fanfic-baramos ฟิคบารามอส ยังไม่มีชื่อเรื่องครับ

ลำดับตอนที่ #1 : ส่งของ

ชี้แจงรายละเอียดตัวละคร

ชามัล: ตอนนี้เป็นไฮคิงแล้ว  และถ้านับตามญาติก็เป็นตาของเฟรินเหมือนไฮคิงคนก่อนเพราะชามัลเป็นน้องของไฮคิง

...............................................









บทที่ 1 ส่งของ







    เสียงลมหวิว หวิว เสียดสีกับลำเรือ ให้การทรงตัวลำบากขึ้นเล็กน้อยกับการโคลงตัวไปมาของพาหนะลำใหญ่  กาบเรือด้านซ้ายและขวายื่นออกมายาวคล้ายปีกนก  ลำเสาต้นยาวขึงกับผ้าผืนโต  รวมกว้างยาวคงละเอาไปทำสนามฟุตบอลได้สบายๆ  ผ้าผืนนั้นรับแรงลมเป็นตัวช่วยในการเคลื่อนที่ผนวกด้วยแรงขับเคลื่อนจากเวทย์มนต์





    นัยน์ตาสีม่วงทอดไปไกล  มองวิวภายนอกอย่างสำราญ  ขณะที่อีกคนทรุดนั่งอยู่กับพื้น  สีหน้ามึนๆสู้ไม่ดีนักเหมือนจะอาเจียน  กลืนไม่เข้าคายไม่ออก  มือกร้านของนักฆ่าจากซาเรส ชี้ทิวทัศน์เบื้องหน้าไปทั่วด้วยความสนุกสนาน





    รอบด้านมองเห็นวิวจางๆเนื่องจากมีทะเลหมอกบังเล็กน้อยเป็นช่วงๆ  ความสูงที่เกือบทำเอาคนขี้กลัวหัวใจวาย  สูงจนเมฆอยู่ต่ำกว่าตัวเอง  ประมาณสองพันเมตรจากระดับน้ำทะเล  ยอดเขาสูงขาวจากสีของหิมะคลุม  เมื่อเริ่มเข้าใกล้จุดหมายปลายทางสีสันต่างๆก็ลดลงเหลือเพียงความขาวหมดจดยิ่งกว่าใช้โอโม่ ซัลไลน์ หรือแฟ้บยี่ห้ออะไรก็ตามแต่





    ผิดคาดตั้งแต่การคาดเดาว่าเรือลำนี้มันจะลงทะเลลุยฉลาม ท้าพายุเหมือนที่ได้ฟังได้ยินเขาเล่ากันมา  ผิดมากๆเพราะขณะนี้มันลอยตัวอยู่เหนือน่านฟ้า  ให้หัวขโมยหน้าซีดนั่งกอดเข่าตั้งนานสองนาน  แม้คิลจะเรียกให้มันมาชมวิวซักเท่าไหร่มันก็เอาแต่ส่ายหน้าซ้าย-ขวาอย่างน่าสงสารบวกกับน่าแกล้งหน่อยๆ  แต่ก็แกล้งมันไม่ลง  เมื่อเห็นอาการปากไวๆของมันหยุดทำงานไปชะงัก





    อากาศยามบ่ายไม่ร้อนอย่างที่คิดเพราะมันไม่มีเลยสักกะติ๊ด  เหลือแต่ความหนาวยะเยือกที่ทำให้เป็นหวัดกันเบิกบาน  เจ้าชายร่างสูงออกมาจากภายในเรือเหินฟ้า  ในมือถือเสื้อตัวหนา2  ตัว  นัยน์ตาสีฟ้ากวาดมองผู้ร่วมทางทั้งสองแล้วเดินตรงไปยังคนหมดสภาพกองอยู่ใกล้เสากระโดงเรือ  มันนั่งกอดเข่าก้มหน้าไม่พูดไม่จามานานพอสมควร  เป็นความสงบสุขที่แท้จริงซึ่งนานๆครั้งจะมี





    มือแข็งแรงของคาโลยื่นเสื้อหนาวให้สาวน้อยผู้สีหน้าใกล้แล้ว. . .ใกล้จะไป. . .





    “ใส่ซะ”  คนใจดีสั่ง  เสียงทุ้มๆเรียกผู้ป่วยให้ยื่นมือมารับ  ก่อนริมฝีปากสวยๆจะขยับถ้อยคำ





    “ขอบใจ  นายนี่บริการดีใช้. .. ได้. .. นี่. . .หว่า”  แม้อาการจะหนักเพียงใดปากไวๆนั่นก็ยังพยายามรักษาการณ์ของมันต่อไปทั้งที่ฟังเสียงก็รู้ว่ามันฝืนแค่ไหน  คาโลตัดสินใจไม่ถือความแล้วเดินไปส่งเสื้อให้อีกคนซึ่งตื่นเต้นไม่รู้จักจบสิ้นกับการทัวร์สโนแลนด์  แพ็คเกจไป  ที่ไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่





    ณ  ตอนนี้พวกเขาเดินทางออกจากเอดินเบิร์ก  ผ่านน่านฟ้าหลายประเทศ  อีกไม่ถึงอึดใจก็จะเทียบท่าอากาศยานของสโนแลนด์  ดินแดนแห่งหิมะตามชื่อที่ขนาน. . .





