นิยาย [Fic Khunwoo 2PM] พี่ครับ...ผมรักพี่จังเลย

ลำดับตอนที่ #4 : พี่ครับ...ผมรักพี่จังเลย 4

      วันนี้เป็นหยุดของอูยอง และเป็นวันเดียวกันที่นิชคุณต้องไปดูงานแทนพ่อที่ฮ่องกง




ถึงเขาจะไม่ได้เรียนบริหารแต่เรื่องแค่นี้ นิชคุณทำได้อยู่แล้ว




พูดก็พูดเถอะตั้งแต่วันที่เขาทั้งสองคนจูบกัน น้อยมากที่ทั้งคู่จะคุยหรือสบตากันตรงๆ



ไม่ใช่ว่าไม่กล้า แต่แค่กลัวว่ามันจะเป็นแบบนี้อีก.....




มันคงไม่ดีแน่ๆถ้าต้องเกิดเรื่องแบบนี้เป็นครั้งที่สอง และเขาทั้งสองก็ไม่อยากให้เกิดด้วยเช่นกัน





ระหว่างทางนั่งรถเข้าในตัวเมืองฮ่องกง อูยองนั่งสนใจแต่โทรศัพน์ส่วนนิชคุณก็ขับรถไปเงียบๆ



             อัดอัด....



 "เอ่อ พี่คุณ/อูยอง"อูยองผลึงตาแล้วยิ้มแห้งๆ ส่วนนิชคุณก็เกาหัวเบาๆ




 "พี่คุณ/อูยอง พูดก่อนก็ได้" -O-



 "เอ่อ ผมขอโทษนะพี่คุณ เรื่อง..เมื่อคืน"อูยองก้มหน้าลงเบาๆ





 "เฮ้ยอะไรกัน พี่สิต้องขอโทษนาย"คนพี่พยายามยิ้มกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้น้องคิดมาก




ทั้งที่จริงตัวเองก็ไม่ต่างอะไรจากน้องเลย...




 "ละ แล้วตอนนั้นที่พี่..จ จูบผมพี่รู้สึกยังไง"อูยองก้มหน้าลงด้วยความเขิน





ถ้านิชคุณสังเกตสักนิดคงจะรู้ว่าความรู้สึกอูยองเป็นยังไง และคงรู้ว่าน้องหวังคำตอบแบบไหน





 "ตอนนั้นพี่...แค่เผลอน่ะไม่ได้คิดอะไรหรอก"นิชคุณหันไปพูดกับอูยอง




ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเขินและและอมยิ้มบางๆหุบลงทันที




อูยองยิ้มเจือนๆให้พี่ชาย เขาหวังอะไรอยู่ในตอนนั้นพี่คุณบอกว่าเผลอไง แค่เผลอ..




แต่สำหรับเขาเขาตั้งใจที่จะจูบ ตั้งใจที่จะแลกเปลี่ยนความรู้สึกดีๆ




แต่ดูเหมือนพี่คุณจะไม่ได้คิดแบบเดียวกันกับเขาเลย










เขาโกหก โกหกตัวเอง เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่รู้สึกในเมื่อเรา จูบ กับคนที่เรารัก




แล้วใครบ้างจะไม่รู้สึก เขารู้สึกดีไปด้วยซ้ำแต่...แค่ไม่อยากให้มันเลยเถิดไปกว่านี้เท่านั้นเอง...













@โรงแรมxxx




นิชคุณพาอูยองเข้ามาในห้อง ต่างคนต่างจัดการกับกระเป๋าเสื้อของตัวเองเงียบๆ




ดูภายนอกเหมือนไม่มีใครสนใจใครเลย แต่ภายในใจนี่สิคิดแต่เรื่องของอีกฝ่ายตลอดเวลา




 "ฟู่วววววว"อูยองถอนหายใจออกมาอย่างอึดอัดใจ




นิชคุณแอบเหล่ตามองน้องชายแล้วหันกลับไปสนใจกระเป๋าเสื้อผ้าต่อ




อูยองคงอึดอัดที่ต้องอยู่กับเขาแบบนี้ อยู่พี่ชายที่ไม่ได้เรืองแถมยังแอบรักน้องชายตัวเองอีก





