คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter:1
chapter:1
ณ สนามบินอินชอน
“ เธอๆดูผู้ชายคนนั้นดิ หล่อเป็นบ้าเลยอ้ะ><”
“ ใหนๆ!! จริงด้วย คนอะไรทำไมถึงได้ดูดีขนาดนี้เนอะ^^”
เสียงผู้หญิงสองคนที่นินทาในระยะประชิด พูดถึงความเพอร์เฟคของเขา ทำให้บุคคลที่โดนพาดพิงถึงกับยิ้มไม่หุบ ก็นะ … คนมันหล่อช่วยไม่ได้ =-=; แต่ก็จริงนั่นแหละ ไม่ว่าร่างบางสมส่วนจะเดินไปใหนจะทำอะไร ก็จะมีแต่คนมอง จะไม่ให้มองได้ไงล่ะ ก็ ผิวที่ขาวผ่องตัดกับผมสีน้ำตาลเข้ม
แล้วยังจมูกโด่งได้รูปที่เข้ากับโครงร่างของไปหน้า แล้วยิ่งใส่แว่นกันแดดสีดำ มันยิ่งเพิ่มความดูดี
แบบไม่มีที่ติให้กับเขาเลย เป็นใครเห็นก็ต้องมอง
ทำไมคนมันเยอะอย่างงี้ว๊ะ??? ร่างบางคิด การกลับมาเกาหลีครั้งนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่านๆมา เพราะครั้งนี้เค้าจะมาอยู่เกาหลีแบบถาวร และที่ต้องมาอยู่แบบถาวร
ก็เพราะว่าท่านพ่อและท่านแม่ ( เว่อร์!!!) ของร้องให้กลับมาดูน้องชายที่น่ารัก ?? แล้วเหตูผลจริงๆของพ่อและแม่ของเค้าก็คือ ต้องการที่จะเที่ยวกันสองคน _=_ แต่ร่างบางก็ไม่ได้ขัดอะไร
อยากมาเสียด้วยซ้ำ เพราะยังไงอยู่บ้านเราก็ดีกว่าไปอยู่ต่างประเทศละนะ
(จุนฮยอง)
“ โว้ยยย!!! ทำไมคนในเยอะยังงีว๊า!!!” ผมเดินไปบ่นไป มือซ้ายลากกระเป๋า ส่วนมือขวาถือสมุดเดินทาง ( แต่ก็ยังดูดีในสายตาผู้ผบเห็น) อะไรมันจะเหมือนไอ้บ้าหอบฟางขนาดนี้ครับ
“ แล้วกวังมันไปใหนวะ? ทำไมไม่มารับพี่ชายมันเลย!!!” ยิ่งคิดก็ยิ่งยิ่งอารมณ์ เสีย ก็น้องชายตัวดีของผมอ่ะดิ ทำไมมันไม่ยอมมารับพี่มัน แต่ลองคิดดูดีๆแล้วนะครับ ผมเองแหละที่ไม่ได้บอกว่าจะมา ใครผิดครับ? ผมเอง+-+
แล้วนี่ผมต้องไปเองหรอเนี่ย!!! บ้านก็อยู่อย่างใกลเลย เหนื่อยอีกผม อยากนอนๆๆ!!!!
ตุ้บ!! ใครเดินมาชนวะ?? คนยิ่งง่วงๆอยู่ zzz
“ ขอโทษครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” คนที่ชนผมล้มกล่าวขอโทษแล้วช่วยพยุงตัวผมขึ้น
“ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณ “ ผมพูดแล้วเตรียมตัวเดินต่อ แล้วจู่ๆ ก็มีคนมาดึงแขนผม พอหันกลับไป
ก็เจอกับไอ้คนที่มันชนผมล้มอ่ะแหละ มีไรอ่ะ??
