คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : UNLOVEABLE : intro
Intro
8/08/2012
แกร๊ก
ร่างบางผมคาราเมลเปิดประตูห้องที่ไม่ใช่เจ้าของช้าๆ ก่อนจะเปิดไฟห้องเพื่อให้มองเห็น กระพริบตาสองสามทีเพื่อให้สายตาปรับสภาพหลังจากแสงจากโทรศัพท์มาเพราะตอนนี้เป็นเวลาดึกมาๆแล้ว ร่างบางนิ่งก่อนจะถอดรองเท้าไว้ในที่ที่ถอดไว้ประจำ ก่อนจะเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ
อะไรกัน เป็นคนเรียกเขามาหาเอง อย่าให้รู้นะว่าหลับไปก่อน ไม่งั้นจะงอนจริงๆด้วย!
ร่างบางคิดในใจก่อนจะกดโทรศัพท์เพื่อโทรหาเขา ระหว่างโทรร่างบางจึงมองไปรอบๆห้อง ที่ๆพวกเขาสองคนชอบนั่งคุยกันเสมอๆ รายการตลกๆที่ชอบดูด้วยกันทำให้เกิดเสียงหัวเราะอบอวนไปทั้งห้อง
คิดถึง คิดถึงมากจริงๆ
หลังจากที่พวกเขาไม่ได้เจอกันเลยหนึ่งอาทิตย์ เพราะต่างคนต่างซ้อมจนแทบไม่ได้คุยกัน ถึงพวกเขาจะเป็นเด็กเต้นโคฟเวอร์เอ็กโซแต่วงของพวกเขาดังมากๆ เหล่าแฟนคลับของเอ็กโซจึงเป็นแฟนคลับของพวกเขาอีกส่วนหนึ่ง หลังจากที่เอ็กโซคัมแบคพวกเขาจึงต้องแกะท่าและซ้อมกันอย่างจริงจังเพื่อจะได้โคฟเวอร์ได้เร็วที่สุด เพื่อการประกวดวงโคฟเวอร์อีกไม่กี่วันนี้
“เซฮุนนา”
มือหนาสวมกอด โอเซฮุน ที่ไม่ได้ตั้งตัวจนโทรศัพท์หล่นลงกับพื้น ปาร์คชานยอล แฟนหนุ่มของเขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะซุกลงที่ซอกคอของเซฮุนช้าๆ กลิ่นกายของเซฮุนยังหอมเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ไม่มีกลิ่นน้ำหอมมีแค่กลิ่นครีมอาบน้ำและครีมเด็กๆที่เจ้าตัวชอบใช้ เพราะว่ามันเป็นกลิ่นที่เขาชอบ..
ชอบที่จะให้เซฮุนใช้
“ไอ้ชานยอล ปล่อยเลยมึงอะ เรียกกูมาทำไม”
“โห่อะไรกันครับ โรแมนติกทั้งทีไม่พูดหยาบสิ” ชานยอลพูดแล้วยิ้มหวาน ให้ตายเถอะถ้าเป็นเด็กผู้หญิงที่กำลังตามกรี๊ดปาร์คชานยอลคนนี้ต้องสลบลงคาอกชานยอลแน่ๆ ถึงเซฮุนจะไม่ใช่เด็กสาวหรือคนประเภทนั้น ก็ไม่แปลกที่แก้มจะขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นมา
เพราะวันนี้น่ะ.. วันนี้น่ะ
“รู้มั้ยวันนี้วันอะไร”
ชานยอลพูดแล้วยิ้ม เขารู้ดีว่าเซฮุนต้องจำวันนี้ได้ เซฮุนเป็นคนแคร์คนที่เขารักเสมอ ดังนั้นไม่แปลกที่เซฮุนจะจำได้ เซฮุนไม่ตอบเขาสักทีชานยอลจึงหันมากอดเขาจากด้านหน้า และเชยคางให้เซฮุนหันมามองหน้าเขาตรงๆ ด้วยความสูงที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่นั้นยิ่งทำให้เซฮุนหน้าแดงขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
“ไม่รู้!”
