ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3
Chapter 3
รุ่งเช้าอันแสนสดใสของช่วงฤดูร้อนเด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้างัวเงียเล็กน้อย เด็กหนุ่มเดินไปอาบน้ำแล้วนึกถึงบางอย่าง
รู้สึกเหมือนวันนี้ลืมอะไรบางอย่างไปแฮะ...
เด็กหนุ่มอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
หรือว่าเราจะคิดไปเองนะ...
เด็กหนุ่มเดินออกมาจากอพาร์ทเม้นท์ที่ตนอยู่แล้วเดินตรงไปที่สวนสาธารณะ แต่ในระหว่างทางที่เดินไปไคก็ได้ไปพบกับมิวะเข้า
"ไงไค"มิวะเริ่มทักทาย
"......"ไคนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
"หือ...แล้วนี่นาย ไม่ไปแล้วหรอ"มิวะถาม
"เรื่องอะไร"ไคถามแบบงง
"ก็วันนี้เรนนัดพวกเราไปดูหนังด้วยกันไม่ใช่หรอ นี่นายลืมแล้วรึไง"
"อ่อ...จริงด้วย..."
-3วันก่อน-
เรนนั่งเบื่ออยู่ที่โต๊ะเพราะไม่มีอะไรให้ทำหรือให้เล่นเลย จนเขาหาวออกมา
"หาว~น่าเบื่อจังเลยน้า ปิดเทอมหน้าร้อนแท้ๆทำไมน่าเบื่อแบบนี้นะ"เรนนั่งบ่นพิมพำคนเดียว
"เฮ้อ! ไม่มีอะไรให้ทำเลยรึไงน้า"
ในตอนที่เรนกำลังบ่นพึมพำอยู่อาซากะกับเท็ตสึก็เดินเข้ามาพร้อมตั๋วหนัง 4 ใบที่อยู่ในมืออาซากะ
"ท่านเรนค่ะ ดูนี่สิค่ะชั้นได้ตั๋วหนังฟรีมาล่ะค่ะ"อาซากะวิ่งเข้ามายื่นตั๋วหนังให้เร็นอย่างยิ้มแย้ม
"ว้าว ยอดไปเลยอาซากะ งั้นเราไปดูกันเถอะชั้นเบื่ออยู่พอดีเลย"เรนหยิบตั๋วจากอาซากะมาดูด้วยดวงตาเป็นประกาย
"ค่ะ ท่านเรน"อาซากะตอบอย่างยิ้มแย้ม
"นี่ๆเท็ตสึก็จะไปด้วยใช่มั้ย"เรนหันไปถามเท็ตสึบ้าง
"ไม่ล่ะวันนั้ชั้นมีธุระ"เท็ตสึตอบ
"เอ๋น่าเสียดายจังงั้นตั๋วก็เหลือตั้ง2ใบเลยน่ะสิ ทำไงดีล่ะ"เรนมองไปที่ตั๋วหนัง
"ไม่ลองชวนไคไปล่ะ"เท็ตสึช่วยแนะนำ
"อย่างไคเนี่ยนะจะยอมไปดูหนังกับชั้นไม่มีทางๆ"เรนส่ายหน้า
"งั้นจะเอายังไง"เท็ตสึถาม
"อือ...งั้นก็ชั่งมันเถอะไปแค่2คนกับอาซากะก็ได้"เรนตอบพร้อมยิ้มบางๆ
ติ๊ด...ติ๊ด...
เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ของอาซากะดังขึ้นมา อาซากะเอามือหยิบโทรศัพท์ออกมาดูข้อความ แล้วก็ต้องพูดขอโทษเร็นทันที
"ทะ...ท่านเรนขอโทษนะค่ะ ดูเหมือนว่าวันนั้น ชั้นเองก็มีธุระเหมือนกันน่ะค่ะ"อาซากะพูดด้วยใบหน้าสร้อยเศร้า
"เอ๋ งั้นผมก็ต้องไปคนเดียวน่ะสิ"เรนทำหน้าผิดหวัง
"ต้องขอโทษจริงๆค่ะท่านเร็น งั้นเดี๋ยวชั้นขอตัวก่อนนะค่ะ"อาซากะเดินออกจากห้องไปด้วยใบหน้าผิดหวังไม่แพ้กัน
"งั้นชั้นไปนะเรน"เท็ตสึพูดจบแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"โธ่อะไรกันเนี่ย"เรนนั่งลงที่เก้าอี้ด้วยใบหน้าเบื่อหน่อยอีกครั้ง
เรนนั่งกดโทรศัพท์เล่นไปเรื่อยๆด้วยความผิดหวังและเบื่อหน่าย แล้วจู่ๆเรนก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ เรนรีบกดเบอร์โทรศัพท์อย่างรวดเร็ว แล้วกดโทรออกทันที แล้วรอจนกว่าคนที่โทรไปจะรับสาย
"ฮัลโหลครับ"เสียงจากคนที่เรนโทรไปดังขึ้น
"ฮัลโหล~ ไอจิคุงหรอนี่ไปดูหนังด้วยกันมั้ย"เรนรีบเชิญชวนทันที
"หนังหรอ?"
"อื้อ ได้ตั๋วฟรีมา4ใบน่ะเดี๋ยวจะลองโทรไปชวนคนอื่นด้วยไอจิคุงว่างรึเปล่า"
"อือ...ก็น่าจะว่างนะครับ"ไอจิตอบ
"งั้นเราไปดูด้วยกันนะ"เรนเริ่มยิ้มขึ้นมา
"คะ...ครับ"ไอจิตอบตกลง
"งั้นเดี๋ยวจะส่งเมล์ไปบอกสถานที่อีกทีนะ แล้วเจอกันนะไอจิคุง"
"ครับ"ไอจิพูดจบแล้วเรนก็วางสายไป
การที่เรนชวนไอจิให้ไปดูหนังด้วยกันได้ทำให้เรนดีใจไม่น้อย แล้วเรนก็เริ่มกดเบอร์ชวนคนต่อไปก็คือมิวะ
"ฮัลโหลมิวะ~นี่มิวะว่างมั้ยผมอยากชวนไปดูหนังน่ะ"เรนถาม
"ได้สิ ชั้นว่างอยู่พอดีเลย"มิวะตอบ
"งั้นอีก3วันเจอกันนะ เดี๋ยวผมจะเมล์ไปบอกสถานที่อีกทีนะ"
"อื้อเข้าใจแล้ว"
"งั้นไว้เจอกันน้า~"พูดจบแล้วเรนก็วางสายไป
เรนหาคนมาเพิ่มได้อีกหนึ่งคน และคราวนี้เขาจะลองโทรหา ไค โทชิกิ ดูบ้างถ้าเป็นไคปกติต้องปฎิเสธแน่นอน แต่คราวนี้เขามีแผนที่จะทำให้ไคไปไว้แล้ว เขากดโทรหาไคอย่างไม่รอช้า กดโทรไปเพียงแปปเดียวไคก็รับสายแล้ว
"ฮัลโหลไค ไคว่างรึเปล่าไปดูหนังกันมั้ย~"เรนถามอย่างยิ้มแย้ม
"ชั้นไม่ไป"ไคตอบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
คำตอบนี้เรนรู้อยู่แล้วว่าไคต้องพูดปฏิเสธเขาจึงเริ่มใช้แผนที่เตรียมไว้ในหัว
"เอ๋ จะไม่ไปจริงๆหรอ"เรนแกล้งทำเป็นพูดตื้อ
"ไม่ไปก็คือไม่ไป"ไคยังคงให้คำตอบเดิม
"หรอ ว้า~น่าเสียดายทั้งที่ไอจิคุงก็ไปด้วยแท้ๆ"เรนแกล้งทำเสียงเหมือนผิดหวัง
"งั้นผมวางสายเลยนะ"เรนทำเป็นจะกดวางสาย
"เดี๋ยวก่อน..."
..................................................
