[Vanguard] Period end of semester of love [Kai x Aichi]

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5

Chapter 5

 

 

-บ้านพักตากอากาศ-

 

  ตอนนี้ได้เวลาอาหารเย็นแล้วตอนนี้ทุกๆคนมาอยู่รอกินอาหารเย็นด้วยกันเหลือแต่เรนกับไอจิที่ยังไม่มา

"ไอจิกับคุณเรนช้าจังเลย"เอมิพูดขึ้น

"คงดูของกันเพลินล่ะมั้ง"มิวะที่นั่งข้างๆพูดพร้อมยิ้มบางๆให้

"ท่านเรนช้าจังเลย"อาซากะพูดขึ้น

"รอหน่อยสิเดี๋ยวเรนก็มาเองแหละ"เท็ตสึพูดพร้อมหันไปมองอาซากะ

"ก็ชั้นรอไม่ไหวแล้วนี่นา"อาซากะพูดแล้วหันไปมองเท็ตสึ

"ฮ่ะๆผมว่าอีกแปปเดียวไอจิคุงกับเรนคุงก็คงมาแล้วล่ะ"คุณชินพูดขึ้นพร้อยหัวเราะนิดๆ

 

 

-ทางด้านไอจิกับเรน-

 

"หวา~มัวแต่ดูของจนลืมเวลาอาหารเย็นไปเลยต้องรีบแล้วสิ"เรนที่กำลังจับมือไอจิอยู่และกำลังวิ่งไปที่บ้านพักได้พูดขึ้น

"คะ...คุณเรนช้าๆหน่อยสิครับ"ไอจิพูดขึ้นด้วยเสียงที่หอบเหนื่อย

"ไม่ได้นะไอจิคุงทุกคนรออยู่นี่นาเรา2คนต้องรีบไปนะ"

"ตะ...แต่ผมเริ่มเหนื่อยแล้วนะครับช้าๆลงหน่อยสิ"

"ไม่ได้ๆต้องรีบไป"เรนพูดแล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น

 

  เรนพาไอจิวิ่งมาจนใกล้จะถึงบ้านพัก เขาจึงเปลี่ยนจากวิ่งมาเป็นเดินแทนเพราะเขาเองก็เริ่มเหนื่อยแล้ว

"อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วงั้นเดินไปกันนะ"เรนพูดพร้อมรอยยิ้มต่างกับไอจิที่เหนื่อยจนหายใจแทบไม่ทัน

"คะ...ครับ"ไอจิพูดด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย

 

  ไอจิกับเรนค่อยๆเดินไปที่บ้านพักอย่างช้าๆ ไอจิเดินไปที่บ้านพักอย่างช้าๆเพราะเขาเหนื่อยมากจนเขาไม่ทันได้มองทางทำให้เขาเดินไปชนคนๆนึงเข้า ไอจิเมื่อรู้สึกตัวว่าเดินไปชนคนก็รีบพูดขอโทษทันที

"ขะ...ขอโทษครับ"ไอจิพูดขอโทษแล้วมองหน้าคนที่เขาเดินชนแต่เขารู้สึกว่าคนๆนี่มีใบหน้าที่คุ้นมากจนเขานึกออก

"คะ...คุณ..."

"อ้าว...นายหรอ"เด็กหนุ่มที่โดนไอจิชนได้พูดขึ้น

"นี่ๆระวังหน่อยสิ"เด็กสาวที่อยู่ข้างหลังของเด็กหนุ่มได้พูดขึ้น
"หืออะไรหรออะไร"เด็กสาวอีกคนผู้มีใบหน้าเหมือนกับเด็กสาวคนแรกพูดขึ้น

"อ๊ะ! ไอจิคุงมีอะไรหรอ?"เรนที่เดินนำไอจิไปรีบวิ่งกลับมาหาไอจิทันที

"คะ...คือว่าคนๆนี้"ไอจิมองเด็กหนุ่มผมสีทองดวงตาสีม่วงและหงอน3หงอนอยู่บนหัวคนที่เขาเดินชนถึง2ครั้งด้วยใบหน้าอายนิดๆ

