คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 จุดเริ่มต้น (รีไรค์นะครับ)
คนหล่อรับสายโว้ยยย คนหล่อรับสายโว้ยยย คนหล่อรับสายโว้ยยย
เสียงริงโทนอันหน้ากวนบาทา ดังขึ้นปุกการนอนของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่นอนขึ้นอืดอยู่ในที่นอนอันแสนอบอุ่น “ใคร วะโทรมาแต่เช้าเชียว...ปิดเทิมทั้งทีว่าจะตื่นสายๆสักหน่อย” เด็กหนุ่มนาม ธีพายุ บ่นอุบ
พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเขาสำผัดไปที่หน้าจอโทรศัพท์สองสามที ก็ปรากฏเป็นรูปชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์
ชายคนนั้นเขาสวมด้วยชุดกาวสีขาวพายใต้แว่นตากรอบสี่เหลี่ยมมีดวงตาสีดำสนิท
“สวัสดีครับ ผมธีพายุพูด” เขาพูดทั้งที่หลับตาอยู่
“ไอ้ลูกชายเป็นไงบ้างสบายดีอยู่เปล่า” พอเด็กหนุ่มได้ยินเสียงว่าไครโทรมาหา เขาก็ลืมตาขึ้นมองคนที่อยู่ในโทรศัพท์“
เฮ้ย! พ่อ” ธีพายุตกใจมากเมื่อพ่อของเขาโทรศัพท์มาหา เพราะนานทีปีหนพ่อของเขาจะโทรมาสักที ถ้าไม่มีเรื่องจริงๆพ่อจะไม่โทรมาเด็จขาด
“แหมๆ เห็นพ่อผู้บังเกิดเกล้าเหมือนกับเห็นผีเลยนะ” ปลายสายกล่าว
“พ่ออย่ามัวออกนอกเรื่อง เข้าเรื่องเลยดีกว่า พ่อมีอะไรถึงโทรมาแต่เช้าเชียว” ธีพายุกล่าว
“ไม่มีอะไรหล่อกแค่คิดถึงลูกชายก็เลยโทรมาหา” ปลายสายตอบแบบยิ้มๆ
“พ่อคิดถึงผมเป็นด้วย ผมจะดีใจหรือเสียใจดีหละเนี่ย” ธีพายุพูดเป็นเชิงประชด
แต่ปลายสายไม่ได้สนใจที่ลูกตัวเองจะงอนเช่นนี้ เพราะว่าเขาไม่ได้กลับไปหาลูกของเขาตั้ง ปีกว่าๆ ก็ต้องเป็นธรรมดาที่ลูกชายของเขาจะโกรธหรืองอน
“ก็ต้องดีใจสิพ่อโทรมาหาทั้งที...เกือบลืมพ่อได้ส่งเครื่องเล่นเกมส์ไปให้วันนี้คงไปถึงที่ห้องลูกนะ” ชายหนุ่มเอ่ยถึงเรื่องเกมส์ ทำให้เด็กหนุ่มถึงกับหูผึ่ง “พ่อๆ เกมส์ไรอะพ่อ หนุกเปล่าถ้าไม่หนุกผมไม่เล่นนะพ่อ” เขาเอ่ยปากถามด้วยความสนใจ
“ไม่บอกต้องไปรอรุ้นเอาเอง งั้งแค่นี้นะพ่อต้องไปทำงานก่อน” ปลายสายรีบตัดบท พร้อมกับทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า “วันพรู่งนี้ลูกต้องไปงานเปิดตัวลูกสาวของท่านพินิตด้วยนะ อย่าลืมนะต้องไปห้ามหนีห้ามลาห้ามขาด...ไปละนะบ๊ายบายจุ๊บๆ แล้วพบกัน ไอ้ลูกชายสุดเลิฟ” ปลายสายรีบวางสายไปโดยไม่เปิดโอกาสให้ถามต่ออีก
“เดี๋ยวๆ พ่อ” แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว ได้ยินเพียงเสียงตู๊ดๆ ตอบกลับมา ทำให้เขาถึงกับเซ็ง