-วันไปดูหนัง-
"ทางนี้ๆไค มิวะ"เรนตะโกนเรียกชื่อทั้งสองคนที่กำลังเดินมา
ผลสุดท้ายไคก็ยอมมาดูหนังด้วย เพราะเรนสัญญาว่าจะให้ตั๋วที่นั่งข้างๆไอจิ ไคถึงยอมมาด้วย
"งั้นก็นี่ตั๋วของทุกคนนะ"เรนส่งตั๋วให้
"โอ้ แต๊งกิ้ว"มิวะพูด แล้วรับตั๋ว
"ขอบคุณครับ"ไอจิรับตั๋วจากเรน
"งั้นเราไปกันเถอะ~"เรนพูดแล้วเดินเข้าไปในโรงหนัง
พวกเรนเดินเข้าไปหาที่นั่งของแต่ละคน ไอจิเดินไปหาที่นั่งของตัวเองกับไค แล้วไอจิก็เจอที่นั่งของเขาเร็วกว่าคนอื่น เขานั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกับไคที่เจอที่นั่งแล้วเหมือนกัน ซึ่งเรนก็รักษาสัญญาที่ให้กับไคว่าจะให้ไคนั่งข้างๆไอจิ
"คะ...ไคคุงนั่งตรงนี้หรอครับ"ไอจิหันไปถามไค
"อือ...ทำไมหรอ?"ไคถาม
"ปะ...เปล่าครับ"
เอ๋!!! ทะ...ทำไม ทำไมไคคุงมานั่งข้างๆล่ะ!!! ไหนคุณเรนบอกว่าจะให้นั่งข้างๆมิวะคุงไม่ใช่หรอ หวา~ทำไงดี ขะ...เขินจังเลย0///0
ไอจิที่พึ่งเคยมาดูหนังกับไคเป็นครั้งแรกและพึ่งเคยได้นั่งใกล้กันเป็นครั้งแรกด้วย ทำให้ไอจิเขินจนหน้าเริ่มแดงขึ้นมา แต่ไอจิก็พยายามทำหน้าให้ดูปกติที่สุด แต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาไคเพราะไคดูออกตั้งแต่แรก
"เป็นอะไรน่ะไอจิมีไข้หรอ หน้าแดงเชียว"ไคจ้องมองไอจิ
"เอ๋ ปะ...เปล่า ไม่มีอะไรครับ"ไอจิพยายามลดความเขินอายลง
"งั้นหรอ"
ทะ...ทำไงดีเขินจนทำอะไรไม่ถูกเลย...
จนกระทั่งดูหนังจบไอจิยังรู้สึกเขินอยู่นิดหน่อย ไอจิมัวแต่เขินตลอดจนดูหนังไม่รู้เรื่อง แล้วเรนก็เดินอารมณ์ดีมาหาไอจิ
"นี่ๆไอจิคุง"เรนเรียกชื่อไอจิแต่ไอจิไม่ตอบเรนเลยลองเรียกอีกครั้ง
"นี่ไอจิคุง!"ไอจิก็ไม่ตอบเหมือนเดิม
"นี่ไอจิ"ไคลองเรียกดูบ้าง
"อะ...เอ๋ อะ...อะไรหรอครับ"
"ไอจิ นายเป็นอะไรรึเปล่า"มิวะถาม
"ปะ..เปล่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร"ไอจิตอบ
"แล้วคุณเรนมีอะไรหรอครับ"ไอจิข่มความเขินได้แล้วจึงหันไปถามเรน
"ผมจะชวนไปร้านคาเฟ่ตรงนู้นน่ะ"เรนชี้ไปที่ร้านคาเฟ่
"ผมเคยมากินกับพวกอาซากะครั้งนึง ร้านนั้นอร่อยมากๆเลยล่ะ เราไปกินกันนะ"เรนยิ้มให้
"กะ...ก็ได้ครับ"ไอจิตอบตกลง
"แล้วมิวะกับไคล่ะ"เรนหันไปถามมิวะกับไค
"อื้อ ชั้นอยากกินอยู่พอดีเลยล่ะ"มิวะตอบ
"แล้วนายล่ะไค"มิวะหันไปถามไค
"ไปก็ได้"ไคตอบตกลง
"อื้อๆ งั้นไปกันเถอะไอจิคุง"เรนจับมือไอจิแล้วพาเดินไปที่ร้าน
"คะ...ครับ"ไอจิโดนเรนพาไปที่ร้าน
ในขณะที่ไคกำลังจะเดินตามไปมิวะก็มากระซิบที่ข้างๆหู
"ที่นายยอมมาเนี่ยเพราะไอจิสินะ"มิวะยิ้ม
"แล้วจะทำไม"ไคพูดเสียงแข็ง
"ก็เปล่า แต่ระวังให้ดีๆล่ะกัน"มิวะพูดจบก็เดินตามเรนกับไอจิไปที่ร้าน
"หมายความว่ายังไง"ไคถามเสียงแข็ง
"นั่นสิน้า~ชั่งมันเถอะ~"มิวะหันมาตอบไคแล้วเดินต่อ
ไคเดินตามมิวะไป ทั้งยังนึกถึงความหมายของคำที่มิวะพูดไว้ว่ามันหมายความว่าอะไร
ที่มิวะพูดหมายความว่ายังไงกันแน่...
