คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 คนป่าเผ่าสองสี (รีไรค์แล้วนะครับ)
ในขณะที่เรย์กำลังเดินหาที่นอนอยู่ สายตาของเขาดันเหลือกไปเห็นเข้ากับต้นไม้ขนาดใหญ่ ต้นหนึ่งความใหญ่โตของมันประมาณสามสี่
คนโอบ กิ่งก้านแผ่สาขาออกทั่วลำต้นจึงเหมาะนักที่จะเป็นที่พักให้กับเรย์
“โอ้ที่นอนของเราสวรรค์คงจะบันดาลมาให้เราแน่ๆเลย ฮ่าๆ” พอสิ้นเสียงหัวเราะ
เด็กหนุ่มค่อยๆเดินตรงเข้าไปหา ต้นไม้ใหญ่อย่างช้าๆด้วยความระมัดระวัง พร้อมกับสำหรวจ ไปรอบๆ บริเวณนั้น เผื่ออาจจะเป็นที่อยู่ของพวกสัตว์ร้ายต่างๆ
เมื่อเรย์เห็นว่าไม่มีอันตรายอะไร เขาก็หยุดเท้าทั้งสองลง พร้อมกับนำมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าเป้ เพื่อหยิบเหล็กตะขอออกมาผูกติดกับเชือก ที่เขาได้เตียมไว้
พอเสร็จแล้วเด็กหนุ่มก็ได้นำปลายเชือกอีกด้านมาผูกติดกับเอว พร้อมสอดส่ายสายตามองหากิ่งไม้ที่จะต้องมาเป็นที่นอนให้กับเขาในเวลานี้
เมื่อเรย์พบกิ่งไม้ขนาดใหญ่ที่ต้องการ เขาก็ได้เหวี่ยงเชือกออกไปสุดแรง ด้วยทักษะเทพๆของเด็กหนุ่ม ทำให้เหล็กตะขอ ไปเกี่ยวเข้ากับกิ่งไม้ได้อย่างง่ายดาย
เรย์ทดสอบโดยการ ลองขย่มเชือกสองสามที เพื่อเช็กความแข็งแรงของกิ่งไม้ ว่ามีความแข็งแรงมากเพียงไหน
เรย์เห็นว่าไม่มีปัญหาอะไร เขาจึงรีบโหนเชือกขึ้นไปนั่งบนกิ่งไม้ขนาดใหญ่ พร้อมกับค่อยๆเอนตัวลงนอนและนำไม้ง่ามมากอดอย่างรักใคร่ พร้อมเอ่ยเบาๆว่า “ฝันดีนะพี่ง่าม”พอเขากล่าวจบ ก็มีเสียงกรนเบาๆ ดังออกมาแทนที่
อีกด้านหนึ่ง ชายวัยกลางคนผู้เป็นเจ้าของไก่ย่าง เดินหาหัวขโมยจนเหนื่อยหอบ แต่เขาก็ไม่เห็นแม้กระทั้งเงาของคนร้าย
ชายผู้นี้เป็นคนมีร่างกายอ้วนท้วมดูสมบูรณ์ เขาสวมด้วยชุดหนังสีดำทั้งตัว ใบหน้าดุดัน มีหนวดเครารกรุงรัง ดวงตาเฮี่ยมเกลียม
“หน๋อยแนะ ไอ้หัวขโมยเอ็งกล้ามากนะ กล้ามากระตุหนวดเสืออย่างข้าคนนี้” ชายร่างอ้วนผู้ซึ่งเป็นเจ้าของไก่ย่างบ่นพึมพำอยู่คนเดียว พางทำปากขมุบขมิบไปด้วย
“อย่างไง ข้าก็จะตามหาเอ็ง มาชดใช้ไก่ย่างข้าให้ได้” เขาถือมีดปังตอเหวี่ยงไปมาด้วยความโมโห
“งึมๆ หาววว กี่โมงแล้วหว่า เราหลับไปนานแค่ไหน กันหละเนี่ย”
เมื่อเรย์ลืมตาตื่นขึ้นมา สายตาของเขาก็ปะทะเข้ากับงูสีดำลายขาวตัวหนึ่ง ที่กำลังแลบลิ้นสองแฉกของมันแผล่บๆ พร้อมกับค่อยๆเลื้อยเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ
“เฮ้! ตรูตาฝาดไปเปล่าวะ” เด็กหนุ่มขยี่ตาสองสามที แต่ภาพเบื้องหน้าก็ยังคงเป็น งูสีดำลายขาว ขนาดเขื่องเฉดเช่นเดิม
ที่กำลังค่อยๆชูคอ อ้าปากอวดเคี่ยวของมัน
“อะหยา ซี้แล้วอ่าอย่างงี้ อยู่ไม่ล่ายแว้วววว” เรย์กล่าวเสียงดัง พร้อมกับกระชับไม้ง่ามใว้ในมือ พางค่อยๆ ถอยกรูด จนเด็กหนุ่มเกือบจะตกจากต้นไม้ เรย์จึงกล่าวขึ้นว่า
“พี่งูจ๋า เรามาคุยกันก่อนไหม”
งูทำเสียงขู่ฟ่อๆ ‘ไม่คุยเฟ้ย ตรูหิว’ พี่งูบอก
“อ๋อ จะคุยกันก่อนหรือ ได้สิๆ พี่งู” เรย์ตีความภาษางูโดยทึกทักไปเอง
พี่งูถึงกับส่ายหัว พร้อมขู่คำรามออกมาเสียงดัง ฟ่อๆ ‘ตรูคุยไม่รู้เรื่อง หรือว่าเอ็งคุยไม่รู้เรื่องกันแน่ฟะ ตรูบอกว่าตรูหิวววว’
เรย์ได้ยินคำตอบของพี่งู เขาถึงกับยิ้ม “พี่งูจะปล่อยผมไปใช่ไหม......”
