ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
3วันก่อนปิดเทอมหน้าร้อน
ณ ที่โรงเรียนมัธยมปลายฮิทสึเอะ
"เฮ้!!! ไครอด้วยสิ" เด็กหนุ่มผมสีเหลืองตะโกนเรียกเพื่อนของเค้าที่เดินไปเกือบถึงหน้าโรงเรียนแล้ว
".........."เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลดวงตาสีเขียวมรกตไม่ได้พูดอะไรและยังคงเดินต่อไป จนกระทั่งเด็กหนุ่มผมสีเหลืองตามเค้าทัน
"ตามทันซะที!!!"เด็กหนุ่มผมสีแหลืองพูดขึ้นเมื่อวิ่งตามเพื่อนของเค้าทัน
"วันนี้นายจะไปร้านการ์ดแคปบิตอลมั้ยไค"เด็กหนุ่มถามขึ้น
"........."เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตไม่ได้ให้คำตอบกับเพื่อนของเค้า ทำเพื่อนของเค้าทำหน้าเซ็งเล็กน้อย
-ร้านการ์ดแคปบิตอล-
"สวัสดีคร้าบ~"เด็กหนุ่มผมเหลืองเดินเข้าร้านพร้อมพูดทักทายและยิ้มทะเล้นให้พี่สาวที่นั่งอ่านหนังสือตรงเคาเตอร์แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้สนใจเด็กหนุ่มเลย
"อ้าว สวัสดีมิวะคุง"เสียงของผู้จัดการดังขึ้นมาตอบคำทักทายของเด็กหนุ่ม
"แล้ววันนี้มาคนเดียวหรอ"ผู้จัดการถาม
"ครับ เจ้าไคมันบอกว่ามีที่ๆนึงที่อยากไปน่ะครับ"เด็กหนุ่มผมเหลืองตอบ
-บ้านของเซ็นโด ไอจิ-
เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตยืนอยู่ที่ประตูบ้านพร้อมกับกดกริ๊ง
ติ๊ง~ต่อง~
"ค่า มาแล้วค่ะ"เด็กสาวผมสีส้มเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านแทนแม่ของตนที่กำลังล้างจานอยู่ในครัว
"อ้าว คุณไคสวัสดีค่ะ มาหาไอจิหรอค่ะ"เด็กสาวถาม
"อืม....."เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตกล่าวตอบแบบสั้นๆ
"เชิญเข้ามาสิค่ะ"เด็กสาวบอกเชิญเด็กหนุ่มให้เข้ามาในบ้าน
เด็กหนุ่มถอดรองเท้าออกแล้วเดินตามเด็กสาวขึ้นไปที่ชั้นสอง
-ห้องของเซ็นโด ไอจิ-
เซ็นโด ไอจิ เด็กหนุ่มร่างเล็กผมสีน้ำเงินดวงตาสีท้องทะเลนอนนิ่งอยู่บนเตียง เพราะผลจากพิษไข้ทำให้ต้องหยุดเรียนไป
"ไอจิ มีคนมาหาแหนะ"เด็กสาวเปิดประตูห้องของเด็กหนุ่มร่างเล็กพร้อมกับมีเด็กหนุ่มเดินมาพร้อมกับเด็กสาวด้วย
"คะ...ไคคุง"เด็กหนุ่มร่างเล็กเอ่ยขึ้น
เด็กสาวผู้เป็นน้องปิดประตูห้องแล้วเดินลงไปที่ชั้นล่าง
"ไง ไอจิเป็นยังไงบ้าง"เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตถาม
"กะ...ก็ดีขึ้นนิดหน่อยแล้วล่ะครับ"เด็กหนุ่มร่างเล็กตอบพลางพยายามดันตัวขึ้นเพื่อจะลุกขึ้นนั่ง
"ไม่ต้องหรอกนายนอนไปเถอะ"เด็กหนุ่มดันตัวของเด็กหนุ่มร่างเล็กให้นอนลง
"ไอจิ...."
