คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นาฬิกาปลุก เเอนด์ จิ้งจก!!!
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ตุ้บ!!
เคร้ง!!
เสียงแรกนาฬิกาปลุก เสียงที่สองมันตกจากเตียงเสียงที่สาม มันพัง - -* ฉันเปลี่ยนนาฬิกามา 4 อันหลังจากเปิดเทอมแล้วนะ ให้ตายซิ
“ข้าวปั้น ทำของพังอีกแล้วใช่ไหมหะ กี่อันแล้วเนี่ย @23-/*-#x!!!....”
ต่อไปอีก10นาที ก็สมควรบ่นอยู่หรอก นาฬิกาปลุกเรือนละ199บาท4เลือน ก็796บาท ควรจะโดนบ่นอยู่หรอก ต่อจากนี้ฉันคงต้องใช้นาฬิกาปลุกเรือนละ 50 บาทแล้วล่ะมั้ง
“เมื่อไหร่จะเลิกทำนาฬิกาพังซะที มันเปลืองเงินแม่นะเนี่ย บลาๆๆๆๆๆ” ฉันอาบน้ำเสร็จแต่งตัวเสร็จ ยังไม่วายจะบ่นฉันต่ออีก - -
“ข้าวขอโทษค่ะแม่ ก็เสียงมันทำให้ข้าวตกใจ”
“ไปๆ ไปเรียนเลย ถ้าครั้งนี้นะแม่ซื้อนาฬิกามาใหม่แล้วข้าวยังทำพังอยู่ล่ะก็ แม่จะให้คนที่เคยปลุกข้าวตื่นมาปลุกแทนนาฬิกา”
“0.0”
“ไม่ต้องทำหน้าตกใจ ไปเรียนได้แล้ว”
“ค่ะ”
คนที่ปลุกฉันได้หรอ ตายแน่ๆ ต้องเป็นนายเพลย์แน่ๆเลย ต่อจากนี้ฉันสัญญาจะไม่ทำนาฬิกาปลุกผู้น่ารักเรือนใดแตกอีกแล้ว ฉันยอมทนรำคาญเสียงมันแน่ๆ ถ้าเทียบกับให้อีตานั่นเอาจิ้งจกมาแกว่งๆอยู่ที่หน้าฉันเหมือนที่เคยทำ
-ที่โรงเรียน-
“นาฬิกาปลุก ต้องเปลี่ยนไหมวันนี้”
“อีตาเพลย์”
“ว่าไงครับ”
“ไปไหนก็ไปเลย ฉันจะไปเรียน”
“แต่ฉันอยู่ห้องเดียวกับเธอจะเดินไปด้วยกันไม่ได้หรอ”
“...”
ฉันไม่พูดไรนอกจากเดิน เดิน และเดินฉันเบื่อหน้าอีตานี่ เวลานึกถึงจิ้งจกที่นายเพลย์จับมาแกล้งฉันบ่อยๆแล้วฉันขนลุก บรึ๋ยย !!
ฟุบ!!
อะไร ผ่านหน้าฉัน ตัวสีเนื้อๆ น้ำตาลๆ ตาแป๋วๆ หางยาวๆมี4ขา
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อีตาเพลย์บ้า ไอ้บ้า กรี๊ดๆๆๆ เอาไปไกลๆเลยนะ”
ทายออกไหม ว่าตัวอะไร จิ้งจกค่ะจิ้งจก T ^ T ฉันอยากตายย ยยย มันเอาจิ้งจกมาแกล้งฉันอีกแล้ว ไม่รู้ว่าบ้านนายเปิดฟาร์มจิ้งจกหรึยังไง ถึงสรรหามาแกล้งฉันได้ทุกวี่ทุกวัน
“ฮ่าๆ กลัวหรอ นี่ๆ ตัวนี้ไม่เห็นตัวใหญ่เลยนะ ลองดูซิข้าวปั้น”
“กรี๊ดดดดดด เอาออกไป๊”
พูดจบฉันก็วิ่ง หนีขึ้นห้องทันใด ฉันเกลียดแก ไอ้เพลย์บ้า ToT จิ้งจก ฉันจะล้างเผ่าพันธุ์แก คอยดู โทษฐานที่ทำให้ฉันเหงื่อตก ผมเสียทรงหมดลุคสาวมั่นสวยใสของฉันหมด
“ข้าว ไปทำไรมาวะทำไมสภาพเป็นงี้” ยัยโม เพื่อนสนิทฉันถามขึ้น
“ฮ่าๆ วิ่งหนีจิ้งจกมาโม กร๊ากกกกก” ฮึ่ย!! ยังจะตามมาหัวเราะฉันอีกเรอะ เดี๋ยวเจอฤทธิ์ฉันบ้างละกัน ไอ้บ้า
“หุบปากไป ก่อนที่ฉันจะฆ่านาย!”
