คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 หนีตายอีกครั้ง
ณ ทุ่งหญ้ากว้างในยามเช้า กับอากาศที่แสนจะอบอุ่นจากดวงอาทิตดวงโตที่ส่องผ่านเมคหมอกลงมากระทบกับน้ำค้างที่อยู่บนใบหญ้า
เปล่งประกายดั่งอัญมณีก็ไม่ปาน
ได้มีวัวกระทิงหนุ่มตัวหนึ่งกำลังเดินอย่างช้าๆ เข้ามาหากระทิงสาวอีกตัว ในปากก็คาบดอกไม้ดอกหนึ่งมาด้วย พอมาถึงตรงหน้าของกระทิงสาวเจ้า
กระทิงหนุ่มตัวนั้นก็ได้วางดอกไม้ไว้ตรงหน้าของกระทิงสาวพร้อมกับร้องออกมา “มอ มอ” ‘น้องแดงจ๋ามาเป็นแฟนป๋าเถอะนะ’
วัวกระทิงสาวทำท่าเขินอายก่อนจะเอาขาหน้าตบไปที่หัวของวัวกระทิงหนุ่ม “มอ มอ” ‘ป๋าละก็ พูดอะไรก็ไม่รู้’ วัวกระทิงสาวตอบพร้อมกับเอาหน้าไปคอเคียกับวัวกระทิงหนุ่ม
“มอ มอ” ‘ว่าไงจ๊ะหนู หนูจะมาเป็นเด็กป๋าไหมจ๊ะ’ วัวกระทิงหนุ่มทำเสียงหล่อฉบับพระเอกหนังจีนยังอาย “มอ มอ” ‘หนูโอเคค่ะ หนูจะไปเป็นเด็กป๋าค่ะ’ วัวกระทิงสาวตอบพร้อมกับดมดอกไม้ที่วัวกระทิงหนุ่มนำมาให้
ในขณะนั้นเองได้มีหลุมมิติเกิดขึ้นเหนือร่างของวัวกระทิงหนุ่มสาวทั้งสอง
“ว้ากกก!” ร่างของเรย์ตกลงมาแทรกกลาง ของวัวกระทิงคู่รักข้าวใหม่ปลามันทั้งสอง แถมยังนอนทับดอกไม้ ที่วัวกระทิงหนุ่มนำมาจีบสาวของมันอีกด้วย
“โอ๊ย เจ็บเจ็บ ไอ้ลุงบ้า จะส่งออกมาก็ไม่บอกไม่เตือนซักคำ” เด็กหนุ่มร้องโวยวายออกมาเสียงดังลั่น พร้อมกับลุกขึ้นนั่งสำรวจดูตัวเองว่าชำรุดเสียหายตรงไหนหรือป่าว ถ้าเสียหายก็จะได้ไปเอาคืนเมื่อเจอครั้งหน้า
วัวกระทิงหนุ่มมองร่างของเด็กหนุ่มสลับมองซากดอกไม้ที่บี้แบนตรงก้นของเด็กหนุ่มไปด้วย
ทันใดนั้นดวงตาของกระทิงหนุ่มก็เปลี่ยนเป็นสีแดง บ่งบอกได้ถึงสะภาวะที่กำลังคั่ง “มอออออ” เสียงร้องของกระทิงทำให้เรย์ถึงกับสดุ้งกระโดดตัวลอยลุกขึ้นยืนโดยอัตโนมัติ
เรย์เงยหน้าขึ้นมาสบตาเข้ากับวัวกระทิงหนุ่ม เขาถึงกับตัวแข็งเมื่อเห็นว่าอะไรอยู่ตรงหน้า เด็กหนุ่มได้สติอีกครั้งก็ตอนที่ สิ่งนั้นมันผ้นลมออกจากจมูกใส่หน้าของเขา “กะ...กะ...กะ...ทิง”
เรย์มองหน้าโหดๆ ของกระทิงหนุ่ม เขาถึงกับสั่นเป็นเจ้าเข้า เด็กหนุ่มค่อยๆ เดินถอยหลังออกมาอย่างช้าๆทีละเก้า ทีละเก้า แต่เรย์ก็ต้องหน้าซีดลงไปอีกเมื่อเหลื่อบไปเห็นใส่วัวกระทิงอีกตัวที่ยืนอยู่ค่างๆกัน
