The power of the rings online (วงแหวนมหากาฬออนไลน์)

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ทางลับใต้ดิน (รีไรค์แล้วนะครับ)

เรย์ถึงกับอึ้ง “โอ้แม่เจ้า! ต้นไม้ยักษ์” เขาอุทานออกมาเสียงดัง พางกวาดสายตามองสำหรวดโดยรอบ

ถว่าสายตาดันไปสดุดเข้ากับแผ่นหินเก่าๆแผ่นหนึ่งมีสีออกน้ำตาลแกลมดำ ที่อยู่ยังโคนต้นไม้ขนาดใหญ่ ขนาดของแผ่นหิ มีความกว้างประมาณยี่สิบนิ้ว  ส่วนความสูงประมาณสิบสองนิ้ว

เรย์เดินเข้าไปดูแผ่นหินนั้นใกล้ๆ พอเขามาหยุดอยู่หน้าแผ่นหิน เด็กหนุ่มก็นั่งยองๆ แล้วมองดูข้อความที่ถูกจารึกไว้อย่างสนใจ พร้อมกับในหัวก็วิเคราะหาความหมายของข้อความที่เห็นไปด้วย

แต่ทว่าเด็กหนุ่มก็ไม่เข้าใจ ข้อความที่ถูกจารึกไว้บนแผ่นหิน นั้น เขาถึงกับบ่นอุบ

“ภาษาอะไรเนี่ย อ่านก็ไม่ออก...แล้วมันคือภาษาประเทษไหนเนี่ย ..”

ในเวลานั้นเองเด็กหนุ่มก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างได้ “หึๆ ฉันรู้แล้วในเมื่อมันยังอ่านไม่ออก งั้นฉันขอเก็บแผ่นหินนี้ไว้ก่อนแล้วกัน” เรย์คิที่จะเก็บแผ่นหินใส่กระเป๋า เขาวางไม้ง่ามในมือลง พางเอื้อมมือไปดึง แผ่นหินที่อยู่ตรงโคนต้นไม้

“อื๊บ...อื๊บ...ทำไมมันออกยากออกเย็นอย่างงี้” เรย์บ่นพึมพำกับตัวเอง

พร้อมกับออกแรงดึงขึ้นไปอีก แต่แผ่นหินก็ไม่ยอมหลุดสักที จึงทำให้เขาต้องใช้แรงทั้งหมดที่มี

“ย้ากกกก” เด็กหนุ่มคำลามออกมาเสียงดัง พร้อมกับรวบรวมแรงทั้งหมดดึงแผ่นหิน ออกมา

และในระหว่างนั้นเองก่อนที่แผ่นหินกำลังจะหรุด ก็มีเสียง ครืนนนๆ ดังออกมาจากใต้ต้นไม้

พอแผ่นหินหรุดออก พื้นดินที่เด็กหนุ่มยืนอยู่ได้เกิดการสั่นสะเทือน อย่างหนัก จนทำให้เขายืนทรงตัวแทบไม่ไหว ที่โคนต้นไม้ก็มีการเปลี่ยนแปลง รากไม้ที่พันเกี่ยวกันไปมา ก็เปิดเป็นช่องทางลับ ที่มีขั้นบันไดเดินลงไป

ด้วยความอยากรู้ว่าเส้นทางในอุโมงค์นี้ จะพาไปไหนเรย์จึงเดิน เข้าไปโดยที่ไม่รืมที่จะหยิบไฟฉาย ในกระเป๋าเป้ออกมาถือไว้ในมือ แล้วอีกอย่างไม้ง่ามเขาจะไม่ลืมทิ้งไว้ด้านบนอย่างแน่นอน เพราะไม้ง่ามอันนี้ได้ช่วยชีวิตเขาไว้ตั้งหลายครั้ง 

พายในอุโมงค์ มีบรรยากาศอับชื้น ประกอบกับความมืดมิดที่ทำให้แทบมองไม่เห็นอะไรเลย ถึงแม้ว่าจะมีแสงจากภายนอกที่ส่องเข้ามาอย่างสลัวๆก็ตาม แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้มองเห็นชัด เรย์จึงกดสวิตซ์ไฟฉายที่ถืออยู่ในมือแล้วก็ฉายไปรอบๆ

และสิ่งที่เขาเห็นบนผนังทั้งด้านซ้ายด้านขวา ปรากฏเป็นรูปอักสรภาพโบราณที่แสดงให้เห็นว่าเหตุการณ์ในยุคสมัยนั้นได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง

เพราะพาพที่ปรากฏ มันคือการต่อสู้ระหว่างสองกองทับ ที่เข้าฟาดฟันกันอย่างดุเดือด เรย์เดินมาหยุดอยู่ภาพที่เกี่ยวกับพิธีกรรมอะไรบางอย่าง มันเป็นภาพของชายหนุ่มผู้หนึ่งมีผมสีเงินถูกโซ่สีทองตึงร่างไว้กับไม้กางเขน โดยมีเหล่าทูตสวรรค์นับร้อย นั่งชันเข่า แต่ยังมีทูตสวรรค์ผู้หนึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าเพียงผู้เดียวราวกับว่าเขากำลังจะพิพากษาความผิดของชายผมเงิน

เมื่อเรย์เห็นแสงไฟตรงสุดทางเดิน เขาจึงละสายตาจากภาพเบื้องหน้า พางรีบเร่งฝีเท้าเดินตามแสงสว่างที่เห็นไป