“พ่อนะพ่อ ผมยังไม่ทันจะรับปากเลยว่าจะไปเปล่า...แต่ก็ชั่งมันเถอะ พรู่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีจะเอาไง”
พอคิดได้ดังนั้น เด็กหนุ่มก็ลุกขึ้นจากที่นอน เดินโซซัดโซเซไปเข้าห้องน้ำ ทำทุระส่วนตัว แล้วก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยใบหน้าอันแจ่มใส เขากำลังจะเดินผ่านทีวีก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีรายการโปรดออกพอดี
พอคิดได้ดังนั้น เด็กหนุ่มก็รีบวิ่งไปกดสวิตช์ทีวี เพื่อดูรายการโปรด แต่เขาก็ต้องสบทออกมา เพราะเขาลืมเสียบปลั๊ก
แล้วเขาก็ริบกะวีกระวาดหาปลั๊กทีวีมาเสียบ เมื่อเสียบปลั๊กได้ก็กดสวิตช์ทันที พอเห็นรายการทีวีออกเขาถึงกับเซ็ง เพราะรายการโปรดจบไปพอดี
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เขานึกถึงคำที่พ่อได้บอกไว้เมื่อสักคู่ “เฮ้! เครื่องเกมส์มาถึงแล้ว” ธีพายุเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ เพราะตอนนี้เขากำลังเบื่อๆอยู่พอดี ธีพายุดีกตัวขึ้นจากโซฟาอย่างลิงโร่ด เขารีบวิ่งไปยังประตูแล้วเปิดออก ก็พบกับผนักงานทำความสะอาด
“ขออนุญาตนะค่ะ” แล้วผนักงานทำความสะอาดก็เดินไปยังถังขยะที่อยู่มุมห้องแล้วเธอก็ถือถุงขยะเดินออกจากห้องไป
เขาเลยเดินกลับมากระแทกก้นนั่งลงบนโซฟาอย่างเซ็งๆ พร้อมปายตามองดูนาฬิกาที่ติดอยู่ที่ฝาผนัง เพื่อดูเวลาว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่แล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอีกครั้ง “มาแว้ววว เครื่องเล่นเกมส์ของฉานนน ฮ่าๆ" ธีพายุยิ้ม ราวกับคนบ้า พร้อมกับเดินไปเปิดประตู ดวงตาเปร่งประกายไปด้วยความหวัง
“...มีอาหารมาส่งครับ” อาหารที่เขาสั่งเป็นประจำในทุกๆเช้ามาส่ง คนส่งอาหารยิ้มให้เขาแล้วก็เดินออกจากห้องไป
ธีพายุถึงกับเดินคอตก กลับมาที่โซฟา เขาวางอาหารที่ได้รับมาทั้งหมดลงบนโต๊ะ ก่อนเขาจะนั่งลงก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอีกครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เขาเดินไปเปิดประตูอย่างเซ็งๆ ธีพายุคิดว่าคงจะเป็นบินค่าน้ำค่าไฟหรือค่าโทรศัพท์มาแน่ๆ
พอประตูถูกเปิดออกก็มีเสียงหวานใสดังขึ้น “มีเครื่องเล่นเกมส์มาส่งค่ะมิซาบว่าคุณคือคุณธีพายุ รัตนเมฆา หรือเปล่าค่ะ”
เด็กหนุ่มยิ้มๆแล้วตอบออกไป “ใช่ครับผมคือธีพายุ รัตนเมฆา”
หญิงสาวหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้เด็กหนุ่ม “ขอให้คุณเซ็นเอกสารก่อนนะค่ะ”
