The power of the rings online (วงแหวนมหากาฬออนไลน์)

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 แหวนที่ไม่ควรแตะต้อง (รีไรค์แล้วนะครับ)

ยังใจกลางแท่นหิน มีแสงทอประกายวูบวาบ บนแท่นหินมีแหวนสีดำลอยอยู่ท่างกลางอักขระนับร้อย ที่หมุนวนอยู่รอบๆตัวแหวนเหมือนกับว่ามันคือสิ่งต้องห้าม ที่ไม่ควรจะไปแตะต้องแหวนวงนี้

เรย์ตัดสินใจ ยื่นมือขวาออกไปหมายที่จะคว้าแหวน อักขระที่หมุนวนอยู่รอบๆ ตัวแหวนก็พันเปลี่ยนเป็นสีแดง พร้อมกับแผ่พลังงานความร้อนออกมา

เด็กหนุ่มโดนพลังงานความร้อน แผดเผามือขวาของเขาโดยทันที “อ๊ากกก!!!” เรย์กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มือขวาของเขากำลังเปลี่ยนเป็นสีดำพร้อมกับมีกลิ่นไหม้ ส่งกลิ่นขึ้นมา

“แค่นี้ฉันไม่ยอมแพ้หลอก” เรย์กัดฟันยื่นมือเข้าไป เพื่อจะคว้าแหวนมาให้ได้ เมื่อเด็กหนุ่มเกิดความมุ่งมั่นขึ้นมา คราวนี้ผิวหนังที่มือ ดันฉีกขาดออก หยดเลือดส่าดกระจายไปทั่ว

“อ๊ากกก!!!” เด็กหนุ่มกรีดร้องด้วยความทรมาน

เรย์พยายามประคลองสติ เพราะถ้าเขามาเสียถ้าตรงนี้ทุกอย่างที่ทำมาก็จบเหตุ เด็กหนุ่มกัดฟันทนกับความเจ็บปวดที่ได้รับ

อักขระที่อยู่รอบๆ

ตัวแหวนเมื่อได้ลิ้มรสชาติของเลือดสดๆ มันก็ค่อยๆจางหายไป เมื่อแหวนสีดำไร้ซึ่งอักขระที่คอยพิทักศ์แหวนก็ค่อยๆตกลงมา

เรย์รีบยื่นมือออกไปรับแหวนมากุมไว้ในมือ เมื่อแหวนได้สัมผัสกับมือของเด็กหนุ่ม ความเจ็บปวดก็ค่อยๆทุเลาลง

พร้อมกับแหวนก็ทอแสงออร่า สีดำออกมาจางๆ เรย์หยิบแหวนสวมลงยังนิ้วกลางของเขาโดยทันที

บาทแผบนร่างกายก็อันตรธานหายไปราวกับเล่นกล แรงทั้งหมดเหมือนได้ฟื้นคืนมาเขาลองขยับแขนสองสามทีเพื่อเช็กดูว่า ร่างกายของเขาในตอนนี้พร้อมขนาดไหน

อักขระที่อยู่รอบๆแท่นหินกลางน้ำ ที่ปกป้องไม่ให้อสูรกายใต้น้ำมารุกราน ก็ค่อยๆดับแสงลงพร้อมกับโดยรอบบึงน้ำได้เกิดการปั่นป่วนขึ้นอย่างรุนแรง

“มันเกิดอะไรขึ้นกันอีกหละเนี่ย...หรือ...ว่า...มัน...จะเป็นไอ้ตัวที่อยู่ในน้ำ” เด็กหนุ่มนึกภาพตามขนแขนเขาถึงกับลุกชันขึ้นมา

“แล้วพี่ง่ามตรูอยู่ไหนฟะ”เด็กหนุ่มรีบกวาดสายตามองหาไม้ง่ามสุดรักโดยทันที

เรย์แลเห็นไม้ง่ามของเขาตกอยู่ที่บันไดใกล้ๆ เรือเขารีบพุ่งปราดเข้าไปหยิบไม้ง่าม แต่เขาก็ได้พบว่าไม้ง่ามของเขาเหลือแค่ครึ่งท่อน เขาถึงกับพูดไม่ออก เขารีบกวาดสายตาหาอีกครึ่งท่อน เขาก็ได้พบว่ามันกลายเป็นแค่เศษไม้ไปแล้ว

“โถพี่ง่าม ผมจะไม่มีวันลืมพี่ง่ามเลย” เรย์ยืนไว้อาลัยให้แก่ไม้ง่ามผู้กล้าหาร พร้อมกับมีน้ำตาคลอเบ้า เขาถอดหมวกลูกเสือพางโคร้งตัวทำความเคารพ “ลาก่อนพี่ง่ามผู้กล้าหาร”

เรย์วางไม้ง่ามลง ยังใจกลางแท่นหิน

ในละหว่างที่เรย์กำลังจะหันหลังเดินกลับนั้นเอง ตรงใจกลางแท่นหินก็ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

ไม้หง้ามที่เขาได้นำไปวางไว้ที่กลางแท่นหินก็ได้มีออร่าสีดำมาห่อหุ้มไว้จนหมด แต่ซักพักออร่าสีดำเหล่านั้นก็ค่อยๆจางหายไป พร้อมกับไม้ง่าม

และสิ่งที่เรย์เห็นก็ทำให้เขาถึงกับอึ้ง เพราะว่าที่ใจกลางแท่นหินที่มีไม้หง้ามวางอยู่ ในตอนนี้มันปรากฏเป็นตำลาหนังสีดำเล่มหนึ่ง

