ผู้จัดการที่รัก

ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้นที่เหมือนจะดี

 ชั้นเดินเข้าไปในห้องเจ้านายด้วยสีหน้าที่ซีดผาดราวกับว่ากำลังโดนต้มด้วยน้ำร้อน 100 องศา ชั้นพยายามทำใจว่างานนี้ ชั้นคงโดนเด้งไปจากที่ทำงานหรือไม่ก็โดนย้ายไปอยู่ฝ่ายอื่นแน่นอน
   "พลอย เป็นอะไรรึปล่าว ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย ถ้าไงกลับบ้านก่อนก็ได้นะแล้วค่อยมาทำงานใหม่วันพรุ่งนี้" เจ้านายของชั้นบอก ดูเหมือนว่าเจ้านายของชั้นจะไม่เคยเปลี่ยนไปจากตอนที่เป็นพี่วิทย์รุ่นพี่ที่แสนใจดีตอนที่ชั้นอยู่มหาวิทยาลัย
  "คะ... อะปล่าวค่ะ คือว่าพลอยคิดว่าอากาศมันร้อนเกินไปน่ะค่ะ แต่พลอยไม่ได้เป็นไรนะคะ ไม่ได้เป็นอะไรจิงๆ จิงๆนะคะ...พี่..อะเจ้านายไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ สบายมาก" เจ้านายมองหน้าชั้นแล้วก็กลั้นหัวเราะไม่อยู่ เค้าหัวเราะออกมาดังมากจนชั้นงงว่าเกิดอะไรขึ้น
  "เจ้านายเป็นอะไรหรือคะ หัวเราะทำไม"ชั้นถามอย่างใสซื่อ
   "ช่างเหอะ คือที่ผมเรียกพลอยมาเนี่ย ก็มีเรื่องสำคัญอย่างจะบอกน่ะ มีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย คุณอยากจะฟังอะไรก่อนล่ะ"
   "ขอเป็นข่าวดีก่อนดีกว่าค่ะ เวลาฟังข่าวร้ายพลอยได้ไม่ตกใจมาก"
   "ข่าวดีหรอ คือว่าผมเห็นว่าคุณทำงานดีมากและก็เป็นที่ยอมรับของทุกฝ่าย ผมจึงพิจารณาให้คุณได้เลื่อนขั้น...เป็นไงครับ ข่าวนี้ถูกใจมั๊ย"พี่วิทย์ยิ้ม ในขณะที่ชั้นยังงงอยู่ว่าตำแหน่งที่ว่านั่นคืออะไร ก่อนที่พี่วิทย์จะเฉลยออกมา และคำตอบนั้นก็คือข่าวร้ายที่พี่วิทย์ว่า
   "ข่าวร้ายนะครับ คือว่า ตำแหน่งใหม่ที่คุณจะได้ทำก็คือ เป็นเลขาของผม เพราะผมเห็นว่า คุณเป็นคนคล่อง ทำงานเร็วและก็น่าจะไปกับผมได้...เอ่อ ผมหมายถึงทำงานด้วยกันได้ดี ก็เลยคิดว่าคุณน่าจะทำได้น่ะครับ แล้วคุณคิดว่าไง"
   พี่วิทย์ยังคงพูดไปเรื่อย แต่ชั้นฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ใจชั้นไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว ชั้นรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังลอยอยู่กลางอากาศ เหมือนทุกอย่างมันดูมืดไปหมดแล้วชั้นก็สะดุ้ง กระเด็นหลุดจากห้วงอากาศนั้น เมื่อได้ยินเสียงพี่วิทย์เรียก
   "พลอย พลอยครับ ฟังผมอยู่รึปล่าว คือผมคิดว่าข่าวนี้อาจจะเป็นข่าวร้ายสำหรับคุณ แต่สำหรับผม คิดว่าข่าวนี้เป็นข่าวดีสำหรับผมนะ หมดธุระแล้ว เชิญครับ"
   เมื่อสิ้นบทสนทนานี้ชั้นก็ลอยออกมาจากห้องผู้จัดการ ทุกคนต่างพากันถามชั้นต่างๆนาๆมากมายหลายคำถาม แต่ชั้นได้แต่นั่งเงียบ ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกจากปากทั้งสิ้น วันนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ชั้นเป็นอะไรกันแน่ แต่พอชั้นนึกได้อีกที ชั้นก็ถึงบ้านแล้ว แล้วเมื่อชั้นมานั่งทบทวนคำพูดของพี่วิทย์ มันก็ทำให้ชั้นนึกขึ้นได้ว่า มันก็เป็นข่าวดี สำหรับชั้นเหมือนกัน เพราะชั้นจะได้ใกล้ชิดกับพี่วิทย์ทุกวัน มันช่างมีความสุขอะไรอย่างนี้ หลังจากวันนั้นชั้นก็ได้ไปทำงานในฐานะเลขาของเจ้านายทุกวัน และทุกวันก็ดูมีความสุขเหลือเกิน จนกระทั่ง มีเด็กสาวอายุราวๆกับชั้นเข้ามา ดูท่าทางเค้าจะไม่ชอบซักเท่าไหร่ เค้าเป็นรุ่นน้องของพี่วิทย์ที่คุณแม่ฝากให้มาทำงานด้วย ตอนแรกเค้าขอมาเป็นเลขา แต่พี่วิทย์มีชั้นอยู่แล้วจึงปฏิเสธไป และให้เค้าแค่มาตามงานเท่านั้นยังไม่ต้องทำอะไรมาก ชั้นเริ่มไม่ชอบเด็คนนี้สักเท่าไหร่ เค้าตามพี่วิทย์ตลอดเวลา จนทำให้ชั้นเกิดอาการรำคาญและเริ่มห่างมาจากพี่วิทย์เรื่อยๆ ถ้าไม่มีเรื่องงาน พี่วิทย์ก็จะไม่เคยเห็นชั้นเลย ชั้นรู้สึกอึดอัดอย่างนี้เรื่อยมา จนพี่วิทย์ทนไม่ได้ในท่าทีเหินห่างของชั้น แล้ววันนั้นเค้าก็นัดชั้นทานข้าวเย็น ทำเอาชั้นงงไปเลยว่า จะเกิดอะไรขึ้น เค้าต้องการอะไร แล้วเรื่องนี้มันจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราคืบหน้าหรือไม่ ชั้นจึงรีบกลับบ้าน เพื่อไปแต่งตัวให้สวยที่สุด และมาพบเค้าที่ร้าน ในทันทีที่ชั้นไปถึงก็พบว่า...โอ้ไม่นะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย