ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พี่ครับ...ผมรักพี่จังเลย 2 100 %
อูยองตื่นมาพร้อมมือของนิชคุณที่กอดเอวเขาอยู่ ก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าเมื่อคืนพี่ชายทำอะไรกับเขาบ้าง แต่แค่ตื่นมาแล้วมีนิชคุณอยู่ข้างๆเขาก็ดีใจที่สุดแล้ว
อูยองจ้องมองไปที่ปากอมชมพูของนิชคุณ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะลิ้มลอง เขาโน้มตัวลงไปประกบปากกับริมฝีปากบางของพีชายแล้วแทรกลิ้นเข้าไปในปากหวานของพี่ชาย หวานมากเหมือนน้ำตาลเลย
"อืมมม"นิชคุณตอบจูบของอูยอง ทำให้คนน้องที่กำลังเคลิ้มนั้นเด้งตัวออกมาแทบไม่ทัน ถ้าพี่คุณรู้ว่าเขาทำอะไรไปพี่ต้องโกรธเขาแน่ๆเลย
"อ้าว อูยองไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นละ"นิชคุณมองดูน้องที่ไปยืนตัวแข็งอยู่ปลายเตียง
"ป เปล่าครับ พี่คุณตื่นนานรึยัง"
"เพิ่งตื่นเนี่ยแหละ เรามีอะไรรึป่าวละ"คนพี่ขยี้ตาเบาๆแล้วพูดด้วยเสียงงัวเงีย
"ไม่มีอะไรครับ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ"
"พี่ว่าอย่าเพิ่งดีกว่า เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้"พี่คุณพูดเดินเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานนักก็ออกมาพร้อมกับผ้าเว็ดตัวและกาลามังเล็กๆ
"มานั่งนี่มา"นิชคุณเอามือตบบนเตียงข้างๆเขา
อูยองเดินไปนั่งตามที่พี่ชายบอกอย่างไม่ขัดขืน คนพี่ค่อยๆเช็ดตั้งแต่ที่แขนแล้วไล่ลงมาเรื่อยๆจากนั้นเขาก็วนไปเช็ดที่ซอกคอขาวของน้อง..สิ่งที่เขาอยากลิ้มลอง แต่ก็ทำได้แค่มองเท่านั้น
"พี่เช็ดหลังให้นะครับ"นิชคุณอ้าขาแล้วให้อูยองมานั่งตรงกลาง ผ้าผืนเล็กๆลูบไล้ไปทั่วด้วยแรงของนิชคุณ จากข้างหลังก็วนไปข้างหน้า ...
อูยองหลับตานิ่ง เขาพยายามข่มอารมร์ในตอนนี้ให้ได้มากที่สุด เขาแทบจะมีอารมณ์แบบนี้ทุกครั้งที่อยู่ข้างๆพี่ชายยิ่งสถานการณ์แบบนี้เขายิ่งต้องบังคับใจตัวเองเข้าไปใหญ่
"เรียบร้อยครับ ^^"นิชคุณยิ้มหวานให้อูยอง น้องจะรู้ไม่ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่อย่างนั้นน้องต้องเสียใจแน่ๆที่มีพี่ชายแบบนี้
"งั้นผมไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะครับพี่คุณ"นิชคุณพยักหน้าเบาๆให้อูยองแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาไม่น่ารักอูยองตั้งแต่แรกแล้วจริงๆ มันยากมากที่จะทำใจไม่ให้รัก ถึงอูยองจะเป็นน้องชายของเขาก็เถอะ
สำหรับเมื่อคืนอูยองไม่รู้เลยว่านิชคุณแอบจูบเขาและตอนเช้าเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องก็แอบจูบเขาเช่นกัน แค่ไม่มีใครพูด..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อูยองเดินลงมากินข้าวพร้อมกับนิชคุณ อาหารทุกอย่างถูกจัดวางไว้เรียบร้อยเหมือนทุกๆวัน แม่บ้านมาทำไว้ให้แล้วก็ต่างแยกย้ายกลับบ้าน ตั้งแต่พ่อของเขาไปทำงานต่างประเทศนิชคุณสั่งแม่บ้านทุกคนไว้ว่าถ้าไม่เรียกใช้ก็ไม่ต้องมา ทั้งบ้านเลยเหลือแค่เขากับน้อง แค่สองคนไม่ต้องมีเยอะในเมื่ออยู่สองคนมันอบอุ่นยิ่งกว่าแล้วเขาจะแสวงหาคนอื่นมาอีกทำไม
