ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่ครับ...ผมรักพี่จังเลย 1 intro
Intro...
ซ่าาาาา ซ่าาาาาา
เสียงฝนตกทำให้เด็ร่างบางที่นั่งอยู่ที่ศาลาห้นาบ้านตกใจแล้วรีบถอยเข้าไปข้างในทันที
"อูยองงงงง"นิชคุณเรียกน้องชายเมื่อเห็นว่ายังไม่กลับเข้าบ้านอีก
นิชคุณกับอูยองเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน อูยองถูกเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆโดยพ่อของ นิชคุณรักอูยองมาก รักเหมือนน้องชายแท้ๆ เขาเป็นลูกชายคนเดียว แน่นอนว่าเขาอยากมีน้อง...
แต่สำหรับอูยองนิชคุณเป็นทั้งพี่ชาย ทั้งคนที่เขารัก แต่มันเป็นความรักที่เจ็บปวดสำหรับเขา เขากลัว กลัวว่าซักวันหนึ่งถ้าพี่ชายเขาแต่งงานมีครอบครัวนิชคุณจะทิ้งเขา จะไม่สนใจเขาเลย
"พี่เรียกไม่ได้ยินหรออูยอง"นิชคุณเอาร่มมากางให้อูยองที่โดนฝนสาดน้อยๆ
"ขอโทษครับ ฝนตกหนักมาผมไม่ได้ยินเสียงพี่เลย"อูยองแล้วก้มหน้ามิด ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าถ้านิชคุณโกรธจะน่ากลัวแค่ไหน เขารู้ดีเสมอ
"เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย"นิชคุณเอามือโอบไหล่อูยอง แล้วเดินเข้าบ้านไปพร้อมๆกัน
มันเป็นเรื่องปกติที่พี่ชายจะทำกับน้องชายแบบนี้ เพราะเขาเป็นห่วงอูยองมาก น้องเป็นเด็กอ่อนแอ และร้องไห้ง่ายมาก นิชคุณเลยไม่ค่อยจะดุอูยองมากนัก
ฮัชเช่ยยย !!!
อ่า..สงสัยเขาจะเป็นหวัดอีกแล้ว
อูยองคิดเมื่อเข้ามาในห้องตัวเอง บางทีเขาก็เบื่อตัวเองที่อ่อนแอแบบนี้ แต่ในเมื่อพระเจ้าให้เขามาเป็นแบบนี้ เขาก็ต้องรับมันสินะ
'ก๊อกๆๆ'
นิชคุณเดินมาในห้องของอูยองพร้อมกับยาและนมอุ่นๆ นิชคุณชอบบังคับให้อูยองกินนมอุ่นๆก่อนนอนทุกคืน อูยองจะได้แข็งแรง โดยเฉพาะช่วงหน้าฝนแบบนี้
"เป็นหวัดอีกแล้วใช่มั้ยครับ ?"นิชคุณนั่งลงบนเตียงแล้วลูบหัวอูยองเบาๆ เขารู้ดีว่าแค่โดนฝนนิดหน่อยน้องก็จะไม่สบายแล้ว
"ครับ..."อูยองตอบสั้นๆ ทำให้นิชคุณสงสัยไม่ได้ เพราะปกติอูยองเป็นคนร่าเริง อาจเป็นเพราะม่สบายอูยองเลยซึมแบบนี้
"งั้นรีบกินยานะ จะได้หายเร็วๆ"อูยองมองหน้านิชคุณแล้วก้มลงหยิบยา เขาคลืนยาลงคอเหมือนกลืนน้ำธรรมดา เพราะเขาคุ้นเคยกับยาซะแล้ว...
เขาอยากให้นิชคุณดูแลเขาแบบนี้ตลอดไป แต่มันอาจจะเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวเกินไป ถ้าวันหนึ่งพี่คุณแต่งงาน ครอบครัวก็ต้องมาเป็นอับดับที่หนึ่งอยู่แล้ว คงไม่ใส่ใจเขาหรอก
"มองหน้าพี่มีอะไรครับเด็กดี หื้ม ?" เขาชอบที่ทุกครั้งนิชคุณยังทำเหมือนเขาเปนเด็กทั้งๆที่เขาอยู่ ม.6 แล้ว มันอบอุ่จนบอกไม่ถกเลย
"พี่จะ..เอ่อ ถ้าพี่... เปล่าครับ.."ทำไมนะ แค่จะถามว่า 'ถ้าแต่งงานพี่จะลืมผมมั้ย'แค่นี้ทำไมไม่กล้าถาม ทำไมนะจาง อูยอง หรือว่ากลัว กลัวคำตอบงั้นหรอ ?...
