คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชีวิตที่เริ่มสดใส
“กริ๊ง......กริ๊งๆๆ”
เสียงโทรศัพท์ตรงหัวนอนของฟ้าดังขึ้น ซึ่งมันทำให้ฟ้าหงุดหงิดไม่ใช่น้อย ทั้งที่เค้าเพิ่งจะได้นอนแท้ๆ ใครกันนะที่โทรมาแต่เช้าอย่างนี้
“ฮัลโหลลลลล อ้าว! พี่วาหรอ........มีอะไรแต่เช้าเนี่ย........”
ฟ้าขมวดคิ้วเข้าหากัน ฟังจากน้ำเสียงของวาแล้วดูร้อนรนชอบกล
“อะไรกัน พี่วาค่อยๆพูดสิ ฟ้าฟังไม่รู้เรื่อง เอางี้นะพี่วามาคุยกับฟ้าที่บ้านดีกว่ามันน่าจะรู้เรื่องกว่านี้”
หลังพูดเสร็จฟ้าก็วางโทรศัพท์ลง ลางสังหรณ์มันบอกว่ากำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแล้ว
“หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรร้ายแรงล่ะกัน”
++++++++++++++++++
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ร่างบางลงมานั่งรอวาที่ห้องนั่งเล่น อ่านหนังสือไปพลาง จิบกาแฟไปพลาง จนได้ยินเสียงรถเลี้ยวเข้ามาในบ้านจึงลุกขึ้นไปดู
“หวัดดีพี่วา”
ฟ้าทักเมื่อเห็นร่างสูงลงมาจากรถแต่ดูเหมือนวันนี้วาจะไม่ได้มาคนเดียวเพราะที่นั่งข้างคนขับมีอีกคนนึงนั่งอยู่
“ตกลงเรื่องเมื่อเช้ามันอะไรกัน เล่าให้ฟ้าฟังหน่อยสิ”
“เอ่อ.....คือ....ฟ้า......พี่ขอโทษนะ......แบบว่า.....”
“มาเอ่อ...คืออยู่เนี่ยแล้วฟ้าจะรู้เรื่องไหมอ่ะ”
“ฟ้าเห็นผู้หญิงที่อยู่บนรถไหม”
“อืม....เห็น”
“คือว่านะฟ้า........เค้ารู้ว่าฟ้าทำงานอะไร”
“อย่าบอกนะพี่วาที่โทรมาปลุกฟ้าเมื่อเช้าเพียงเพื่อจะบอกแค่ว่าผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าฟ้าทำงานอะไร”
ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน ถ้ารู้แล้วมันจะเป็นอะไรไปก็แค่อาจมีผู้หญิงรังเกียจเค้าเพิ่มมาอีกหนึ่งคนเท่านั้น
“มันไม่ใช่แค่นั้นนะฟ้า...คือเค้า.....จะมาขอสัมภาษณ์ฟ้าด้วยน่ะ”
“พี่วาชักช้าจริงๆเลยเดี๋ยวแพรขอเองก็ได้”
เสียงหวานเล็กพูดขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงสาวก้าวออกมายืนตรงหน้าฟ้า
“เฮ้ย!ยัยแพร แกออกมาจากรถตั้งแต่เมื่อไหร่ บอกให้รออยู่ก่อนไง”
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแพรวา เกียรติศักดิ์ เรียกว่าแพรก็ได้ค่ะ”
หญิงสาวแนะนำตัวกับฟ้าโดยไม่สนใจวาซักนิด
“ฟ้าว่าเราทั้งหมดเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่าพี่วา สงสัยมีเรื่องที่ต้องคุยกันยาว”
เจ้าของบ้านเดินนำทางเข้าไปในบ้าน โดยมี “แพร” หญิงสาวที่เพิ่งรู้จักและวาเดินตามเข้าไป
++++++++++++++++++
“เอาละตกลงเรื่องนี่มันอะไรกัน”
“คือว่าอย่างนี้นะฟ้า...........”
“คือว่าแพรอยากขอสัมภาษณ์คุณน่ะค่ะ แบบว่าอาจารย์ให้งานมาและเลือกเรื่องที่จะทำ แพรอยากทำเกี่ยวกับคนที่ทำงานกลางคืนน่ะค่ะ”
“นี่!ยัยแพร.......”
