นิยาย [Fic Khunwoo 2PM] พี่ครับ...ผมรักพี่จังเลย

ลำดับตอนที่ #3 : พี่ครับ...ผมรักพี่จังเลย 3

  


 วันนี้อูยองหายไข้แล้ว นิชคุณเลยอนุญาตให้อูยองมาโรงเรียนได้


และแน่นอนอูยองชอบสุดๆกับการอยู่กับเพื่อนๆแล้วก็เที่ยวกัน คิคิ


แค่คิดเขาก็มีความสุขแล้ว >O<



 "อูยองงง ทางนี้ ^O^" อี จุนโฮ เพื่อสนิทเพียงคนเดียวของอูยองกวักมือเรียกเพื่อนรัก



 "เมื่อวานไม่สบายหรอ ?"



 "นายรู้ได้ไงเนี่ย"อูยองสงสัย



 "ก็พี่คุณโทรมาบอกให้ลาครูให้อ่ะ ก็ต้องรู้ดิ ถามแปลกนายนี่"



จุนโฮส่ายหัวเบาๆให้กับอูยอง บางทีก็สงสัยนะว่าครูรับเด็กอนุบาลมาเรียนม.5 ได้ไง เฮ้ออ



แต่เพื่อนผมน่ะน่ารักสุดไปเลยนะ มีคนมาจีบเพียบ แต่หมอนี่ไม่สนใจใครเลย



ไม่รู้ว่าแอบรักใครอยู่ ขนาดพี่เดือนมหาลัยที่ว่าหล่อมาขอคบเจ้าอังอังยังปฎิเสธ T^T


(เสียดายแทน << แกมีแฟนแล้วนะย่ะ)



 "นี่ด้ง ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยสิ หิวอ่า"



 "ทำไมไม่ไปกับชานซองละ ปกติไปด้วยกันไม่ใช่หรอ"รู้ๆกันอยู่ว่าสองคนนี้รักกันแค่ไหน จนบางครั้งอูยองยังอิจฉาเลย ที่เพื่อนรักมีแฟน แถมชานซองยักรักจุนโฮมากซะด้วย



 "ฟู่วววววว"อูยองคิดแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ



 "เป็นไรอ่าด้ง ไม่สบายอีกหรอ"จุนโฮพูดแล้วเอามือแตะหน้าผากเพื่อนด้วยความเป็นห่วง



 "ป่าวหรอก ไปกันเถอะ"

.
.
.
.
.
.
.
.
.

ระหว่างกินข้าวกับจุนโฮ อูยองแทบไม่ได้ฟังที่จุนโฮโม้เรื่องนู้นเรื่องนี่ให้ฟังเลย



ตอนนี้พี่คุณจะเป็นไงบ้างนะ จะคิดถึงเขาอยู่รึเปล่า แต่เขาคิดถึงพี่คุณมากเลย



คงไม่หรอก พี่คุณจะเอาเวลาไหนมาคิดถึงเรา อีกอย่างสาวๆที่นั่นก็เยอะจะตาย


หวังไกลไปแล้วอูยอง


 "ไอ่ด้งงงงงงงงงงง !!!!"



 "เฮ้ยยย จะตะโกนทำไมเนี่ย ตกใจหมด"



 "ก็ฉันเรียกแกนานแล้วอ่ะ เหม่ออะไรอยู่ห้ะ"เหม่อหรอ นั่นสิ เหม่อถึงใครอยู่



 "ก็เปล่า ฉะ ..ฉันแค่ดูแกกินแล้วมันอร่อยเลยดูเพลินเลย แหะๆ"



ใจเขาคิดถึงคนที่อยู่ที่มหาลัยตอนนี้ต่างหาก...