ฟ่อออ งูชูคอแผ่แม่เบี้ย ‘เอ็งตายยย’
และในตอนนั้นเอง ปรากฏร่างของชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง ถือมีดปังตอโผ่ออกมาจากหลังพุ่มไม้
“ไอ้หนุ่มมม ระวัง” ชายวัยกลางคนเห็นงูกำลังจะเขมือบเด็กหนุ่ม เขารีบเหวี่ยงมีดปังตอพายในมือออกไปด้วยความเร็วสูง ด้วยทักษะมีดบิน จนลี้กิมฮวงยังต้องอาย
ฟิ้วๆ มีดหมุนคว้างกลางอากาศด้วยความเร็วสูง พร้อมกับมีดฟันฉับ ตัดหัวงูขาดออกจากลำตัวได้ทันเวลาพอดี
“เฮ้ยยย! พี่งู” เด็กหนุ่มอุทานออกมาด้วยความตกใจ
พอมีดปังตอทำงานของมันเสร็จ มันก็ตีวงโคร้งดุดมุมมาแลง กับไปอยู่ในมือของชายแปลกหน้าที่ยืนทำหน้าเฮี่ยมอยู่
“โว้ยยย ไอ้หนุ่มที่ใส่ชุดลูกเสือนะ เป็นอะไรเปล่าวะ ตัวแข็งเชียว” เสียงตะโกนของชายแปลกหน้า เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
เรย์ไม่สนใจในคำถามของชายแปกหน้า แต่เขาดันถามกลับออกไป “ลุง มาฆ่าพี่งูของผมทำไม”
“ก็ข้าเห็นงูจะเขมือบหัวเอ๋งอยู่แล้ว ข้าก็เลยเหวี่ยงมีดออกไปจัดการกับเจ้างูตัวนั้นเพื่อช่วยเอ็งนั้นแหละ อย่างงี้เอ็งยังจะมาถามข้าอีกหรือ” ชายวัยกลางคนตอบกลับไปด้วยความฉุนเฉียว
เรย์ได้ยินความจริงเขาถึงกับ สำนึกผิด “เออ...เออ คือว่านะครับลุง ผมต้องขอโทษลุงด้วยแล้วกันครับ” เรย์ตอบออกไปด้วยเสียงอ่อยๆ
“ชั่งมันเหอะเรื่องนั้นหนะ ข้าไม่ถือสาเสียงนกเสียงกาอยู่แล้ว ถ้างั้นเอ็งลงมาหาข้าหน่อยสิ” ชายวัยกลางคนกล่าว ด้วยน้ำเสียงดุดัน ก่อนจะพูดต่อว่า “ข้ามีอะไรจะถามเอ็งหน่อย” พร้อมกับกวักมือเรียกเด็กหนุ่มให้ลงมาหา
เขาจึงรีบลงจากต้นไม้ ลงมายืนที่พื้นก่อนที่จะโดนมีดปังตอของลุงแก สับคอเหมือนงูตัวนั้น และดูสีหน้าลุงในตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไร
“เออ...ลุง...คะครับมีอะไรจะถามผมหรือครับ” เรย์เอ่ยด้วยความนอบน้อม
“ข้าขอถามหน่อยว่า เอ็งมานอนตรงนี้นานยัง” ชายวัยกลางคน กล่าวเสียงเหี้ยม
“เออ...ก็นานแล้วอะครับ” เรย์ตอบด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ
พอเขาได้ยินคำตอบของเด็กหนุ่ม ดวงตาของชายวัยกลางคนผู้นี้ทอประกายวาวโลดก่อนจะเอ่ยต่อว่า “แล้วเอ็งเห็นใคร เดินผ่านแถวนี้ไหมวะ”
“ก็ไม่หนิครับ ผมนอนหลับอยู่ก็เลยไม่รู้ว่า ใครเดินผ่านหรือเปล่า” เรย์ตอบ พร้อมถามต่อว่า “แล้วมีอะไรหรือครับลุงทำไมต้องตามหาเขาด้วย”
“ฮึ่มๆ พูดแล้วมันเจ็บใจไม่หายจริงๆ ก็ข้าตามหามัน เพื่อจะฆ่ามันอะสิ มันดันไปขโมยน้องไก่ที่ข้าได้ปิ้งไว้ แต่มันไม่ขะโมยไปทั้งหมด แต่มันยังมีหน้ามาเหลือกระดูกไว้ให้ข้าดูต่างหน้าอีก” เขาทำหน้าแค้นแบบสุดๆในขณะเล่า