“ครับผม ^ ^+”
“อย่ามาทำหน้ากวนฉันด้วย!”
“ครับ^ ^+”
“ ฮึ่ย!!”
วันนี้ทั้งวันฉันแทบไม่ได้ใจจดใจจ่ออยู่ที่การเรียนเลย เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่าต้องสนใจกับสิ่งรอบข้างแทนไหนจะเศษยางลบบนหัว เศษกระดาษบนโต๊ะปากกาที่มาจิ่มหัวฉันพอดิบพอดีในบางคาบ และเสียงที่ได้ตอบกลับมาก็คือ
‘ขอโทษๆ พอดีมือมันควบคุมไม่ได้’ ชั่งเป็นเหตุผลที่น่าฟังที่สุดในโลกเลย >[]< ฉันเกลียดนายยย
“ข้าวปั้น”
“คะแม่”
“นาฬิกาปลุกอันใหม่ ถ้าพังอีก รู้ใช่ไหมว่าอะไรจะมาแทนนาฬิกาเรือนใหม่”
“แหะๆ รู้ค่ะ" รู้ค่ะแม่ รู้มากเลยด้วยรู้จนมากกว่ารู้อีก แม่ไม่รักหนู T T นานาจิตตัง อาเมน~
Play ::: >> แล้วเจอกัน says: ว่าไงครับคุณข้าวปั้น
ฮึ่ม!! มาหาเรื่องฉันถึงในเอ็มเชียวหรอ
-ข้าวปั้น- เกลียดดดด วุ้ย says: ... รู้จักกันหรอ
Play ::: >> แล้วเจอกัน says: อ๋อลืมไป เธอรู้จักแต่ตัวสีเนื้อๆน้ำตาลๆใช่ไหม ฉันจะได้เอาไปฝาก
-ข้าวปั้น- เกลียดดดด วุ้ย says: ไอ้บ้า ตัวนั้นฉันไม่รู้จักย่ะ
Play ::: >> แล้วเจอกัน says: 5 5 5
-ข้าวปั้น- เกลียดดดด วุ้ย says: ไอ้คนนิสัยไม่ดี แบร่ๆ :p
ฉันกัดนายเพลย์ในประโยคสุดท้ายของการคุยmsn แล้วออฟไลน์ทันที เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะว่าอีตานี่ไม่ยอมให้ฉันกวนประสาทด่าอยู่ฝ่ายเดียวหรอก คิดแล้วแค้นสุดขีด สุดชีวิตสุด ... พอๆ ไปไกลถึงเพลงแล้ว = . =
“นี่ข้าว”
“คะ”
“อาทิตย์หน้า แม่ของเพลย์น่ะเค้าชวนไปทะเล เตรียมตัวด้วยล่ะ”
“หะ! นายเพลย์ไปด้วยหรอแม่”
“ใช่ ห้ามปฏิเสธเพราะแม่รับปากเค้าไปแล้วเข้าใจไหม”
คงจะปฏิเสธหรอกนะคะแม่ เมื่อแม่มองหนูสายตาดุขนาดนั้น หนูคงปฏิเสธออก ชิ!!
เช้าวันนี้เป็นเช้าแรก ที่นาฬิกาไม่แตก ก็แหงซิแตกขึ้นมาชีวิตฉันทุกเช้าคงเจอกับ จิ้งจก!
