คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [[6]] FRoM_)ป๋าฮันของเจ๊นาว
ใบสมัคร
นางเอกคุณชายชาขาว[ฮันคยอง]
คำถามสีน้ำเงิน คำตอบสีดำ
ข้อมูลตัวละคร
ชื่อ(ภาษาไทย): ทิมฑิกา ธนเกียรติอนันต์ไพศาล
สะกดเป็นภาษาอังกฤษ): Timthika
ชื่อเล่น: เคียงดาว
วันเกิด/อายุ: 14.04.XX/ 18
น้ำหนัก/ส่วนสูง: 47/164
บุคลิก: ตาคู่โต กลมสวย เธออาจไม่แบ๊ว แต่ก็สวยเกินใคร ขาว ไม่สูงมาก แต่ก็ไม่เตี้ย ตัวเล็ก ปากเรียวสีชมพูระเรื่อ ชอบเดินเอามือไขว่หลังเป็นที่สุด เพราะมันทำให้ไอ้ที่แบนๆของเธอดูเด่นขึ้นนิดหนึ่ง ชอบเดินหลังตรง เพราะคติที่เธอถือเขาไส้
ลักษณะนิสัย: สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง คือคติที่ถือไว้เหนือหัว รักสวยยิ่งชีวิต รักฟอร์มยิ่งชีพ เป็นคำพูดที่บูชาไว้บนหิ้ง เป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มง่าย พูดมาก ชอบเถียง เอาแต่ใจเป็นที่สุด แก่นแก้วปานลูกแก้ว ซ่าเหมือนมะนาว บ้าบิ่นเหมือนขนมเปียกปูน (เกี่ยวป่ะ?) ฉลาดเป็นกรดอย่าบอกใคร ปากจัดกัดเจ็บ แถมยังกัดแล้วไม่ปล่อย ถ้าเธอไม่พอใจล่ะก็คนนั้นก็จะกลายเป็น แท่นฝนเล็บ ลับฟันของเธอไปโดยปริยาย ชอบกวนประสาท ขี้เก๊ก หยิ่ง ฟอร์ม แบบว่า อะไรฉันก็ไม่แคร์ แค่ฟอร์มดีก็ ผ่านค่ะ! ถือเรื่องศักดิ์ศรี ใครอย่าหยามเชียว ถึงมันจะกินไม่ได้ แต่ก็เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอ เป็นคนขี้เบื่อ เบื่ออะไรได้ง่ายมาก ไม่ว่าจะเป็นมือถือ นาฬิกา ที่นอน ทรงผม หรือแม้กระทั่งแฟน เธอก็เปลี่ยนบ่อย อีกอย่างก็คือ โทรศัพท์ เธอเป็นอันเห็นโทรศัพท์ไม่ได้ เพราะเธอจะต้องโทรๆๆๆๆ แล้วก็โทร ถึงแม้จะโดนประโยคที่ว่า “โทรอยู่ได้” หรือ “จะโทรอะไรหนักหนา” เธอก็จะตอบว่า “ก็ป๊ะป๋ารวย มีปัญหาป่ะ” หรือ “มันเรื่องของฉัน ฉันมีเงินจ่าย”
ประวัติครอบครัว: ป๊ะป๋า และพี่ของเธอเป็นคนที่เพอร์เฟ็กต์เข้าขั้น ทีเดียวเลยแหละ และเธอก็ถูกตามใจมาจากพวกเค้า พวกเค้ารักและเป็นห่วงเธอมาก มากจนสามารถที่จะทำทุกอย่างที่เธอต้องการได้ เพราะเธอมีปมด้อยคือแม่ที่คลอดเธอได้แล้วเสีย คนที่บ้านจะไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้เลย
ชอบ: คุยโทรศัพท์ กวนประสาทชาวบ้าน คนที่คอยตามใจ คนอื่นคล้อยตามตัวเอง คนที่เป็นห่วง ลูกอม เกม ขนมปัง
ไม่ชอบ: การโดนขัดใจ บังคับ ลิมิตที่คนอื่นขีด
เกลียด: คนโกหก คนที่ปิดกั้นสิ่งที่ตนอยากทำ การตามใจคนอื่น
กลัว: ความมืด การโดนทิ้ง โดนพ่อ และพี่ว่า
ความสามารถพิเศษ: เล่นเปียโน พูดให้คนอื่นคล้อยตามได้อย่างเนียนๆ