“หือ เอ็งถามอย่างงี้หรือว่าเอ็งเป็นคนขโมย”
ตอนนี้เหงื่อเม็ดโป้งเริ่มผุดเต็มหน้าผากของเด็กหนุ่ม พร้อมกับคิดพายในหัวไปด้วย ‘มันเป็นไก่ตัวที่ตรูกินไปเปล่าวะ มันคงจะไม่ใช่หลอกหน่า อาจจะเป็นไก่คนละตัวกันก็ได้ แต่ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นไก่ตัวเดียวกัน ไม่ได้ไม่ได้เรื่องนี้ต้องเหยียบไว้ให้มิด’
เรย์ยิ้มพางตอบขึ้นมาว่า “ฮ่าๆ ไม่หลอกครับ คนอย่างผม ไม่เคยขโมยของ ของใคร ถ้าผมจะเอานี้ผมเอามันซึ่งๆหน้าเลย”
ชายวัยกลางคนเห็น เด็กหนุ่มใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาจึงกล่าวว่า“ฮ่าๆ ข้าพูดเล่นหน่า”
พอชายวัยกลางคนกล่าวจบ ในเวลานั้นเองก็ปรากฏร่างสีดำคล้ายๆมนุษย์ โผ่ออกมาจากพุ่มไม้รอบทิศทาง พวกมันมีจำนวนนับสิบคนโอบล้อมชายทั้งสองไว้ทุกทาง โดยไม่เปิดโอกาสให้หนีได้
ร่างกายของพวกมันเต็มไปด้วยมัดกล้าม พวกมันมีผิวสีดำแดง สูงประมาณสองเมตร
ใบหน้าถูกแต่งแต้มไปด้วยสีแดงบ้าง สีเขียวบ้าง พวกมันทุกตัวนุ่งขนสัตว์ปิดบังร่างกายท่อนล่างไว้ไม่ให้ดูอุจาดตา
ที่คอของพวกมันมีเคี่ยวสัตว์ชนิดต่างๆ ถูกห้อยไว้บนลำคอ จึงเพิ่มความหน้ากลัวให้กับพวกมัน แถมยังมีหอกสีดำเป็นอาวุธอีก
พวกมันพร้อมใจกันร้องอุบะอุบะ เพื่อข่มขู่คนทั้งสอง
“เฮ้ยยย! ไอ้พวกนี้มันเป็นคนป่าเผ่าสองสีนี้หว่า มันมาอยู่นี้ได้ไง” ชายวัยกลางคน ร้องอุทานด้วยความตกใจ
“หา! คนป่า” เรย์ถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อได้ยินชายเบื้องหน้าเอ่ยออกมา
“อื้ม ใช่แล้ว คนป่าแถมยังเป็นเผ่ากินคนเสียด้วย แล้วอีกอย่าง เผ่านี้ขึ้นชื่อว่าดุร้ายที่สุด”
ชายวัยกลางคนอธิบายให้เรย์ฟัง
“แล้วเราจะทำไงดีอะ” เรย์หันมาถามชายแปลกหน้า
“โกยสิวะ จะอยู่ทำซากอะไร วิ่งโว้ยยยย”
พอกล่าวจบ ชายวัยกลางคนรีบวิ่งไปกระโดด ถีบยอดอกของคนป่า ตัวหนึ่งเพื่อฝ่าวงล้อมออกไป คนป่าคนนั้นถึงกับ
ล้มลงกับพื้น พอเห็นจังหวะ ชายวัยกลางคนรีบพุ่งตัวออกจากวงล้อมของพวกคนป่าด้วยความเร็วศูง
“เดี๋ยววว ก่อนสิครับลุงงง รอผมด้วย” แต่ด้วยความเร็วขนาดที่รถไถคูโบต้ายังเรียกพ่อ รถอีแต๋นยังเรียกพี่ ทำให้เด็กหนุ่มถึงกับตามไม่ทัน แต่ไหนเลยชายวัยกลางคนจะได้ยินเพราะในตอนนี้มีแต่เสียงอุบะอุบะ ดังระงม
“เราเหลืออยู่กันแค่สองแล้วนะพี่ง่าม พี่ง่ามต้องช่วยผมนะ”เรย์พึมพำกับไม้หง้ามพร้อมกวาดสายตาหาช่องว่างแต่เขาก็ไม่พบ
