ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โคล่า กระเทยกวน#_#
มาว่ากันต่อกับสุนัขตัวล่าสุดหล่อนเป็นขันทีมาจากวังไหนไม่ทราบ (ก็หล่อนเป็นสุนัขเพศผู้แต่ดันเดินกระเมียนกระไมโยกย้ายสะโพกยังกะนางสาวไทย แม้แต่เวลานั่งหล่อนยังเชิดหลังตรงดูมีสง่าราศียังกะผู้ดีมีตระกูล “_” แต่ยกเว้นเวลาที่หล่อนเขมือบข้าวนะ โอ๊ยยังกะจอมตะกระข้างถนน ประมาณว่ากินช้างก็ไม่เหลือกินเสือก็ไม่อิ่มO_o ) หล่อนไม่เคยกลัวอะไรเลย(ไอ้จอมยุทธ์ไร้เทียมทาน) แต่ยกเว้นคุณพ่อสุดรักที่ใจดีที่สุด(เฉพาะตอนพ่อนอนน่ะนะ) หล่อนเกรงกลัวเอามากๆ (ฉันก็ด้วย-_-) หล่อนจะไม่เฉียดใกล้บริเวณตัวบ้านเป็นรัศมี 3 เมตร หล่อนจะอยู่บริเวณลานบ้านเท่านั้น (ก็ถ้าเข้าใกล้เกินรัศมี๓เมตรฟ้าก็พิโรธน่ะสิ) แต่ก็เว้นตอนที่คุณพ่อไม่อยู่บ้านหล่อนก็ชอบมาทัศนาจรภายในบ้าน แต่แล้ววันหนึ่งหล่อนก็บังเอิญไปเจอตัวอะไรไม่ทราบในห้องฉัน หล่อนเห่าสะบั้นหั่นแหลก (ก็คงคิดว่า ตัวอะไรน่ะหน้าตาหน้าเกลียด)-( )
ไอ้ที่แรกฉันชั้นก็นึกว่าขโมยขึ้นบ้าน ที่ไหนได้ ก็ตัวเองนั้นแหละที่อยู่ในกระจก
(ไอ้โคล่าไอ้สุนัขไร้สมองเอ้ย!!!) $_$
เอาล่ะ จบแค่นี้เราก็ไปวิ่งเล่นกันอย่างเมามัน (ชั้นกับโคล่า) เราวิ่งแข่งกันเลี้ยวไปนู่นเลี้ยวไปนี่ตามมุมบ้าน ไม่นานนักโคล่าก็วิ่งขนาบข้างชั้น หวังจะแซงและมันก็มองฉันอย่างสะใจจนไม่ได้มองข้างหน้า ด้วยศักดิ์ศรีของชั้น ชั้นก็วิ่งให้เร็วขึ้น และเสียงที่น่าตกใจก็ดังขึ้น ตู้ม !!!! ฉันวิ่งและตกใจสุดขีด(อะไรเนี่ย ก่อการร้ายภาคเหนือหรือไง>_< ) แต่เมื่อหันไปมองข้างหลังก็อดหัวเราะเป็นภาษาอิตาลี่ไม่ได้ เฮอะๆ +_+
ไอ้โคล่าวิ่งชนตู้โชว์ซะเต็มรักเลย แล้วตอนนี้น่ะเหรอ นอนครวญครางอยู่กับพื้นั่นไง!~
!~
หลังจากวิ่งเล่นกันได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถคุณพ่อเข้ามา สัญชาติญาณบอกให้หล่อนรู้ว่าถ้าไม่รีบไปเสนอหน้าอยู่ลานหน้าบ้าน อีกชั่วโมงคงไม่มีชื่อนางขันทีโคล่าอีกแล้วล่ะ >_< หล่อนรีบใส่เกียร์หมา แล้วดันไปผ่านพื้นบ้านที่เป็นกระเบื้องซึ่งชโลมไปด้วยน้ำยาล้างพื้น ต๊าย! หล่อนวิ่งไปไหนไม่ได้เลยแม้แต่น้อย มันก็คือกับดักที่ไม่ใช่กับดัก *_* หล่อนลื่นอีท่าไหนไม่ทราบเดี้ยงไปเลย เมื่อพ่อมาเจอใส่ก็ ..... นั่นแน่ะ!