขกหัวมิวะอย่างแรงดังโป๊ก!!
มิวะยกมือขึ้นกุมหัวโดยอัตโนมัติ
"มะ...มันเจ็บนะไค! อะไรเล่าแค่แกล้งนิดเดียวเองน้า"มิวะทำหน้ามุ่ย
"เล่นอะไรของนาย ห๊ะ..."ไคส่งสายตาดุใส่จนมิวะผวา
"ตะ...ต้องขอประทานโทษเป็นอย่างสูงครับ"มิวะนั่งก้มหน้าขอโทษ
"หึ!"ไคเลิกสนใจมิวะแล้วตักอาหารเข้าปากแล้วยิ้มน้อยๆออกมา
"อ้าว! แล้วนายยิ้มอะไรล่ะนั่น"มิวะพูดขึ้น
"ไม่ได้ยิ้มซะหน่อย!!"แล้วไคก็เขกหัวมิวะอีกที
"โอ้ย!"มิวะยกมือขึ้นกุมหัวอีกครั้ง
"อะไรของนายเนี่ย!!"มิวะพูดแล้วหน้าไค
"เงียบๆแล้วกินข้าวไปเถอะ"ไคพูดแล้วทานอาหารต่อ
"หะ...หา..."มิวะพูดด้วยท่าทางมึนงง
.................................................
-หลังจากนั้น1สัปดาห์-(โหเร็วมากอ่ะ55)
"เอ้า!! ทุกคนขึ้นรถกันได้แล้วนะ!!"คุณชินตะโกนเรียก
"เอ้า!! ทุกคนขึ้นรถกันได้แล้วนะ!!"คุณชินตะโกนเรียก
"คร้าบ/ค่ะ"ทุกคนต่างก็ทะยอยกันขึ้นรถ
"เลออนคุงยังไม่กลับหรอครับ"ไอจิยืนคุยกับเลออนก่อนขึ้นรถ
"อื้ม...ชั้นว่าจะอยู่ต่ออีกสักวันน่ะแล้วค่อยกลับ"เลออนพูดพร้อมยิ้มบางๆ
"ถ้าได้เจอกันอีกก็ดีสินะครับ"ไอจิพูดพร้อมยิ้ม
"จะว่าไปนายน่ะเรียนอยู่โรงเรียนไหนหรอ?"เลออนถามพร้อมเอียงคอเล็กน้อย
"อ่อผมเรียนอยู่โรงเรียนมิยาจิน่ะครับ เห็นแบบนี้แต่ผมอายุ16แล้วล่ะครับ"ไอจิยิ้มน้อยๆออกมา(เห้ยไปสอบเข้าตอนไหนเนี่ย...)
"เอ๋..ชั้นนึกว่านายอายุ13หรือ14ซะอีกฮิๆ"เลออนขำออกมาเบาๆ
"อะ...เอ๋...!!"ไอจิตกใจเล็กน้อย
"ไอจิไปกันเถอะ"ไคยืนบอกไอจิอยู่หน้าประตูรถ
"อะ...อื้องั้นผมไปนะครับเลออนคุง"ไอจิโบกมือให้เลออนน้อยๆแล้ววิ่งขึ้นรถไป
"อื้ม..."เลออนโบกมือน้อยๆ แล้วมองรถที่แล่นออกไปไกลเรื่อยๆ
"ท่านเลออนค่ะ"จิลเลี่ยนเดินมาเรียก
"อา...ไปซื้อของกันหน่อยดีมั้ย"เลออนหันมาถามจิลเลี่ยนกับชาร์ลีน
"เอ๋!! ซื้อของหรอเอาสิๆจะซื้อเยอะๆเลย!!"ชาร์ลีนพูดอย่างเริงร่า
"งั้นก็ไปกันเถอะ"เลออนพูดแล้วเดินพร้อมกับมีลมพัดมาชวนให้รู้สึกเย็นสบาย
"ค่ะ"จิลเลี่ยนกับชาร์ลีนตอบพร้อมกันแล้วเดินตามเลออนไป
To be continued...
#อุต๊ะ●▽●สงสัยไรท์คงจะเขียนเนื้อเรื่องเร็วไปหน่อยดีไม่ดีตอนหน้าอาจจะเป็นตอนจบ(มั่งนะ)แล้วไรท์ก็จะเขียนเรื่องต่อไปอีกเป็นเนื่องแนวไหนเดี๋ยวจะไปบอกในตอนหน้าและแน่นอนว่าาต้องเป็นรักของไคกับไอจิจังของพวกเราแน่นอลพอแค่นี้ดีกว่าบ่นมาเยอะและ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น