งานอดิเรก: ซื้อของ คุยโทรศัพท์
ชื่ออิมเมจคุณ: Si Lu Ren
อิมเมจคุณ:
อิมเมจคู่ของคุณ:
------------------------------------------------
คำถามชิงบท
1)คุณเป็นคุณหนูเอาแต่ใจมากๆ ไม่ชอบเรียนหนังสือ หลังจากจบม.6 มาแล้ว คุณก็เกิดเกเรไม่อยากเข้าเรียนมหาวิทยาลัยขึ้นมา คุณพ่อของคุณแสนจะหนักใจกับคุณเหลือเกิน อยู่ๆ วันหนึ่งเขาก็บังคับให้คุณแต่งงานกับผู้ชายที่คุณไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ทั้งยังแก่กว่าคุณอย่างน้อย 6 ปี คุณมีวิธีเด็ดๆ ในการต่อต้านการแต่งงานคลุมถุงชนนี้อย่างไรคะ แม้ว่าสุดท้ายคุณก็ต้องแต่งงานอยู่ดี(บรรยายพร้อมบทพูดค่ะ)
:: “อะไรนะ ที่พี่กับพ่อพูดมานันคือความคิดที่ดีแล้วเหรอ”
“ถูกต้อง” ทุกคนล้วนนั่งยิ้มและตอบอย่างหนักแน่น จะบ้าเหรอที่จะให้ฉันไปแต่งงานกับไอ้คนที่ไม่รู้จัก ถ้าเคาหน้าตาแบบว่ายาจกเรียกปู่ก็แย่สิ
“ไม่ๆๆๆ ยังไงก็ไม่”
“ทำไมถึงไม่”
“ป๊ะป๋าอ่ะ ดูนี่นะ” ทุกคนจับจ้องมาที่ฉันกับตุ๊กตาสองตัว และถุง 2 ใบ
“อะไรล่ะลูก” ฉันยัดหัวตุ๊กตาเข้าในถึงทั้ง 2 ตัว แล้วจับมันชนกัน
“เห็นไหมพ่อ พ่อจะทำอย่างนี้กับหนูเชียวเหรอ พ่อรู่ไหมว่ามันชอกและย้ำ บวมและ...”
“โธ่! ลูกมันไม่มีชีวิตมันสื่อไม่ได้หรอก”
“พ่อจะเอาแบบมีชีวิตใช่ไหม”
“นี่เลยพ่อ โป๊ก!” ฉันเดินเอาถึงไปคลุมหัวพี่ชายทั้ง 2 ของฉันแล้วจับโคกกัน
“เวรกรรม ตกลงลูกไม่แต่งใช่ไหม”
“ใช่”
“สายไปแล้ว เสียใจด้วยพ่อตกลงไปแล้ว”
“ป๊ะป๋า!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ใจเย็นๆสิลูก”
“ไม่คอยดูนะ ยังไงๆหนูก็จะไม่เข้าพิธีแต่ง หนูจะปวดขี้ๆๆๆๆๆ”
“ไม่ดีนะลูก ทำอย่างนั้น”
“ที่ป๊ะป๋าทำดีตายล่ะ แงๆๆๆๆๆๆๆ หนูปวดขี้ๆๆๆๆๆๆ”
>>ลูกฉัน TT^TT
2)ในที่สุดคุณก็ต้องแต่งงานกับเขา นายชาขาวที่แสนจะเย็นชา คุณเจอกันครั้งแรกในงานแต่งงานของคุณเอง แต่เขาไม่สนใจคุณเลย กลับมองคุณด้วยสายตารังเกียจราวกับว่าคุณเป็นมารมาผจญชีวิตเขา พิธีวิวาห์ก็ผ่านไปด้วยดี ถึงเวลาต้องเขาห้องหอแล้วซิ คุณกับเขาอยู่ด้วยกันสองต่อสองในห้องสวีทของโรงแรม คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปคะ(บรรยายพร้อมบทพูด)
::ในเวลานี้ ฉันเข้าห้องกับนายชาขาวเพียวริคุแล้ว แต่ทำไมบรรยากาศมันได้เหมือนมีอะไรมาทิ่งแทงฉันเยอะแยะก็ไม่รู้ โดยเฉพาะ สายตาของตาบ้ากามนั่น น่สโมโหชะมัด
“ผู้หญิงอะไร ทำตัวแบบนี้” ชาขาวพูดขึ้นหลังจากเดินผ่านหน้าฉันไปได้แค่ลมเพิ่งฉัน ฉันฉุนขึ้นหูมาทันที แต่ช่างมัน ถือว่าโปรดสัตว์
“ชา แข็ง ไม้กระดาน” ฉึก
“ด้าน ไร้ความรู้สึก” ฉึก
“ม..”
“พอซะทีนายรู้ไหม เกิดมาฉันไม่คยโดนใครมาด่าฉันได้ขนาดนี้ นายกล้าดียังไงฮะ”
“ใครพูดกับเธอ” ชาขาวพูดจบก็เดนไปนอนบนเตียงแล้วหลับไปโดยไม่สนใจฉันเลย กรี๊ดๆๆๆๆๆ เจ็บปวดค่ะ เจ็บปวด
“ไอ้บ้า ไอ้ผู้ชายเฮงXXX ฉันเบื่อนาย เบื่อโลก อ๊าย! ทำไมฉันน่าสงสารแบบนี้นะ”
“!#$@^&!%&*%!*&*%&*”
“@$%#^%#&$&$&^$&^$&*”
“@#$^#^$&^^$##@$^^$”
“!#$@^&!%&*%!*&*%&*”
“@$%#^%#&$&$&^$&^$&*”
“@#$^#^$&^^$##@$^^$”
“!#$@^&!%&*%!*&*%&*”
“@$%#^%#&$&$&^$&^$&*”
“@#$^#^$&^^$##@$^^$”
“!#$@^&!%&*%!*&*%&*”
“@$%#^%#&$&$&^$&^$&*”
“@#$^#^$&^^$##@$^^$”
หนึ่งคืนที่แสนจะห่วยที่สุดผ่านไป ฉันกลายเป็นคนเก็บกด ขอบตาดำคล้ำ ทำไมน่ะเหรอ ก็ฉันนั่งด่านายชาขาวเน่าน่ะสิ แถมยังต้องยืนรับแขกที่มางานคนเดียว ด้วยเหตุผลเจ้าบ่าวแพ้อากาศ ยังไม่พอฉันแทบจะไม่ได้กินอะไร เนื่องจาก ป๊ะป๋าและปู่สามียัดเยียดดันฉันเข้าหอ บอกแกอยากมีหลานไวๆๆ โอ๊ย! ฉันจะต้องจดทะเบียนแล้วใช่ไหมเนี่ย
“อ้าว! ทำไมลูกของป๊ะป๋าถึงโทรมอย่างนี้ล่ะเนี่ย” ไม่ต้องทำหน่าโอเว่อกันขนาดนั้นก็ได้ =O=”
“ทำไมหลานสะใภ้ฉันถึงเป็นแบบนี้” ฉันย้ำแย่ขนาดนั้นเชียวเหรอเนี่ย ดูสิทุกคนต่างเป็นห่วงฉัน มีแต่นานยชาเขียวเพียวริคุไร้คุณภาพนั่นแหละที่เมินฉัน โอ๊ย! มีสามีแบบนี้ขึ้นคานยังดีกว่าอีก
“ไปเถอะครับปู่ เคียงไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ ไปเธอนะ” ชาเขียวเดินมาดึงข้อมือฉัน ไม่สิต้องใช้ว่ากระชากถึงถูก แต่ทำไมโลกมันมืดๆนะ
“ตุบ” ฉันล้มลงกับพื้นทั้งที่ชาเขียวยังคงจับข้อมือฉันอยู่
“เพียงดาว!!!!!”
“ลูกป๊ะป๋า!!!!”
“หลานสะใภ้!!!!!”
“นี่ๆ เธอเป็นอะไรเนี่ย”
“ฉันไม่รู้ว่า...” แล้วฉันก็หมดสติไป
------------------------------------------------
คุยกับผู้สมัคร
ชื่ออะไรคะ? : หง่าวจ้า
อายุเท่าไรแล้ว : 14 ปี
คาดหวังอะไรกับฟิคเรื่องนี้บ้าง : อยากเป็นนางเอกป๋า อยากอ่านจนจบ
คิดยังไงกับพล็อตเรื่องคะ : ชอบอ่ะ ชอบมากมากเลย
บทพระเอกถูกใจไหม? : โดนจ้า โดนมากเลย
มีอะไรจะบอกไรท์เตอร์เปล่า? : พิจารณาด้วยนะ รอป๋าจ้า
โชคดีนะคะ ขอบคุณที่สละเวลามา : เต็มใจจ้า
GOOD LUCK
ความคิดเห็น