มิวะกับไคเดินเข้าร้านมาแล้วมองหาโต๊ะที่เรนกับไอจินั่ง
"อ๊ะ อยู่นั่นเอง"มิวะมองหาโต๊ะที่เรนกับไอจินั่งอยู่จนเจอ มิวะเดินไปที่โต๊ะโดยที่มีไคเดินตามมาข้างหลัง
"ขอโทษทีนะที่ช้า"มิวะกับไคเดินเข้าไปนั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามกับเรนที่พึ่งจะสั่งอาหารเสร็จไปเมื่อกี้
"คุณลูกค้าอีก2ท่านจะรับอะไรดีค่ะ"พนักงานหันมาถามมิวะกับไคด้วยรอยยิ้ม
"ผมขอเป็นฟรุ๊ตคาเฟ่ตามฤดูกาลล่ะกัน"มิวะยิ้มตอบ
"ค่ะ แล้วอีกท่านล่ะค่ะ"
"กาแฟ..."ไคตอบแบบสั้นๆ
"ค่ะ กรุณารอสักครู่นะค่ะ"พนักงานโค้งหนึ่งทีแล้วเดินไป
"ช้าจังเลยน้าทั้งสองคนไปทำอะไรมารึไง"เรนถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
"เปล่านี่"มิวะยิ้ม
"หือ น่าสงสัยจัง"เรนมองมิวะด้วยสายตาอยากรู้
"ไม่มีอะไรจริงๆ"มิวะยิ้ม
"แน่หรอ"เรนจ้องมิวะเขม็ง
"แน่สิ"
ในตอนที่เรนกับมิวะกำลังคุยกันไอจิก็สังเกตเห็นว่าไคมีท่าทีแปลกไปเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ไอจิจึงลองเรียกไคดู
"เอ่อ...ไคคุง"
"มีอะไรหรอไอจิ"ไคหยุดคิดเรื่องที่มิวะพูดแล้วมาคุยกับไอจิแทน
"ไคคุงเป็นอะไรรึเปล่าครับดูไคคุงแปลกๆ"ไอจิทำหน้าเป็นห่วง
"เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก"ไคพูดแล้วยิ้มบางๆให้ไอจิ
"ครับ"ไอจิยิ้มตอบ
"ของที่สั่งได้แล้วค่ะ"พนักงานยกของมาเสิร์ฟ แล้ววางของที่สั่งไว้หน้าแต่ละคน
"ขอให้อร่อยนะค่ะ"พูดจบพนักงานก็เดินไป
"กินล่ะนะคร้าบ~"เรนเอาช้อนตักกินไอศกรีมรสสตอเบอร์รี่ของตนขึ้นมากิน
ทุกคนต่างกินของตัวเองสั่งไปพรางคุยกันไปมีแต่ไคที่นั่งเงียบไม่พูดอะไรมาตลอด แต่ก็ยังยกกาแฟขึ้นมาดื่มเป็นบางช่วง ทั้งที่ไคบอกว่าไม่มีอะไร แต่ไอจิก็ยังไม่สบายใจเท่าไหร่เพราะไคมีท่าทีแปลกไปจริงๆ
จนกระทั่งพวกมิวะกินเสร็จ แล้วเดินออกมาจากร้านกันไคก็ยังไม่พูดอะไรสักคำ ทำให้ไอจิยิ่งรู้สึกเป็นห่วงมากกว่าเดิม
"นี่ๆต่อไป ไปกินเค้กที่ร้านนั้นกันเถอะ"เรนชี้ไปที่ร้านเค้ก
"นี่นายยังจะกินอีกหรอ"มิวะถาม
"ก็มันยังหิวอยู่นี่นา~"เรนยิ้มน้อยๆให้มิวะ และในตอนนั้นไอจิก็พูดแทรกขึ้นมา
"คะ...คุณเรนครับ"เรนหันมาตามเสียงเรียก
"อะไรหรอไอจิคุง"เรนยิ้มให้
"คะ...คือ ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับไคคุงสักหน่อยน่ะครับ"คำพูดของไอจิทำให้ไคต้องหันมามองเขา
ไอจิ...