 "จุนโฮ แกคิดว่าผิดมั้ยถ้า..พี่น้องรักกัน ?"อูยองถามแล้วจ้องตาจุนโฮแบบต้องการคำตอบ





 "พี่น้องก็ต้องรักกันอยู่แล้ว ถามแปลก"จุนโฮพูดแล้วกินต่อ





 "ฉันหมายถึง..รักกันเกินพี่น้อง เอ่อ แบบคนรัก"





 "..........."จุนโฮเงียบ





 "ผิดมั้ยหรอ ?" อูยองพยักหน้าเบาๆ



 "รักกันไม่ผิดหรอก แต่จะผิดที่เป็นพี่น้องกันนี่แหละ ทำไมอ่ะ"




 "อ๋อ ป เปล่าๆ กินเสร็จยังไปกันได้แล้ว"




ทำไมเขาถึงอยากร้องไห้แบบนี้นะ ทั้งที่รู้อยู่พี่คุณเป็นพี่ชายเขา แต่ทำไมเขาถึงห้ามใจไม่ได้



แล้วทำไมถึงไม่คิดจะห้าม ถ้าพ่อรู้จะเสียใจแค่ไหน 



เด็กที่เก็บมาเลี้ยงแทนที่จะตอบแทนบุญคุณแต่กลับทำให้อับอายขายหน้า













  อูยองยืนรอพี่ชายมารับที่หน้าโรงเรียน ยืนไปเหม่อไป ...





เดี๋ยวนี้เขาแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ถ้าไม่มีใครพูดคุยด้วยก็จะเหม่อ





ทั้งๆที่เมื่อก่อนเขาไม่ใช่คนแบบนี้เลย แต่ทำไมตอนนี้มันถึงกลายเป็นแบบนี้ละ





 "อูยองมารอใครครับ ?" อ๊ค แทคยอน เดือนคณะที่โรงเรียนเดินมาทักอูยอง






คนที่อูยองปฎิเสธคบกับเขา แต่เขาก็ยังรังความอูยองไม่เลิก 






จะเลิกง่ายๆได้ไง ก็เด็กมันน่ารักอ่า เอาไว้ควงเล่นคงมีหน้ามีตาว่ะ แฟนน่ารัก หึๆ






"มะ มีอะไรครับ"อูยองพูดแล้วขยับถอยหลังไปนิดหน่อย





 "แหม พี่มาหาน้องนี่ต้องมีอะไรด้วยหรอ คิดถึงอย่างเดียวพอมั้ยครับ"






แทคยอนกระซิบที่ข้างหูอูยอง นั้นทำให้เขาขนลุกดีทีเดียว อูยองเอียงคอหลบ






 "เอ่อ ผมขอตัวก่อนนครับ"




ไม่ทันหรอก ข้อมือหนาคว้ามือเล็กไว้แล้วกระชากเข้าหาตัวทันที




 "พี่จะทำอะไรน่ะครับ ปล่อยผมนะ"



 
"ไม่ต้องกลัวไปหรอก พี่ไม่ได้จะทำอะไร แค่จะบอกว่า..."




ชิดตัวอูยองเข้าไปอีก...





 "กลับบ้านดีๆนะครับ"


 
 
"ค ครับ"แทคยอนพูดจบแล้วเดินออกไปทันที





ส่วนอูยองก็รีบเดินไปที่ๆมีคนเยอะๆ 





แต่...เขาไม่รู้เลย ว่ามีใครบางคนแอบบมองอยู่บนรถมองตั้งแต่แรก





ตั้งแต่แทคยอนเดินเข้าไปหาน้องชาย...มองมาตลอด






นิชคุณกำมือแน่นแล้วเคลื่อนรถไปหาอูยอง











 


"วันนี้งานเยอะหรอครับ เกือบค่ำเลย"อูยองหันหน้าไปหาพี่ชายแล้วยิ้มบางๆตามนิสัยของเขา





 "อืม"นิชคุณตอบสั้นๆ



 

เปล่าเลยอูยองฉันมารับนายตั้งนานแล้ว หึ ถ้าฉันมาค่ำกว่านี้ก็ไม่เห็นน่ะสิ






ตัวตนของนายน่ะ แบบไหนกันนี้ แบบนี้หรือแบบทุกๆวัน...



 


"วันหลังถ้าพี่งานเยอะก็ไม่ต้องรีบมารับผมก็ได้นะครับ"






เขาเกรงใจพี่คุณจริงๆทำงานเหนื่อยแล้วยังต้องวนรถมารับเขาอีก เหนื่อยแย่เลย




 "ทำไม จะไปไหนกับใครต่อรึไง !"





นิชคุณพูดออกมาเสียงดังจนคนที่รอฟังคำตอบของพี่ชายถึงกับสะดุ้ง 






งานเยอะไปหรอ พี่คุณถึงเครียดแล้วมาลงที่เขาแบบนี้ ?






