คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11 รับภารกิจครั้งแรก กับเรื่องขนลุก
“ฮ่าๆมันจังเว่ย แต่ก็ว่าไปแล้วเราก็มีฝีมือในการร้องเหมือนกันนี้หว่า ปีหน้าเรารองไปแข่งดีไหมนะฮ่าๆ เผื่อจะได้เป็นแช้มกับเขาบ้างฮ่าๆ... เอ๊ะนั้นมัน... ”
เรย์ต้องตื่นเต้นขึ้นมาทันทีกับสิ่งที่มองเห็นในตอนนี้ มันก็คือกำแพงเมืองสีขาวสูงใหญ่ดูแข็งแรงทนทานมีความยาวนับสุดสายตาห่างจากตัวเขาไปประมานสี่ห้าร้อยเมตร ข้างบนกำแพงก็มีทหารใส่ชุดเกาะสีเงินแวววาว ยืนเรียงแถวเป็นระเบียบ อยู่เหนือกำแพง
“ยะฮูในที่สุด พระเอกอย่างท่านเรย์ก็มาถึงเมืองจนได้ นี่แหละนะดั่งสุภาสิตเขาพูดกันว่า คนหล่อจะทำอะไรอะไรก็สำเหร็จโดยง่าย เพราะความหล่อ ฮ่าๆ”
เด็กหนุ่มหัวเราะให้กับความโคตรหลงตัวเอง
ใช้เวลาไม่นานนักเรย์ก็ได้มาถึงประตูเมืองจนได้ ตรงประตูเมืองเด็กหนุ่มมองเห็นกลุ่มผู้เล่นมากมายเดินเข้าเดินออกไม่ขาดสาย บนเหนือประตูเมืองก็ได้มีป้ายเขียนเอาไว้ว่า เมืองแรกเริ่ม
“ว้าว! เมืองแรกเริ่ม มันใหญ่โตจริงเชียว” เรย์หันซ้ายหันขวา เขาตื่นตาตื่นใจกับทุกอย่างที่เห็น และแสดงถ้าทางออกมา ประดุดคนบ้านนอกเข้ากรุงก็ไม่ปาน
“เฮ่ดู นั้นสิ ตาลุงคนนั้น โคตรเท่เลยหวะ ใส่ชุดเกาะเหมือนอัศวินในหนังเลย... คุณพี่คนนั้นก็สุดยอดเลย ใส่ชุดเหมือนในหนังแฮร์รี่ พอร์สเตอร์... ” เด็กหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับชี้ไม้ชี้มือไปด้วย ทำให้คนรอบข้างหันมามองเขาเป็นตาเดียว
ในตอนนั้นเองได้มีชายร่างใหญ่คนหนึ่ง ขี่ควายตัวโตผ่านมาเขาสวมเสื้อยันสีแดง ไว้หนวดไว้เคาดูดุดันสพายขวานด้ามใหญ่ไว้ด้านหลัง โดยมีกลุ่มผู้เล่นหน้าใหม่ประมาน 4 5 คนวิ่งตามหลังชายขี่ควายไป
“โอ้โห! แม่เจ้า มีนายจันหนวดเคี่ยวด้วย พึ่งเคยเห็นเหมือนกันนะเนี่ย” เรย์ถึงกับตาลุกวาวเมื่อได้เห็นชายที่ขี่อยู่บนสัตว์อาสูรควายตัวโต
เด็กหนุ่มเดินสำหลวดอยู่แถวนั้นได้สักพัก เขาก็รีบเดินอาดอาดเข้าเมืองไป
หน้าอาคารผู้เล่นใหม่เรย์เดินเข้าไปในอาคารสีขาวที่มีข้อความว่าอาคารผู้เล่นใหม่
พอก้าวท้าวเข้ามาในอาคาร เด็กหนุ่มได้เห็นว่ามีผู้เล่นใหม่เข้ามาใช้บริการไม่น้อยอยู่เหมือนกัน
ที่มองเห็นในตอนนี้มีประมารยี่สิบกว่าคนได้
เขาไม่รอช้ารีบไปกดบัตรคิวแล้วมานั่งรอตรงที่นั่งทันที
เรย์นั่งรอเกือบชั่วโมงก็มีเสียงประกาศ (ผู้เล่น fe 253 ขอเชินที่ห้องบริการ 3 ค่ะ)
เด็กหนุ่มตรวดดูบัตรคิวก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังห้องหมายเลข 3 ทันที