หนังสติ๊กอยู่ใกล้มือของพ่อ (ชะช่าว่าแล้ว วิ่งไปซื้อหวยทันไหมเนี่ย +_+) พ่อคว้ามันมาและรีบวิ่งไล่เป็นการสั่งสอน แต่เมื่อหล่อนวิ่งมาจนมุมเข้าหล่อนสั่นด้วยความกลัวจนไม่กล้าสบตาพ่อ แล้วเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับโคล่าผู้ไม่เคยกลัวใครก็เกิดขึ้นจนได้ ชะ เอิง เอิง เงย น้ำสีเหลืองสาดมายังกะสึนามิ (หล่อนฉี่ราดนี่เอง) ไอ้ล่าเอ้ยหางานให้ตู่เพิ่มอีกแล้ว-_-
ไอ้ที่แรกฉันชั้นก็นึกว่าขโมยขึ้นบ้าน ที่ไหนได้ ก็ตัวเองนั้นแหละที่อยู่ในกระจก
(ไอ้โคล่าไอ้สุนัขไร้สมองเอ้ย!!!) $_$
เอาล่ะ จบแค่นี้เราก็ไปวิ่งเล่นกันอย่างเมามัน (ชั้นกับโคล่า) เราวิ่งแข่งกันเลี้ยวไปนู่นเลี้ยวไปนี่ตามมุมบ้าน ไม่นานนักโคล่าก็วิ่งขนาบข้างชั้น หวังจะแซงและมันก็มองฉันอย่างสะใจจนไม่ได้มองข้างหน้า ด้วยศักดิ์ศรีของชั้น ชั้นก็วิ่งให้เร็วขึ้น และเสียงที่น่าตกใจก็ดังขึ้น ตู้ม !!!! ฉันวิ่งและตกใจสุดขีด(อะไรเนี่ย ก่อการร้ายภาคเหนือหรือไง>_< ) แต่เมื่อหันไปมองข้างหลังก็อดหัวเราะเป็นภาษาอิตาลี่ไม่ได้ เฮอะๆ +_+
ไอ้โคล่าวิ่งชนตู้โชว์ซะเต็มรักเลย แล้วตอนนี้น่ะเหรอ นอนครวญครางอยู่กับพื้นั่นไง!~
!~
หลังจากวิ่งเล่นกันได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถคุณพ่อเข้ามา สัญชาติญาณบอกให้หล่อนรู้ว่าถ้าไม่รีบไปเสนอหน้าอยู่ลานหน้าบ้าน อีกชั่วโมงคงไม่มีชื่อนางขันทีโคล่าอีกแล้วล่ะ >_< หล่อนรีบใส่เกียร์หมา แล้วดันไปผ่านพื้นบ้านที่เป็นกระเบื้องซึ่งชโลมไปด้วยน้ำยาล้างพื้น ต๊าย! หล่อนวิ่งไปไหนไม่ได้เลยแม้แต่น้อย มันก็คือกับดักที่ไม่ใช่กับดัก *_* หล่อนลื่นอีท่าไหนไม่ทราบเดี้ยงไปเลย เมื่อพ่อมาเจอใส่ก็ ..... นั่นแน่ะ!หนังสติ๊กอยู่ใกล้มือของพ่อ (ชะช่าว่าแล้ว วิ่งไปซื้อหวยทันไหมเนี่ย +_+) พ่อคว้ามันมาและรีบวิ่งไล่เป็นการสั่งสอน แต่เมื่อหล่อนวิ่งมาจนมุมเข้าหล่อนสั่นด้วยความกลัวจนไม่กล้าสบตาพ่อ แล้วเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับโคล่าผู้ไม่เคยกลัวใครก็เกิดขึ้นจนได้ ชะ เอิง เอิง เงย น้ำสีเหลืองสาดมายังกะสึนามิ (หล่อนฉี่ราดนี่เอง) ไอ้ล่าเอ้ยหางานให้ตู่เพิ่มอีกแล้ว-_-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น