“แล้วเมื่อวานแพรไปที่ผับกับบาร์มา แล้วแพรเห็นคุณยืนคุยกับพี่วาถึงรู้ว่าคุณกับพี่วารู้จักกันเลยขอให้พี่วาพามาสัมภาษณ์คุณน่ะค่ะ”
“นี่!!!ยัยแพร”
“อะไรเล่าพี่วาเรียกอยู่นั่นแหละ ไม่เห็นหรอไงว่าแพรกำลังพูดกับคุณฟ้าอยู่”
เสียงไม่สบอารมณ์ของแพรว่าวากลับ ดูเหมือนการที่ขัดการสนทนาของเธอนั้นจะเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ
“นี่ๆ แกน่ะเงียบไปก่อนเลย เดี๋ยวพี่จะแนะนำแกกับฟ้าเอง ฟ้าเค้าจะได้ไม่งง”
วาหันไปมองหน้าและส่งสายตาเชิงขอโทษมาให้ฟ้า
“พี่ขอโทษด้วยนะฟ้าคือว่ายัยแพรเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทพี่น่ะ แล้วเมื่อวานยัยนี่เห็นฟ้าเดินออกมาจากร้านแล้วกลับกับพี่ เลยขอให้พี่พามาหาฟ้า อีกอย่างเพื่อนพี่มันก็ขอร้องให้ช่วยงานยัยแพรด้วย พี่เลยต้องพามาหาฟ้าน่ะ”
เรื่องไม่ดี สิ่งแรกที่ร่างบางคิดได้ เค้าไม่ชอบเอาเสียเลยที่จะต้องมีคนมาสัมภาษณ์ชีวิตสกปรกๆของเค้า แต่ถ้าเค้าไม่ยอมให้สัมภาษณ์วาก็อาจจะโดนเพื่อนตำหนิเอาก็ได้ที่ไม่ช่วยงานน้องสาว
“แต่ว่านะฟ้า ถ้าฟ้าจะไม่สัมภาษณ์ก็ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่อยากให้ฟ้าฝืนใจตัวเอง”
ฟ้ามองหน้าวา วายังคงเข้าใจเค้าเสมอ มันคงไม่เป็นไรหรอกมั้งถ้าจะช่วยเหลือวาบ้าง
“ฟ้ายอมให้สัมภาษณ์พี่วา ไหนๆพี่วาก็อุตส่าห์พาคุณแพรมาทั้งที”
“ขอบคุณนะค่ะคุณฟ้า”
“ฟ้า...............”
วาเรียกฟ้าเหมือนจะเตือนสติ ซึ่งฟ้าก็ยิ้มกลับไป
“ฟ้าไม่เป็นไรหรอกพี่วา เชื่อฟ้าสิ”
ดวงหน้าเรียวหันไปหาแพรและยิ้มให้
“ตกลงจะสัมภาษณ์เรื่องอะไรก่อนดีล่ะครับ”
วันนี้ทั้งวันบ้านของฟ้ามีแต่เสียงทะเลาะกัน จะมีใครซะอีกถ้าไม่ใช่วากับแพร เรื่องที่ทะเลาะกันส่วนมากจะเป็นเรื่องคำถามที่แพรถามฟ้า ยกตัวอย่างเช่น
“เอ่อ.........ทำไมถึงมาทำอาชีพนี้ค่ะ”
“นี่ๆๆๆ ยัยแพร คำถามละลาบละล้วงเกินไปรึเปล่า”
“บ้าเหรอพี่วา นี่คำถามขั้นพื้นฐานเลยนะ”
แล้วก็ตามด้วยเสียงทะเลาะกันของวาและแพร ส่วนคนที่ห้ามทัพก็คือฟ้านั่นแหละ
“อ่ะ.......ขอโทษนะครับคุณแพร นี่ก็ห้าทุ่มแล้ว ผมต้องไปทำงานแล้วล่ะครับ”
วาละสายตาจากหนังสือมองไปยังนาฬิกาที่แขวนอยู่บนฝาผนังก่อนที่มือหนาจะค่อยๆปิดหนังสือลง
“จริงด้วย!พี่ลืมดูเวลาไปสนิทเลย ฟ้ารีบไปอาบน้ำเลยนะ ส่วนแพรเดี๋ยวพี่จะไปส่งที่บ้านก่อนที่พี่จะไปส่งฟ้าทำงาน”
“ห๊า!ใครบอกว่าแพรจะกลับบ้านเลย”
“อ้าว!ก็ฟ้าต้องไปทำงานแล้ว แล้วถ้าเธอไม่กลับบ้านเธอจะไปไหนล่ะ”
ริมฝีปากบางยิ้มขึ้นเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหันไปมองฟ้า
“เอ่อ.....คุณฟ้าค่ะ แพรขอไปที่ทำงานกับคุณได้ไหมค่ะ”
++++++++++++++++++
ความคิดเห็น