คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : งานที่น่ารังเกียจ
“ฟ้าๆ เป็นไรเปล่า”
“อ่ะ....พี่วา”
“ไม่สบายรึเปล่า พี่เรียกตั้งหลายทีแล้ว”
“เปล่าๆๆ ฟ้าไม่เป็นไรหรอกพี่วา แค่คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ”
“เออนี่ ฟ้า ปีใหม่เราไปเที่ยวกันไหม”
สายตาเชิงคำถามถูกส่งมาให้วา แต่ไหนแต่ไร ปีใหม่ไม่เคยเลยที่วาจะไปเที่ยว
“ไปไหนล่ะ ทุกปีก็ไม่เคยเห็นไปเลยนี่”
มีเพียงรอยยิ้มเท่านั้นที่ถูกส่งมาแทนคำตอบ
“อีกอย่าง ฟ้าต้องทำงานนะพี่วา พี่วาก็รู้นี่ว่าช่วงปีใหม่น่ะแขกจะเยอะเป็นพิเศษ”
“น่านะฟ้า ไปเที่ยวกันเหอะ นานๆทีนะที่เราจะได้ไปเที่ยวกัน นะๆๆๆ ถือว่าทำเพื่อพี่ชายคนนี้เถอะนะ”
“เฮ้อ!! ก็ได้พี่วา ปีใหม่ฟ้าจะไปเที่ยวกับพี่วาก็ได้ แต่ไปที่ไหนล่ะ”
“ไม่บอกหรอก ไว้เดี๋ยวถึงวัน แล้วพี่จะบอกเอง อ่ะ.....ถึงร้านแล้ว”
ฟ้าหน้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อถึงจุดหมายปลายทาง ตอนที่นั่งมาในรถนั้นฟ้าแทบจะลืมไปเลยว่าต้องมาทำงาน
“ขอบคุณนะครับพี่วา ที่อุตส่าห์มาส่ง”
ประตูรถเปิดพร้อมกับร่างบางเพียวก้าวลงจากรถแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีมือฉุดข้อมือของตนไว้
“อย่าลืมนะฟ้า เลิกงานแล้วพี่จะมารับ ห้ามกลับเองหรือคนอื่นไปส่งเด็ดขาด เข้าใจไหม”
น้ำเสียงบอกถึงคำสั่ง ฟ้ามองหน้าวาและยิ้มเล็กน้อย
“ครับพี่วา แล้วฟ้าจะรอนะ”
วามองฟ้าจนฟ้าเดินลับเข้าไปในร้าน แล้วจึงค่อยขับรถออกไป
“เชิญค่า~~”
เสียงทักที่ฟังยังไงก็เป็นเสียงที่ดัดให้เล็กแหลมทักขึ้นหลังจากประตูร้านเปิด
“อ้าว! ฟ้านี่เอง วันนี้มาสายนะจ๊ะ”
“ขอโทษครับพี่ซูซี่ พอดีฟ้านอนเพลินไปหน่อยน่ะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ แขกยังไม่ค่อยมาเท่าไหร่หรอก”
“เอ่อ..........พี่ซูซี่ครับ คือ ฟ้ามีเรื่องจะขอร้องนิดหน่อยน่ะครับ”
“อะไรล่ะจ๊ะ ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่เกินกำลังของพี่ล่ะก็ พี่ยินดีช่วยฟ้าอยู่แล้วล่ะจ๊ะ”
“คือว่า ตอนนี้ฟ้าไม่อยากไปกับแขกน่ะครับ อยากให้พี่ซูซี่ช่วยปฏิเสธให้หน่อยเวลาแขกมาชวนฟ้าน่ะครับ”
“อ๋อ.....เรื่องแค่นี้เอง ได้อยู่แล้วล่ะจ๊ะ ไว้เดี๋ยวพี่จะช่วยพูดให้”
ซูซี่พูดด้วยน้ำเสียงเต็มใจ ทำให้ฟ้ายิ้มออกมา
“ขอบคุณนะครับพี่ซูซี่ งั้นฟ้าขอไปแต่งตัวก่อนนะครับ”
“จ๊ะๆไปเถอะจ๊ะ ไว้เดี๋ยวแขกมาแล้วจะไม่ทัน”
เมื่อฟ้าเดินลับเข้าไปแล้ว หน้าของซูซี่ก็เปลี่ยนเป็นกังวลทันที
“เจองานยากอีกแล้วเรา”
++++++++++++++++++++
ประมาณเที่ยงคืนบรรยากาศภายในร้านแน่นไปด้วยแขกมากมาย และทุกโต๊ะก็เต็มไปด้วยเครื่องดื่ม โซฟาสีดำตรงมุมร้านก็เช่นกัน ตอนนี้ฟ้ายังคงชงเหล้าและคอยเอาใจแขกของตัวเองอยู่
“อ่า......ฟ้าจ๊ะ วันนี้ไปต่อที่ไหนกันดี”
“เอ่อ.......คือ......”