"นี่นายน่ะเดินระวังๆหน่อยสิเดินชนท่านเลออนเลยเห็นมั้ย"เด็กสาวพูดเสียงดุ

"ตะ...ต้องขอโทษจริงๆครับ"ไอจิโค้งขอโทษ

"ไม่เป็นไรหรอกจิลเลี่ยนชั้นไม่ได้เจ็บตรงไหนสักหน่อย"เด็กหนุ่มพูดพร้อมเหล่ตามองไปที่เด็กสาว

"ฮึ่ย เข้าใจแล้วค่ะ"เด็กสาวค่อยๆสงบอารมณ์ลง

"ไหนๆก็เจอกันถึงสองครั้งแล้วชั้นโซริว เลออนยินดีที่ได้รู้จัก"เด็กหนุ่มพูดพร้อมยิ้มให้

"ผะ...ผมเซ็นโด ไอจิ ครับยินดีที่ได้รู้จัก"

"ผมซึสึงาโมริ เรน ครับ"เรนพูดพร้อมยิ้มให้

"ชั้นชื่อจิลเลี่ยนยินดีที่ได้รู้จัก"

"ส่วนชั้นชื่อชาร์ลีนนะ"เด็กสาวพูดแล้วยิ้มให้

"ยะ...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"ไอจิพูดอีกครั้ง

"นี่ๆแล้วพวกนายจะไปไหนกันหรอ"เรนเริ่มถามคำถามทันที

"ก็ว่าจะไปหาอะไรกินน่ะนะ"เลออนตอบ

"งั้นไปกินกับพวกเราสิพวกเรากำลังจะไปกินข้าวเย็นพอดีเลยล่ะ"เรนพูดอย่างเริงร่า

"จะดีหรอ..."เลออนถาม

"อื้มๆกินกันหลายๆคนมันสนุกกว่านี่ใช่มั้ยไอจิคุง"เรนหันมาถามไอจิ

"นะ...นั่นสิครับ"ไอจิตอบพร้อมยิ้มน้อยๆให้

"งั้นก็ได้"เลออนตอบ

"เย้~งั้นก็รีบไปกันเถอะนะ~"เรนจับมือเลออนและไอจิแล้วพาวิ่งไปที่บ้านพักอย่างรวดเร็ว

"นะ...นี่รอด้วยสิ"จิลเลี่ยนพูดขึ้นแล้ววิ่งตามไปพร้อมกับชาร์ลีน

 

  เมื่อมาถึงบ้านพักแล้วเรนเปิดรีบเปิดประตูเข้าไปที่ห้องอาหารในทันที

"ไงทุกคนขอโทษที่ให้รอนะ~"เรนพูดอย่างยิ้มแย้ม

"ท่านเรนมาแล้ว"อาซากะพูดอย่างดีใจ

"มาสักที"เท็ตสึพูดขึ้น

"แล้วไอจิล่ะ"มิซากิถาม
"ไอจิคุง~รีบๆเข้ามาเร็วๆสิ"เรนขวักมือเรียกไอจิพร้อมคนอื่นๆ

 

  ไอจิเดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกับคนแปลกหน้าอีก3คนทำให้ทุกคนต่างพากันสงสัยว่าพวกเขาเป็นใคร

"คุณพี่ครับ3คนนั้นใครหรอครับ?"คามุยถาม

"คะ...คือว่า..."

"วั้นนี้3คนนี้จะมากินข้าวกับพวกเราด้วยน่ะ~"เรนพูดอย่างสดใส

"โซริว เลออนยินดีที่ได้รู้จัก"เลออนพูดแนะนำตัวก่อน

"ชั้นชื่อจิลเลี่ยน"

"ชั้นชื่อชาร์ลีนจ้า~

"เอาล่ะเรื่องแนะนำตัวเอาไว้ทีหลังกินข้าวกันก่อนดีกว่าน้า~"เรนพูดแล้วเดินไปที่ที่นั่งของตัวเอง ส่วนพวกเลออนไปนั่งอีกโต๊ะนึงที่ว่างอยู่ แล้วคุณชินก็ยกอาหารมาให้

"เชิญตามสบายนะ"คุณชินพูดขึ้นพร้อมยิ้มให้

"ขอบคุณครับ/ค่ะ"พวกเลออนกล่าวขอบคุณพร้อมกัน

"งั้นจะทานแล้วนะครับ~"เรนพูดแล้วตักอาหารเข้าปาก

"อื้มอร่อยจัง~"เรนพูดอย่างยิ้มแย้ม

"ท่านเรนค่ะจานนี้ก็อร่อยนะค่ะ"อาซากะเลื่อนจานอาหารไปให้เรน

"ไหนๆ"

"นี่ไอจินายรู้จักกับ3คนนั้นด้วยหรอ"มิวะที่นั่งข้างๆกระซิบถาม

"พึ่งจะรู้จักกันตอนที่เดินมาที่บ้านพักน่ะครับ"ไอจิตอบแล้วยิ้มบางๆให้

"ห๊ะ! พะ...พึ่งรู้จักหรอ"มิวะตกใจเล็กน้อย

"แหะๆใช่ครับ"

 

  และในตอนนั้นก็มีคนๆหนึ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องแบบเงียบๆเรนสังเกตเห็นเลยพูดออกไปว่า

"ไงไค"เมื่อไอจิได้ยินชื่อที่เรนพูดก็รีบหันไปดูทันทีพร้อมกับคนอื่นๆด้วย

 

 

ไคคุง...

 

 

"ไม่กินข้าวหรอ"เรนถาม

"ไม่ล่ะชั้นกินจากข้างนอกมาแล้ว"ไคตอบแล้วเดินไปหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม

"หรอน่าเสียดายจะได้กินข้าวพร้อมกับทุกๆคนแท้ๆ"เรนยิ้มน้อยๆที่มุมปาก

"ชั้นไปนอนก่อนนะ"ไควางแก้วน้ำลงแล้วเดินออกไปจากห้อง

"อื้มฝันดีน้า~"

 

  หลังจากที่ไคเดินออกจากห้องไปไอจิรีบลุกจากโต๊ะแล้ววิ่งตามไคไปทันที

"ไคคุง!!"

"เดี๋ยวก่อนสิไอจิ ไอจิ!!"เอมิเรียกให้ไอจิหยุดวิ่งแต่ไม่ทัน
"เป็นอะไรไปน่ะไอจิ"เอมิพูดด้วยท่าทางกังวล

"หมอนั่นคงมีเรื่องอยากจะคุยกับไคน่ะ"มิวะพูดขึ้น 

"หรอค่ะ"เอมิหันมามองมิวะ

"คงจะยังงั้นแหละ"มิวะยิ้มให้ เอมิยิ้มตอบแล้วค่อยๆหันไปมองที่ประตู เลออนเองก็มองไปที่ประตูเหมือน

 

 

สายลมนี่มัน...

 

 

"ท่านเลออนมีอะไรหรอค่ะ"จิลเลี่ยนถาม

"เปล่าไม่มีอะไรหรอก"เลออนเลิกมองที่ประตูแล้วหันมาทานอาหารต่อ

 

 

-ทางด้านไอจิ-

 

  ไอจิเมื่อวิ่งมาถึงห้องนอนก็รีบเปิดประตูเข้าไปทันที 

"ไคคุง!!"ไอจิตะโกนเรียกชื่อไคแต่เขาไม่เห็นใครอยู่ในห้องเลย

"เอ๋...ไคคุงไม่ได้มาที่ห้องนอนหรอ แต่ว่าที่ห้องอาหารบอกจะมานอนนี่นา"ไอจิลองมองไปรอบๆห้อง แล้วเหมือนเขาได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากทางห้องน้ำ

 

 

ซ่า...ซ่า...

 

 

"อ่ะ...ระ...รึว่าไคคุงจะอาบน้ำอยู่"ไอจิหน้าแดงขึ้นมานิดๆ แล้วค่อยๆเดินไปนั่งบนเตียงรอจนกว่าไคจะอาบน้ำเสร็จ

 

 

 

-ผ่านไป20นาที-

 

  ไคเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำในสภาพชุดนอน เขาเอาผ้าเช็ดผมที่เปียกโชกแล้วเดินไปหาไอจิที่นอนหลับอยู่บนเตียง

 

 

หลับง่ายจริงๆเลยนะ...

