คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่5 : ตาต่อตาฟันต่อฟัน (เจอพระเอกแล้วค่ะ)
บทที่ 5 ตาต่อตาฟันต่อฟัน
®¯Nobel’s SiATuiOn¯®
อยู่ๆดีพอฉันเข้าไปขอลายเซ้นพี่ว็อกก้าก็ขำซะอย่างนั้นมันมีอะไรหน้าขำหรอค่ะแต่ชั่งเถอะยังไงตัวจิงเขาก็หล่อมากกเลย อ้ากกกอันที่จริงหล่อกว่าพี่เบิร์ดของฉันอีกซะด้วยซ่ำ แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็บังเกิดขึ้นพี่ว็อดก้าสุดหล่ออ้วกใส่เสื้อฉันว้ากกกตัวนี้ตัวโปรดซะด้วยซิ และหลังจากที่เขาอ้วกออกมาอย่างหมดไส้หมดพุงแล้วก้หลับไปเฉยทิ้งให้ฉันต้องเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้แต่ตัวเขากับร้อนขึ้นเลื่อยๆๆฉันเลยขอน้ำแข็งจากพี่บริกรที่อยู่ใกล้ๆมาประกบหัวเขาเอาไว้เพื่อความร้อนจะลดลงบ้าง อ่าพี่ว็อดก้าลืมตาขึ้นแล้ว
“เฮ้ๆๆไอว็อดแกตื่นแล้วหรอวะ”พี่บ็อม1ในสมาชิกสุดหล่อของบ้านอคาเดมี่ถามพี่ว็อดก้าอย่างเป็นห่วง
“อารายยยยวะแกจะตะโกนหาอะไร”อ่าวไหงพี่ว็อดก้าตอบงี้
“พี่ว็อดก้ารู้สึกดีขึ้นรึยังค่ะ”ฉันเอ่ยถามเสียงเบาอย่างกล้าๆกลัว ^^”
“เธอเป็นใคร”
“เอ่ออ….>_<คะคือว่าปะเป็น....”
“ยี้ไม่ต้องพูดแล้วเธอตัวเหม็นชะมัด”พี่ว็อดก้าพูดพลางเอามือข้างหนึ่งมือบีบจมูกเอาไว้ เอะเมื่อกี้เขาว่าไรนะ
หาว่าฉันตัวเหม็นหรอก็เหม็นอ้วกนายนั้นแหละ(เปลี่ยนสรรพนามทันทีจาก พี่àนาย) ฉันอุส่านั่งประคบประงมอยู่นานสองนานทั้งเช็ดตัวให้เอายาให้ดมและอีกสารพัด หนอยยยมาทำปากดี-[]-”แต่เดี่ยวก่อนใจเย็นไว้อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมาพี่เขาก็แค่เมาพูดอะไรออกมาคงไม่รู้ตัวหรอก
“คะคือว่ามัน......”ฉันพยามยามพูดอย่างถึงที่สุดแต่ทำไมมันไม่ยอมออกมานะ (ติดอ่างรอบที่165)
“นอกจากตัวเหม็นแล้วนี้เธอยังติดอ่างอีกหรอ หน้าตาก็ดีไม่หน้าเป็นแบบนี้เล้ย...แวะไปไกลฉันเลยไป๋”
“ก็เหม็นอ้วกนายนั้นแหละน้าตัวเองเมาอ้วกไว้ตั้งเยอะฉันต้องมาคอยตามเช็ดให้ยังจะมีหน้ามาพูดอีก”ฉันแหกปากตะโกนดังลั่นเพื่อว่าเจ้าตัวจะสำนึกซะบ้าง -[]-**