อูยองตั้งคำถามกับตัวเอง แล้วเลิกที่จะเงียบแทน



 

"เงียบทำไม ? ตอบมาสิ ตอบมาอูยอง!!"






 "เปล่านะครับ ผมแค่เป็นห่วงพี่เฉยๆ กะ กลัวพี่จะเหนื่อย ฮึก"






 "ฉันจะเชื่อนายนะ ว่านายแค่กลัวว่าฉันจะเหนื่อยอูยอง"





อูยองตะแคงตัวไปทางกระจกแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาแทน






ทำไมพี่คุณต้องดุเขาด้วย เขาทำอะไรผิดหรอ แค่เป็นห่วงพี่ชายมันผิดมากรึไง ฮึกๆๆ












นิชคุณปิดประตูรถแล้วเดินเข้าบ้านไปโดยไม่สนใจอูยองเลย ไม่แม้แต่จะหันมามอง





อูยองแหงนหน้าขึ้นมองฟ้าเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลลงมา แล้วเดินเข้าบ้านตามพี่ชายไป





เขาต้องไปถามพี่คุณให้ได้ ว่าพี่โกรธเขาเรื่องอะไรกันแน่





อูยองรีบวิ่งขึ้นบันได้ไป แล้วคว้าข้อมือของพี่ชายมาจับไว้ทันที





 "ปล่อย"





 "พี่โกรธผมทำไมอ่ะ"






 "ฉันไม่ได้โกรธนาย ปล่อยได้แล้ว"




 

"แต่พี่ไม่คุยกับผม มีอะไรก็บอกกันสิครับ ฮึกๆ"






กลั้นไม่ไหวแล้ว น้ำตาที่กลั้นมานาน ไหลลงมาแล้ว ความเสียใจพุ่งเข้ามาเต็มๆ






เขาไม่ได้หวังว่าจะกลับมาแล้วทะเลาะกลับนิชคุณเลย เพราะพี่ชายไม่เคยโกรธเขาเลย






หรือเป็นเพราะผมที่น่าเบื่อ ?



 

"อูยอง พี่ขออะไรนายอย่างหนึ่งได้มั้ย"นิชคุณประคองหน้าอูยองให้มองเขา


 


 "ได้ ฮึก ครับ"อูยองยักหน้าหงึกๆโดยไม่ฟังคำพูดต่อไปของคนพี่เลย



แค่ตอนนี้เวลานี้เขาอยู่กับพี่ชาย แลพี่ชายไม่โกรธไม่เกลียดเขาก็พอ




 "อย่ารักคนอื่นนอกจากพี่ได้มั้ย ?"




 "........"อูยองเงียบ ไม่ใช่เขาจะไม่รัก แต่เพียงแค่เขาไม่เข้าใจคำถามของพี่ชายต่างหาก




 "ได้ครับ ผมจะไม่รักใครนอกจากพี่คุณ ผมสัญญานะ"




นิชคุณค่อยๆโน้มหน้าไปหาอูยอง แล้วประทับจูบลงไปที่ปากเรียวของน้อง



อูยองหลับตาลงแลตอบรับสัมผัสของคนพี่อย่างดี...



นาน นานมากที่ทั้งสองคนจูบกัน อาจจะเป็นเพราะความลืมตัวหรือความรักที่เขาจูบ กัน




หรืออาจเป็นเพราะความรู้สึกที่เหมือนกัน ทั้งคู่เลยจูบกันแบบไม่มีใครขัดขืน







นิชคุณถอนจูบกับอูยองทั้งคู่นั้งลงบนเตียงแต่หันหน้าไปคนละทาง



ในสมองตอนนี้มีคำถามอยู่ข้อเดียวคือ  เราจูบกันทำไม?










************************************

เรียบร้อยไปอีกหนึ่งตอนแล้วจ้าาาา
มาลุ้นกันว่าตอนหน้าจะเป็นยังไง ^^
ขอบคุณสำหรับคนที่เม้นด้วยน้ะจ้ะ
แล้วก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน้าา
พรุ่งนี้สัญญาว่าจะมาอัพอีกตอนเลย