    เรื่องที่จะต้องมานั่งขดตัวทนหนาวบนเรือที่หลงนึกว่าจะได้สวมบทโจรสลัดสุดเท่นั้นคงไม่เกิดขึ้นถ้าหากว่า. . .

    .

    .

    .



    2 วันก่อน. . .  ณ โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก  คาบชั่วโมงกฏหมายศาสตร์  วิชาใหม่ในปี 3  โดยอาจารย์ผู้ชำนาญการสอน





    “เฟลิโอน่า”  สุรเสียงเข้มดุของอาจารย์เจ้าชาย. .  .ชามัล ฟาโรเวล  ผู้ซึ่งตอนนี้ดำรงตำแหน่งไฮคิงแล้วก็ยังเจียดเวลาอันมากค่ามาสอนภูมิศาสตร์  วิชานอนหลับประจำของคนขี้เซา  กับอีกวิชาใหม่. . .กฏหมายศาสตร์  วิชาว่าด้วยเรื่องของกฏหมายล้วนๆ  มาตราทุกอย่างที่เกี่ยวกับการปกครองนั้นจะถูกยัดลงในตำราให้เหล่านักเรียนศึกษาเป็นพื้นฐานของการปกครองภายภาคหน้า  นับเป็นความขยันที่น่านับถือจนน้ำตาไหลยิ่งนักในใจของหัวขโมยตัวแสบ





    คนถูกเรียกชื่อซึ่งเริ่มจะชินแต่ทำใจชอบไม่ได้  เงียหน้านวลขึ้นช้าๆ  เมื่อปรากฏร่างอาจารย์ที่เคารพตรงหน้า  ร่างกายก็พลันเกร็งขึ้น  แข็งเป็นตุ๊กตาหิมะชั่วคราว  เหงื่อเม็ดๆผุดตามใบหน้าด้วยสายตาคมดุจเหยี่ยวของท่าน





    “รู้สึกว่าเธอจะว่างมากมายเหลือเกินในคาบกฎหมายศาสตร์ของฉัน”





    ความรู้สึกเดียวในตอนนี้. . .ซวย





    เนตรเคร่งๆ  เลื่อนมาหยุดอยู่ที่กระดาษแผ่นหนึ่งบนโต๊ะ  มือขาวพยายามยกมาบังแต่ไม่เป็นผล  บนกระดาษนั่นเองคือตัวการสำคัญ  ไม่ต้องคิดไปถึงไหน  หลักฐานคาตาชัดเจนแจ่มแจ้ง  พระนัดดาของไฮคิง อดีตเหยื่อที่คิงทุกคนต้องการตัวไปต่อกรกับราชาปีศาจจ้าวแห่งเดมอส  วาดรูปอะไรบางอย่างในเวลาเรียน  อะไรบางอย่างที่กระตุ้นอารมณ์เดือดได้ดีนัก





    เจ้าหล่อนหัวเราะแหะๆ  ไร้ข้อแก้ตัว  ยกมือมาเกาศีรษะประกอบ  ก่อนเหลือยนัยน์ตาสีน้ำตาลเก็บแค้นหมักโหดไปให้เพื่อนซี้ผมยุ่งผู้กำลังอดกลั้น ทำสีหน้าให้เป็นปกติสุดกำลัง  ไม่เช่นนั้นอาจจะโดนข้อหา  หัวเราะไม่เป็นเวล่ำเวลาเข้าไปเป็นเพื่อนโดนลงโทษด้วยอีกคน





    ด้วยความเห็นใจ  สงสาร เมตตาหรือ สมเพช เวทนา ก็ตามแต่  เหล่าเทวดานางฟ้าทั้งหลายได้บัลดาลเสียงกริ๊งให้บรรเลงขึ้น  ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะ  ไร้ที่ติ  เสนาะหูยิ่งกว่าเสียงละครโอเปร่าและเสียงใดๆในโลกนี้  เฟรินถอนใจเบาๆ  พร้อมกับคุณตาชามัลโดยมิได้นัดหมาย  ดีที่คนเป็นตาไม่ทันเห็น  รอดไป





    “เฟลิโอน่า  หลังทานอาหารกลางวันไปพบฉันที่ห้องด้วย”  ไฮคิงผู้นับตามญาติแล้วก็เป็นตาเหมือนไฮคิงคนก่อนสั่งเสียงเรียบ





    เอื้อก. . .  คนถูกสั่งน้ำลายหนือคอ  ตาโตละห้อย  แค่วาดรูปล้อ’จารย์แกในห้อง  ถึงกับโดนเรียกไปพบเลยเรอะ!





