เส้นทางตะวันรอน

ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้น

ดวงตาที่นิ่งเรียบไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็เหมือนว่าเธอจะไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งรอบตัวแม้แต่นิดเดียว นั่นคือลักษณะของ “น้ำ” ลูกสาวเจ้าของกิจการและตระกูลผู้ดีเก่า

    

     24ชั่วโมงที่เธอใช้ผ่านไปอย่างเรียบง่ายไม่มีสีสันไม่มีชีวิตจิตใจ เหมือนตุ๊กตาไขลาน การขออนุญาตก่อนที่เธอจะทำอะไรเป็นเรื่องปกติไปแล้วเข้าใจง่ายก็คือ เธอถูกเลี้ยงดูแบบคุณหนูอยู่ในกรอบ เธอแค่มีหน้าที่ทำตาม ที่ แม่ของเธอสั่งเท่านั้น  เธอจึงไม่เคยเห็นโลกภายนอกและการดำเนินชีวิตโดยทั่วไป หากวันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาโดยไม่มีแม่ที่จะคอยปกป้องเธอจะเป็นยังไง

    เช้าในเวลาไปโรงเรียนที่ตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่พบคือห้องนอนที่เป็นแบบออกโบราณมีเตียงแบบเก่าแต่ดูหรูตามแบบคนมีเงิน โต๊ะเครื่องแป้งไม้โบราณ และการจัดวางสิ่งของต่างๆ  ไม่มีโทรทัศน์ โทรศัพท์  คอมพิวเตอร์หรือการ์ตูน เข้าใจง่าย ๆ คือ  ห้องนี้คนที่ออกแบบคือ  “แม่”   ของเธอนั่นเอง แน่นอนแม่ของเธอคงไม่ยอมให้ลูกสาวได้เห็นของที่ไร้สาระตามแบบที่เธอเข้าใจ หรือของที่นอกเหนือจากการที่เธอจะควบคุมให้ลูกสาวของเธออยู่ในสายตา   เพราะนั่นเป็นการเรียนรู้ในแบบที่เธอคิดว่าไม่ดี

น้ำจึงอยู่ในความคิดนี้มาตลอด    ซึ่งมันดูไม่เข้ากับเด็กสาว  วัย  16 ปีที่ควรจะรู้อะไรตามวัยของเธอ  จากห้องนอนสู่ ห้องอาบน้ำ ห้องแต่งตัว ชุดที่จะใส่ไปโรงเรียน กระเป๋า รองเท้า  คิดดูแล้วก็สบายดีไม่ต้องคิดอะไรแต่ใครจะรู้ความรู้สึกนี้ดีเท่าน้ำว่าเป็นยังไง  น้ำเดินลงมาจากบันไดที่ทอดยาวจากห้องของเธอสู่ชั้นล่าง



แม่  :   “น้ำ แม่รอตั้งนานแล้ว ทำไมมาช้าจัง มัวทำอะไรอยู่ ตอบแม่มา”



น้ำ  :   “หนูขอโทษค่ะ”



แม่ :   “ไปทานข้าวได้แล้ว วันนี้แม่รีบ   แล้วตอนเย็นแม่คงไปรับลูกไม่ได้ เดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านไปรับแทน   ไปนั่งอ่านหนังสือรอแม่บ้านก็แล้วกัน   แล้วใบเลือกสายที่จะเรียนมาหรือยัง”



น้ำ  :   ยังค่ะ        



แม่ :  เอามาให้แม่ดูนะ   จะได้เลือกถูก   หรือแม่จะไปหาอาจารย์เองดีนะ   เอางั้นดีกว่า



กริ๊งๆๆๆๆๆๆ        โทรศัพท์เครื่องเดียวในบ้านดังขึ้น แม่บ้านมารับเหมือนรู้หน้าที่     “  ฮัลโหล   ขอสาย น้ำค่ะ บอกว่าจาก  หนูแป้งค่ะคุณแม่บ้าน  “    มันเป็นเสียงที่คุ้นเคยสำหรับบ้านนี้เพราะ แป้งคือเพื่อนคนเดียวที่แม่บอกผ่านให้น้ำคบหากันเกินเลยนอกจากที่โรงเรียนสามารถโทรศัพท์มาคุยได้ไม่เกิน    15นาที             “สักครู่นะค่ะ   คุณแป้งโทรมาค่ะ”

น้ำ  :    “แม่ค่ะหนูขออนุญาตรับโทรศัพท์ค่ะ”



แม่  :    “เร็ว ๆ แล้วกัน”

น้ำ  :  “ค่ะ สวัสดีจ๊ะ มีอะไรโทรมาแต่เช้าเลย “    

แป้ง :     “เปล่าแค่จะบอกว่า ใบเลือกสายมาแล้ว เราเก็บไว้ให้แล้ว        เดี๋ยวเจอกันที่โรงเรียนนะ    บาย “

  น้ำ :  “จ๊ะเดี๋ยวเจอกัน”    

แม่  :   “มีเรื่องอะไร อยู่ๆ   โทรมาแต่เช้า   บอกไว้ก่อนแม่ ไม่ชอบให้คุยเรื่องไร้สาระนะ”    

น้ำ  :   “แป้งแค่โทรมาบอกว่าใบเลือกสายมาแล้วก็เท่านั้นเองค่ะ”