 "อูยอง ไปอาบน้ำสิเดี๋ยวพี่จัดต่อให้"




 "ครับ"




นิชคุณนั่งจัดกระเป๋าต่อให้น้อง 




เรื่องบางเรื่องไม่ต้องเปิดเผยอาจจะดีกว่าต้องพูดไปแล้วมองหน้ากันไม่ได้





 "หื้ม?"นิชคุณหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆออกมาดูแล้วก็ต้องย่นคื้วเบาๆ





 'ผมจะรักพี่คุณคนเดียวนะครับ'




พอพลิกดูอีกด้านก็เป็นรูปที่เขากับอูยองถ่ายไว้ตอนเด็กๆ




อูยองขี่หลังนิชคุณแล้วยิ้มยิงฟันมาหากล้อง ตอนนั้นเรารักกันมากเราเหลือแค่พ่อคนเดียวกัน





นั้นสิ อูยองรักเรามากขนาดนี้แล้วเราจะทำให้น้องเสียใจอีกหรอนิชคุณ




เป็นพี่น้องกันมาตั้งแต่เด็ก น้องคงรับไม่ได้หรอกที่จู่ๆจะมาเปลี่ยนสถานะเป็นอย่างอื่น





แต่กลับกัน..ถ้านิชคุณเข้าใจความหมายของอูยองในกระดาษแผ่นนั้น




เขาคงไม่ต้องมาคิดอะไรให้ปวดหัวอยู่แบบนี้หรอก ไม่เข้าใจ...หรือปิดกลั้นใจตัวเอง?





 "พี่คุณเสร็จแล้ว พี่ไปอาบน้ำเถอะครับเดี๋ยวผมจัดต่อเอง"





 "อ่า โอเคๆ"













 หลังจากอาบน้ำเสร็จทั้งคู่ก็ลงไปหาอะไรทานข้างนอก 





เมืองนี้ก็คล้ายเกาหลีนะ ผู้คนพลุกพล่านอยู่ตลอดเลย แสงทั่วทั้งเมืองส่องสว่างสวยจริงๆ





 "ว้าวววว สวยจังเลยยยย"อูยองยืนมองน้ำพุที่ขึ้นลงหลายๆสีอย่างสนใจ





ไม่มากหรอกที่เขาจะได้เที่ยวแบบนี้ เขาแทบจะไม่ได้เที่ยวกลางคืนเลย 





พี่คุณไม่ชอบพาไปแล้วอีกอย่างเขาเป็นหวัดง่ายเจอที่เย็นๆก็เป็นหวัดแล้ว






 "ชอบหรอ ?"





 "ครับ สวยมากๆเลยทำไมที่เกาหลีไม่มีน้าา"อูยองทำแก้มป่องแล้วทำหน้าสงสัย





 "แล้วทำไมถึงอยากให้เกาหลีมีละ"





 "ก็ผมจะได้ไปดูทุกวันไง คิก"เขาพูดในขณะที่สายตายังจ้องมองน้ำพุสวยๆนั่นไม่เลิก





 "แล้วถ้าที่เกาหลีมี...ใครจะพาไปดู"





 ".........."เงียบ ไร้คำตอบ





จริงๆเขาอยากจะไปกับพี่คุณนะ อยากตอบออกไปว่า 'พี่คุณไง'




แต่คิดดูแล้วมันคงไม่ดีแน่ๆถ้า...พูดแบบนั้นออกไป





 "เงียบทำไมครับ ?"





 "เปล่าผมแค่คิดอยู่ว่าจะให้ใครพาไปดี"




 "ไม่เห็นต้องคิดเลย พี่ก็จะพาอูยองไปไง"




 "จริงหรอ ?"




แต่.....