เรย์แง้มประตูเข้าไป สายลมพัดออกมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมอันรุนแรงประทะหน้าของเขาอย่างจังเขาถึงกับผงะ ‘กลิ่นน้ำหอมโคตรฉุนเลย’ เรย์คิดในใจ
พอประตูเปิดอย่างเต็มที่ เขาก็ได้พบกับ ชายหนุ่มก้ามโตที่ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอาง ทาริบสติกสีแดงสดที่ปาก นั่งส่งสายตาหวานมาให้เขา พร้อมกับกวักมือให้เขามานั่งใกล้ๆ
“อะหยา ซี้แล้ว ” เด็กหนุ่มถึงกับหน้าซีด เพราะที่เบื้องหน้ามันคือกระเทยควายชัดๆ
“จะมาสอบถามเรื่องอะไรฮ่ะ คุณผู้เล่น เชินนั่งก่อนฮ่ะ” กระเทยร่างยักษ์จ้องเด็กหนุ่มตาเป็นมันราวกับว่าเรย์คืออาหารอันโอชะก็ไม่ปาน
“พะ...พะ...ผมจะมาสอบถามเรื่องภารกิจคะ...ครับ” เรย์ตอบออกไปด้วยความหวาดกลัว
กระเทยร่างยักษ์ฉีกยิ้มหวานก่อนจะพูดขึ้นว่า “แล้วคุณน้องมี เอิร์ทริงการ์ด หรือยังค่ะ”
“ยังครับ” เรย์ตอบ
“งั้นคุณน้อง นำนาฬิกามาทาบเข้ากับเครื่องแสกลเลยนะฮ่ะ” กระเทยร่างยักษ์ไม่พูดเปล่า เขายื่นมือไปจับแขนเด็กหนุ่มมาทาบที่เครื่องแสกลความเป็นตัวตนในโลกแห่งเกมส์
เรย์ถึงกับสดุ้งขนแขนของเขาถึงกับสแตนอัพ ‘แม่เจ้าเหวย ตรูจะลอดเปล่าวะเนี่ย จุดยุทธศาสตร์ของตรูจะต้องมาเสียเอกราชแล้วละมั้ง เมื่อพี่ท่านเล่นแบบถึงเนื้อถึงตัวกันเลย’ เรย์คิดหวาดๆกับตัวเอง
“เสร็จแล้วฮ่ะ คุณน้อง” กระเทยสาวกล่าว เขาหยิบการ์ดขึ้นมาจูบก่อนจะส่งให้เด็กหนุ่ม
เรย์รีบยื่นมือสั่นๆไปรับเอาเอิร์ทริงการ์ดจากมือกระเทิยร่างยักมาในทันที แล้วรีบเช็ดมันกับขากางเกงเพื่อลบลอยจูบ
เมื่อชายร่างใหย่แต่ใจเป็นหญิงเห็นดังนั้นก็ได้ค้อนเรย์เข้าไปหนึ่งที ก่อนที่จะพูดอธิบายออกมาว่า
“ เอิร์ทริงการ์ดนี้ ใช้เพื่อเป็นการระบุตัวตนในโลก เอิร์ทริงแห่งนี้ แบบเดียวกับบัตรประชาชน ใช้ในการรับภารกิจหรือส่งภารกิจ แล้วก็ยังเป็นสิ่งที่ใช้เก็บเหลียญสัตว์อาสูรเพื่อนำไปแรกเงินริงคอยตามธนาคารต่างๆอีกด้วย คุณน้องไม่เข้าใจตรงไหนก็สอบถามได้นะฮะ ”
“แล้วเรื่องภารกิจ..ละครับ” เรย์ถามออกไป
“อุ๊ยต๊ายตาย เจ๊รืมไปเลยว่าคุณน้องจะมารับภารกิจ แต่ก่อนอื่นเจ๊ขออธิบายเกี่ยวกับการรับภารกิจ และ ระดับของม้วนภารกิจให้คุณน้องเข้าใจก่อนนะฮะ” กระเทยร่างยักษ์จีบปากจีบคอในขณะพูดพร้อมกับหยิบเครื่องอะไรบางอย่างขึ้นมาวางบนโต๊ะ มันมีลักษณะเครื่องคล้ายๆกับสล็อตแมชชิน เพียงแต่เครื่องนี้มันมีขนาดเล็กเท่านั้นเอง
