ผู้จัดการที่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : วันรำลึก

    ชั้นนั่งมองคลื่นทะเลที่ซัดสาดเข้าสู่ชายหาดเป็นระยะๆ มองผู้คนที่สับสนวุ่นวายแต่ใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข มองเด็กๆไร้เดียงสาที่ไม่รู้เลยว่าโลกใบนี้โหดร้ายสักเพียงใด มองคู่รักที่ยิ้มหวานสดใส แต่ลองมองกลับมาที่ตัวชั้นเอง ทำไมล่ะชั้นถึงต้องนั่งโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวที่ระเบียงบ้านริมชายหาดแห่งนี้ สาเหตุที่ชั้นต้องปลีกตัวเองออกมาจากความวุ่นวายในกรุงเทพฯก็คงเหมือนกับสาเหตุที่หลายๆคนต้องฆ่าตัวตาย ติดยาเสพติด หรืออะไรก็ตามแต่ นั่นก็คือสาเหตุที่คนส่วนใหญ่เรียกมันว่า "ปัญหา" ชั้นหนีปัญหามาไกลถึงทะเลแห่งนี้ โดยไม่รู้เลยว่าจะย้อนกลับไปสู่ความจริงเมื่อไหร่ ด้วยความที่ชั้นคิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบ จึงทำให้ชั้นหยิ่งทะนงในตัวเอง จนทำให้ชั้นมองไม่เห็นความสำคัญของคนรอบข้าง และในที่สุด ตัวชั้นเองนี่แหละ ที่เป็นคนที่ไม่มีใครเลยเห็นความสำคัญซะเอง
   "หวัดดีทุกคน เป็นไงวันนี้ ดูเครียดกันจัง" ชั้นทักทายเพื่อนร่วมงานทันทีที่ชั้นมาถึงออฟฟิศ
   "ก็วันนี้น่ะ เจ้านายเราเค้าเรียกประชุมแต่เช้าเลยน่ะสิ" เสียงตอบบทสนทนานี้มาจากหญิงสาวที่กำลังนั่งพิมงานอยู่อย่างเคร่งเครียด
   "ประชุม เรื่องอะไรล่ะคะ พลอยไม่เห็นรู้เรื่องเลย" ชั้นถามอย่างงงๆเพราะไม่มีใครโทรศัพย์ไปบอกชั้นเลยสักคน
   "ไม่ต้องหรอกพลอย เจ้านายบอกว่า จะบอกพลอยเอง" พี่กิ๊กหันมาบอกชั้นแล้วจึงกลับไปทำงานต่อ
   ชั้นคิดถึงชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นกับชั้น โดยไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เจ้านายจะพูดกับชั้นมันคือเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมทุกคนดูเครียด แล้วทำไมถึงมีชั้นคนเดียวที่ไม่ต้องเข้าประชุม และแล้ว เสียงยมทูตก็ออกมาจากชายหนุ่ม ที่ยืนอยู่หน้าห้องผู้จัดการ
   "พลอย มาแล้วหรอ เข้ามาพบผมหน่อย" ชายหนุ่มคนนั้นบอกกับชั้นก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป
   เจ้านายของชั้นคนนี้ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย รู้จักกับชั้นมาตั้งแต่ตอนชั้นอยู่ปี 1 เค้าเป็นหนุ่มรูปหล่อที่สาวๆในมหาลัยต่างแอบชอบ และหนึ่งในนั้น ก็เหมือนจะมีชั้นอยู่ด้วย
   "น้องๆ ที่อยู่ปี 1 น่ะ มานี่หน่อยสิ" รุ่นพี่คนนึงเรียกชั้น
   "อะไรหรอคะพี่"
   "ไปซื้อน้ำให้พี่หน่อย"
   "หา ไปซื้อน้ำ" ชั้นถามอย่างงงๆก่อนที่ชั้นจะต้องไปซื้อน้ำให้พี่เค้า และในขณะที่ชั้นเดินกลับมาเพื่อจะเอาน้ำไปให้รุ่นพี่ ชั้นก็เห็นรุ่นพี่คนหนึ่ง ที่หน้าตาดีมากเลยทีเดียว
   "ไอ้นี่ใช้น้องไปซื้อน้ำมาอีกแล้วหรอ จิงๆเลย" รุ่นพี่คนนั้นบอก
  "ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็แค่น้ำแก้วเดียว"
  "ไม่เป็นไรค่ะพี่ แค่นี้พลอยซื้อได้" ชั้นพูดก่อนที่ชั้นจะเดินจากไป แล้วพี่สุดหล่อคนนั้นก็วิ่งตามชั้นมา
   "น้องๆ บ้านอยู่แถวไหนหรอครับ" พี่เค้าถาม
   "แถวนี้แหละค่ะ พลอยอยู่หอ" ชั้นตอบก่อนที่จะมีรถคันหนึ่งมาเทียบข้างๆ
   "คือว่าเพื่อนพี่น่ะ เค้าอยากตอบแทนเดี๋ยวจะไปส่งให้นะ พี่ชื่อวิทย์ น้องชื่อพลอยใช่มั๊ยครับ ไปด้วยกันเถอะ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร" เค้าพูดแล้วจึงไปเปิดประตูรถให้ชั้น
   ชั้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมชั้นถึงนั่งรถไปกับเค้าโดยดี แต่ที่ชั้นรู้ก็คือว่า นับจากวันนั้นมา พี่วิทย์ก็ดีกับชั้นมาตลอด จนถึงปัจจุบันและพี่วิทย์นี่แหละก็คือ เจ้านายของชั้น หรือที่ทุกคนเรียกกันว่า คุณเศรษฐวิทย์ หรือเจ้านาย นั่นเอง