หลังจากที่เรย์ตั้งสติได้ เด็กหนุ่มก็ค่อยๆเดินเข้าไปหยิบตำลาหนังสีดำเล่มนั้นขึ้นมาดู  แต่เขายังไม่ทันได้สำหรวดอย่างถี่

ท่วน

ในเวลานั้นเองหูของเขาพันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างรอบทิศทาง พร้อมกับมีมือขาวซีดนับร้อยโผ่ขึ้นมาจากน้ำ พวกมันกำลังพุ่งตรงมายังแท่นหินกลางน้ำ

เรย์แลเห็นมือขาวซีดกำลังเกาะเกี่ยวกับโขดหินเพื่อจะปีนขึ้นมา พอพวกมันปีนขึ้นมาได้สำเหร็ด ภาพอันหน้ากลัวก็ปรากฏแก่สายตา

รูปร่างของมันแลดูน่ากลัวร่างกายคลับคล้ายมนุษย์ ดวงตาของพวกมันลึกโหล๋ แต่ผิวกายของพวกมันขาวซีดราวกับซากศพ ตามร่างกายมีเมือกลื่นๆอยู่ตามผิวหนัง ปากของพวกมันเต็มไปด้วยฟันอันแหลมคม กงเล็บสีดำยาวทำให้มันดูน่าสะพรึงกลัวไม่น้อย

เรย์รีบยัดตำลาที่ถือติดมือมาลงในกระเป๋าเป้แล้วก็โดดขึ้นเรือโดยทันทีพร้อมกับตัดเชือกที่มัดเรือออก “อย่างงี้มันต้องหนี อยู่ไม่ได้แล้ววว”

ดวงตาขาวขุ่นของอสูรร้ายมองมาที่เด็กหนุ่ม พางทำจมูกฟุดฟิดไปมา มันอ้าปากขู่คำรามเสียงดัง

กรร พวกมันแลบลิ้นสีแดงยาว ทำให้น้ำลายสีเขียวเหนียวข้น ของพวกมันหยดลงพื้นหินดังฉ่า

เรือลำน้อยพุ่งออกไปสู่บึงน้ำอย่างรวดเร็ว โดยมีอสูรกายพุ่งตามหลังมาติดๆ

ตอนนี้เรย์อยู่กลางบึงน้ำ พร้อมกับมีอสูรกายนับร้อย ล้อมเขาไว้ทุกทาง มืออันขาวซีดดวงตาที่ลึกโหล๋ ของพวกมัน ทำให้เด็กหนุ่มหวาดหวั่นมิใช่น้อย มีเพียงแสงไฟดวงน้อยจากตะเกียง ที่ป้องกันไม่ให้พวกมันเข้ามาใกล้ไปมากกว่านี้

เรย์มองดูแสงไฟในตะเกียงเขาเห็นว่าไส้ตะเกียงกำลังจะหมดลง “โถ่เอ๊ย บ้าหน้า จะมาหมดอะไรตอนนี้” เด็กหนุ่มถึงกับสบถ ออกมาเสียงดัง

พวกอสูรกายเริ่มคืบคลาน เข้ามาที่เรือ อย่างช้าๆพอแสงจากตะเกียงดับลงพวกมันพร้อมที่จะเข้าโจมตีโดยทันที

เด็กหนุ่มนั่งลุ้นด้วยหัวใจอันตื่นกลัวเป็นอย่างมาก พันนั้นแสงไฟในตะเกียงก็ดับลง

ก๊าสสส เสียงร้องอันแสบแก้วหู ของพวกอสูรกายกู่ร้องด้วยความดีใจ

พวกมันพุ่งเข้ามายังเรือที่เรย์นั่งอยู่ อย่างฉับพัน

เด็กหนุ่มไม่มีทางเลือก เขาจึงคว้าดาบขึ้นสนิมมาใช้ฟาดฟันกับอสูรกาย พร้อมกับจิตใจอันหวาดกลัวของจำนวนอสูรพวกนี้

อสูรกายบางตัวกระโดดขึ้นมาบนเรือของเขา เด็กหนุ่มจึงรีบตวัดดาบไปยังหัวของมันโดยทันที แต่พวกมันก็เร็วมิใช่น้อย  พวกมันหลบวิถีดาบที่ฟันเข้ามาอย่างง่ายดาย

 ในตอนนั้นเองมีอสูรกายตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาจากทางด้านหลังของเด็กหนุ่ม

เรย์รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เขาจึงรีบเอี้ยวตัวหลบ ด้วยเรือที่โครงเครง อยู่แล้วจึงทำให้เรือคว่ำในที่สุด

ตูมมม เสียงดังสนั่นไปทั่ว พวกอสูรกายนับร้อยรีบพุ่งปราดเข้ามา เมื่อพวกมันเห็นเหยื่อของพวกมันตกน้ำไปแล้ว

ก๊าสสส พวกมันกู่ร้องอย่างได้ชัย....

ยะฮู้จบไปอีกตอนแว้ววว

ผมแป้นพิมพ์ขาดำ ยินดีรับทุกคำติชม มีคำติชมอะไรจะชี้แนะผมใส่ได้ไม่ต้องยั้ง

 ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคร้าบบบ แต่งเอามันอิๆ

  พวกมันก็....

ยะฮู้จบไปอีกตอนแว้ววว

มีคำติชมอะไร โปรดชี้แนะด้วยนะขอรับ ผมมือใหม่หัดแต่ง