“ไอ้เจ้าเครื่องนี้นะคะคุณน้อง เป็นเครื่องสุ่มภารกิจต่างๆให้กับผู้เล่น เพียงแค่คุณน้องเสียบเอิร์ทริงการ์ดเข้าไปแล้วกดปุ่มมันก็จะสุ่มม้วนภารกิจให้ทันที ส่วนระดับของม้วนภารกิจก็จะมีดังนี้ สีดำ ภารกิจคลาส เอส สีทอง ภารกิจคลาส เอ สีเงินภารกิจคลาส บี สีแดง ภารกิจคลาส ซี สีขาว เป็นภารกิจทั่วไป นะฮ่ะ”
เรย์พยักหน้าเข้าใจเมื่อฟังคำอธิบายเส็จ ก่อนที่จะเสียบเอิร์ทริงการ์ดเข้าไปในเครื่องแล้วกดปุ่มทันที มีเสียงดังกิ้งหนึ่งทีหลังจากนั้นก็ได้มีม้วนภาระกิจหล่นลงมาที่ช่อง เป็นม้วนภารกิจสีทอง
“ว้ายยย คุณน้องนี่โชคดีจังเลยนะฮะ สุ่มภารกิจครั้งแรกก็ได้ภารกิจคาส a เลย” กระเทิยสาวอุทานออกมาเสียงดังพร้อมรีบหยิบม้วนภารกิจไปก่อนที่เรย์จะทันได้หยิบเสียอีก
เธอยื่นม้วนภารกิจมาให้เด็กหนุ่ม เรย์ยื่นมือออกไปรับพร้อมกับมือทั้งสองก็ชนกัน ปริ้งๆ กระเทยสาวส่งสายตาหวานมาให้ เรย์ถึงกับขนลุกสู้ “ขะ...ขะ...คุณครับ เรย์ตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
เด็กหนุ่มรีบคว้าม้วนภารกิจอย่างรีบเร่ง “สะ...สะ...สะ...เสร็จแล้วใช้ไหมครับ” เรย์ถาม
“ยังฮ่ะ คุณน้อง คุณน้องต้องเอานี้ไปด้วยมันเป็นกระเป๋ามิติไว้ใส่ของต่างๆ และก็นี่กล่องสุ่มเสื้อผ้าชุดใหม่ เจ๊ว่าควรจะเปรี่ยนเสียก่อนค่อยออกไป ดูสิใส่ชุดอย่างกับขอทานขาดกะรุ่งกะริ่งไปหมด มามะเหดียวเจ๊จะเปรี่ยนให้”
เมื่อเรย์ได้ยินดังนั้นเขาก็ได้สำรวจดูตัวเอง ก็เห็นว่าเป็นจริงตามกระเทิยสาวพูด แต่หน้าของเด็กหนุ่มก็ต้องซีดลงไปหลังจากได้ยินคำสุดท้าย
“มะ มะ ไม่เป็นไร คะ คะ ครับ ผะ ผม เปรี่ยนเองได้” เด็กหนุ่มรีบปฏิเศษเป็นพัลวัน ก่อนจะยื่นมือไปหยิบกล่องในมือกระเทิยสาว แต่ว่ากระเทิยสาวก็ไม่ยอมปล่อยกล่อง เกิดการยื้อแย่งกันไปมา ทันใดนั้นเองมือของเรย์ก็เผอกดใส่ปุ่มที่อยู่ข้างกล่อง ทำให้ฝากล่องเปิดออกมีแสงสีขาวมาคลุมตัวของเด็กหนุ่ม ซักพักเมื่อแสงจางหายไป ก็ได้ปรากฏตัวเรย์ในชุดผ้าฝ้ายสีขาวทั้งตัว กระเทิยสาวแสดงสีหน้าเสียดายออกมาอย่างชัดเจน
เรย์ยังไม่ทันสำรวจดูตัวเองก็รีบคว้ากระเป๋าคาดเอวที่อยู่บนโต๊ะมาถือไว้พร้อมกับบอกลากระเทิยร่างยักไปด้วย “ลาก่อนนะครับ แล้วค่อยเจอกันใหม่วันหน้า ขอบคุณสำหลับคำอธิบายต่างๆ” พอสิ้นเสียงก็รีบเผ่นออกมาจากห้องนั้นทันที
......
ยะฮูจบไปอีกตอน
สวัสดีวันสงการ์นที่ชุ่มฉ่ำ ขอน้อมนำความสุขไทยทั่วหล้า
ทั้งผู้อ่านผู้เขียนที่ตามมา ทุกเวลาปราศจากโรคภัยมีชัยเอย
ความคิดเห็น