"อื้อ ได้สิแล้วรีบตามมาล่ะ"เรนยิ้มให้
"งั้นเราไปกันเถอะมิวะ~"เรนรีบวิ่งลากมิวะไปร้านเค้ก
"ดะ...เดี๋ยวสิ!"มิวะโดนเรนลากไปที่ร้านเค้กปล่อยให้ไคกับไอจิอยู่ด้วยกันสองคน
"ไอจินาย..."ยังไม่ทันที่ไคจะพูดจบไอจิก็พูดแทรกขึ้นมา
"ไคคุง..."ไอจิเรียกชื่อไคแล้วพูดต่อ...
"ไคคุงน่ะมีเรื่องอะไรไม่สบายใจอยู่ใช่มั้ยครับ"ไอจิก้มหน้าพูด
"ไอ..."ไคยังพูดไม่จบไอจิก็พูดแทรกขึ้นมาอีก
"ถ้ามีอะไรไคคุงก็บอกผมสิครับ ผมน่ะเป็นห่วงไคคุงนะ ทำไมไคคุงจะต้องเก็บเงียบไว้คนเดียว การที่ไคคุงไม่ยอมบอกอะไรผมเลยมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเราห่างกันทั้งที่อยู่ใกล้กันขนาดนี้แต่ผมกับรู้สึกเหมือนว่าพวกเราห่างกัน..."ไอจิพูดพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา
"รู้มั้ยว่าผมน่ะ!!!...."ยังไม่ทันที่ไอจิจะพูดจบร่างของเขาก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกต
"ไค...คุง..."
"ขอโทษ..."
"ขอโทษนะที่ทำให้นายต้องร้องไห้ ขอโทษที่ทำให้นายเป็นห่วง"ไคปล่อยไอจิออกจากอ้อมกอดแล้วยิ้มบางๆให้
"ยกโทษให้ชั้นได้รึเปล่า"ไคยิ้มน้อยๆให้ไอจิ
ไอจิค่อยๆเช็ดน้ำตาออก แล้วมองหน้าไคที่ยิ้มให้ตนอยู่ด้วยใบหน้านิ่งๆ
"ตกลงว่าไงยกโทษให้ชั้นรึเปล่า"ไคยังยิ้มอยู่
"ไม่ครับ"ไอจิตอบเสียงแข็ง พอไคได้ยินแบบนั้นทำให้ไคสลดไปไม่น้อย
"ไม่ยกโทษให้หรอกครับ แต่คราวนี้ผมจะยอมยกโทษให้ก็ได้แต่ถ้าคราวหน้าไคคุงไม่ยอมบอกอะไรผมอีก ผมจะไม่ยกโทษให้จริงๆด้วย"ไอจิพูดจบแล้วก็ยิ้มให้ ทำให้ไคยิ้มออกมาได้อีกครั้ง
"งั้นตอนนี้ไคคุงก็..."ไอจิยังพูดไม่ทันจบริมฝีปากของเขาก็ไปประกบเข้ากับริมฝีปากของเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
"ขอบคุณนะ"ไคยิ้มน้อยๆให้ไอจิ พร้อมกับลูบหัวไอจิไปด้วย
"คะ...ไคคุงทำอะไรครับเนี่ย!!!"ไอจิหน้าแดงแจ๋ยิ่งซะกว่ามะเขือเทศหน้าของไอจิแดงยิ่งกว่าครั้งที่แล้วที่โดนจูบที่สวนสาธารณะ
"ก็...จูบขอโทษไง ชั้นแถมให้"ไคหลับตาข้างนึงแล้วยิ้มให้ มันทำให้ไอจิยิ่งเขินมากกว่าเดิมจนทำอะไรไม่ถูก
"ไคคุงคนบ้า!!! นี่แน่ะๆๆๆ"ไอจิเอามือตีไคแก้อาการเขิน
"นี่ไอจิมันเจ็บนะ"
"นี่แน่ะๆ ไคคุงคนบ้า ไคคุงคนบ้า!!!"ไอจิยังตีไคต่อไปเรื่อยๆจนกว่าอาการเขินจะหายไป
ไคโดนไอจิตีไปหลายสิบทีแต่ก็ยังยิ้มอยู่ เพราะไอจิในตอนนี้น่ารักยิ่งกว่าตอนไหนๆสำหรับเขา
น่ารักจริงๆเลยนายเนี่ย...
To be continued...∩__∩
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น