“แหมๆ เดี๋ยวนี้ไม่ได้ข่าวเรื่องนาฬิกาปลุกแตกแหะสาวน้อยข้าวปั้น”
“ใครสาวน้อย เดี๋ยวเจอดีอีตาบ้า” พอถึงโรงเรียนก็กัดฉันเลยนะยะ อีตานี่
“ครับๆๆ ไม่สาวน้อยก็ไม่สาวน้อย แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ ฮ่าๆไว้ฉันจะจับเธอโยนลงทะเล”
ไอ้บ้า ฉันอยากฆ่านายจริงๆเลย ทำไมเวลาผ่านไปเร็วจริงๆนะ นี่ครบอาทิตย์แล้วที่ต้องถึงวันที่จะเดินทางไปทะเล แม่นะแม่ ไม่น่าไปสนิทสนมกับแม่อีตาบ้านี่เลย แต่ก็ดีที่ฉันยังมียัยโมไปด้วยแต่ใช่ว่าจะมากันง่ายๆเพราะเสียเวลา เสียค่าโทรศัพท์ตั้งหลายนาที หลายบาทเพื่อเกลี่ยกล่อม
ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง เวลาแห่งการเดินทางความจริงฉันอยากแกล้งหลับไม่ตื่นมากกว่า ถ้าแม่ไม่บอกว่า
‘อ้าว เพลย์จะทำไรกับเพดานหรอ’
‘อ๋อ ถ้าข้าวไม่ตื่นจะเอานี่ยัดปากน่ะครับ’
นั่นแหละทำเอาฉันดีดตัวจากเตียงแทบไม่ทัน ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาก็รู้ว่า ไอ้ที่มันอยู่บนเพดานแล้วอีตานั่นกำลังจ้องจะจับอยู่ มันคืออะไร
ยัยโมก็มาถึงที่นี่ตั่งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ วันนี้ฉันเลือกแต่งตัวสบายๆ กางเกงขาสั้นสีขาวเสื้อแขนกุดแล้วก็ เสื้อกั๊กแบบแขนกุดด้านนอกทับอีกที
ปึก!
“โอ้ย! อีตาเพล ...”
”เอ่อ”
“เอ่อ ขอโทษ ว่าแต่นายเป็นใครเนี่ยมาบ้านฉันได้ไง”
“โห เธอพูดเบาๆก็ได้ ฉันเพื่อนเพลย์ชื่อไนท์”
“..??.. “
“ งง อะไรนักหนาเธอเนี่ยถอย จะขึ้นไปเข้าห้องน้ำ” ไม่ให้งงได้ไงอ้ะ ก็หล่อซะ เอ้ย ไม่ใช่ก็ไม่เคยเห็นหน้านี่นา
“เห้ย แล้วขอทางดีๆไม่ได้หรอ ชนฉันทำไมม มมมมมมม”
ฉันลากเสียงอีก2นาที [เวอร์] เพื่อนหมอนั่นหวังว่าคงไม่ไปทะเลด้วยหรอก แต่ว่าไปก็ดีคนเยอะๆฉันว่าคงสนุกกว่าฉันกับอีตาเพลย์แค่2คนแน่
“มาแล้วหรอ กว่าจะเสด็จนึกว่าต้องหาอะไรไปง้างห้อง”
“หุบปาก รำคาญ”
“2คนนี้เมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกันซักที”
“แม่เอาไอ้บ้านี่ไปไกลๆ หน้าหนูแล้วจะดีมากค่ะ”
ซักเท่าไหร่เพราะ เบื่อ เบื่อ และเบื่อ
“เธอ” ฉันหันไปตามเสียงเรียก
“นายไนท์”
“อืม ไม่ใช่จิ้งจกหรอกน่า” 0.0 รู้ด้วยว่าฉันกลัวจิ้งจก
“มีไร”
“ไปยกกระเป๋า”
“อือ”
โหย เป็นสุภาพบุรุษยกมาให้ฉันไม่ได้หรอยะ กระเป๋าใบแค่เนี้ย ต้องเสด็จมาเรียกฉันถึงหน้าบ้าน
“นึกว่าเป็นคุณหญิงหรอ แบบว่ารอคนใช้ยกกระเป๋าไปให้”
“อี ตา เพลย์”
“ขอโทษครับ^ ^!~”ฉันพูดเน้นทีละคำ เพื่อให้นายเพลย์รู้ว่าตอนนี้ ฉันกำลังเดือดเอามาม่าต้มคงกินได้ทันทีแหละ
ความคิดเห็น