ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ของแบบนี้มันต้องอธิบาย SF (PaNMaX) 1
ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
"เฮ้ โย่ว หวัดดีครัชเพื่อนหยก เป็นไงบ้าง" แม็ก หนุ่มร่างสูงเอวบางเดินเข้ามาทักเพื่อนสาวที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนกับเพื่อนสาวเลยสักนิด
" มึงหมายถึงใครว่ะ" หยก เพื่อนสาวรูปร่างอวบผมซอยหันมาถามเจ้าของคำถามเมื่อครู่
"เอ้า กูไง"
"มึง? ทำไม?" หยกถามอย่างงงๆ
"โหย นี่กูอุส่าห์แต่งจัดเต็มมาเพื่อจีบเพื่อนมึงเลยนะเว้ย" แม็กตอบพลางชี้มือไปที่เสื้อผ้าที่ตนได้ใส่มาในวันนี้
"นี่จัดเต็มแล้วช่ะ?" หยกถามอย่างไม่มันใจกับเสื้อผ้าที่อีกฝ่ายใส่มา
"อ้าว ทำไมอ่ะ มันดูไม่ดีอ่อ" แม็กถามอย่างไม่มั่นใจเมื่อเห็นท่าทีของเพื่อนสาวตรงหน้า
"ก็เปล่า.. แค่เฉยๆ" หยกตอบแบบไม่ใส่ใจ
"ตอบได้ใจร้ายมากครัชมึง" แม็กคราง
"เรื่องของกูครัชมึง" หยกตอบกวนๆกลับไป
"มึงอ่า.. ว่าแต่ที่รักกูมาถึงยังอ่ะ"
"ใครที่รักมึงว่ะ"
"เอ้า มิลค์งาย ที่รักกู"
"เหอๆ มั่นใจเนอะมึง ได้ข่าวยังจีบไม่ติดเลยไม่ใช่เรอะ เอาเค้ามาเป็นที่รักเลยรึไง"
"อีกไม่นานหรอกน่า"
"เออๆๆ แล้วจะคอยดู ไปเรียนแล้วนะ" หยกตอบแบบไม่ใส่ใจมากนักก่อนจะขอตัวไปเรียนแล้วเดินเข้าตึกไป
"เห้ย อย่าเพิ่งไปดิ รอเป็นเพื่อนกูก่อน ไอ่ป่านยังไม่มา" แม็กตะโกนตามหลัง
"ใครว่ากูยังไม่มาครัชไอ้คุณแม็ก" ป่านที่ยืนมองเพื่อนร่างโปร่งตรงหน้ามานานก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้
"ใครว่ากูยังไม่มาครัชไอ้คุณแม็ก" ป่านที่ยืนมองเพื่อนร่างโปร่งตรงหน้ามานานก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้
"อ้าว มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่" แม็กถามอย่างมึนๆ
"นานแล้วครัชคุณเพื่อนแม็ก แต่ก็อย่างว่า คนเพ้ออย่ามึงคงไม่ได้สังเกตนั่นแหละ" ป่านบอก
"โหย มึงก็อีกคนป่าน ให้กำลังใจกูบ้างก็ได้นะครัชมึง"
"ก็มันจริงนี่ว่า อย่างมึงคงได้แค่เพ้อไปวันๆเท่านั้ยแหละ"
"ม่ายจิงงง"
"จิง รูปร่างอย่างมึงใครเค้าจะเอาไปทำผัวว่ะ อย่างมึงนี่น่าจะเหมาะที่จะเป็นเมียชาวบ้านเค้ามากกว่าเป็นผัวใครนะ"
"ย๊าาาาส์ มึงหมายควายว่ายังไง ไอ้ป่าน" แม็กโวย แต่ป่านไม่สนใจ
"เข้าคาบกันเหอะมึง" ป่านเอ่ยชวนก่อนจะเดินเข้าตึกไป
"เห้ย เดี๋ยวก่อนดิ กลับมาอธิบายก่อนเลย" แม็กเดินตามมาพลางรั้งให้อีกคนหันกลับมาอธิบายสิ่งที่ได้พูดไป
"ก็หมายความตามที่พูดไง" ป่านบอก
"แล้วไอ้ที่มึงบอกว่ากูเหมาะจะเป็นเมียชาวบ้านเค้าเนี่ย หมายความว่ายังไงงงงงง"
"ก็ตามนั้น" ป่านบอกพร้อมเดินขึ้นตึกไป ปล่อยให้แม็กยืนงงอยู่อย่างนั้น
"ก็ตามนั้นเนี่ยนะ แล้วกูจะเข้าใจไหมเนี่ยยย" แม็กพูดพึมพัมก่อนจะวิ่งขึ้นตามป่านไป
"ป่าน มึงอธิบายให้กูเก็ทดิ" แม็กยังคงไม่เข้าใจก็ถามอยู่อย่างนั้น
"เออน่า เดี๋ยวอธิบายให้ฟัง ตอนนี้ไปเรียนป่ะ" ป่านบอก
"เฮ้อ ก็ได้ มึงสัญญาแล้วนะว่าจะอธิบายอ่ะ" แม็กยังคงตื้อ
"อืมๆๆ"
"ก็ได้ ป่ะ ไปเรียนกัน" แม็กว่าอย่างโล่งใจ แล้วลากเพื่อนตัวดีขึ้นไปเรียนด้วย
พักลางวัน
"ป่าน ไปกินข้าวกัน" แม็หเอ่ยชวน
"อืมไปดิ พวกหยกคงถึงโรงอาหารแล้ว" ป่านบอก
~I feel I need you, I feel I love you~ เสียงโทรศัพท์ของแม็กดังขั้น
"ใครโทรมาว่ะ" ป่านถาม แม็กมองโทรศพท์แล้วบอกว่า
"หยกว่ะ"
"ก็รับโทรศัพท์สิครัช จะยืนเฉยให้มันดังเพื่อ" ป่านบ่น
"คร้าบ คุณพ่อ" แล้วแม็กก็กดรับโทรศัพท์
"ฮัลโหล ว่าไงเพื่อนหยก"
(______)
"อ้าวหรอ เครๆ เดี๋ยวกูไปกินกับป่านสองคนก็ได้"
(______)
"อืมๆ ขับรถดีๆนะมึง"
(______)
"เห้ย ไม่เป็นไรๆๆ กูเข้าใจเว้ย มึงมันเป็นพี่ที่ดี"
(______)
"โอเค บาย"
"มันว่าไง" ป่านถาม
"มันต้องไปรับน้องคงไม่มากินอ่ะ" แม็กบอกอย่างเศร้าๆ เพราะถ้าหยกไม่อยู่ก็ไม่เจอมิลค์
"เห้ย เป็นไรไป" ป่านถามอย่างเป็นห่วง
"ก็อดเจอมิลค์อ่าาาา"
"โธ่เอ้ย นึกว่าไร ป่ะ ไปกินข้าว" ป่านว่าพลางลากแม็กไป
"ป่าน มึงสัญญาแล้วนะว่าจะอธิบายให้กูเข้าใจ" แม็กทวงสัญญา
"อืม กูรู้" ป่านบอก
"อธิบายมาก่อนสิ" แม็กรั้ง
"นี่ ไปกินข้าว กูหิวมึง" ป่านบอกก่อนจะลากแม็กไป
"ไปกินข้าว แล้วมาหิวอะไรกูเล่า" แม็กบ่นอย่างงงๆ
"อะไร กูพูดว่าอะไร" ป่านแกล้งเฉไฉ
"เอ้อ ป่าวๆๆ" แม็กตอบแบบไม่ใส่ใจมากนัก ทั้งคู่เดินมากินข้าวที่โรงอาหาร ในระหว่างที่กำลังกินข้าวกันอยู่ แม็กก็ถามขึ้นอีก
"ป่าน เมื่อไหร่มึงจะอธิบายให้กูฟังได้อ่ะ"
"แม็ก นี่มึงอยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอ"
"อืม มึงบอกกูหน่อยยย~"
"โอเค ถ้ามึงอยากรู้ เย็นนี้ไปคอนโดกู เดี๋ยวกูอธิบายให้ฟัง"
"ทำไมต้องที่คอนโดด้วยอ่ะ ที่นี่ก็ได้"
"มึงจะบ้าหรือไง เรื่องแบบนี้มันพูดที่สาธารณะได้ไง หรือจะให้พูดก็ได้นะ แต่คนที่จะอายก็คือมึง"
"หมายความว่ายังไง ทำไมมึงชอบพูดภาษาให้กูไม่เข้าใจว่ะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น