"อะไรหรอไคคุง"
เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตเงียบไปพักหนึ่ง แล้วพูดว่า
"ไม่มีอะไรหรอก..."
เด็กหนุ่มร่างเล็กทำหน้างงเล็กน้อย
แล้วเด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตกก็จุ๊ฟหน้าฝากหน้าผากของเด็กหนุ่มร่างเล็ก1ทีแล้วพูดว่า
"งั้นชั้นขอตัวกลับก่อนนะ"เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตพูดขึ้นแล้วเดินไปที่ประตูห้อง
"อะ..คะ..ครับ"เด็กหนุ่มร่างเล็กกล่าวตอบด้วสหน้าที่แดงแจ๋เหมือนสตรอเบอร์รี่
เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตเดินออกจากห้องของเด็กหนุ่มร่างเล็กจนมาถึงประตูบ้าน แล้วเด็กสาวผมสีส้มที่กำลังจะเดินขึ้นไปหาพี่ชายก็ไปเห็นเด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตที่กำลังจะเปิดประตูบ้าน
"คุณไคจะกลับแล้วหรอค่ะ"เด็กสาวถามขึ้น
"อืม..."เด็กหนุ่มตอบอย่างสั้นๆเช่นเคย
"น่าจะอยู่ต่อสักหน่อยนะค่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก ไม่อยากรบกวนน่ะ"
"หรอค่ะ งั้นก็ถึงบ้านโดยสวัสดิ์ภาพนะค่ะคุณไค"เด็กสาวพูดแล้วโค้งตัวเล็กน้อย
"อืม..."เด็กหนุ่มตอบแบบสั้นๆแล้วเดินออกจากบ้านไป
ในระหว่างที่กำลังเดินกลับบ้านเด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตก็ไปเจอกับคนๆหนึ่งเข้า
"อ้าว! ไงไคนายพึ่งกลับหรอเนี่ย"เด็กหนุ่มผทสีเหลืองยิ้มทะเล้นให้
"......."เด็กหนุ่มไม่ตอบอะไรแล้วก็เดินต่อไป
"ทำไมนายพึ่งกลับล่ะเนี่ย ไปไหนมาหรอ"มิวะถามขึ้นด้วยความสงสัย
"มันไม่เกี่ยวกับนาย..."ไคตอบเสียงเรียบ
"อะไรกันเล่านายไปไหนบอกกันหน่อยไม่ได้รึไง"มิวะทำหน้าเซ็ง
ทั้งสองเดินมาจนถึงทางม้าลายและดูเหมือนว่ามิวะกะจะตามไคไปที่บ้านด้วย
"อ้าวนั่นไคกับมิวะนี่นา"เด็กหนุ่มผมสีแดงที่มาเดินเล่นได้พูดขึ้น
"อ้าวไงเรน"มิวะกล่าวตอบ
"มิวะกับไคมาเดินเล่นหรอ ถ้ามาเดินเล่นแล้วทำไมไคยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่ล่ะ?"เรนถามขึ้น
"หมอนี่มันพึ่งกลับน่ะไปไหนมาก็ไม่ตอบบอกด้วย"
"หรอ...นี่ไคไปไหนมาบอกผมหน่อยสินะๆ"เรนพยายามถาม
"......."ไคทำทีท่าเป็นไม่สนใจกับคำถามของเรนเลยแม้แต่น้อย
"โธ่ไค บอกกันหน่อยก็ไม่ได้"เรนทำหน้าผิดหวังที่ไม่ได้คำตอบถึงเค้าจะรู้อยู่แล้วว่าคนอย่างไคต้องไม่บอกแน่ๆแต่ก็ผิดหวังอยู่ดี
"ฮ่ะๆ หมอนี่ก็เป็นแบบนี้แหละเนอะ"มิวะพูดขึ้น
"เฮ้อ! นั่นสินะครับ"เรนพูดพร้อมยิ้มเล็กน้อย
สัญญาณเปลี่ยนเป็นสีเขียวซึ่งแสดงว่าให้คนเดินข้ามทางม้าลายได้แล้ว ไคจึงเดินไปโดยที่ไม่สนใจมิวะกับเรนที่กำลังยืนคุยกันอยู่เลยแม้แต่น้อย
..................................................