“ เพื่อเป็นการไถ่โทษที่ผมชนคุณล้ม ให้ผมเลี้ยงข้าว คุณหนึ่งมือนะครับ^^” ชนแค่นี้ต้องเลี้ยงข้าวด้วยหรอครับ โอ้วววว!! ชั่งเป็นคนดีจริงๆ อย่างงี้ก็เสร็จผมซิครับ กำลังหิวพอดี
“ ก็ได้ครับ เห็นแกน้ำใจคุณนะ” ผมพูดแต่ต้องมีฟอร์มหน่อยครับ เดี๋ยวเค้าจะหาว่าเราเห็นแกกิน ( ไม่เลยจ่ะ ^^;;) ทันทีที่ผมตอบตกลง ไอ้นี่ก็ยิ้มใหญ่เลยครับ บ้าไปแล้ววว
“ เอ่อ.. ผม อี ฮงกินะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณ …” ตอนนี้ผมก็อยู่ร้านอาหารไกล้ๆสนามบินครับ ก็อีตาฮงๆไรนี่แหละพามา
“ จุนฮยอง ยง จุนฮยอง “ ผมตอบทั้งๆที่ปากยังมีข้าวอยู่เลย
“ จุนฮยองพึ่งกลับจากไปเที่ยวมาหรอครับ?” โว๊ะ!! นายนี่ไม่หิวหรือไงนะ พูดอยู่นั่นแหละ แล้วดูเรียกชื่อ เหมือนรู้จักกันมาสิบปี
“ เปล่วครับ ผมพึ่งกลับ จากเล่นลิเก “ ฮ่าๆ ดูหน้าดิ เหวอเลยอ่ะ
“เอ่อ… อาชีพจุนฮยองหรอ?” หา!!! เชื่อด้วย
“ ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ๆ “ ผมบอก
“ ฮ่าๆ นั่นซิครับ แล้วคุณ…” ผมก็จะกินข้าวไอ้นี่ก็ชวนคุยจังเลยหว่ะ
“ ผมพึ่งกลับจากต่างประเทศอ่ะ ว่าจะมาเรียนต่อที่เกาหลี” พูดถึงเรื่องเรียนหวังว่าป๊ากับม๊า จะเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะ ไม่ใช่ว่า ต้องให้ผมจัดการ
“ อ่อ แล้วบ้านจุนฮยองอยู่ใหนอ่ะครับ เผื่อเราไปทางเดียวกัน “
“ อย่ารู้เลยครับ ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับ บาย” ผมบอกแล้วก็ออกมาจากร้านเลยครับ
อยากกลับบ้านไปนอนแล้วว
ฮ้า ! ตอนนี้ผมก็มาถึงบ้านหลังน้อยๆของผมแล้วครับ คิดถึงเป็นบ้าเลย แล้วที่สำคัญผมคิดถึงเตียง
“ คุณหนูจุนฮยอง !!! กลับมาแล้วหรอคะ^^” ผมที่กำลังจะเดินเข้าบ้าน ก็มีป้าแม่บ้านที่ผมคุ้นเคยเห็นผมพอดี
“ ครับผมกลับมาแล้ว ^^ คิดถึงป้า เฮจินมากๆเลยครับ” ผมพูดแล้วเดินเข้าไปก่อนป้าร่างท้วม
“ ปากหวานนะคะ แล้วคุณหนูทานอะไรมาหรือยังคะ? ถ้ายังป้าจะได้สั่งเด็กไปทำไห้” ป้ายังห่วงผม
เหมือนเคยเลยครับ
“ เรียบร้อยแล้วครับ ป้าแล้วเจ้ากวังล่ะ??” ผมถามถึงน้องชายสุดที่รัก?? ที่ตอนนี้มันน่าจะอยู่บ้าน เพราะวันนี้เป็นวันหยุด
“ คุณหนูเล็กไปหาคุณหนูโยซอบคะ” ผู้หญิง บ้าไรชื่อโยซอบ ฮ่าๆๆ
“ จะกลับตอนใหนอ่ะครับ??”
“ เย็นๆโน้นแหละค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?” โห!! น้องผมติดหญิงขนาดนี้เลยหรอครับ โอ้วววว
“ เปล่าๆครับ งั้นผมไปข้างบนนะ ถ้ากวังมาขึ้นไปเรียกผมด้วย “ ผมพูดเสร็จก็เดินขึ้นมาที่ห้องเลยครับ ฮ้าวววว ง่วงนอนมากก อาบน้ำแล้วค่อยนอนดีกว่า ทุกคนครับงั้นผมขอตัวไปอาบน้ำน้า
(โยซอบ)
“ กวังนายไม่กลับบ้านกลับช่องบ้างเลยหรอ??” ผมพูดแบบนี้มาร้อยครั้งแล้วครับ ก็ไอ้เพื่อนยิ้มหวานของผมอ่ะดิ วันหยุดทีไรเป็นต้องมาขลุกอยู่ที่บ้านผมทุกวัน แล้วยังไม่พอนะ มาอ้อนแม่ผมอีก แล้วแม่ผมมีหรือที่จะไม่ชอบให้เด็กที่มีกล้ามเป็นมัดๆมาอ้อนอ่ะ ผมเห็นละหมั่นใส้ !!