"พรุ่งนี้ไม่ต้องไปเรียนนะครับ"คนพี่พูดขณะที่ทานข้าวไปด้วย
"แต่ผมไปไหวนะพี่คุณ ผมหายแล้ว"ร่างบางพูดในขณะที่ข้าวยังเต็มปาก แก้มตุ๋ยๆนั่นยิ่งทำให้น่ารักเข้าไปใหญ่ แต่ครั้งนี้นิชคุณจะไม่หลงกลเด็กน่ารักคนนี้อีกแล้ว
"ไม่ได้ ออกไปเดี๋ยวก็ไมาสบายอีก"คนพี่มองน้องด้วยสายตาดุๆ แต่จริงๆแล้วเขาแค่ใช่ไม้ตายนี้เท่านั้นแหละ ไม่อย่างนั้นน้องดื้อไม่ยอมอีกแน่ๆ
"ก็ได้ครับ"ถึงเขาจะไม่ค่อยพอใจ แต่ก็อดดีใจไม่ได้ที่พี่เป็นห่วงเขา อูยองคิดแล้วอมยิ้มออกมาน้อยๆ แต่น้องจะรู้รึเปล่าว่านิชคุณแอบมองการกระทำนั้นอยู่ แล้วก็พลอยยิ้มตามไปด้วย (><)
"แล้ววันี้พี่ไม่เรียนหรอครับ ?"พี่คุณเรียนแพทย์ เรียนหนักจะตาย ไม่น่าจะว่างมาดูแลเขาแบบนี้
"ไม่มีหรอก ว่างทั้งวันครับ ^^"อ่า พี่คุณยิ้มแบบนี้ทำให้อูยองเกือยจะมุดเข้าไปใต้โต๊ะเลยละ
"อยากกินอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้"อูยองเป็นเด็กที่กินเยอะ และที่ชอบกินเป็นพิเศษคือขนมที่ไม่มีประโยชน์ = = อีกอย่างจริงๆแล้วคนป่วยต้องนอนพักผ่อนสิ แต่เด็กนี่ป่วยทีไรมานั่งเฝ้าหน้าจอทีวีทุกทีเลย แถมยังดูแต่ซีรี่ย์เรื่องเก่าที่ดูซ้ำไปซ้ำมาจนเขาจำได้หมดทั้งเรื่องแล้ว
"ไม่เอาดีกว่า วันนี้วันหยุดพี่ต้องพักผ่อนสิครับ"เกรงใจกันอีกแล้ว นิชคุณดึงแก้มน้องเบาๆจนอูยองต้องร้องโอ๊ยออกมาเลย
"ถ้านายเกรงใจอีกพี่จะทำโทษนายให้หนักกว่านี้อีกนะเด็กน้อย"
"ก็ได้ แต่ผมไปด้วยนะ ได้มั้ย ?"อูยองทำตาปิบๆแล้วทำตาโตๆอ้อนคนพี่ จนนิชคุณต้องแอบขำกับท่าทางแบบนั้น น้องพยายามทำตาโตทั้งๆที่มันไม่แตกต่างอะไรจากเดิมเลยซักนิด
เป็นอีกครั้งสินะที่นิชคุณต้องยอมให้เด็กน้อยน่ารักคนนี้ เขาบังคับให้น้องใส่เจ็กเก็ตแล้วหมวกไหมพรมหนาๆเพราะตอนนี้อากาศก้เริ่มเย็นแล้วด้วย
ทั้งคู่เดินซื้อของเยอะไปหมด ส่วนมากจะเป็นขนมแน่นอนว่ามาจากมืออูยองทั้งนั้น เขาไม่ค่อยชอบให้น้องกินขนมแบบนี้เท่าไหร่หรอก แต่ในเมื่อเด็กมันป่วยก็ยอมๆไปเหอะ กินขนมดีกว่าไม่กินอะไรเลย (ยอมอีกแล้ว55)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็กลับมาถึงบ้าน อูยองรีบตรงดิ่งไปที่โซนทีวีทันที คนพี่เห็นอย่างนั้นเลยหัวเราะออกมาจะทำอะไรซะอีกละ นอกจากดูซีรี่ย์
"อูยองเรื่องนี้พี่เล่าให้ฟังก็ได้เอามั้ย"นิชคุณแซวน้องเล่น จนอูยองทำหน้ามุ่ยไปเลย
"ก็ผมชอบนี่นาาาาา"น้องทำหน้าอังอังแล้ว อูยองคงคิดว่านิชคุณไม่ให้ดูสินะ แต่จริงๆแล้วเปล่าเลย
"นี่เด็กน้อย พี่ซื้อเรื่องใหม่มาให้เราแล้วเนี่ย"เขาพูดแล้วชูแผ่นซีดีในมือให้อูยองดู
"สนุกมั้ยพี่คุณ ?"