-วันรุ่งขึ้น-
ตอนนี้อยู่ในเวลาเลิกเรียนของโรงเรียนมัธยมปลายฮิทสึเอะ มิวะกำลังเดินออกจากโรงเรียนด้วยหน้าตาที่ไม่ค่อยจะยิ้มแย้มเท่าไหร่ จนกระทั่งมิวะเดินไปเจอกับไอจิเข้า
"อะ...มิวะคุงสวัสดีครับ"ไอจิพูดทักทายพร้อมยิ้มให้
"ไงไอจิ"มิวะกล่าวตอบพร้อมยิ้มให้
"มิวะคุงไม่ได้มากับไคคุงหรอครับ"ไอจิถามขึ้น
"อ่า....พอดีวันนี้ไคไม่ได้มาเรียนน่ะ"มิวะตอบ
"นายอยากเจอไคหรอ"มิวะถาม
"คะ...ครับ"
"งั้นนายตามชั้นมาสิ เดี๋ยวชั้นพาไปหาเอง"มิวะพูดขึ้น
เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตเดินข้ามถนนไปโดยที่ไม่สนใจเพื่อนของเค้าเลยแม้แต่น้อย
"เฮ้!!! ไครอด้วยสิ"เมื่อเด็กหนุ่มผมสีเหลืองเห็นว่าเพื่อนของเค้ากำลังเดินข้ามถนนไปโดยที่ไม่รอเขาเลย เขาจึงตะโกนเรียก
แต่เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตก็ไม่ได้สนใจเสียงเรียกนั้นอยู่ดี
"โธ่เอ๊ย! รอกันหน่อยก็ไม่ได้ งั้นชั้นไปก่อนนะเรนแล้วเจอกัน" เด็กหนุ่มพูดพร้อมยิ้มให้น้อยๆ
"คร้าบ~"เด็กหนุ่มผมสีแดงตอบแล้วก็เดินจากไป
เด็กหนุ่มผมสีเหลืองวิ่งตามเพื่อนของเค้าที่กำลังจะเดินไปถึงอีกฝั่งหนี่งของถนนแล้ว
"นายเนี่ยน้า รอกันหน่อยก็ไม่ได้"เด็กหนุ่มผมสีเหลืองพูดด้วยเสียงเซ็งๆ
"........"เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ช่วงเวลานั้นเองจู่ๆก็มีเม็ดน้ำฝนหยดลงมาที่มือของเด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกต แล้วก็เริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ
"หวา~ ฝนตกซะแล้วสิแย่ชะมัดเลย"เด็กหนุ่มผมสีเหลืองพูดขึ้น
เด็กหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตเอากระเป๋านักเรียนขึ้นบังฝนแล้วรีบวิ่งตรงกลับไปที่บ้านทันที
"เดี๋ยวสิไครอชั้นด้วย!?!"เด็กหนุ่มผมสีเหลืองรีบวิ่งตามเพื่อนของเค้าไป
-ห้องของเซ็นโด ไอจิ-
เด็กหนุ่มร่างเล็กกับน้องสาวมองดูฝนที่กำลังตกแรงขึ้นเรื่อยๆที่หน้าต่างของห้อง
"ฝนตกแรงมากเลยเนอะไอจิ"เอมิพูดขึ้น
"นั่นสินะ"ไอจิตอบ
ไคคุงจะกลับถึงบ้านรึยังนะ....
..................................................