“ไม่รู้จริงๆเหรอ?”
ชานยอลพูดแล้วยิ้ม เซฮุนจะเป็นแบบนี้เสมอ เซฮุนเป็นคนปากไม่ตรงกับใจมากที่สุดที่เขาเคยรู้จักมา อาจจะเป็นเพราะนิสัยน่ารักๆของเซฮุน ทำให้เขารัก
“ก็บอกว่าไม่รู้ไงไอ้บ้า”
ชานยอลยิ้มก่อนจะหอมหน้าผากเซฮุนเบาๆหนึ่งทีก่อนจะหันมามองร่างบางที่แทบจะละลายไปกับพื้นซะแล้ว โอเซฮุนน่ะปากแข็งมากๆ จนทำให้เขาอยากแกล้ง
แต่ตอนจูบน่ะ.. ปากไม่แข็งนะ แต่เขานี้แหละแข็ง..
“ถ้าพูดคำไม่สุภาพอีกที ผมจะทำอีกนะ”
“ไอ้เหี้ยกูเพื่อนเล่นมึงมะ”
“ไม่ใช่เพื่อนไง แต่เป็นเมีย”
“ไอ้สัด”
ปาร์คชานยอลเลื่อนจากหน้าผากลงมาที่ปลายจมูก ก่อนจะส่งมอบความหวานลงที่ปลายจมูกโด่งของเซฮุนเบาๆ สีหน้าเคลิ้มของเซฮุนทำให้รู้ว่า ถ้าไม่ยอมตอนนี่เขาได้ปวดอีกแน่ๆ เซฮุนผลักออกช้าๆทำให้ชานยอลหัวเราะกับท่าทีกลัวๆของเซฮุน
น่ารัก
น่ารักชิบหาย
“วันนี้วันอะไร”
“สองเดือนไง ไอ้หูกาง!”
“อะไรนะ มึงท้องสองเดือนเหรอ อะไรสองเดือน”
“เออกูท้อง พี่คริสปล้ำกู พอยัง”
“เซฮุน..” ชานยอลพูดนิ่งๆและมองด้วยแววตาจริงจังทำให้เซฮุนยิ้มและหัวเราะออกมาด้วยความตลก ใบหน้าจริงจังของชานยอลเริ่มงงงวยขึ้นมา เพราะเขารู้ว่าเซฮุนปลื้มคริสในทีมแด๊นซ์โคฟเวอร์ของพวกเขามาก แต่พวกเขาไปรักกันตอนไหนละ? บ้าเรอะ ถึงเขาจะไม่เคยเปิดเผยกับใครเลยว่าคบกับเซฮุนอยู่ แต่มีใครที่มาจีบเซฮุนแล้วรอดมือเขาบ้างฮะ
“กูพูดเล่น”
“กูจริงจังนะไอ้สัด”
“น้องเซฮุนกลัวจังเลยครับฮือๆ” เซฮุนพูดด้วยท่าทางล้อเลียนนั้นยิ่งทำให้ชานยอลรู้สึกเสียท่าไปแล้ว เขาเดินไปที่ตู้เย็นก่อนจะหยิบเค้กครีมออกมาจากตู้เย็น เซฮุนตาลุกโพลงด้วยความดีใจเหมือนเด็กๆได้รับของเล่นชิ้นใหม่ เซฮุนชอบเค้กครีมมากๆ เขาสามารถกินได้เรื่อยๆโดยไม่กลัวอ้วน และสิ่งหนึ่งที่เขาชอบมากๆคือ
การได้กินเค้กกับชานยอล..
เขารักมันจริงๆ
มือหนาของชานยอลเอื้อมไปปาดครีมออกมาเขียนหนวดแมวบนหน้าร่างบางที่ยืนเอ๋อให้ทำอยู่อย่างตกใจ เซฮุนหัวเราะก่อนจะเอื้อมไปปาดครีมเขียนจุดสามจุดลงบนหน้าผากชานยอล ทั้งสองหัวเราะกันอย่างมาความสุข เค้กแทบไม่ได้เอาออกมาทานเลยสักคำเดียว มีเพียงครีมที่ปาดติดร่างกายกับโต๊ะเต็มไปหมด
ขณะที่เซฮุนกำลังเอื้อมหยิบของที่พวกเขาต้องแลกเปลี่ยนกันทุกๆเดือน มันเป็นสิ่งที่พวกเขาจะทำในทุกๆเดือนที่คบกัน เดือนแรกเซฮุนให้รองเท้ากับชานยอล และชานยอลให้นาฬิกากับเซฮุน สิ่งของแปลกๆที่คนรักไม่ควรจะให้กัน แต่ทั้งสองเห็นว่ามันสวยดี ถึงพวกเขาจะรู้ว่าสิ่งของพวกนั้นมันไม่ควรให้กันในฐานะคนรักเลย
ถ้าจะรักกัน ทำไมต้องแคร์ด้วยละว่าต้องซื้ออะไรให้?
“อะ”
เซฮุนโยนสร้อยเส้นหนึ่งให้ชานยอลอย่างรวดเร็ว อีกกรณีหนึ่งคือการอยากแกล้งล้วนๆ ชานยอลหัวเราะเบาๆที่รับสร้อยเส้นนั้นไว้ได้ทัน
“ใส่ให้หน่อยดิ”
“มีมือปะ ใส่เอาดิ”
“มีมือ แต่อยากใช้เมีย”
“เถียงกับมึงโคตรเปลืองน้ำลายอะ ก้มลงหน่อยดิ ไม่ถึง”
เซฮุนบอกให้ชานยอลก้มลงมาเพื่อจะได้ใส่สร้อยให้ได้สะดวก ชานยอลก้มลงมาอย่างว่าง่าย เซฮุนบ่นในใจก่อนจะเอื้อมใส่สร้อยให้ช้าๆ เสียงหัวใจเต้นรัวจนไม่รู้ว่าเป็นเสียงของใคร เซฮุนปล่อยมือลงชานยอลจึงหันหน้าไปหอมแก้มขาวๆด้วยความหมั่นเขี้ยว ครีมที่ยังไม่ปาดออกจากหน้าของเซฮุนจึงเปื้อนปากของเขาเต็มไปหมด
“ไหนอะของกู ของกู ของกู ของกู เย่ๆ”
เซฮุนหัวเราะแบบเด็กๆ ชานยอลเลียปากที่เต็มไปด้วยครีม ยิ่งครีมไปติดบนตัวเซฮุนก่อนได้ลิ้มลองแล้ว มันยิ่งหวานกว่าเดิมเป็นเท่าตัวเลย ชานอยลหยิบกล่องเล็กๆก่อนจะเปิดออกมาเป็นแหวนคู่สีเงินเล็กๆ ที่สลักว่า CY กับ SH เอาไว้
“อะไรของมึง จะโคฟเวอร์เป็นกอลลั่มใน Lord of the ring เหรอวะ หูกางไม่พอเหรอ”
“ขัดจังนะมึง”
“ก็มันจริง”
เซฮุนพูดก่อนที่ชานยอลจะหยิบแหวนเงินสลักคำว่า CY ก่อนจะก้มลงคุกเข่าเหมือนเจ้าชาย เซฮุนเห็นท่าทีโรแมนติกของชานยอลแบบจริงๆจังๆก็ทำตัวไม่ถูก ชานยอลยื่นมือเพื่อขอมือของเซฮุน เซฮุนยิ้มก่อนจะเลื่อนมือขวาออกไป ชานยอลจับมือของเซฮุนเบาๆและสวมแหวนลงที่นิ้วนาง ก่อนจะประทับจูบเบาๆลงบนหลังมือของเซฮุน