ธีพายุรับมาแล้วอ่านข้อมูลทั้งหมดที่จะต้องเซ็น เขารีบกลับเข้าไปในห้อง ไม่นานก็เดินออกมาพร้อมยื่นเอกสารคืนให้กับหญิงสาว
“เสร็จแล้วใช่ไหมครับ” ธีพายุเอ่ยถาม
หญิงสาวตรวดความเรียบร้อยของเอกสาร เธอเงิยหน้านิดหนึ่งก่อนจะตอบว่า “ค่ะเรียบร้อยแล้วค่ะ” เธอรีบโปกมือเรียกพนักงานบริษัทให้ยกเครื่องเกมส์มาได้
มีชายชกันสองคนยกตู้ขนาดใหญ่เข้ามาในห้องพร้อมกับถามว่า “ต้องการให้ติดตั้งให้ไหมครับ”
ธีพายุรีบโบกมือปฏิเสท “เดี๋ยวผมติดตั้งเองดีกว่าครับ”
หญิงสาวเธอรีบกล่าวลา “ดิฉันต้องไปก่อนน่คะ ขอบคุณค่ะที่ใช้บริการ” เธอโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เด็กหนุ่มก็หันมาสนใจเครื่องเล่นเกมส์ เครื่องเล่นเกมส์มีลักษณะคล้ายๆตู้สี่เหลี่ยมผืนผ้า แต่ที่ด้านบนมีฝาครอบเป็นกระจกใสๆ
เด็กหนุ่มหยิบคู่มือขึ้นมาอ่าน พออ่านจบเขาก็เดินหาปลั๊กเครื่องเกมส์ พอธีพายุหาเจอเขาก็หยิบปลั๊กขึ้นมาเสียบ เพื่อชาทร์เครื่องเล่นเกมส์ตามที่คู่มือได้บอกไว้
“เรียบร้อยไปกินข้าวดีกว่าระหว่างรอเครื่องเกมส์” เด็กหนุ่มกล่าวจบเขาก็เดินไปทำทุรส่วนตัวที่ยังทำไม่เสร็จ
ธีพายุ รัตนเมฆา เป็นลูกชายนักวิทยาศาสตร์หนุ่มที่ทุกคนต่างขนานนามเขาว่า เทพเจ้าแห่งวงการวิทยาศาสตร์ ชายผู้นี้คือ
ธีระกรณ์ รัตนเมฆา เขาได้คิดค้นสิ่งต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นด้านเท็คโนโลยี ด้านอาวุธสงคาม ด้านเครื่องจักรสังหาร และด้านอื่นๆอีกมากมายจนนับไม่ท่วน แต่เขาก็ยังช่วยเหลือผู้คนอีกมากมายไม่ว่ายากดีมีจนขนาดไหนชายผู้นี้ก็ต้องช่วยเหลือทุกคนสุดความสามารถ แต่ลูกชายสุดที่รักเพียงคนเดียวของเขา เขาก็ไม่ลืม เขาซื้อคอนโดให้อยู่ เพื่อลูกจะไม่ต้องจ่ายตังค่าห้องอีก ถึงแม้ช่วงแรกๆ ธีพายุจะค้านหัวชนฝา แต่พ่อของเขายื่นคำขาดบอกมาเลยว่าพ่อช่วยแค่คอนโด แต่อย่างอื่นลูกหาเอง ธีพายุถึงยอมพ่อของเขาแต่เด็กหนุ่มก็หาทุกสิ่งทุกอย่างมาด้วยตัวเองตลอด โดยการรับจ้างจากอาเขาบ้าง และลุงเขาและงานอื่นๆอีกมากมาย
พอธีพายุกินข้าวทำอะไรเสร็จเรียบร้อย เขาก็เริ่มออนไลน์โดยทันที โดยเกมส์นี้จะถูกตั้งเวลาไว้ 6 ชั่วโมงโลกจริงเท่ากับ 30 วันในเกมส์ ถ้าเครื่องตรวดพบอาการผิดปกติอะไรเกี่ยวกับร่างกาย เครื่องจะออฟไลน์โดยอัตโนมัติ
ธีพายุรีบขึ้นไปนอนยังเครื่องเล่นเกมส์ เขารีบกดปุ่มแสกลร่างกายตามคู่มือการใช้งาน พอเครื่องแสกลเสร็จ ฝาครอบก็ค่อยๆปิดลง พร้อมกับมีลมเย็นๆมาประทะร่างกาย จากนั้นพายุก็เข้าสู่การออนไลน์โดยทันที
เพียงไม่นานธีพายุก็ได้มาปรากฏตัว อยู่ในห้องมืดๆ แห่งหนึ่ง พร้อมกับที่เบื้องหน้าของเขา ได้มีแสงสว่างสีทองเกิดขึ้นจนทำให้เขาหลับตาแทบไม่ทัน
พอสายตาของธีพายุ เริ่มปรับสภาพได้ ก็ปรากฏ โลโก้ของเกมส์ ที่เป็นรูปแหวนสีทองทั้งหกวงล้อมรอบแหวนสีทองอีกหนึ่งวงไว้ตรงกลาง
แล้วข้างล่างรูปแหวนทั้งเจ็ดนั้นเป็นตัวหนังสือสีแดง เป็นชื่อของเกมส์ (power of the rings online) พร้อมกับมีปุ่ม (on) ปรากฏขึ้นตรงมุมบน ด้านขวามือ
ธีพายุรู้ได้ทันทีว่าต้องทำอย่างไรต่อ เขารีบกดไปที่ปุ่มออน พอเขากดภาพรอบๆตัวก็เปลี่ยนไปเป็นห้องสี่เหลี่ยมสีขาวดูสะอาดตา
ที่เบื้องหน้าของธีพายุ มีชายชราผมสีดอกเลาผู้หนึ่งนั่งสูบไฟ๊อยู่บนเก้าอี้ ชายผู้นี้สวมเสื้อเชิดสีขาวลายดำ กางเกงสแลคสีดำ ชายชราเงยหน้าจากนิตยสารชุดว่ายน้ำ ที่ออกใหม่ล่าสุดในเดือนนี้ ขึ้นมามองคนที่มาใหม่
“ไอ้หนุ่ม เดินไปที่ตู้แสกลร่างกายที่อยู่ทางโน้นนะ”ชายชราเอ่ย พร้อมกับชี้นิ้วไปยังอีกฟากหนึ่งของห้อง ที่มีตู้กระจกอยู่
เด็กหนุ่มเดินไปอย่างว่าง่าย พร้อมกับในหัวก็คิดไปว่า ‘พนักงานเกมส์นี้ทำไมแก่จังเลยวะ อายุขนาดนี้ต้องไปนั่งเคี้ยวหมากอยู่ที่บ้านดีกว่าไหม’ เด็กหนุ่มคิด พร้อมยิ้มขำกับความคิดของตัวเอง
ธีพายุเดินเข้าไปในตู้กระจก สักพักก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นมารอบๆตัว ก่อนจะดับมืดลง
พร้อมกับชุดที่เด็กหนุ่มสวมใส่ก็กายเป็นชุดลูกเสือสามัญลุ่นใหญ่ครบชุดเลยมีทั้งหมวก เสื้อ ผ้าผูกคอ กางเกง เข็มขัด
ถุงเท้า รองเท้า และเชือกสีขาวที่ถูกห้อยไว้ตรงเข็มขัดเป็นอุปกรณ์ลูกเสืออีกต่างหากและด้านหลังของเขาสพายกระเป๋าเป้ที่จะไปออกค่าย อย่างเสร็จสรรพ ยังไม่พอที่ข้อมือซ้ายของเขายังมีนาฬิกาสีเงิน ที่ไว้บอกเวลาภายในเกมส์และภายนอกเกมส์
เสียงพายในตู้กระจกก็ดังขึ้น “ยินดีด้วยค่ะ คุณผู้เล่นสุ่มชุดได้รับชุดลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ค่ะ”
เด็กหนุ่มถึงกับยิ้มล่า เพราะชุดลูกเสือเป็นชุดในฝันของเขาที่อยากจะใส่มานานแล้ว ในยุคสมัยที่เขาอยู่นี้วิชาลูกเสือไม่มีอีกแล้วจึงทำให้เด็กหนุ่มฝังใจมาก เขาพยายามตามหาชุดลูกเสือแต่ตอนนี้เขาพลบแล้ว
ในเวลานั้นเองเสียงพายในตู้กระจกก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง “คุณผู้เล่นค่ะ กรุณาตั้งชื่อตัวละครด้วยค่ะ”
พอได้ยินเสียงให้ตั้งชื่อ ธีพายุรีบบอกออกไปเลยว่า “ธีพายุ”
ก็มีเสียงดังตู๊ดๆ “ชื่อนี้มีคนใช้แล้วค่ะ”
เด็กหนุ่มคิดคู่หนึ่ง พร้อมกับบอกว่า “เรย์” ปิ้งป่องงง