"ก็ลองดูก่อนสิครับ ถ้าไม่สนุกค่อยดูแผ่นเก่าก็ได้ เอามั้ย ?"อูยองพยักหน้าเบาๆแล้วยิ้ม
"ขอบคุณนะครับพี่คุณ >O<"อูยองพูดแล้วกระโดดกอดพี่คุณด้วยความลืมตัว
นิชคุณได้แต่ยืนนิ่งเฉยเขาอึ้งจริงๆจู่น้องก็มากอดเขาแบบนี้
อูยองรีบผละออกจากนิชคุณทันทีเมื่อนุกขึ้นได้ >///< เขาเผลอไปกอดพี่คุณได้ไงน้าา บ้าจริงๆเลยอูยอง
"เอ่อ ขอโทษนะครับ"
นิชคุณจูงมืออูยองมานั่งที่โซฟาแล้วเริ่มดูแผ่นซีดีที่ซื้อมาใหม่ ตอนแรกอูยองก็หัวเราะคิกคัก แต่อีกเดี๋ยวก็ร้องไห้ จนนิชคุณต้องคอยเช็ดน้ำตาให้
ฟลุ่บ
เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมากระทบบนไหล่กว้าง เขาก้มดูร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มบนไหล่ของเขา
แล้วเขาก็อุ้มอูยองขึ้นไปนอนที่ห้อง เหมือนเด็กน้อยจริงๆเลยอูยอง
"ฝันดีนะครับเด็กน้อยของพี่"นิชคุณจูบหน้าผากอูยองเบาๆ ไม่รักเด็กคนี้จริงๆรักมากจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว .....
จบแล้วววววววว อีกหนึ่งตอนนนนนน
คอมเม้นกันบ้างนะคะ จะได้มีกำลังใจในการแต่งต่อ คิคิคิ
สำหรับตอนนี้สั้นไปนิดน้าาาา แล้วตอนหน้าจะมาต่อให้เร็วๆนะ
ฝากติดตามด้วยจ้าาา >O<
อูยองจ้องมองไปที่ปากอมชมพูของนิชคุณ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะลิ้มลอง เขาโน้มตัวลงไปประกบปากกับริมฝีปากบางของพีชายแล้วแทรกลิ้นเข้าไปในปากหวานของพี่ชาย หวานมากเหมือนน้ำตาลเลย
"อืมมม"นิชคุณตอบจูบของอูยอง ทำให้คนน้องที่กำลังเคลิ้มนั้นเด้งตัวออกมาแทบไม่ทัน ถ้าพี่คุณรู้ว่าเขาทำอะไรไปพี่ต้องโกรธเขาแน่ๆเลย
"อ้าว อูยองไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นละ"นิชคุณมองดูน้องที่ไปยืนตัวแข็งอยู่ปลายเตียง
"ป เปล่าครับ พี่คุณตื่นนานรึยัง"
"เพิ่งตื่นเนี่ยแหละ เรามีอะไรรึป่าวละ"คนพี่ขยี้ตาเบาๆแล้วพูดด้วยเสียงงัวเงีย
"ไม่มีอะไรครับ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ"
"พี่ว่าอย่าเพิ่งดีกว่า เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้"พี่คุณพูดเดินเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานนักก็ออกมาพร้อมกับผ้าเว็ดตัวและกาลามังเล็กๆ
"มานั่งนี่มา"นิชคุณเอามือตบบนเตียงข้างๆเขา
อูยองเดินไปนั่งตามที่พี่ชายบอกอย่างไม่ขัดขืน คนพี่ค่อยๆเช็ดตั้งแต่ที่แขนแล้วไล่ลงมาเรื่อยๆจากนั้นเขาก็วนไปเช็ดที่ซอกคอขาวของน้อง..สิ่งที่เขาอยากลิ้มลอง แต่ก็ทำได้แค่มองเท่านั้น
"พี่เช็ดหลังให้นะครับ"นิชคุณอ้าขาแล้วให้อูยองมานั่งตรงกลาง ผ้าผืนเล็กๆลูบไล้ไปทั่วด้วยแรงของนิชคุณ จากข้างหลังก็วนไปข้างหน้า ...