“ทำอะไรของมึงเนี้ย”
“กูดูมาจากหนังอะ ซ้อมแม่งจนเข่าช้ำ วันนี้ใส่แค่ทางขวาไปก่อนละกัน อีกสองปีก็แต่งงานค่อยซื้อใหม่แม่งเลย”
ชานยอลกับเซฮุนหัวเราะด้วยกัน ก่อนที่ชานยอลจะขอให้เซฮุนใส่แหวนให้เขาบ้างโดยไม่ต้องทำแบบเขา เพราะให้เหตุผลว่า เซฮุนเป็นเจ้าหญิงของเขา ไม่ใช่เจ้าชาย เซฮุนจึงดึงมือแล้วสวมให้แบบร็อคๆ เพื่อจะให้เสร็จเร็วๆ ชานยอลหัวเราะก่อนจะกอดเซฮุนไว้หลวมๆไว้
รัก
คำว่ารักตอนนี้อยู่เต็มอกของเขาไปหมด
เขารักกันมากจริงๆ
“วันนี้มึงพูดคำหยาบไปกี่คำแล้ว” ชานยอลพูดขึ้นมาเพื่อตัดความเงียบของเซฮุน เซฮุนกำลังเขิน เขาจึงไม่พูดออกมาเพื่อกวนตีนชานยอลในเร็วๆนี้แน่ๆ
“ไม่รู้ดิ”
“รักกูมั้ย”
“รักดีมั้ยนะ”
“ไอ้สัด ดีๆ ตอบกู”
“รักดิไอ้ห่า”
“ห้ามถอดแหวนกูนะ”
“ห้ามทิ้งสร้อยกูนะ”
ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกันเรียกรอยยิ้มจากชานยอลได้ทันที ผิดกับเซฮุนที่หน้าแดงเกินไปแล้ว ตอนนี้ก็ตีหนึ่งกว่าๆแล้ว ในแมนชั่นนี้คงจะมีแค่ห้องของเขาที่ยังไม่นอนเท่านั้นแหละ
ชานยอลนั่งบนเตียงก่อนจะดึงเซฮุนมานั่งบนตัก ก่อนจะดูดซอกคอเซฮุนให้เป็นรอยจ้ำแดงๆ ยิ่งผิวสีขาวๆของเซฮุนแล้ว มันยิ่งแดงชัดขึ้นมา เซฮุนสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะลุกออกเพราะความรู้สึกทิ่มๆแทงๆจากด้านหลัง ชานยอลกอดเอวเซฮุนไว้แน่นกว่าเดิม ก่อนจะหัวเราะออกมา
“ได้เวลากูเอาคืนแล้วรู้มั้ย”
ชิบหายละ..
ชานยอลลูบไล้ส่วนโค้งของเซฮุนไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ ตามการลูบไล้นั่นทำให้เซฮุนรู้สึกแปลกๆ เสียงหอบครางเบาๆนั่นเรียกตัณหาของชานยอลได้เป็นอย่างดี รวมถึงเซฮุนด้วย
พวกเขารักกัน ถึงแม้จะไม่มีใครรู้เลยก็ตาม
ความรักที่ไม่ต้องการสถานะของพวกเขา..
มันก็ไม่ต่างอะไรกับความ ไม่ชัดเจน
เซฮุนรู้ดี แต่เซฮุนไม่เคยขอให้ชานยอลเปิดเผยเรื่องนี้กับใคร ไม่เคยเลยจริงๆ
ถึงเขาจะอยากบอกใครมากเท่าไหร่ แต่ถ้าพวกเขารักกัน ก็ไม่จำเป็นต้องบอกใครว่าพวกเขากำลังรักกัน ดีซะอีก จะได้ไม่มีคนคอยแซว
แต่ความผูกพันโดยไม่พึ่งสถานะแบบนั้น มันจะดีเหรอ?
แค่รู้ว่ารักกัน มันก็น่าจะพอแล้วแหละ..
thx for theme : cinna mon
#อลอบ
ความคิดเห็น