เรย์จึงตัดสินใจ”ตายเป็นตาย ว๊ากกก”เรย์รีบวิ่งฝ่ากลุ่มคนป่าโดยมีไม้ง่ามพุ่งนำหน้าไปก่อน
แต่ว่าคนป่าเห็นเด็กหนุ่มวิ่งมาตรงๆ มันก็รีบเสือกแทงหอกออกมาหมายจะแทงหน้าอก
เรย์รีบเก้าเท้าไปด้านข้างเพื่อให้พ้นวิถีของหอกพร้อมกับแทงไม้ง่ามออกไปเขาเร็งไปที่ดวงตาของคนป่าคนหนึ่ง”อ๊ากกก”เสียงร้องเจ็บปวดของคนป่ามันรีบป่อยมือจากหอกพร้อมกับนำมือไปกุมตาที่โดนโจมตี
เด็กหนุ่มเห็นว่าได้โอกาส เขารีบป่อยหมัดซ้ายตรง ส๋อยปายคางของคนป่าโดยทันที พายในหมัดเดียวคนป่าสลบเหมือด ทำให้ร่างของมันล้มหงายหลังนอนนิ่งอยู่กับพื้น
เรย์เห็นช่องว่างที่ถูกเปิดออกเขารีบใส่เกียห้าพุ่งตัวออกจากวงค์ล้อมของคนป่าโดยเร็วพัน
แห๊กแห๊ก เสียงหอบหายใจของเรย์ดังขึ้นเมื่อวิ่งมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ”ทำไมคนป่าพวกนี้อึดอย่างงี้ฟะ”เรย์บ่นอุบพร้อมกับสอดส่ายสายตามองหาตัวช่วย
พันนั้นดวงตาของเรย์ก็ทอประกายเจ้าเล่ขึ้นมา เพราะว่าเขาเหลือกสายตาไปเห็นรังแตนขนาดใหญ่ เขารีบพุ่งตัวไปยังจุดที่มีรังแตนอาศัยอยู่ พร้อมคิดว่า’นี้แหละ คือทางลอดสุดท้ายของตรู ฮ่าๆ’เรย์คิดพร้อมยิ้มอันชั่วร้าย
เขาชูไม้ง่ามขึ้นสูง แล้วฟาดไปที่รังแตนพร้อมกับมีเสียงดัง
ผั่วะ ทำให้คนป่าที่ตามมาร้องอุบะอุบะเสียงดังละงม แล้วเรย์ก็ได้กระโจนร่างเข้าไปหลบหลังต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นหนึ่ง
ทำให้พ้นจากสายตาของพวกฝูงแตนไปได้อย่างฉิวเฉียด
พวกฝูงแตนกวาดสายตามองหาคนที่มาโจมตีรังของมันพร้อมเรียกระดมพลแต่พวกมันไม่เห็นใครนอกจากกลุ่มคนป่าที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากรังของพวกมัน
พวกมันจึงเตียมตัวเข้าโจมตีเหล่าคนป่า
กลุ่มคนป่าเห็นว่าอยู่ไม่ได้แล้วพวกมันจึงรีบเผ่นโดยมีเหล่าแตนตามไปติดๆ พร้อมกับร้องเสียงดังอุบะอุบะไปด้วย
เรย์โผ่หัวออกมาจากหลังต้นไม้พร้อมเอามือปาดเหงื่อ"เกลือบไม่ลอดแล้วเรา"เด็กหนุ่มบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วกวาดสายตาไปรอบๆด้วยความหวาดระแวง แล้วก็กลับมามองสำรวจต้นไม้ที่เขาอยู่เขาก็พบว่าต้นไม้ที่เขาอยู่นั้นมีขนาดใหญ่มากขนาดของมันประมาณสิบคนโอบเห็นจะได้
กิ่งกล้านแผ่สาขาออกไปทั่วลำต้น เรย์ถึงกับ..........
.......
ยะฮู้จบไปอีกตอนแว้วววว
สนุกไหมครับถ้าสนุกขอคอมเม้นเยอะๆนะครับ ถ้าผิดพาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ มีคำติอะไรหรือมีอะไรจะชี้แนะผมก็เชินเลยครับ ผมยินดีรับทุกคำติชม
ความคิดเห็น