คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : >>6
Title : หมอนขี้อิจฉา
Cast : [exo] HunLay
Director : DRL
Summary : ในวันที่พี่ไม่มีใคร ผมจะเป็นคนที่อยู่ข้างๆพี่เอง
ทุกครั้งที่ผมมองไปที่เขา ผมอิจฉาคนที่ยืนข้างๆเขา ผมอิจฉาที่ไม่ใช่เจ้าของรอยยิ้มของเขา ผมอิจฉาที่ไม่ใช่คนที่ทำให้เขามีความสุข.....ผมเป็นแค่เด็กขี้อิจฉา
“ พี่ ตื่นยังเนี้ย??” มักเน่ตัวสูงเดินยิ้มเข้าไปหาพี่ชายที่ม้านั่งของสนามบิน ขายาวก้าวฉับๆเข้าหาเป้าหมายแล้วหยุดยืนตรงหน้า ใบหน้าหล่อยิ้มแย้มส่งให้พี่ชายนิ่งเพื่อรอคำตอบ
“ ....พี่ อี้ชิง!!” เมื่อรู้แน่แล้วว่าพี่ชายหน้าง่วงนั่งเหม่อจึงเรียกชื่อจริงมันซะเลย
“ ง่ะ..... ห๊ะ!!!! อืมๆ อ่า เมื่อกี้ว่าไงนะเซฮุน?” ใบหน้าซีดๆง่วงๆนั่นเปลี่ยนเป็นตกใจและลนลานทันทีที่รู้สึกตัว ท่าทางเลิกลั่กนั่นทำให้น้องชายตัวสูงมีประกายในตาขึ้นมาทันที ใครบ้างหล่ะที่เห็นจาง อี้ชิง ทำหน้าเอ๋อทำตัวโก๊ะแล้วจะไม่อยากแกล้ง?? มักเน่ฉายาปีศาจคนหนึ่งแหละที่อดไม่ได้
“ พี่ง่า...... เหม่ออะไรครับ เดี๋ยวเข้าเกทไม่ทันจะโดนดุเอาหรอก” ไม่ว่าเปล่า ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งข้างๆแล้ววาดช่วงแขนยาวรวบเอารอบคอคนพี่เข้ามากอดแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“ โอ้ยๆ เซฮุนนา พี่เจ็บนะ” อี้ชิงหัวเราะตาหยีตีไปที่แขนน้องเบาๆเพื่อให้ปล่อยคอของเขา เซฮุนรั่งคอพี่ชายเหวี่ยงเบาๆสองสามทีก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระ ...และความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งสองในทันที พี่ชายตัวซีดได้แต่นั่งหน้าตรงมองเหม่อไปไหนต่อไหนอีกครั้ง ส่วนคนน้องก็ได้แต่นั่งตัวตรงหน้านิ่งอยู่ข้างๆไม่ขยับไปไหน....
แต่ใครจะรู้ ภายใต้แว่นดำสนิทนั้น สายตาห่วงใยและปวดร้าวส่งให้พี่ชายตัวซีดข้างๆตลอด เขาชอบที่จะเห็นอี้ชิงยิ้ม หัวเราะ มีความสุข มากกว่าที่จะนั่งเหม่ออย่างนี้ แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเขาไม่ใช่ใครคนนั้น เขาไม่สามารถทำให้อี้ชิงมีความสุขได้ตลอด จะมีก็เพียงแค่ทำให้ยิ้มได้ชั่วครั้งคราวเท่านั้นเอง
“ พี่อี้ชิง.....ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า” ในที่สุดน้องเล็กก็หันหน้าไปเอ่ยเบาๆกับพี่ชายข้างๆ
“ หืม ไม่นิ พี่สบายดี นายไม่ต้องห่วงหรอกน่า” อี้ชิงหันไปยิ้มน้อยๆให้น้องเล็กเพื่อให้คลายกังวล
“เฮ้ย....พี่ไม่เป็นอะไรจริงๆนะ อย่าทำหน้าไม่เชื่ออย่างนั่นสิ” อี้ชิงหัวเราะออกมาน้อย แล้วตีไหล่น้องชายเบาๆ