อูยองหลับตานิ่ง เขาพยายามข่มอารมร์ในตอนนี้ให้ได้มากที่สุด เขาแทบจะมีอารมณ์แบบนี้ทุกครั้งที่อยู่ข้างๆพี่ชายยิ่งสถานการณ์แบบนี้เขายิ่งต้องบังคับใจตัวเองเข้าไปใหญ่
"เรียบร้อยครับ ^^"นิชคุณยิ้มหวานให้อูยอง น้องจะรู้ไม่ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่อย่างนั้นน้องต้องเสียใจแน่ๆที่มีพี่ชายแบบนี้
"งั้นผมไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะครับพี่คุณ"นิชคุณพยักหน้าเบาๆให้อูยองแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาไม่น่ารักอูยองตั้งแต่แรกแล้วจริงๆ มันยากมากที่จะทำใจไม่ให้รัก ถึงอูยองจะเป็นน้องชายของเขาก็เถอะ
สำหรับเมื่อคืนอูยองไม่รู้เลยว่านิชคุณแอบจูบเขาและตอนเช้าเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องก็แอบจูบเขาเช่นกัน แค่ไม่มีใครพูด..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อูยองเดินลงมากินข้าวพร้อมกับนิชคุณ อาหารทุกอย่างถูกจัดวางไว้เรียบร้อยเหมือนทุกๆวัน แม่บ้านมาทำไว้ให้แล้วก็ต่างแยกย้ายกลับบ้าน ตั้งแต่พ่อของเขาไปทำงานต่างประเทศนิชคุณสั่งแม่บ้านทุกคนไว้ว่าถ้าไม่เรียกใช้ก็ไม่ต้องมา ทั้งบ้านเลยเหลือแค่เขากับน้อง แค่สองคนไม่ต้องมีเยอะในเมื่ออยู่สองคนมันอบอุ่นยิ่งกว่าแล้วเขาจะแสวงหาคนอื่นมาอีกทำไม
"พรุ่งนี้ไม่ต้องไปเรียนนะครับ"คนพี่พูดขณะที่ทานข้าวไปด้วย
"แต่ผมไปไหวนะพี่คุณ ผมหายแล้ว"ร่างบางพูดในขณะที่ข้าวยังเต็มปาก แก้มตุ๋ยๆนั่นยิ่งทำให้น่ารักเข้าไปใหญ่ แต่ครั้งนี้นิชคุณจะไม่หลงกลเด็กน่ารักคนนี้อีกแล้ว
"ไม่ได้ ออกไปเดี๋ยวก็ไมาสบายอีก"คนพี่มองน้องด้วยสายตาดุๆ แต่จริงๆแล้วเขาแค่ใช่ไม้ตายนี้เท่านั้นแหละ ไม่อย่างนั้นน้องดื้อไม่ยอมอีกแน่ๆ
"ก็ได้ครับ"ถึงเขาจะไม่ค่อยพอใจ แต่ก็อดดีใจไม่ได้ที่พี่เป็นห่วงเขา อูยองคิดแล้วอมยิ้มออกมาน้อยๆ แต่น้องจะรู้รึเปล่าว่านิชคุณแอบมองการกระทำนั้นอยู่ แล้วก็พลอยยิ้มตามไปด้วย (><)
"แล้ววันี้พี่ไม่เรียนหรอครับ ?"พี่คุณเรียนแพทย์ เรียนหนักจะตาย ไม่น่าจะว่างมาดูแลเขาแบบนี้
"ไม่มีหรอก ว่างทั้งวันครับ ^^"อ่า พี่คุณยิ้มแบบนี้ทำให้อูยองเกือยจะมุดเข้าไปใต้โต๊ะเลยละ
"อยากกินอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้"อูยองเป็นเด็กที่กินเยอะ และที่ชอบกินเป็นพิเศษคือขนมที่ไม่มีประโยชน์ = = อีกอย่างจริงๆแล้วคนป่วยต้องนอนพักผ่อนสิ แต่เด็กนี่ป่วยทีไรมานั่งเฝ้าหน้าจอทีวีทุกทีเลย แถมยังดูแต่ซีรี่ย์เรื่องเก่าที่ดูซ้ำไปซ้ำมาจนเขาจำได้หมดทั้งเรื่องแล้ว