 

 

  ไคเอานิ้วจิ้มแก้มไอจิเบาๆ แล้วค่อยๆจุ๊บที่แก้มของไอจิอย่างช้าๆ 

 

 

ตอนหลับยิ่งน่ารักแฮะ...

 

 

"ไอจิตื่นได้แล้ว ไอจิ"ไคเอามือเขย่าตัวไปเบาๆพอให้รู้สึกตัว

"อื้อ..."ไอจิค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ 

"ตื่นแล้วสินะ"ไคจ้องหน้าไอจิด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"คะ...ไคคุง!!"เมื่อไอจิเห็นหน้าไคเขาก็ตาสว่างทันที

"ถ้าง่วงนักทำไมไม่ไปนอนห้องนายล่ะ"ไคถาม

"ปะ...เปล่าครับ ผะ...ผมรอไคคุงอยู่"ไอจิพูดด้วยท่าทางเขินอายนิดๆ

"รอชั้นอยู่หรอ..."ไคพูดแล้วยิ้มน้อยๆให้

"คะ...ครับ"

"แล้วทำไมต้องรอชั้นด้วยล่ะ"ไคยิ้มแล้วเอามือลูบหัวไอจิเบาๆ

"ผะ...ผมมีเรื่องจะคุยกับไคคุงน่ะครับ"ไอจิเริ่มเขินยิ่งขึ้น

"หรอ...งั้นนายไปอาบน้ำก่อนนะ"ไคยิ้มน้อยๆให้
"อะ...เอ๋...คุยก่อนไม่ได้หรอครับ"

"ก็มันใกล้จะดึกแล้วนี่นะคุยเสร็จจะได้นอนเลยไง"ไคยิ้มให้

"กะ...ก็ได้ครับ"ไอจิลุกขึ้นเดินไปที่ประตู

"อ้าวจะไปไหนน่ะ"ไคถาม

"ก็จะไปอาบน้ำไงครับ"

"ใช้ของห้องชั้นก็ได้น่า"

"จะ...จะดีหรอครับ"

"ดีสิ"ไคตอบพร้อมยิ้มให้

"งะ..งั้นผมไม่เกรงใจนะครับ"ไอจิค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตู แล้วเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

"เอ่อ...คือไคคุง..."

"มีอะไรหรอ"ไคถาม

"ผะ...ผมพึ่งนึกได้ว่าลืมเอาชุดนอนมา"ไอจิพูดด้วยน้ำเสียงเขินอาย

"อุ๊บ..."ไคกลั่นขำไว้

"ฮิๆงั้นใช้ของชั้นก็ได้นะ"ไคพูด

"อะ...เอ๋"

"อาจจะใหญ่ไปหน่อยนะ"ไคเดินไปหยิบชุดมาให้ไอจิ

"อะ...เอ๋...จะ...จะดีหรอไคคุง"ไอจิหน้าเริ่มแดง

"เอาไปใส่เถอะน่า"ไคยื่นชุดให้

"คะ..ครับ ขอบคุณครับ"ไอจิรับชุดมา

 

 

ชะ...ชุดนอนของไคคุง...เราจะได้ใส่ชุดของไคคุง

 

 

"งั้นก็รีบอาบเข้านะ"ไคยิ้มให้แล้วเดินไปนั่งที่เตียง 

"ครับ..."แล้วไอจิก็ปิดประตูห้องน้ำ

--------------- ฉากไอจิอาบน้ำขอให้คุณผู้อ่านใช้จินตนาการกันเอาเองนะค่ะ---------------

 

 

-หลังจากนั้น-

 

  ไอจิเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางเขินๆเพราะเสื้อที่ไคให้มาตัวใหญ่พอสมควรจนจะหลุดลงมาจากไหล่ของไอจิอยู่แล้ว

 

 

ตัวใหญ่ไปจริงๆด้วย...