“ แล้วทำไมพี่ถึงคิดว่าผมไม่เชื่ออ่ะ ผมใส่แว่นอยู่นะ หรือจริงๆแล้วพี่มีอะไรไม่สบายใจ กลบเกลื่อนอะไรบอกมาเลย” เซฮุนพูดน้ำเสียงทีเล่นทีจริงเหมือนจะเหย้าแหย่พี่ชาย ก็อย่างที่ว่า แว่นดำนี่ช่วยซ่อนความกังวลในสายตาเขาได้ดี เขารู้ว่าพี่ชายไม่สบายใจ เขารู้ว่าพี่ชายเหงา แต่เขาไม่มีสิทธ์ ทำได้แค่ตลกไปวันๆเพื่อให้พี่ชายตัวซีดคนนี้อารมณ์ดีขึ้น แม้สักนิดก็ยังดี
“ อย่ามาทำรู้ดีน่าเด็กแก่แดด พี่ไม่ได้ปิดบังอะไรสักหน่อย ....พี่ก็แค่ ง่วง”
“ .........ถ้าพี่ง่วง พี่ก็นอนสิ” เซฮุนค่อยๆรวบหัวของพี่ชายเอนมาซบที่ไหล่กว้างของตนเบาๆอย่างถนุดถนอม
“ ผมก็นั่งอยู่ตรงนี้ให้พี่ได้พิงนี่ไง ถ้าพี่ง่วงขึ้นมาเมื่อไรพี่ก็เอนตัวมาพิงผมได้ตลอดเวลาเลยนะ ผมไม่ไปไหนไกลหรอกจะอยู่กับพี่ทุกที่ทุกเวลา คอยเป็นหมอนให้พี่พิงทุกครั้งที่พี่ง่วง” น้ำเสียงทุ้มนิ่งที่เอ่ยออกมาฟังดูอบอุ่นเกินกว่าเด็กน้อยคนหนึ่งจะพูดได้ ยิ่งทำให้อี้ชิงใจกระตุกเบาๆ เหมือนว่าเซฮุนจะรู้ใจเขาทุกอย่าง เขาไม่อยากให้น้องชายมาคิดมากเรื่องของเขา....เรื่องงี่เง่าไม่เป็นเรื่อง อี้ชิงผละออกจะไหล่กว้าง เงยหน้าขึ้นมองมักเน่แก่แดดที่พูดคำอ่อนโยนนั้นออกมาซะยืดยาว หวังแค่ว่ามันจะเป็นตลกร้ายของเจ้ามักเน่ปีศาจที่ทำประจำ แต่ทว่าเขากลับเห็นเพียงแค่ใบหน้าเรียบนิ่งกับแว่นดำแบร์นดัง
“ โอ้โห้ พูดซึ้งยืดยาวขนาดนี้ คิดค่าเช่าเท่าไรเนี้ย” อี้ชิงพูดติดตลกน้อยๆ เพื่อกลบเกลื่อนความอึดอัดในใจที่บอกที่มาที่ไปไม่ได้
“ ค่าเช่าผมไม่แพงสักหน่อย แค่.....พี่ต้องสัญญาว่าถ้าพี่ง่วงเมื่อไร พี่จะมองหาหมอนใบนี้และให้มันเป็นใบเดียวเท่านั้นที่พี่จะใช้พิง หมอนใบนี้ดีนะครับ เพราะว่าอายุการใช้งานของมันคือ ถ้าพี่เลิกง่วงเมื่อไร พี่ทิ้งหมอนใบนี้ไปได้เลย” เซฮุนก้มมายิ้มน้อยๆให้พี่ชายที่ได้แต่มองเขานิ่ง แขนยาวโอบไหล่เล้กกว่าให้ซบลงที่ไหล่กว้างของเขาอีกครั้งอย่างอ่อนโยน
อี้ชิงค่อยๆซบใบหน้าลงบนไหล่กว้างของน้องชาย มุดซ่อนใบหน้าของเด็กขี้แยกับบ่าที่อบอุ่นของเซฮุน เงียบๆ ความรู้สึกเหงาที่มีมาตลอดหลายวันนี่ถูกระบายลงกับเสื้อฮูตแขนยาวสีดำของคนน้องอย่างไม่ปิดบัง ยิ่งอี้ชิงสะอื้นเบาๆ อ้อมกอดของเซฮุนยิ่งแน่นขึ้นเพื่อปลอบโยน
“ พี่อี้ชิงนี่ ง่วงหนักเลยนะครับ” ยังมิวายแซวพี่ชายตัวซีดด้วยคำพูดติดตลกน้อยๆจนมือเล็กของคนสะอื้นฟาดแรงๆเข้าที่กลางอกคนน้องไปหลายที เซฮุนหัวเราะเบาๆเหมือนเป็นเรื่องสนุก อย่างน้อยๆเขาก็รุ้แล้วว่าพี่ชายระบายความทุกข์ใจออกมาบ้างแล้วแม้จะนิดหน่อยก็ตาม
เวลาผ่านไปได้ไม่นานนักเมเนเจอร์ก็เริ่มเรียกเด็กๆทั้ง12คนมารวมตัวเพื่อเข้าเกท อี้ชิงที่ดีขึ้นมากแล้วกับมานั่งทำหน้าง่วงโดนมีเจ้ามักเน่ปีศาจนั่งข้างๆเช่นเดิม เมเนเจอร์เริ่มวางแผนและตกลงอะไรกับสมาชิกทั้ง12คนอีกนิดหน่อยแล้วเริ่มเคลื่อนขบวนกันเข้าเกท
อี้ชิงลุกขึ้นเดินตามหลังของสมาชิกตัวสุงที่สุดของวงตามแผนที่เมเนเจอร์วางไว้ แต่ก้าวไปได้ไม่กี่ก้าวเสียงน้องเล็กก็พูดขึ้นด้วยโทนเสียงเดิม นิ่งๆแต่ฟังอบอุ่น
“ อี้ชิง อย่าลืมนะครับ ถ้าพี่ง่วงเมื่อไร พี่มองหาหมอนคนนี่นะ” อี้ชิงหันมายิ้มให้น้องชายแล้วเดินจากไป เซฮุนนั่งอยู่ที่เดิมอย่างนั้นสักครู่ ภายใต้แว่นดำนั่น ดวงตาสวยจับจ้องร่างของพี่ชายตัวซีดที่เพิ่งเดินออกไป
“ ไปเถอะเซฮุน มัวแต่นั่งหลับป่ะเนี้ย” สำเนียงเกาหลีแปล่งๆจากเทาพร้อมกับมือหนาความไหล่ของเซฮุนให้เริ่มออกเดินตามแถวไปก่อนที่จะโดนพวกพี่เมเนด่าให้
อี้ชิงเดินตามคริสอย่างรีบเร่ง คริสได้แต่หันมาบอกให้ก้าวยาวๆตามมา แต่ด้วยช่วงขาและจังหวะการก้าว ไม่ว่าอย่างไรก็ตามไม่ทันเสียที แม้คริสจะพยายามยื่นแขนออกมาคว้าอี้ชิงเท่าไรแต่ด้วยจะนวนแฟนคลับที่หนาแน่นเบียดเสียดจนเมเนเจอร์เปลี่ยนแผนให้การ์ดนำคริสไปก่อน อี้ชิงโดนเบียดจนเกือบล้มโชคดีที่ลู่หานคว้าตัวกลับมาเข้าในแถวได้ทัน ใบหน้าละมุนหันไปยิ้มของคุณให้พี่รองของวง ลู่หานโอบเอวอี้ชิงคุยไปหัวเราะไปอย่างสนุกสนาน แต่แล้วมือที่เกาะเอวของอี้ชิงก็หลุดออก ลู่หานใช้2มือคว้าตัวมินซอกที่กำลังจะหลุดออกจากกลุ่มเพราะแฟนๆเริ่มเบียดกันมากขึ้น สองพี่ใหญ่เดินโอบประคองกันออกไปโดยทิ้งอี้ชิงที่ยังยืนแทบไม่อยู่เพราะแรงเบียดไว้ข้างหลัง รอยยิ้มบนใบหน้าละมุนค่อยๆจางลงไป ความเหงาที่เพิ่งปลดปล่อยไป กลับเข้ามาโจมตีหัวใจเขาอีกครั้ง ในใจเจ็บจนวูบโหวง อี้ชิงยืนโดดเดี่ยวท่ามกลางแฟนๆที่เบียดเสียดอย่างไม่สนใจใคร ร่างบางโงนเงนจนล้มลงกับพื้น
“ พี่อี้ชิง!!” มัวแต่ยืนง่วงอยู่ได้” สิ้นเสียงร่างของอี้ชิงก็อยู่ในอ้อมกอดของน้องเล็กที่เพิ่งห่างกันมาไม่กี่นาทีที่แล้วอีกครั้ง
“ ผมบอกพี่แล้วไง ถ้าง่วงเมื่อไรให้มองหาผม ผมจะเป็นหมอนให้พี่พิงเอง”
ผมเป็นหมอนขี้อิจฉา อิจฉาที่ในสายตาพี่มีแต่คนอื่นที่ไม่ใช่ผม แต่แม้ว่าผมจะอิจฉาสักเท่าไร แม้แต่ผมจะอยู่นอกสายตาพี่แค่ไหน ผมก็จะพยายามเข้าไปอยู่ในสายตาของพี่เอง
........................................................................
กิ๊บกิ๊ว ฟิกนี้หน่วงเบาๆนะคะ....
รึเราหน่วงเอง555555
บรั๊บ คิดพร๊อทออกตอนเที่ยง นั่งพิมพ์ๆกรองๆเอามาลงตอนเย็นของวันนี้เลยงี้อ่ะ
เป็นฟิคที่สนองนิสจริงๆไง
ก็นะ ด้วยความเซ็งในตัวXXXของน้องชิง
เราเมนอี้ชิงไง ไม่ชอบให้นางเหงา
#ฮุนเลย์ นี่แบบ ถึงน้องฮุนจะมาเป็นพักๆ แต่สังเกตป่ะ นางมาได้จังหวะตลอดนะเออ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านกันข่า
:) Shalunla
ความคิดเห็น