“ แม่ครับ โยไล่กวังอีกแล้วอ่ะ TT” แหลตลอดอ่ะ
“โย ลูกก็กวังเขาอยากอยู่ก็ให้อยู่ซิลูก ไปไล่ทำไมมันเสียมารยาท!!” สุดท้ายมันก็ลงท้านด้วยการี่แม่ว่าผม
“ กีกวัง!!! ชั้นจะโกรธนายแล้วนะ!!” แล้วทุกครั้งผมก็จะพูดแบบนี้ ผลที่ออกมาก็เป็นอย่างที่เห็นแหละ
“ ก็ได้ แม่ครับ ผมไปก่อนนะ โยไล่แล้ว แล้วครั้งหน้าผมมาใหม่นะ^^” พูดจบก็วิ่งไปออกจากบ้านไปเลย
“ เฮ้อออ กว่าจะไปได้ “ ผมขึ้นมาที่ห้องแล้วนั่งเล่นคอมตามเดิม ผมออนอยู่หนิ ใครทักมาอ่ะ
Suzy say: โย เมื่อไหร่นายจะเอาเบอร์ พี่นายมาให้ชั้นซักทีอ่ะ รอนานแล้วนะ”
เอ่อออ ทักมาก็เพราะจะเอาเบอร์พี่ชายผม เฮ้ออ ที่จริงก็ชินแล้วล่ะครับ พี่ดูจุนไม่เห็นจะหล่อเลย
กรี๊ด กันอยู่นั่นแหละ ชิ!!!
อ้าว ไอ้อุ่นก็ทักมาหนิ
Woonny say: โยซอบอา การบ้านนายทำเสร็จยังอ่ะ?
แค่เนี๊ยะ!!! แต่อยากจะบอกมันว่า ชื่อหัวเอ็มไอ่อุ่นมึงแรดมาก!! “Woonny”
ปิดคอมดีกว่า เริ่มจะปวดตาและ
( จุนฮยอง)
ก๊อกๆๆๆ ใครมาเคาะวะ??
“ คุณหนูคะ คุณหนูเล็กมาเล้วค่ะ” เปิดประตูมาก็เจอกับแม่บ้าน ที่มาบอกว่าน้องผมกลับบ้านแล้ว
“ อืมม เดี๋ยวลงไป”
“ โย้ววว!!! ฮยอง หลับสบายมั๊ยครับ^^” เออ ทักได้สมกับมันเลยจริงๆ
“ ดี ดีมากกก แล้วทำไมพึงกลับบ้าน” ผมนั่งลงที่โซฟาข้างกีกวัง
“ ก็ไปอยู่กับเพื่อนมาอ่ะ” ช่วยสนใจพี่ชายอย่างชั้นหน่อยได้มั๊ยเนี่ย!!
“ โยซอบ?” ผมพูดลอยๆ
“ ฮยองรู้ได้ไงอ่ะ ?” มันก็ทำหน้างง แตพูดชื่อนี้ทีนี่หันขวับเลย
“ หึหึ บ้านก็มีไม่ยอมอยู่ “ ผมบ่นนิดๆ
“ ฮยอง!! ซื้อของมาฝากผมมั่งป้ะ? “ เปลี่ยนเรื่องเร็วมากกก
“ ไม่อ่ะ เปลืองตัง” ผมบอก แต่หน้ามันดิ หง๋อยไปเลย
“ฮยองอ่ะ เอ้อ พรุ่งนี่ฮยองไปโรงเรียนพร้อมผมนะ เดี๋ยวจะแนะนำเพื่อนผมให้รู้จัก “ เออดีเนอะ
พูดไปก็กินช็อคโกแลตไป ฮ่าๆ กวังมันชอบชอคโกแลตที่สุดเลยล่ะครับ
เช้าแล้ววว ( ไวอ่า)
กริ๊งๆๆๆๆ เสียงนาฟิกาปลุกนี่มันน่ารำคาญจริงๆ
ตื่นๆๆๆ บอกตัวเองครับ เพราะวันนี้ผมจะได้เรียนโรงเรียนใหม่ ฮ่าๆๆ ตื่นเต้นอ่ะ
“ อ้าวฮยอง เสร็จแล้วเราไปกันเลยดีกว่า “ ทำไมมันเสร็จเร็วกว่าผมอ่ะ ผมว่าผมอาบน้ำไวแล้วนะ
ตอนนี้รถของที่บ้านผมก็จอดหน้าโรงเรียนแล้วครับ ที่จริงไปส่งในโรงเรียนก็ได้นะครับ แต่กวังมันบอกว่าผมจะได้คุ้นกับโรงเรียนมากขึ้น ด้วยการเดินเข้าโรงเรียน=_=;;
“ กรี๊ดดดดดด!!!!!!! ดูจุนโอปป้า ฮยอนซึงโอปป้า !!!!!” ผมเดินมาถึงตึกอะไรซักอย่างก็ไม่รู้ครับ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงกรี๊ดที่ดังมากๆ มาจากใต้ตึก
“ กรี๊ดดด !!! พี่คะ น่ารักขนาดนี้ฆ่าพวกเราเลยเถอะ!!” เย้ยยย !!! แค่ไอ้สองคนนั้นมันดูดน้ำจากแก้ว มันน่ารักตรงใหน?? ผมก็ทำได้ ผมรู้แล้วล่ะครับว่าสาเหตุของเสียงดังโลกแตกเมื่อกี้มันมาจากใหน ฮึ!!!