 

 

  ไอจิเดินไปที่เตียงและเขาก็เห็นว่าไคหลับไปแล้ว ทำให้ไอจิถึงกับทำแก้มป่อง

 

 

อะไรกันไคคุงหลับได้ยังไงไหนบอกจะอยู่คุยกับผมไง...

 

 

"เฮ้อ!"ไอจิถอนหายใจแล้วค่อยๆนั่งลงบนเตียง

"ไคคุงบ้า"ไอจิทำแก้มป่องเหมือนจะงอนไค

 

  ในตอนที่ไอจินั่งงอนไคอยู่ จู่ๆก็มีมือยื่นมาจับไหล่ไอจิแล้วดึงให้นอนลงไปแล้วเอาแขนทั้งสองข้างมากอดคอไอจิไว้ 

"คะ...ไคคุง!!"ไอจิเรียกชื่อของคนที่กอดเข้าไว้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มคงคิดจะแกล้งอะไรเขาอีกแล้วสิ
"คะ...ไคคุงไม่ได้หลับหรอ"ไอจิพูดด้วยสีหน้าเขินอาย

"ชั้นจะหลับได้ยังไงยังไม่ได้กอดนายเลยนี่นา"ไคพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ไอจิ...แต่ว่านายเนี่ย..."

"คะ...ครับ"ไอจิเขินนิดๆ

"นายตัวหนักขึ้นนะไอจิ"ไคพูดด้วยสีหน้าเรียบๆ แต่ไอจิที่นอนทับเขาอยู่หน้าแดงแจ๋ขึ้นมาซะอย่างงั้น

"หะ...ห้ะ!?! คะ...ไคคุงดึงผมลงไปนอนทับไคคุงเองแท้ๆนะ"ไอจิพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

"ก็ไม่นึกว่านายจะหนักขึ้นมาขนาดนี้นี่สัก3-4โลได้มั่ง"ไคพูดแล้วขำนิดๆ

"มะ...ไม่ถึงสักหน่อยนะ!?!"

"ไคคุงบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ไอจิดิ้นแบบแรงๆ

"นี่...นี่อย่าดิ้นสิ"

"ไคคุงบ้าาาาาาาา!?!"

 

  แล้วไอจิหยุดดิ้นเมื่อเขารู้สึกเหมือนแก้มของเขาโดนอะไรบางอย่าง มันคือริมฝีปากของไค โทชิกิ ที่จุ๊บเข้าที่แก้มของเขาทำให้ไอจิหน้าแดงแจ๋

"หยุดดิ้นสักทีนะ"ไคยิ้มน้อยๆ แล้วเปลี่ยนท่านอนเป็นนอนตะแคงทำให้ไอจิตะแคงไปด้วย 

"คืนนี้นายนอนกับชั้นนะ"ไคกระซิบข้างหูไอจิเบาๆ

"อะ...เอ๋...คะ...ไคคุง"ไอจิหันได้ยินแบบนั้นก็หน้าแดงยิ่งกว่าเดิมเขาจึงนอนหันหน้าไปหาไค แต่ไคหลับไปแล้วดูเหมือนจะไม่ได้แกล้งด้วน

"ไคคุงหลับแล้วหรอ"ไอจิมองหน้าไคตาไม่กระพริบ

 

 

พึ่งจะเห็นหน้าไคคุงตอนหลับใกล้ขนาดนี้เป็นครั้งแรกเลย...

 

 

  ไอจิค่อยๆเอาหน้าไปใกล้ๆหน้าไคอย่างช้าๆ แล้วเอาริมฝีปากของเขาแตะกับริมฝีปากของไคเบาๆ

"ฝันดีนะไคคุง"ไอจิปิดไฟห้องแล้วหลับไป

"ชิ!..."เด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนไม่สบอารมณ์อยู่ตรงหน้าประตูห้อง

 

 

อย่าปล่อยโอกาสให้ชั้นก็แล้วกัน...

 

 

To be continued...
#สั้นกว่าเดิมอีกง่ะT^Tฮือไรท์ขอโทษน้าาา