“วันนี้เฮียอยากตามใจฟ้านะจ๊ะ บอกเฮียสิว่าไปต่อที่ไหนกันดี”
ก่อนที่แขกของฟ้าจะพูดอะไรต่อ ก็มีเสียงเล็กแหลมดังแทรกขึ้นมา
“ว้ายยยยยย! คุณพี่ค้า ซูซี่ลืมบอกคุณพี่ไปว่า ช่วงนี้ฟ้างดออกไปเที่ยวข้างนอกกับแขกนะค่ะ”
“อ้าว!ทำไมล่ะ เห็นคนอื่นๆก็ไปได้นี่”
“อ๋อ!งดฟ้าคนนึงน่ะค่ะ เห็นช่วงนี้ฟ้าทำงานหนักทั้งกลางวัน กลางคืน ทางร้านเลยอยากให้พักผ่อนมั่งนะค่ะ เลยงดออกข้างนอก คุณพี่ไม่สงสารฟ้าหรอค่ะ”
“จริงหรอจ๊ะฟ้า”
ก่อนที่ฟ้าจะพูดอะไรก็หันไปมองซูซี่ที่กำลังขยิบตาให้
“อ่ะ.....เอ่อ.....ใช่ครับ...ใช่ๆๆๆ ตอนนี้ฟ้ากำลังทำงานช่วงกลางวันด้วยน่ะครับ”
“แบบว่าฟ้าต้องส่งเงินให้ทางบ้านน่ะค่ะ แถมยังต้องใช้หนี้ที่ไปค้ำประกันให้คนอื่นอีก ยังไม่พอนะค่ะ ยังต้องส่งเสียน้องอีก ห้าคนเรียนหนังสือด้วยน่ะค่ะ”
เสียงเล็กแหลมของซูซี่อธิบายอย่างละเอียดยิบ พร้อมทำท่าจะร้องไห้
“โถๆๆ ฟ้าของเฮียน่าสงสารจริงๆเลย ตกลงเฮียไม่พาไปต่อที่ไหนแล้วก็ได้ กลับบ้านพักผ่อนเยอะๆนะรู้ไหม”
“ครับเฮีย ขอบคุณนะครับที่เข้าใจฟ้า”
ฟ้าหันหน้าไปพยักหน้าป็นเชิงขอบคุณให้กับซูซี่ ซึ่งซูซี่ก็ยิ้มอย่างเต็มใจ
เวลาล่วงเลยจนมาถึง ตีสาม ร้านที่ตอนแรกแน่นไปด้วยผู้คนก็บางตาลงมากเหลือเพียงพนักงานเสริ์ฟไม่กี่คนและเหลือฟ้ากับซูซี่
“ขอบคุณพี่ซูซี่มากนะครับที่ช่วยฟ้า ถ้าไม่ได้พี่ซูซี่ฟ้าคงแย่แน่ๆเลย”
“จิ๊บๆจ๊ะ จิ๊บๆ เรื่องแค่นี้เอง”
“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“จ๊ะ กลับบ้านดีๆนะฟ้า จุ๊บๆ ฝันดีจ๊ะ”
รอยยิ้มปรากฏที่ดวงหน้าหวาน พร้อมกับเดินออกจากร้านไประหว่างเดิน ฟ้ายิ้มอย่างมีความสุข สุขที่วันนี้ไม่ต้องออกไปเที่ยวกับแขก และสุขที่วันนี้ตัวเองจะได้นอนเต็มอิ่มโดยไม่ต้องครุ่นคิดอะไรอีกแล้ว
“ฟ้า ทางนี้”
เสียงเรียกดังมาจากทางข้างร้าน เมื่อฟ้าหันไปก็เจอกับวายืนอยู่ข้างรถและกำลังโบกมือเรียกฟ้าอยู่ ฟ้ายิ้มเล็กน้อยก่อนจะวิ่งไปหาวาที่ลดมือลง
“มารอนานยังพี่วา”
“อ๋อ! ยังไม่นานหรอกพี่เพิ่งมาถึงตะกี้เอง”
วาตอบฟ้าด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยน่าเชื่อและฟ้าก็ไม่เชื่อหรอกว่าวาเพิ่งจะมาถึง เพราะวาชอบมาก่อนเวลานัดประมาณครึ่งชั่วโมงทุกที
“อย่ามาโกหกเลยพี่วา คนอย่างพี่วาน่ะยังไงๆก็ไม่มาตรงตามนัดเป๊ะหรอก ต้องมาก่อนทุกที มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ”
“รู้ทันไปหมดเลยนะฟ้า โอเคๆ พี่มาตั้งแต่ตีหนึ่งแล้ว”
“ตีหนึ่ง! พี่วาบ้ารึเปล่าเนี่ยก็รู้อยู่ไม่ใช่หรอว่าร้านมันปิดตีสาม รอทำไมตั้งสองชั่วโมง”
ฟ้าตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจ มานั่งรอเฉยๆมันเสียเวลาชัดๆเลย แทนที่จะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นแต่กลับมานั่งรอเนี่ยนะ
“ก็พี่.......อยากแน่ใจนี่นาว่าฟ้าจะไปออกไปเที่ยวกับแขก พี่เป็นห่วงฟ้านะ”
“พี่วา ถ้าฟ้าสัญญาอะไรไปแล้วฟ้าก็ทำตามสัญญาแหละน่ะ ไม่ต้องมานั่งเฝ้าหรอก ครั้งนี้ฟ้าจะยกโทษให้แล้วกันแต่ถ้าครั้งหน้าทำอีกล่ะก็ ฟ้าจะไม่กลับกับพี่วาแล้วนะ”
วาพยักหน้าหงึกหงัก ถึงจะโดนฟ้าว่าแต่ก็สบายใจที่ฟ้าทำตามสัญญา อย่างน้อยฟ้าก็ไม่ออกไปเที่ยวกับแขก
“คร้าบบบบบบ ต่อไปพี่จะไม่มานั่งเฝ้าแล้ว พอใจยัง”
“กลับบ้านเหอะ ฟ้าง่วงแล้ว”
ถึงแม้จะได้คำตอบที่ไม่ตรงกับใจตัวเองแต่ก็ทำให้วายิ้มได้ ฟ้าเปลี่ยนเรื่องพูดแสดงว่าฟ้าหายโกรธ ไม่นานรถสีดำก็เคลื่อนตัวออกไปพร้อมๆกับมีสายตาคู่หนึ่งจ้องตามไป
++++++++++++++++++
ความคิดเห็น