-หน้าห้องของไค โทชิกิ-
"หวา~ เปียกหมดเลยนะเนี่ย แย่สุดๆเลยฝนดันตกซะได้"มิวะบ่นขึ้นมา
ไคไม่ได้สนใจมิวะมากนักเขาเอามือเปิดประตูแล้วเดินเข้าห้องไปพร้อมๆกับมิวะ
"เอ้า....เอาไป"ไคโยนผ้าไปให้มิวะเช็คผมที่เปียก
"อ้า...แต๊งกิ้ว"มิวะพูดพร้อมยิ้มทะเล้นให้เล็กน้อย
ไคนั่งลงบนเตียงแล้วเอาผ้ามาเช็ดผมที่เปียกของตัวเอง พร้อมกับรู้สึกบางอย่างอยู่ในหัว
ปวดหัวจังแฮะ.........
ไคลุกจากเตียงเดินไปหายาแก้ปวดหัวมากิน ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก
"นายเป็นอะไรรึเปล่าไคหน้านายดูซีดๆนะ"มิวะเห็นไคสีหน้าไม่ดีจึงถามไป
"เปล่านี่ นายคิดไปเองรึเปล่า"ไคตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"งั้นเหรอ"มิวะทำหน้านิ่ง
ไคหยิบขวดยาขึ้นมาจากที่วางของ เขากำลังจะเปิดฝาขวดออกแต่ทันใดนั้นสติของเด็กหนุ่มก็หายวูบไป ร่างของเด็กหนุ่มล้มลงนอนกับพื้นด้วยสีหน้าที่ขาวซีด
"ไค!"มิวะที่เห็นเพื่อนของเขานอนอยู่กับพื้นรีบวิ่งไปดูในทันที
..................................................
-ปัจจุบันที่หน้าห้องของไค โทชิกิ-
"จะเข้าไปแล้วนะไค"มิวะพูดแล้วเปิดประตูห้องออก แล้วเดินเข้าไปในห้องพร้อมๆกับไอจิ มิวะพาไอจิเดินตรงไปที่เตียงของไค ดูเหมือนว่าไค โทชิกิจะหลับอยู่
"อะ...อ้าว หลับอยู่หรอกหรอ"มิวะพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้นๆ
"เอ่อ....ไคคุงเค้าไม่สบายหรอครับ"ไอจิถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"ใช่แล้ว แต่อาการก็ไม่ได้หนักอะไรมากหรอกนะ"มิวะยิ้มให้
"หรอครับ"ไอจิรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย
มิวะเอามือจับที่หน้าผากของไคแล้วเขาก็รู้สึกว่าไคคงจะอาการดีขึ้นมาบ้างแล้ว
"ท่าทางไข้จะลดจากเมื่อวานแล้วล่ะนะ ชั้นว่าพรุ่งนี้ไคคงจะหายแล้วล่ะ"มิวะพูดพร้อมยิ้มให้ไอจิ
"ดีจังครับ"ไอจิรู้สึกโล่งใจ
"งั้นชั้นจะไปชงชามาให้นะ"มิวะพูดแล้วเดินไปชงชา
"ครับ"ไอจินั่งลงแล้วมองไปที่หน้าของไคที่กำลังหลับอยู่
ไคคุงตอนหลับเนี่ย.....