...................................................................................................................................................................





    ระเบียงทางมุ่งไปห้องพักครูร่มรื่นสงบ  ไม่มีเสียงพูดคุย  วิ่งเล่น  และสิ่งรบกวนใดๆ  เนื่องจากไม่มีใครอยากแหยมกับอาจารย์ที่รัก



    เจ้าหญิงคนสำคัญแห่งบารามอสผู้ไม่เคยทิ้งนิสัยเก่าๆของหัวขโมยกำลังจูงมือลากกำลังเสริม 2 คน มาเป็นเพื่อน(ร่วมตาย)  คล้ายกำชับว่า  ไงก็ต้องมาเป็นเพื่อนฉันแน่  พวกแกหนีไม่รอดหรอกโว้ย





    คนทางซ้าย  ตัวสูงโปร่ง  ผมสีเงินเป็นระเบียบ  เข้ากับนัยน์ตาสีฟ้าและชุดนักเรียนน้ำเงินขลิบทอง  สีหน้าออกจะหน่ายหน่อยๆเมื่อเทียบกับภาวะปกติ





    ส่วนคนทางขวา  ผมเข้มยุ่งๆ  ทรงที่ไม่เหมือนใครเพราะไม่มีใครเหมือน  ดวงตาสีม่วงฉายแววขบขัน  แม้ว่าปากจะพยายามเบ้ให้ดูเหมือนหงุดหงิด  ก็อุตส่าห์รอดจากโทษหัวเราะมาได้แล้วยังต้องต้องโดนดึงมาด้วยอยู่ดี





    ทั้งสามผู้กล้า(แหยมถิ่นอาจารย์)  หยุดอยู่หน้าประตูไม้  บานปิดไม่สนิท  ผ่านไปวูบหนึ่ง  ไม่มีมือใดเอื้อมไปแตะลูกบิดนั่น  ให้หัวขโมยออกคำสั่ง





    “คิล  แกเปิดประตูสิวะ”  เฟรินกระซิบเสียงเบา  กลัวคนในห้องจะได้ยินจนมือชื้นเหงื่อ





    “จารย์เรียกแกมาไม่ใช่เรอะ  แกก็เปิดเองสิ(ฟะ)”  นักฆ่ากระซิบกลับ  คนฟังแยกเขี้ยวงุดๆให้ มือขาวยกปาดเหงื่อที่แก้มออกแล้วหันไปหาคนซ้ายมือ  ตั้งความหวังไว้กับมัน





    สายตาปิ๊งๆน่าสงสาร  แวววายระยับเหมือนดาวบนฟ้ายามค่ำคืน  ถ้าสังเกตดีๆตามันมีดาวตกด้วยนะนั่น  คาโลผงะไปเล็กน้อย  ก่อนตีหน้าเรียบเช่นเคย  เพราะอยู่ๆคนตรงหน้ามันก็เปลี่ยนจากปากไวพูดมากมาเป็นบทน่าสงสารจนแทบรับมือไม่ทัน  หลายลูกเล่นแพรวพราวของสุดยอดหัวขโมยในสาระบบ  คิลส่ายหน้ากลั้นหัวเราะ





    เจ้าชายน้ำแข็ง(จำใจ)ยื่นมือไปจะเปิดประตู  ขณะที่คนเห็นน้ำตาไหลอาบแก้ม  พรากๆ เหมือนท่อประปาแตกอย่างซึ้งใจ  ทำไมมันน่ารักอย่างงี้





    พลันเสียงหนึ่งข้างในก็รั้งมือแข็งแรงไว้ไม่ทันแตะประตู





    “ได้ข่าวว่าอย่างไรบ้าง”  เสียงเคร่งๆของผู้ที่สั่งให้มาพบเอ่ยถามคาดว่ากำลังสนทานากับอีกบุคคลในห้อง





    “ทูลฝ่าบาท  เหตุการณ์ไม่สู้จะดีนัก”  อีกเสียงที่เคยได้ยิน  แต่นึกไม่ออกว่าเคยไปได้ยินที่ไหน





    “ว่าไป”  ชามัลว่า





    ผู้อยากรู้อยากเห็นนอกห้องเรียงลำดับความสูงถ้ำมองผ่านรอยแง้มประตู  เห็นภาพในห้องเล็กน้อย