ช่างเถอะ เขาจะดีใจทำไม ในเมื่อที่เกาหลีมันไม่มีอะไรแบบนี้อยู่แล้ว





หลังจากคืนนี้ไปเขาก็ไม่ได้เห็นมันแล้วละ เจ้าน้ำพุสวยๆนี่น่ะ คิดแล้วก็เสียดาย





 "อืมมม งั้นเราไปหาอไรกินกันดีกว่า"





 "ไปครับ"













 "รับอะไรดีคะ ? ^^"พนักคนหนึ่งถามแล้วจ้องมองนิชคุณด้วยสายตาหวานเยิ้ม





 "เอา#@%$%^&^*" <<คิดชื่ออาหารไม่ออก





อาหารทุกอย่างถูกสั่งด้วยนิชคุณทั้งนั้น พอถามอูยองน้องก็ตอบแค่ เอาอะไรก็ได้





พ่วงกับภาษาอังกฤษที่ไม่ค่อยจะแข็งแรงของเขา ทำให้อูยองไม่กล้าที่จะพูดอังกฤษ





 





 "อาหารได้แล้วค่ะ ขอให้อร่อยนะคะ"พนักงานคนเดิมยิ้มให้นิชคุณ 




 "พี่คุณ แล้วพรุ่งนี้ไปดูงานกี่โมงอ่ะ"





 "ซักประมาณแปดโมงเช้าน่ะ ทำไมหรอ ?"





 "แล้วจะได้กลับเกาหลีเมื่อไหร่ ?"อูยองเคี้ยวอาหารในปากตุ้ยๆ





 "ค่ำมั้ง ทำไม ไม่อยากดูน้ำพุสวยๆที่นี่แล้วหรอ ?"นิชคุณถามแล้วหัวเราะเบาๆกับท่าทีคิดถึงบ้านของน้องชาย




 "ไม่แล้วอ่ะ อยากกลับบ้านมากกว่าอีก"น้องพูดแล้วทำหน้าอังอัง





 "เดี๋ยวพรุ่งนี้ก้ได้กลับแล้ว ทนหน่อยนะ"





พรุ่งนี้ก็ได้กลับแล้ว กลับเกาหลี กลับไปที่บ้านที่มีแค่เขากับพี่คุณสองคน




กลับไปในที่ๆเขาอยูแล้วมีความสุข...ที่ๆอยู่กลับพี่คุณ













 หลังจากดูงานเส็รจนิชคุณก็รีบกลับมาหาอูยองที่โรงแรมทันที





เขาไม่ได้พาน้องไปด้วย กลัวว่าไปแล้วจะงอแงกลับมาเปล่าๆ





เพราะการดูงานคงเป็นอะไรที่น่าเบื่อสำหรับน้อง เพราะเขาเองยังเบื่อเลย





 "อ่า นิคคุณค่ะ ดูเหมือนคุณจะเร่งรีบนะ"สาวจีนน่ารักคนหนึงเอ่ยทักนิชคุณ





 "อ่าครับผมแล้วคุณ....."





 "ฉันชื่อวิกตอเรียค่ะ ^^"เธอแนะนำตัวกับนิชคุณอย่างมั่นใจ





 "ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ แต่ผมต้องไปก่อนแล้ว ขอตัวนะครับ"





 "เดี๋ยวสิค่ะ คือ..ฉันจะขอติดรถคุณไปด้วยได้มั้ยฉันพักอยู่ที่นั่นน่ะคะ"






 "งั้นเชิญครับ"





หนุมหล่ออย่างนี้แถมยังเป็นลูกนักการเมืองอีก ขึ้นชื่อว่า วิกตอเรีย คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ





เธอยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วขึ้นไปนั่งบนรถของนิชคุณทันที




อยากรู้จริงว่ารีบกลับไปหาใครที่คอนโดฯนักหนา หึหึหึ














******************************************
มาแต่งแล้วตามที่สัญญาไว้เมื่อตอนที่แล้ว
แต่มาดึกไปหน่อยลีดเดอร์คงได้อ่านพรุ่งนี้อ่าเนอะ 555
ตอนแรกก็ไม่ค่อยมีกำลังใจจะแต่งต่อหรอกน้าา
คอมเม้นท์น้อยมากกก T^T
แต่ไม่เป็นไร แต่งให้คนที่อ่านแล้วเม้นก็ได้
เพราะแสดงว่าไรท์ก็แต่งใช้ได้อยู่ถึงมีคนอยากให้มาต่อ คิคิคิ
สำหรับตอนหน้าอย่าลืมติดตามกันน้าา (เจ๊วิกมาจนได้ แหะๆ)
ไปละจ้าา โม้ยาวไปละ