"ไม่เอาดีกว่า วันนี้วันหยุดพี่ต้องพักผ่อนสิครับ"เกรงใจกันอีกแล้ว นิชคุณดึงแก้มน้องเบาๆจนอูยองต้องร้องโอ๊ยออกมาเลย
"ถ้านายเกรงใจอีกพี่จะทำโทษนายให้หนักกว่านี้อีกนะเด็กน้อย"
"ก็ได้ แต่ผมไปด้วยนะ ได้มั้ย ?"อูยองทำตาปิบๆแล้วทำตาโตๆอ้อนคนพี่ จนนิชคุณต้องแอบขำกับท่าทางแบบนั้น น้องพยายามทำตาโตทั้งๆที่มันไม่แตกต่างอะไรจากเดิมเลยซักนิด
เป็นอีกครั้งสินะที่นิชคุณต้องยอมให้เด็กน้อยน่ารักคนนี้ เขาบังคับให้น้องใส่เจ็กเก็ตแล้วหมวกไหมพรมหนาๆเพราะตอนนี้อากาศก้เริ่มเย็นแล้วด้วย
ทั้งคู่เดินซื้อของเยอะไปหมด ส่วนมากจะเป็นขนมแน่นอนว่ามาจากมืออูยองทั้งนั้น เขาไม่ค่อยชอบให้น้องกินขนมแบบนี้เท่าไหร่หรอก แต่ในเมื่อเด็กมันป่วยก็ยอมๆไปเหอะ กินขนมดีกว่าไม่กินอะไรเลย (ยอมอีกแล้ว55)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็กลับมาถึงบ้าน อูยองรีบตรงดิ่งไปที่โซนทีวีทันที คนพี่เห็นอย่างนั้นเลยหัวเราะออกมาจะทำอะไรซะอีกละ นอกจากดูซีรี่ย์
"อูยองเรื่องนี้พี่เล่าให้ฟังก็ได้เอามั้ย"นิชคุณแซวน้องเล่น จนอูยองทำหน้ามุ่ยไปเลย
"ก็ผมชอบนี่นาาาาา"น้องทำหน้าอังอังแล้ว อูยองคงคิดว่านิชคุณไม่ให้ดูสินะ แต่จริงๆแล้วเปล่าเลย
"นี่เด็กน้อย พี่ซื้อเรื่องใหม่มาให้เราแล้วเนี่ย"เขาพูดแล้วชูแผ่นซีดีในมือให้อูยองดู
"สนุกมั้ยพี่คุณ ?"
"ก็ลองดูก่อนสิครับ ถ้าไม่สนุกค่อยดูแผ่นเก่าก็ได้ เอามั้ย ?"อูยองพยักหน้าเบาๆแล้วยิ้ม
"ขอบคุณนะครับพี่คุณ >O<"อูยองพูดแล้วกระโดดกอดพี่คุณด้วยความลืมตัว
นิชคุณได้แต่ยืนนิ่งเฉยเขาอึ้งจริงๆจู่น้องก็มากอดเขาแบบนี้
อูยองรีบผละออกจากนิชคุณทันทีเมื่อนุกขึ้นได้ >///< เขาเผลอไปกอดพี่คุณได้ไงน้าา บ้าจริงๆเลยอูยอง
"เอ่อ ขอโทษนะครับ"
นิชคุณจูงมืออูยองมานั่งที่โซฟาแล้วเริ่มดูแผ่นซีดีที่ซื้อมาใหม่ ตอนแรกอูยองก็หัวเราะคิกคัก แต่อีกเดี๋ยวก็ร้องไห้ จนนิชคุณต้องคอยเช็ดน้ำตาให้
ฟลุ่บ
เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมากระทบบนไหล่กว้าง เขาก้มดูร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มบนไหล่ของเขา
แล้วเขาก็อุ้มอูยองขึ้นไปนอนที่ห้อง เหมือนเด็กน้อยจริงๆเลยอูยอง
"ฝันดีนะครับเด็กน้อยของพี่"นิชคุณจูบหน้าผากอูยองเบาๆ ไม่รักเด็กคนี้จริงๆรักมากจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว .....
จบแล้วววววววว อีกหนึ่งตอนนนนนน
คอมเม้นกันบ้างนะคะ จะได้มีกำลังใจในการแต่งต่อ คิคิคิ
สำหรับตอนนี้สั้นไปนิดน้าาาา แล้วตอนหน้าจะมาต่อให้เร็วๆนะ
ฝากติดตามด้วยจ้าาา >O<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น