"หื้ม ? ไม่สบายใจอะไรก็บอกพี่นะอูยอง"นิชคุณดึงแก้มอูยองเบาๆ
"คะ ครับ"อูยองพูดแล้วก้มหน้าลง ทำไมเขาถึงมองหน้านิชคุณแบบตรงๆไม่ได้ซักที เวลาอยู่ในระยะประชิดแบบนี้ รู้แค่ว่า ใจมันสั่นไม่เป็นจังหวะเลย
"อืมม งั้นคืนนี้พี่นอนเป็นเพื่อนเอามั้ย ?"นิชคุณพูด
"จริงหรอครับ พี่จะนอนกับผมจริงๆหรอ ? >O<"นิชคุณแอบขำกับอูยองจริงๆ เมื่อกี้ยังเศร้าอยู่เลย เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงๆเลยเด็กคนนี้
"จริงสิ พี่เคยโกหกเราซะที่ไหนกันละ"ใช่ ! นิชคุณไม่เคยโกหกเขาเลยแมแต่ครั้งเดียว
อูยองล้มตัวนอนแล้วดึงพี่ช่ยมานอนข้างๆ ทั้งสองนอนหันหน้าเข้าหากัน นิชคุณมองอูยองที่นอนหลับตาพริ้มเหมือนเด็กน้อย ปากชมพูกับแก้มป่องๆขาวใสนั่น ทำให้เขาเกลียดตัวเองที่แอบหลงรักได้แม้กระทั่งน้องชายตัวเอง ถึงแม้จะต่างสายเลือด แต่ในเมื่ออูยองได้นามว่าเป็นน้องของเขาแล้ว เขาไม่อยากทำให้อูยองเสียใจจริงๆ
นิชคุณโอบเอวอูยองหลวมๆแล้วขยับตัวเองเข้าไปใกล้น้องมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน หน้าของอูยองแนบกับหน้าอกนิชคุณ เขา...ทนไม่ไหวแล้ว กับสถานะแบบนี้
ถึงนิชคุณจะห้ามใจตัวเองได้ แต่การกระทำมันห้ามกันไม่ได้...
เขาโน้มหน้าลงจูบปากบางของอูยองที่นอนหลับปุ๋ย แล้วค่อยๆแทรกลิ้นเข้าไปในปากหวานของน้อง นิชคุณจับเอวของอูยองแล้วจับชายเสื้อขึ้นเบาๆ แต่...
เขาต้องหยุดการกระทำนั้นไว้แค่นี้ ก่อนที่เขาจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ไหว ถ้าวันไหนอูยองยอมเปิดใจให้เขา แล้วพร้อมในทุกๆอย่าง เขาจะไม่ปล่อยอูยองไว้แน่.....
ตอนแรกจบไปแล้วววววว
เป็นยังไงบ้างค้าาาาา >O< งงมั้ย ติชมและคอมเม้นกันบ้างน้าาาา
สำหรับตอนหน้า อาจจะอัพช้าหน่อยแต่มาอัพแน่นอนค่าาา
ฝากติดตามด้วยน้าาาาา ขอบคุณค้ะ ^O^
ซ่าาาาา ซ่าาาาาา
เสียงฝนตกทำให้เด็ร่างบางที่นั่งอยู่ที่ศาลาห้นาบ้านตกใจแล้วรีบถอยเข้าไปข้างในทันที
"อูยองงงงง"นิชคุณเรียกน้องชายเมื่อเห็นว่ายังไม่กลับเข้าบ้านอีก
นิชคุณกับอูยองเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน อูยองถูกเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆโดยพ่อของ นิชคุณรักอูยองมาก รักเหมือนน้องชายแท้ๆ เขาเป็นลูกชายคนเดียว แน่นอนว่าเขาอยากมีน้อง...
แต่สำหรับอูยองนิชคุณเป็นทั้งพี่ชาย ทั้งคนที่เขารัก แต่มันเป็นความรักที่เจ็บปวดสำหรับเขา เขากลัว กลัวว่าซักวันหนึ่งถ้าพี่ชายเขาแต่งงานมีครอบครัวนิชคุณจะทิ้งเขา จะไม่สนใจเขาเลย
"พี่เรียกไม่ได้ยินหรออูยอง"นิชคุณเอาร่มมากางให้อูยองที่โดนฝนสาดน้อยๆ
"ขอโทษครับ ฝนตกหนักมาผมไม่ได้ยินเสียงพี่เลย"อูยองแล้วก้มหน้ามิด ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าถ้านิชคุณโกรธจะน่ากลัวแค่ไหน เขารู้ดีเสมอ
"เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย"นิชคุณเอามือโอบไหล่อูยอง แล้วเดินเข้าบ้านไปพร้อมๆกัน
มันเป็นเรื่องปกติที่พี่ชายจะทำกับน้องชายแบบนี้ เพราะเขาเป็นห่วงอูยองมาก น้องเป็นเด็กอ่อนแอ และร้องไห้ง่ายมาก นิชคุณเลยไม่ค่อยจะดุอูยองมากนัก
ฮัชเช่ยยย !!!
