คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ 1
ออนุาอัพเพีย30%เท่านั้นเนื่อาเป็นเรื่อสั้น
าลรั้หนึ่นานมาแล้ว ินแนอันแสนสบและสวยาม ปราสาทสีทอั้ระห่านเ่นเป็นส่าอยู่ลาพื้นที่อเมือ
นรอันเ็มไป้วยุหลาบสีแนไ้ื่อว่านรแหุ่ลาบแ
เิมที่นั้นื่อนรบัเอร์้วยเป็นแหล่ผลินม
เนยั้นยอแ่้วยอ์ราินีนใหม่โปรุหลาบสีแเป็นอย่ามา
พระราาึมีำสั่ให้ทุบ้านปลูุหลาบสีแ
นรบัเอร์ึถูนานนามใหม่เป็นนรแหุ่หลาบสีแ เวลาผ่านไปเนิ่นนาน
พระราินีทรั้รรภ์และำลัให้ำเนิบุรในไม่้า
บันี้อุหลาบสีแที่พระราินีื่นอบไ้เบ่บาน้อนรับว่าที่ราาอ์ใหม่
เ้าายอ์น้อยถือำเนิึ้น
เพียเสียร้อแรัึ้นพายุหิมะ็พัถล่มนรอย่าหนัทั่วทุพื้นที่ลายเป็นสีาวโพน
ุหลาบแเหี่ยวเา พระราินีทรเสียพระทัยับสิ่ที่เิึ้นเป็นอย่ามา
พระนาไม่แะ้อทารน้อยแม้เพียปลายนิ้วสัมผัส
“อุแว้ๆ”
“เ้าายน้อยอแม่” พระราินีน้ำาึมับเสียร้อแรอโอรสอ์น้อย
เรือนผมสีทอทอประาย วาสีไพลินที่สบาอมารา เ้าายถอแบบบิาและมารามาอย่าละส่วน
ผมสีทอทอประายอพระราินี วาสีไพลินวาววับอพระราา
อ์ายือทายาทอทั้สออย่าไม่้อสสัยใๆ
สายามอไปรอบๆ
ายหวัะไ้ยินเสียู่ร้อไโยแ่ลับพบเพียเสียหวีหวิวาแรลมที่โหมระหน่ำนำพาหิมะสีาวเ้ามาในนร
บุรายที่ร้อไห้ถูวาทิ้้าัว ร่าบอบบาลุาเียโยมีนรับใ้อยพยุ
พระนามอวามวิบัิที่เิึ้น ใบหน้าหันลับไปมอทารน้อย
น้ำาแห่วามเสียใไหลพรา
“โรส เ้าทำไมทิ้ลูไว้แบบนี้”
พระราาเอ่ยถามราินีู่ใที่เอาแ่นั่เหม่อมออาาศวิปริภายนอปราสาท
้วยสายาอวามไม่เ้าใ
“หม่อมันทำใไม่ไ้เพะ” น้ำเสียสั่นเรือ
พระราินีหันใบหน้าอันเศร้ามอลับมามอสวามีอนเอ
เหลือบสายามอทารน้อยในอ้อมอบิาแล้ว็เบือนหน้าหนี ไม่สามารถทนมอบุรายอนเอไ้
“โธ่...โรส” พระราารับรู้ถึวามเศร้าหมออพระราินี
วามหนัอึ้อหัวใเิึ้นทันที
ลาสัหร์บาอย่าทำให้้อ้อมอทารน้อยแสนน่ารัในอ้อมอนิ่นาน
่อนะเรียหาอัศวินประำัวเพื่อหาแหล่อาหารสำหรับบุรายที่เริ่มส่เสียอ้อแอ้
เพราะหิวระหายน้ำนมอมารา
“เมโทไปหาหิแม่ลูอ่อนมาให้เรา เราะั้ให้เป็นแม่นมอเ้าาย”
พระราาำ้อหาแม่นมมาูแลเ้าายน้อย
“พะยะ่ะฝ่าบาท” อัศวินรับบัา่อนะรีบออไปหาแม่นมามที่พระราา้อาร
พระราาทอพระเนรมอทารน้อยในห่อผ้า สสาร รัใร่และเวทนานเอับราินี
ลาร้ายรั้นี้อาทำให้ทั้สามน้อพลัพราาัน
ผู้ปรอนรไ้แ่มอหิมะที่พัระหน่ำไม่หยุพั
รุ่นิถึวิธีาร่วยเหลือประานที่เือร้อน ภาพทารน้อยน่ารัผุึ้นมา
เ้าายนแรอนเอที่เฝ้ารออยมานาน แ่ลับเิมาพร้อมวามวิปริออาาศ
พระราาหวั่นใเหลือเินว่าเหล่าุนนาะให้สัหารทารน้อยสายเลืออนเอเพื่อับไล่วามวิบัิที่เิึ้น
าราเาอพระราาไม่ผินัเพียแ่ไม่ไ้่าเ้าายน้อยแ่เป็นารับไล่ให้ออานรไปเสีย
มิาเอลุนนาั้นผู้ให่ให้ำแนะนำว่าวรนำเ้าายไปทิ้หรือััเอาไว้
“ฝ่าบาท ้อเลือพะยะ่ะ เ้าายหรือบ้านเมือที่พระอ์ปรอ
ประานำลัรอารัสินใอพระอ์”
พระราานิ่รุ่นิะทำอย่าไรับโอรสอ์น้อยำเนิไ้เพียไม่ี่ั่วโม
ในเป็นพ่อย่อมห่วหาอาทร อีใ็ห่วใยราษรอนเอ
พระราาำ้ออเวลาในารัสินใ
“เราอเวลาัสินใสัรู่ พวท่านพัผ่อนไป่อน
ราินีอาไม่เห็น้วย” พระราาล่าวเสร็็เินออาท้อพระโรลับไปหาเ้าายและอ์ราินีเพื่อปรึษาวาม
ความคิดเห็น