    คนจะรายงานตอบผงกศีรษะ  ครั้นจะเอ่ยปากพูดก็กลับปรายตาไปทางประตูเสียก่อน  ชามัลยกมือขึ้นระดับเอวเป็นเชิงรับรู้  แล้วกันมาทางประตูบ้าง





    “เข้ามาสิ เฟลิโอน่า”





    จอมกะล่อนผู้เอาตัวรอดได้เสมอสะดุ้งโหยง  สวด นะโม พุทโธ ในใจก่อนเปิดประตูเข้าไป  และไม่ลืมที่จะดึงอีก  2  คนผู้ไม่เกี่ยวข้องเข้าด้วย





    ไฮคิงนามชามัลไม่แปลกใจสักนิดที่เห็นพวกเขามากันครบทีม  เฟรินตีหน้าเด็กดี ยึดหน้ากากฟาโรห์เป็นสรณะพึ่งพิง





    “คิดแล้วว่าเธอสองคนน่าจะมาด้วย”  ชามัลว่า  พลางหันมาทางเฟริน  เจ้าหล่อยฉีกยิ้มมากขึ้นรับ  ต่อหน้าอาจารย์ผู้เป็นไฮคิงแล้วคนนี้. . . เขาขอละแล้วซึ่งอาการปากไวและอุบายทั้งปวง  เนื่องจากเกรงว่าจะโดนข้อหาหนักมากขึ้น





    เนตรสีน้ำตาลมองไปยังบุรุษข้างๆไฮคิง . . .  ลาเวน  ชมัคเกอร์  ยอดอัศวินแห่งบารามอส  ท่าทีขึงขังผิดกับทุกที  ที่เอวเหน็บดาบไว้สองเล่ม  เขายิ้มน้อยๆให้  ทำเอาอดีตหัวขโมยรู้สึกถึงว่าประหลาดชอบกล





    “ง่า  อาจารย์เรียกผมมา. . . .เอ่อ  มีธุระอะไรเหรอครับ”  เจ้าหล่อนใช้คำพูดภาษาหัวขโมย  แทนตัวเองด้วยผม  ลงท้ายด้วยครับ  คงไม่เคยคิดเลยสิว่าตัวเองเป็นผู้หญิง  คาโลลอบถอนใจ  นึกปวดหัวแทนพระเจ้าตาตามลำดับญาติ  ชามัลปั้นหน้าแปลกๆ





    “มีธุระแน่  เฟลิโอน่า  ไม่เช่นนั้นคงไม่เรียก ‘เธอ’ มา”  อาจารย์เจ้าชายเย้ยสรรพนามชัดๆช้าๆ แก้ให้  คิลพยายามตีหน้าเคร่งต่อไปทั้งที่ในใจอยากจะลงไปหัวเราะกลิ้งเล่นกับพื้น  เพื่อนตัวแสบกำลังถูกปลูกจิตสำนึกให้เป็น ‘ผู้หญิง’





    “อ่า  ค่ะ อาจารย์”  เจ้าหล่อนว่า  นึกสยองกับคำที่ตนเองพูดไป





    “เข้าเรื่องเลยแล้วกัน  ฉันมีธุระจะวานเธอ”  ชามัลสูดลมหายใจเข้า  “เฟลิโอน่า  เกรเดเวล    คาโล  วาเนบลี     คิลมัส  ฟิลมีส  ฉันอยากให้พวกเธอน้ำสิ่งนี้ไปที่สโนแลนด์  เรื่องนี้ฉันอธิบายให้โร เซราเรสฟังแล้ว  เขาจะร่วมทางไปด้วย  รายละเอียดอื่นถามจากเขาได้”





    เฟรินแทบไม่ได้ยินคำพูดของอาจารย์อีก  เมื่อของในมือท่านเป็นกล่องไม้เล็กๆใบหนึ่งซึ่งดึงความสนใจไปหมด  ลวดลายกุหลาบเป็นเถาวัลย์ประณีตงดงาม  สีเนื้อไม้ของกล่องสลับเข้มอ่อนสวย  กุญแจล็อคเป็นกางเขนสีเงินที่ดูแล้วบอบบางเกินจะมาใช้  แต่เมื่อมันมาอยู่ในมือก็รู้ได้ทันทีว่าไม่ใช่กุญแจธรรมดาซะแล้ว





    ไฮคิงคนใหม่ขยับมือกลับไปข้างลำตัว  เมื่อมอบพัสดุให้เด็กส่งของแล้ว





    “พวกเธอจะออกเดินทางกันพรุ่งนี้  ฉันแจ้งอาจารย์ท่านอื่นเรียบร้อยแล้ว  เรื่องเรียนไม่ต้องเป็นห่วง  ฉันจะรับผิดชอบสอนตามให้ทันคนอื่นทุกวิชา”

.............................................................................