ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ต้อนรับเปิดเทอม
.....วันนี้เป็นวันที่ทุกคนต้องตื่นเต้นแน่นอน เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเทอม ผมชื่อต้น อายุ16ปี ส่วนสูง170 น้ำหนัก48 ไม่ค่อยสูง ไม่ค่อยตี๋ ไม่ค่อยขาว สรุปเลยไม่มีไรดี
ผมเดินลงจากรถแล้วเดินไปที่โรงเรียน(แม่มาส่ง)ผมเดินเข้าไปหาห้องม.4แต่หาไม่เจอเลยเดินวนอยู่นานแล้วผมก็เหม่อไปชนกับผู้ชายคนหนึ่ง
"โอ๊ย"ผมพูด
ผมเงยหน้าขึ้นเห็นผู้ชายคนหนึ่งล้มอยู่ตรงหน้าพร้อมกันสมุดเต็มพื้น
"ขอโทษคับ ขอโทษคับ"ผมพูดแล้วก้มหน้า
ผู้ชายคนนั้นไม่พูดอะไรแล้วก็เก็บหนังสือ
"ขอโทษนะเดี๋ยวเราช่วยเก็บ"ผมพูดแล้วก็ช่วยกันเก็บ
"ขอโทษนะเราไม่ดูทางอ่า"ผมพูดอีกครั้ง
"อืม"ผู้ชายคนนั้นพูดแล้วเดินจากไป
ผมกลัวเขาโกรธจังเลย แล้วผมก็ถอนหายใจ
และแล้วสิ่งที่เฝ้ารอก็มาถึง ผมเจอห้องม.4/6
ผมรีบวิ่งเข้าไป ทันใดนั้นทุกคนในห้องก็จ้องผมเป็นตาเดียวผมถึงกับหยุดชะงั้ก(คงเป็นเพราะผมเป็นนักเรียนใหม่ไม่คุ้นมั้งเลยมองกันใหญ่) แล้วผมก็ค่อยๆเดินไปเอากระเป๋าไปไว้ที่ที่ว่าง
ผมนั่งอ่านหนังสือกา์ร์ตูนอยู่ทันใดนั้นก็มีคนเรียกผม
"นายเราชื่อมอสนะเราขอนั่งข้างนายได้ปะเราไม่มีที่นั่งแล้ว"แล้วผู้ชายคนนั้นก็นั่งลง
"เราบอกไปแล้วว่าเราชื่อมอสแล้วนายล่าชื่อไร"มอสถามผม
"อ่อเราชื่่อต้นนะยินดีที่ได้รู้จัก"แล้วผมก็อ่านหนังสือต่อ
คุณครูไม่อยู่ไปประชุมกันหมดเรื่องการเรียนภาคนี้ทุกคนในห้องจับกลุ่มคุยกันของแต่ละมุมของห้อง
"นี่ต้น"มอสพูดขึ้น
"หะ"ผมหันไปหามอส
"ดูนั้นดิมีคนนั่งเหงาอยู่อ่า"มอสพูดแล้วชี้ไปทางโต๊ะที่มีคนนั่นงอยู่คนเดียวท่าทางเหงาด้วย
"ลองไปหาดูนะ"มอสพูดแล้วดึงแขนผมไป
"นี่เราชื่อมอสส่วนนี่ต้นเพื่อนใหม่เราแล้วนายล่าชื่อไร"มอสพูด
"เราชื่อฟี"ผู้ชายคนนั้นพูด
"อ่อ"ผมพูด
"มาเป็นเพื่อนกันเถอะ"มอสพูด
ผมถึงทำหน้าอึ้งเลยที่มอสมันกล้าพูดอย่างงี้กับคนอื่นด้วยทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันด้วย
"อืมขอบใจนะ"ฟีพูดขึ้น
12.00น.ได้เวลาพักเที่ยงแล้วมีมอสขึ้นมา
ผมกับมอสและฟีเลยลงไปกินข้าว
"กับข้าวนี่อร่อยจังนะ"ฟีพูด
"อืมเราก็ว่าอย่างงั้นแหละ"ผมพูดต่อ
"อิ่มจังเลยโว้ย"มอสตะโกงขึ้น
คนในโรงอาหารพากันมองมันหมดเลย
"นี่ไม่อายเขามั้งหลอ"ผมกระซิบ
"ไม่หลอก555"มันพูดแล้วก็ลุก
"อิ่มแล้วหลอ"ฟีถาม
"อืมก็เราตะโกนไปแล้วไม่ใช่หลอ"มันพูด
"กวนจังเลยนะเนี้ย"ผมพูด
55555 พวกผมพากันหัวเราะ
พวกผมกินข้าวเสร็จก็ไปนั่งกินขนมที่ม้าหินอ่อนข้างสนามฟุตบอล
"ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"มอสบอก
"ไปด้วยดิปวดฉี่อยู่พอดีเลยหละ"ฟีพูดเสริม
แล้วพวกมันก็เดินปะปล่อยผมนั่งอยู่คนเดียวอีกละ555
และแ้ล้วก็มีคนมาสะกิดผม
"นี่ๆเป็นไรปะ"เสียงคุ้นหูมาก
ผมหันหน้าไปดู เป็นผู้ชาย ขาว สูง ไม่ค่อยตี๋ ผมนึกอยู่นาน แล้วผมก็จำได้เป็นผมที่ผมเดินชนเมื่อเช้าผมกลัวเขาจะมีเรื่องกับผมผมเลยบอกว่า
"ขอโทษนะที่เดินชนเมื่อเช้า"ผมพูด
"ไม่เป็นไรหลอกเรื่องแค่นี้เอง"ผู้ชายคนนั้นพูด
"แล้วเจ็บตรงไหนป่าว"ผมพูดแล้วมองหน้าเขา
"บอกแล้วไม่เป็นไร"แล้วเขาก็อมยิ้มให้ผม
ทันใดนั้นหัวใจผมก็เต้นขึ้นมา
ผมเลยคิดในใจว่าแกเป็นอะไรเนี้ย
แล้วผู้ชายคนนั้นก็มานั่งข้างๆผม
"ชื่อไรหลอ"ผู้ชายคนนั้นถาม
"ต้น..."ผมพูดแบบลังเล
"เราชื่อแจ็คกี้นะเรียกสั้นๆว่าแจ็คก็ได้"แล้วเขาก็ยิ้มอีกรอบ
หัวใจผมก็เต้นขึ้นมาอีก
"เป็นอะไรวะเราเนี้ยไม่เคยเ็ป็นมาก่อนเลย"ผมพูดในใจ
"อ่าวนี่ใครหลอต้น"มอสเดินมาถามผม
"อ่อนี่แจ็คกี้"ผมพูดกับพวกมัน
"นี่เราชือมอสส่วนนี่ชื่อฟีเพื่อนเรานะ"มอสพูด
"โหไล่บอกชื่อเพื่อนหมดหรือว่าจะมีนิสัยชอบบอกว่าเพื่อนชื่ออะไรเห็นมันแนะนำชื่อเพื่อนด้วยตลอดเวลาจะแนะนำชื่อตัวเอง"ผมคิดในใจ
"อืมๆยินดีที่ได้รู้จัก"แจ็คพูด
"อืมๆยินดีที่ได้รู้จัก"แจ็คพูด
16.00น.ได้เวลากลับบ้านแล้วไอมอสก็เดินขึ้นรถโดยสารส่วนฟีก็แม่มารับเหลือผมกับแจ็คเท่านั้นที่รู้จักกันนอกนั้นไม่รู้จักหมดเลย
"นี่พึ่งย้ายมาใหม่หลอ"อยู่ๆแจ็คก็พูด
"อืม"ผมตอบแบบลังเล
ตอนนี้ใจผมเต้นแรกมากๆไม่รู้เป็นเพราะอะไรหรือว่าผมจะชอบผู้ชายก็ไม่รู้
"นี่ใครมารับหลอ"แจ็คพูด
"แม่เราคงจะมารับอะนะ"ผมพูด
"คง...มารับหลอ"แจ็คพูด เน้นตรงคำว่า คง
"งั้นกลับบ้านกับเราก็ได้เราเอามอเตอร์ไซค์มา"แจ็คพูดแล้วจับมือผมเดินไปที่รถ
ผมก็เกิดอาการเขินขึ้นมาไม่รู้ทำไมผมคิดในใจ
"อย่าลืมชี้ทางไปบ้านด้วยนะเดี๋ยวหลง"แจ็คพูดแบ้วพาผมซ้อนรถ
ตอนนี้ผมรู้สึกแปลกๆ แปลกมารู้สึกเขินที่ได้ซ้อนกับแจ็ค
"หรือว่าแกชอบแจ็ค"ผมบ่นเบาๆ
"ไรนะ"แจ็คหันมาถามผม
"ป่าวๆ"ผมตอบส่งๆไป
"นี่ๆอย่าเลยบ้านเรา"ผมพูด
"อ่อนี่หลอบ้านต้นอ่า"แจ็คพูด
"อืม"ผมตอบ
"ว่างๆจะมาเที่ยวนะ"แจ็คพูด
"อืม"ผมพูดแล้วแจ็คก็ขับรถไป
ตอนนี้ผมรู้สึกกระวนกระวายหยั่งบอกไม่ถูก
"เราชอบผู้ชายจริงๆหลอเนี้ยผมบ่นเบาๆ"แล้วเดินไปบอกแม่ว่าผมมาแล้ว แล้วผมก็ขึ้นมาบนห้องนั่งคิดนอนคิดว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น
.......โปรดติดตามตอนต่อไปอาจอัพช้าหน่อย........ขอให้สนุกนะคร๊าฟ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น