“ชื่อนี้ยังไม่มีผู้ใช้ค่ะ เสร็จสิ้นการสร้างตัวละคร ขอให้คุณผู้เล่นไปพบกับ npc ด้วยค่ะ เพื่อได้รับการแนะนำข้อมูลเกมส์ค่ะ”
พอสร้างตัวละครเสร็จ ธีพายุก็เดินมาหาชายชราที่นั่งรอเขาอยู่ “ไอ้หนุ่มเอ็งเท่หวะ ชุดลูกเสือซะด้วยฮ่าๆ” ชายชราหัวเราะเสียงดัง แบบไม่เกรงใจเขาเลย
“ลุงมีไรจะแนะนำผมเปล่า” เด็กหนุ่มกล่าวแบบยิ้มๆ โดยไม่สนใจกับเสียงหัวเราะของชายชรา
“ไม่มีอะ แต่เดี๋ยวรอแป๊บนะอาวุธของเอ็งต้องมี ขาดไม่ได้เลยนะอาวุธ” ชายชราค้นลิ้นชักโต๊ะอยู่คู่หนึ่งก็หยิบกล่องไม้เก่าๆ ออกมา เขาปัดฝุ่นเล็กน้อยก่อนจะยื่นให้เด็กหนุ่มเบื้องหน้า
ธีพายุรับมาเขารีบเปิดกล่องโดยทันที มีแสงสว่างจ้าออกมาจากกล่อง พร้อมกับกล่องก็ค่อยๆ สลายหายไป เหลือไว้เพียงไม้ง่ามสีแดงธรรมดาอันหนึ่ง
ชายชราหัวเราะชอบใจก่อนจะพูดต่อว่า”ไอ้ลูกเสือพร้อมที่จะไปหรือยัง” ชายชราถาม
“ครับผมพร้อมที่จะไปแล้ว” เด็กหนุ่มทำถ้าวันทยาวุธก่อนจะยิ้ม แล้วก็ยิงคำถามต่อเลยว่า “ลุงอ่านสือไรอะ”
ชายชราเลิกหลั่กก่อนจะตอบว่า “หนังสือความรู้หนะไอ้หนุ่ม เอ็งไม่ต้องสนใจหลอก” ชายชราบอกปัดไปเพราะถ้ารู้นี่เสียผู้ใหญ่เป็นแน่แท้
เด็กหนุ่มแลเห็นที่หน้าปรกเป็นนางแบบสาวใส่ชุดว่ายน้ำ ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “หนังสือโป๊เปล่าลุง”
“หนังสือความรู้ก็หนังสือความรู้สิวะ” ชายชรารีบโบกมือไล่พร้อมกับกล่าว “ถามมากจริงไอ้หนุ่ม รีบไปเกิดได้แล้วชิ่วๆ” เขารีบกดปุ่มบนโต๊ะ ก่อนที่จะจนมุมกับเด็กหนุ่มเบื้องหน้า
ในเวลานั้นเองปรากฏเป็นวงแหวนสีทอง อยู่รอบๆตัวของธีพายุ ก่อนเด็กหนุ่มจะไปเกิดเขาก็ได้บอกกับชายชราว่า “ลุงเรายังคุยกันไม่จบเลยนะลุง” เขาพูดได้แค่นั้น พร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มก็ค่อยๆจางหายไป
พอชายชราส่งผู้เล่นไปเกิดแล้ว ก็ปรากฏร่างของหญิงสาวแสนสวยผู้หนึ่ง เธออยู่ในชุดสีขาวราวกับนางฟ้า ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตสีทองทอประกายระยิบระยับ “ท่านประทานค่ะ อย่าลืมนะค่ะว่าวันนี้ ท่านมีประชุมนะค่ะ” ชายชราหันมามองพร้อมยิ้มกล่าวว่า “ได้ๆเดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” ชายผู้ที่เป็นประธานกล่าวจบร่างของเขาก็หายออกจากห้องไปเหลือไว้ก็เพียงหญิงสาว ที่ต้องรอต้อนรับผู้เล่นคนต่อไป ที่จะเข้ามายังเกมส์แห่งนี้
ยะฮู้จบไปอีกตอนแว้ววว
เปลี่ยนเนื้อหาใหม่นิดหน่อยนะครับ ขอคอมเม้นเยอะๆ นะครับ
ความคิดเห็น