อ่า..สงสัยเขาจะเป็นหวัดอีกแล้ว
อูยองคิดเมื่อเข้ามาในห้องตัวเอง บางทีเขาก็เบื่อตัวเองที่อ่อนแอแบบนี้ แต่ในเมื่อพระเจ้าให้เขามาเป็นแบบนี้ เขาก็ต้องรับมันสินะ
'ก๊อกๆๆ'
นิชคุณเดินมาในห้องของอูยองพร้อมกับยาและนมอุ่นๆ นิชคุณชอบบังคับให้อูยองกินนมอุ่นๆก่อนนอนทุกคืน อูยองจะได้แข็งแรง โดยเฉพาะช่วงหน้าฝนแบบนี้
"เป็นหวัดอีกแล้วใช่มั้ยครับ ?"นิชคุณนั่งลงบนเตียงแล้วลูบหัวอูยองเบาๆ เขารู้ดีว่าแค่โดนฝนนิดหน่อยน้องก็จะไม่สบายแล้ว
"ครับ..."อูยองตอบสั้นๆ ทำให้นิชคุณสงสัยไม่ได้ เพราะปกติอูยองเป็นคนร่าเริง อาจเป็นเพราะม่สบายอูยองเลยซึมแบบนี้
"งั้นรีบกินยานะ จะได้หายเร็วๆ"อูยองมองหน้านิชคุณแล้วก้มลงหยิบยา เขาคลืนยาลงคอเหมือนกลืนน้ำธรรมดา เพราะเขาคุ้นเคยกับยาซะแล้ว...
เขาอยากให้นิชคุณดูแลเขาแบบนี้ตลอดไป แต่มันอาจจะเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวเกินไป ถ้าวันหนึ่งพี่คุณแต่งงาน ครอบครัวก็ต้องมาเป็นอับดับที่หนึ่งอยู่แล้ว คงไม่ใส่ใจเขาหรอก
"มองหน้าพี่มีอะไรครับเด็กดี หื้ม ?" เขาชอบที่ทุกครั้งนิชคุณยังทำเหมือนเขาเปนเด็กทั้งๆที่เขาอยู่ ม.6 แล้ว มันอบอุ่จนบอกไม่ถกเลย
"พี่จะ..เอ่อ ถ้าพี่... เปล่าครับ.."ทำไมนะ แค่จะถามว่า 'ถ้าแต่งงานพี่จะลืมผมมั้ย'แค่นี้ทำไมไม่กล้าถาม ทำไมนะจาง อูยอง หรือว่ากลัว กลัวคำตอบงั้นหรอ ?...
"หื้ม ? ไม่สบายใจอะไรก็บอกพี่นะอูยอง"นิชคุณดึงแก้มอูยองเบาๆ
"คะ ครับ"อูยองพูดแล้วก้มหน้าลง ทำไมเขาถึงมองหน้านิชคุณแบบตรงๆไม่ได้ซักที เวลาอยู่ในระยะประชิดแบบนี้ รู้แค่ว่า ใจมันสั่นไม่เป็นจังหวะเลย
"อืมม งั้นคืนนี้พี่นอนเป็นเพื่อนเอามั้ย ?"นิชคุณพูด
"จริงหรอครับ พี่จะนอนกับผมจริงๆหรอ ? >O<"นิชคุณแอบขำกับอูยองจริงๆ เมื่อกี้ยังเศร้าอยู่เลย เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงๆเลยเด็กคนนี้
"จริงสิ พี่เคยโกหกเราซะที่ไหนกันละ"ใช่ ! นิชคุณไม่เคยโกหกเขาเลยแมแต่ครั้งเดียว
อูยองล้มตัวนอนแล้วดึงพี่ช่ยมานอนข้างๆ ทั้งสองนอนหันหน้าเข้าหากัน นิชคุณมองอูยองที่นอนหลับตาพริ้มเหมือนเด็กน้อย ปากชมพูกับแก้มป่องๆขาวใสนั่น ทำให้เขาเกลียดตัวเองที่แอบหลงรักได้แม้กระทั่งน้องชายตัวเอง ถึงแม้จะต่างสายเลือด แต่ในเมื่ออูยองได้นามว่าเป็นน้องของเขาแล้ว เขาไม่อยากทำให้อูยองเสียใจจริงๆ
นิชคุณโอบเอวอูยองหลวมๆแล้วขยับตัวเองเข้าไปใกล้น้องมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน หน้าของอูยองแนบกับหน้าอกนิชคุณ เขา...ทนไม่ไหวแล้ว กับสถานะแบบนี้
ถึงนิชคุณจะห้ามใจตัวเองได้ แต่การกระทำมันห้ามกันไม่ได้...
เขาโน้มหน้าลงจูบปากบางของอูยองที่นอนหลับปุ๋ย แล้วค่อยๆแทรกลิ้นเข้าไปในปากหวานของน้อง นิชคุณจับเอวของอูยองแล้วจับชายเสื้อขึ้นเบาๆ แต่...
เขาต้องหยุดการกระทำนั้นไว้แค่นี้ ก่อนที่เขาจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ไหว ถ้าวันไหนอูยองยอมเปิดใจให้เขา แล้วพร้อมในทุกๆอย่าง เขาจะไม่ปล่อยอูยองไว้แน่.....
ตอนแรกจบไปแล้วววววว
เป็นยังไงบ้างค้าาาาา >O< งงมั้ย ติชมและคอมเม้นกันบ้างน้าาาา
สำหรับตอนหน้า อาจจะอัพช้าหน่อยแต่มาอัพแน่นอนค่าาา
ฝากติดตามด้วยน้าาาาา ขอบคุณค้ะ ^O^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น