ไอจิมองหน้าไคไปก็ยิ้มไปนานๆทีจะได้มาเห็นใบหน้าของไค โทชิกิ ในสภาพหลับใหลแบบนี้
"น้ำชามาแล้ว~"มิวะเดินยกน้ำชามาให้ไอจิ
"ขอบคุณครับมิวะคุง"ไอจิยิ้มให้
"ไม่เป็นไรๆ"มิวะยิ้มตอบ
ไอจิแอบมองไคที่กำลังหลับอยู่เล็กน้อยแต่ดูเหมือนมิวะจะดูออกว่าเขาแอบมองไคอยู่
"แหมๆไอจิคุงนายแอบมองไคใหญ่เลยน้าาาาา"มิวะถามด้วยน้ำเสียงทะเล้นๆ
"ปะ...ป่าวนะครับ"ไอจิหน้าแดงเล็กน้อย
"แหมๆอย่ามาเนียนแอบมองอยู่เห็นๆชั้นรู้นา"
"อะ...เอ่อ"ไอจิไม่กล้าเถียงกลับ
"พวกนายเสียงดังอะไรกัน"จู่ๆเสียงพูดที่ไอจิคุ้นเคยก็ดังขึ้น ทำให้ไอจิต้องหันไปมองที่มาของเสียงนั้น
"คะ...ไคคุง"ไอจิหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย
ไคที่ได้ยินเสียงมิวะคุยหยอกเล่นกับไอจิจนต้องตื่นขึ้นมาจากการนอนพักผ่อนสบายๆของเขา ถึงตอนนีอาการของเขาจะดีขึ้นมาบ้างแล้วก็ตามที
"แฮ่ โทษทีนะไคดันปลุกซะได้"มิวะยิ้มทะเล้นเล็กน้อย
"นายมาใช้ของๆคนอื่นได้ไงกัน"ไคมองมิวะด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนจะโกรธอยู่
"ง่ะ โทษทีๆ"มิวะเหงื่อตก
ไคแหล่ตามองไปที่ไอจิเล็กน้อย แล้วหันกลับมามองที่มิวะอีกครั้งหนึ่ง
"มิวะนายกลับไปก่อนได้มั้ย ชั้นมีเรื่องจะคุยกับไอจิ"ไคพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
"อ่อ ได้สิงั้นชั้นกลับก่อนนะไว้เจอกัน"มิวะพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"ไอจิ..."ไคหันมามองไอจิ
"คะ...ครับ"
"ขอบใจนะที่มาเยี่ยม"ไคยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
"มะ...ไม่เป็นไรหรอกครับไคคุง ก็ไคคุงป่วยอยู่นี่นา"ไอจิยิ้มให้
"เวลานายยิ้มนี่น่ารักจริงๆเลยนะ"ไคดึงตัวไอจิขึ้นมานั่งบนเตียง
"อะ...เอ๋ไคคุงพูดอะไรครับเนี่ย"ไอจิหน้าแดงขึ้นมาซะแล้วสิ
น่ารักซะจริงเชียว...
ไคยิ้มเมื่อเห็นไอจิหน้าแดงขึ้นและเขาอยากให้ไอจิหน้าแดงกว่านี้อีก
"เขยิบมาใกล้ๆชั้นอีกนิดสิไอจิ"ไคแอบยิ้มนิดๆที่มุมปาก
"คะ...ครับ"ไอจิเขยิบเข้าไปใกล้ๆไคตามที่ไคบอก
ไคเอามือปัดผมหน้าที่บังหน้าผากไอจิขึ้นมาแล้วจุ๊ฟเข้าที่ตรงนั้นเบาๆ
"คะ...คะ...ไคคุง+////+" ไอจิหน้าแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศไปซะแล้ว
"รางวัลที่นายมาเยี่ยมชั้นไง"ไคยิ้มให้พร้อมกับลูบหัวไอจิเบาๆ
"อ่ะ! คะ...ไคคุงนี่ก็จะมืดแล้วนะครับ ผะ...ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ!"ไอจิรีบวิ่งออกนอกห้องไปเพราะความเขินอย่างรวดเร็ว
ปัง!!!
เสียงปิดประตูดังลั่น สงสัยไอจิจะเขินน่าดู ไคดูที่นาฬิกาใกล้หัวเตียง
"17:32นาทีเนี่ยนะใกล้มืดบ๊องจริงๆเลย แต่นี่ล่ะนะชั้นถึงได้ชอบนายยังไงล่ะ"ไคล้มตัวลงนอนบนเตียง...แล้วก็หลับไป
จบตอนแรกไปแล้วนะฮะสนุกรึเปล่าไม่รู้นะฮะแต่จะอัพต่อไปนะฮะ
ถ้าสั้นเกินไปก็ขอโทษนะฮะเพราะแต่งในโทรศัพท์เลยไม่รู้ว่ายาวแค่ไหนฮะ
ถ้าสั้นเกินไปก็ขอโทษนะฮะเพราะแต่งในโทรศัพท์เลยไม่รู้ว่ายาวแค่ไหนฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น