“ ฮยอง ผมไปนะ มันไกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว ตอนเย็นเจอกัน” พูดจบมันก็วิ่งไปหาเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ กับอีกคนที่ตัวสูงอย่างกับเสาไฟฟ้า คบกันไปได้ไงว่ะ ??
แล้วผมจะเอาไงต่อดีเนี่ย จะฝ่าดงชะนีนกหวีดนี่ไปหรือรอให้ไอ้สองตัวนั้นเลิกดูดน้ำ??
“ออกๆๆ ขอทางหน่อย “ สุดท้ายผมก็เลือกเดินฝ่าดงชะนีนกหวีด เพราะดูท่าแล้วคงจะอีกนานอ่ะ
“ อะไรของนายเนี่ย ไม่เห็นหรอพวกเราดูพี่เค้าดูดน้ำอยู่อ่ะ!!!” ชะนีหนึ่งในนั้นพูดขึ้น
“ ก็เรื่องของเธอดิ เกี่ยวไรกับชั้นอ่ะ??” ผมพูด
“ ไม่เกี่ยวได้ไงก็นายมาขวางอ่ะ “
“ มีอะไรกันหรอครับ??” เสียงบุคคลที่สามพูดตัดหน้าก่อนที่ผมจะเถียง
“ ก็นายนี่ซิคะพี่ดูจุน มาขวางตอนที่หนูดูพี่อยู่” ยี๊ แหวะๆๆ หนูอะไรตัวอย่างควาย!!!
“ มีไรวะ ไอ้ดูจุน “ อีกคนทีเดินมาถามทีหลัง โอ้วว สวยOO
“ ไม่มีอะไรหรอก น้องๆครับพี่ว่าน้องๆไปเรียนได้แล้วนะครับ ^^” อิ๊!! ผมแบะปาก
“ ค่า^^” ฝูงชะนีนกหวีดกลับเข้าป่าแล้วครับ
“ แล้วนายเป็นใคร?” หา?? เค้าถามผมป้ะ
“ ชั้นถามนายนั่นแหละ “ อ่าวหรอ
“ เป็นคน” ผมตอบ
“ เออ รู้แล้ว ชั้นหมายความว่า เป็นเด็กใหม่หรอ?” ไอ้ดำหน้าแก่นี่ มันจะอะไรกับผมนักหนาเนี่ย
“ อืม “ ผมตอบแล้วเดินออกมาแบบไม่ลาเลย
“ เดี๋ยวซิ!!!”
__________________________________________________
สวัสดีค่าาาทุกคน อิอิ
หายไปนานมากเลยอ่ะ คิดถึงเค้ามั่งป้ะ(?)
อันนั้ก็ตออนที่1 ค่ะ มันมาอึนๆมึนๆ อีกเเล้วจ่ะ ฮ่าๆๆ
ไรเตอร์หายไปนาย ลีดเดอร์อย่าหนีไรเตอร์ไปใหนอ่ะ เค้าคิดถึงทุกคนนะ ^^
ยังไงก็ช่วยกำลังใจไรเตอร์ด้วยนะ
เม้นๆๆๆๆๆ 
ความคิดเห็น