พอเด็กหนุ่มเดินมาได้สักระยะหนึ่งเขาก็ต้องหยุดเท้า เพราะเบื้องหน้าของเขาคือบึงน้ำสีดำขนาดใหญ่

“แล้วเราจะไปต่ออย่างไงเนี่ย” เรย์ขมวดคิ้วเข้าหากันพางฉายไฟฉายในมือไปมา

ถว่าสายตาของเด็กหนุ่มก็ต้องไปสดุดกับอะไรบางอย่าง เมื่อสิ่งสิ่งนั้นมันมีเงาร่างคล้ายๆ เรือขนาดเล็ก

เรย์ไม่รอช้ารีบเดินไปหาสิ่งที่เขาคิดว่าจะเป็นเรือ พอมาถึงเขาก็พบเข้ากับเรือจริงๆ เด็กหนุ่มเห็นสะภาพเรือเขาถึงกับถอนหายใจ

“เฮ่อออ! จะไปลอดไหมเนี่ย เรือโซมมาก...เอาไงเอากันตายเป็นตาย”

เรย์เดินสำหรวจเรือ เขาก็ได้พบกับ ตะเกียงเจ้าพายุถูกแขวนไว้ยังหัวเรือหนึ่งอัน พร้อมกับดาบเก่าๆขึ้นสนิม อีกหนึ่งด้าม

เด็กหนุ่มจุดไฟในตะเกียงเป็นอย่างแรก พร้อมกับเตียมตัวออกเดินทางไปยังใจกลางบึงที่มีแสงไฟทอประกายอยู่ เขาแก้เชื่อกที่ยึดเรือไว้ กับหลักไม้เก่าๆ ที่จะพังแหล่ไม่พังแหล่ เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันยังยึดเรือลำนี้ไว้ได้อย่างไง

พอเชือกหรุดออกจากหลัก เรย์กำลังจะมองหาไม้พาย แต่เรือก็แล่นไปยังใจกลางบึงอย่างกับว่า เรือลำนี้ รู้จุดหมายที่มันจะต้องไป

“ดีจังเรือมีระบบ ออโต้ด้วยไม่ต้องพาย” เรือลำน้อยแล่นอย่างช้าๆ พอให้เรย์มองสำหรวดบึงน้ำ ขนาดใหญ่ไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ

“โห! บึงน้ำใหญ่ขนาดนี้มาอยู่ใต้ดินได้ไงกันเนี่ย”

ในขณะที่เรย์นั่งอยู่ในเรือ เขาก็แลเห็นร่างของเด็กทารกอยู่ในน้ำ ร่างกายขาวซีด ดวงตาลึกโหล๋ แลดูหน้ากลัวลอยขึ้นมาจากใต้น้ำ แต่ก็มีมือขาวซีดโผ่ขึ้นมาจากน้ำคว้าร่างของเด็กทารกลงน้ำไป

เรย์ขยี่ตาสองสามที ”...ตรูตาฝาดไปเปล่าวะ ...อะไรกัน...หรือว่าจะเป็นผีหรือเปล่า” เด็กหนุ่มถึงกับหน้าซีดเผือก แต่ก็ยังชะโงกหน้าลงไปดูในบึงน้ำ เขาก็พบเข้ากับร่างของมนุษย์ซึ่งมี ร่างกายขาวซีด แลดูหน้ากลัว ที่อยู่ใต้ผืนน้ำอันมืดดำเต็มไปหมด แต่เพราะมีแสงไฟจากตะเกียง จึงทำให้พวกอสูรกายไม่เข้ามาใกล้เรือที่เด็กหนุ่มนั่งอยู่

เรย์รีบหยิบไม้ง่ามคู่ชีพมากุมไว้ในมือ แทนที่จะเป็นดาบขึ้นสนิม”...แม่เจ้าตัวอะไรกันนะ...โคตรหน้ากลัวเลยยย“

ที่ใจกลางบึงน้ำ มีอักขระหมุนวนไปมาพร้อมกับทอแสงหลากสี เหมือนกับว่าอักขระนี้ช่วยป้องกันตัวอะไรบางอย่าง ที่อยู่ในน้ำไม่ให้มารบกวน สิ่งที่อยู่ใจกลางบึง

พอเรือลำน้อยหยุดลงที่ตีนบันได ของเกาะกลางบึง

เด็กหนุ่มก็รีบเก้าขาขึ้นไป ก่อนที่จะมัดเชือกติดกับหลักไม้ ที่อยู่ใกล้ๆกับที่เรือได้หยุดลง

หลังจากนั้นเรย์ก็เก้าขาขึ้นไปตามบันได พร้อมกับไม้ง่าม เขาแลเห็นรูปปั้น แต่เขาก็ไม่ได้สนใจนัก เขาคิดที่จะเดินผ่าน แต่เด็กหนุ่มก็ต้องหยุดเท้าทั้งสองลง

ที่บันไดมีรูปปั้นสัตว์สองตัวยืนขนาบข้างซ้ายขวา มันมีรูปร่างเป็นหญิงสาว ท่อนล่างคือสิงโต มันก็คือสฟิงค์ สัตว์ผู้พิทักษ์ ในตำนาน

   ทันใดนั้นร่างของสฟิงพันทอแสงสีทองสว่างวูบวาบ จากที่รูปปั้นสฟิงค์ที่ไม่เคลื่อนไหว ก็กลับกลายมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง

 ยะฮู้จบไปอีกตอนแย้ววว

มีคำติชมอะไร สามารถติชมได้นะครับ มีอะไรจะชี้แนะผมก็กรุณาด้วยแล้วกันครับ