“อย่างงี้ก็ต้อง โกยเถอะโยม” เรย์รีบใส่เกียห้าผุ้งออกไปด้วยความเร็วสูง
วัวกระทิงหนุ่มส่งเสียง
“มออออ” ออกมาเสียงดังรั่นทุ่ง
พร้อมกับวัวกระทิงที่อยู่บริเวณนั้นเกิดการตื่นตัว
วัวกระทิงทั้งฝูงตะกุยขาหน้ากับพื้นแล้วจึงพุ่งตัวตามเรย์ไปโดยมีจ่าฝูงวิ่งนำหน้า
“ใครก็ได้ช่วยผมด้วย” เรย์ตะโกนร้องพร้อมกับวิ่งไปที่ที่มีคนยืนอยู่
“เฮ่ยเฮ่ยแกอย่างมาทางนี้สิฟะฉันช่วยแกไม่ได้เฟ่ยไปทางโน้น” ผู้เล่นคนหนึ่งตะโกนบอกพลางชี้นิ้วไปอีกทาง
เพราะว่ากระทิงทั้งฝูงใครจะบ้าไปฟัดกับมันกันหละยิ่งระดับน้อยๆ
กันอยู่ ไอ้พวกที่คิดว่าตัวเองแน่จะไปสู้กับสัตว์อาสูรกระทิงเขาเหล็กก็ต้องโดนเหยียบกายเป็นแสงหายไปกันเป็นแถว
เรย์วิ่งไปที่ไหนก็ต้องพบกับความพินาดตามหลังมาเมื่อเขาไปเยือน
พอดีเด็กหนุ่มเห็นชายคนหนึ่งวิ่งมาหาตน “พี่ชายมาช่วยผมหรือครับขอบคุณมากครับพี่”
ชายคนนั้นรีบโบกมือเป็นพันลวัน “เฮ่ยเฮ่ยอย่ามาทางนี้สิวะฉันไม่เกี่ยวฉันแค่มาดูเฉยๆ
ไปๆ ไปทางโน้น” ชายคนนั้นรีบชี้นิ้วไปอีกทาง
“อ้อพวกของพี่ที่จะมาช่วยผมอยู่ทางนั้นหรือครับ” เรย์รีบวิ่งกับลำไปทางที่ผู้เล่นคนนั้นชี้
พอทุกคนเห็นว่าไอ้หนุ่มที่มีสัตว์อสูรกระทิงกำลังจมุ่งหน้ามาทางพวกตน จากที่จับกลุ่มคุยกันอยู่ดีๆ
ต้องสะหลายตัวหนีตายหรือเรียกอีกอย่างว่าวงแตกนั้นเอง
“จะไปไหนหละครับพี่ชายพี่สาวทุกท่าน” เรย์ตะโกนถามแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆกลับมา
‘สงใสคงจะเป็นแผนการพวกพี่เขาแน่ๆเลย’ เรย์คิดพร้อมยิ้มอยู่ในใจ แต่ฝีเท้าของเขาก็ยังไม่หยุดวิ่งไปด้วย
สัตว์อาสูรกระทิงที่ตามเขาอยู่ดีๆ ก็เริ่มแยกกลุ่มออกไปตามคนอื่นบ้าง ทำให้ที่ตามเขาประมาณ 20
ตัวก็เหลือ 3 ตัว
“จริงๆด้วยแฮะเป็นแผนการของพวกพี่เขาจริงด้วย” เรย์พูดออกมากับตนเองเมื่อหันไปมองเห็นจำนวนกระทิงที่วิ่งตามเขามา
เด็กหนุ่มก็ไม่วายโบกมือขอบคุณให้กับกลุ่มอื่นๆอีกด้วยที่มีน้ำใจให้เขา โดยที่ไม่รู้ว่า
ตนเองนั้นและเป็นคนสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้เล่นคนอื่น
“กรี๊สสส” มีเสียงกรี๊สดังออกมาจากในป่า เพราะว่ามีคนกลุ่มหนึ่งสวมชุดแดงทั้งชุดซึ่งเป็นสีที่กระทิงไม่ชอบ พวกฝูงสัตว์อาสูรกระทิงก็เลยวิ่งตามไปไร่ขวิดพวกที่สวมชุดแดง
“อีกสามตัวตรูจะทำอย่างไงดีวะเหนี้ย” เรย์บ่นอุบกับตัวเอง
เพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถึงจะสลัดเจ้ากระทิงทั้งสามตัวนี้ได้
ทันใดนั้นสายตาของเรย์ก้อต้องเปล่งประกายออกมาเมื่อมองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ”เห็นทางลอดแล้วเว่ย” เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มีอยู่วิ่งเต็มฝีเท้าไปยังหน้าผาที่อยู่ไม่ใกล
พอเรย์ใกล้จะถึงหน้าผาเขาค่อยๆ ผ่อนฝีเท้าลง ”ฮ่าฮ่าพวกแกซี้แหงนๆ” เมื่อวิ่งมาถึงหน้าผาเด็กหนุ่มเขารีบหลบฉากออกมาด้านข้างทันที
ด้วยความเร็วจึงทำให้เขาเซถะหลาเล็กน้อย สัตว์อาสูรกระทิงเขาเหล็กทั้งสามตัว วิ่งผ่านเรย์ไปเขาเหล็กของพวกกระทิงของพวกมันเฉียดก้นของเขาไปชนิดที่ว่าเส้นยาแดงผ่าแปด
จากนั้นพวกกระทิงเขาเหล็กทั้ง3
ตัวก็ได้ไปทัวนรกกัน “แฮกแฮกลอดแล้วตรูเสียวก้นจริงเว้ยเมื่อกี้”
มีเสียงดังทึบๆสามครั้งดังออกมาจากในหน้าผาพร้อมกับเสียงร้องครั้งสุดท้ายของสัตว์อาสูรกระทิงเขาเหล็ก มอออ
ผู้เล่นเรย์ได้ฆ่าสัตว์อาสูรกระทิงเขาเหล็กระดับ
25 ไปจำนวน 2 ตัว
ผู้เล่นเรย์ได้ฆ่าสัตว์อาสูรจ่าฝูงกระทิงเขาเหล็ก ระดับ 30 ไปจำนวน 1 ตัว
ผู้เล่นเรย์ปติบัติตามกฎพื้นฐาน ระดับเพิ่มเป็น 6..7
ผู้เล่นเรย์ได้รับเหลียญสัตว์อาศูรกระทิงเขาเหล็กทั้งหมดสามเหลียญ
สามารถนำไปขึ้นเงินได้ที่ธนาคารทุกสาขา
ได้รับชุดเกาะหนังกระทิง ระดับ 4 จำนวน 1 ชุด
ได้รับถุงมือหนังกระทิง ระดับ 4 จำนวน 1 คู่
ได้รับรองเท้าบูดหนังกระทิง ระดับ 4 จำนวน 1 คู่
ได้รับน้ำยาเพิ่มเลือดขนาดต่ำ 5 ขวด
“ฮ่าฮ่าระดับขึ้นแล้วเย้ๆ” เรย์กระโดดโรดเต้นด้วยความดีใจแล้วจากนั้นเขาวิ่งไปดูเงินที่ได้รับจากสัตว์อาสูรกระทิงที่อยู่ใต้หน้าผา
“เฮ่อ เสียดายเงินกับสิ่งของที่ตกจังแต่ก็ชั่งมันเหอะเงินกับสิ่งของเป็นของนอกกายถ้าตรูไม่ตายตรูก็หาใหม่ได้” เรย์ยืนไว้อาลัยให้แก่สัตว์อาสูรกระทิงที่ตกหน้าผาตายได้สักพักเขาก็พูดออกมาว่า
“อย่างนี้ต้องไปเมืองแรกเริ่มดีกว่าแล้วเมืองแรกเริ่มมันไปทางไหนกันหละ” เรย์นึกอยู่ไม่นาน แล้วเขาก็นึกออก “ใช่แล้วคนหลงทางต้องไปทางทิศเหนือ”
เรย์เขามองดูบนท้องฟ้าสักพักเขาก็ลุกขึ้นจากริมผาแล้วมุ่มหน้าไปยังทิศเหนือ พร้อมกับร้องเพลงไปด้วย
...
ไชยโยจบไปอีกตอนแล้วฮ่าฮ่าฮ่า
พบเจอคำผิดตรงไหนก็แจ้งเข้ามาได้นะครับ
ความคิดเห็น