“นี้เธอเอาอะไรมาพูดใครเมาใครอ้วก ยัยบ้านอกจากจะตัวเหม็นแล้วยังขี้โม้อีก อ่อหรือว่านี้แต่งเรื่องขึ้นมานี้เพื่อเป็นข้ออ้างหาว่าฉันเป็นต้นเหตุทำให้เธอตัวเหม็น”
หนอยอีตาบ้า นายๆหาว่าฉันอ้างงั้นหรอเสียแรงที่ฉันอุส่าเป็นแฟนคลับนายมาปีกว่าเสียแรงจริงๆ ฮึ่ม!!แล้วเราจะได้เห็นดีกัน =[]=*
“ใครอ้างฉันไม่ได้อ้างนะก็นาย.........”+0+*
“พอๆๆทั้งสองคนหยุดได้แล้ว”พี่บ็อม(ยังเหลือคำว่าพี่อยู่-0-)พูดพลางดึงฉันกับว็อกก้าออกจากกันก่อนที่ฉันจะตบหัวนายนั่นเสียก่อน
“นี้ไอว็อดแกใจเย็นๆก่อนนะเว้ยคุยกันดีๆ=O=”พี่บ็อมพูดอย่างใจเย็น
“จะให้ฉันคุยดีๆกับยัยนี้ได้ยังไง ตัวก็เหม็นพูดก็ติดอ่างแถมยังขี้โกหกอีกมาหาว่าฉันอ้วกใส่เฉยเลย มั่วชัดๆแกเองก็อีกคนมาห้ามฉันทำไมหรือแกเห็นผู้หญิงคนนี้ดีกว่าฉัน!!”
“นี้ว็อดก้าแกโทษน้องเขาเดี่ยวนี้เลย แกรู้มั้ยว่าแกเองนั้นแหละเป็นฝ่ายผิดไปอ้วกแตกใส่เขาไม่พอยังจะมีหน้ามานั่งว่าเขาปาวๆอีก นี้ดีนะที่ได้น้องเขาช่วยเอาไว้ไม่งั้นแกคงหมดสภาพโดยถ่ายรูปไปขึ้นหล่าบนหนังสือพิมพ์แล้วและที่สำคัญ ฉันก็ไม่ได้เข้าข้างใครด้วย”พี่บ็อมแสนดียืนชี้หน้าบ่นอีตาว็อดก้าที่ตอนนี้กำลังนั่งทำบูดอยู่บนโซฟา
“อะไรวะไอบ็อมแกก็บ้าไปอีกคนแล้วหรือไงฮะ..ไปเข้าข้างยัยนั่น(0-0)--}”ไม่พูดปล่าวมาชี้หน้าฉันอีกแหนะ
“ก็แกเมาแล้วอ้วกจริงๆนี้หว่าไอว็อด”พี่บ็อมเริ่มเดือดขึ้นมาบ้างแล้ว งานนี้นายว็อดก้าแพ้ชัว (ได้ข่าวว่าเมื่อกี้ว็อดก้ากำลังทะเลาะอยู่กับฉันไม่ใช่หรอแล้วตอนนี้มันอะไรกัน)
“อะไรวะไอบ็อมนี้แก....”นายว็อดก้าขี้เมาลุกขึ้นมาเผชิญหน้าพี่บ็อมแล้ว เอ้า-0-//พี่บ็อมสู่ๆ เฮ้ย!!มันไม่ใช้เวลาที่จะมานั่งยุซะหน่อย ว่าแต่ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย
“แกเมาแล้วก็อยู่เฉยๆซิวะ” พวกเขาสองคนเสียงดังซะจนโต๊ะรอบข้างหันมามองกันเป็นตาเดียว
( “-_-)( “-_-)( “-_-)( “-_-)>>>>>>( *-[]-)- -(=0=* )ดีนะที่พี่แกต่างคนต่างใส่แว่นตากันแดดมาถ้าไม่มามองใกล้ๆคงไม่รู้ว่าเป็นใคร ไม่งั้นได้ขึ้นหน้าหนึ่งแง่มๆ แล้วนี้จะมีคนคิดว่าเขาทะเลาะกันเพื่อแย่งฉันรึปล่าวเนี่ย >_<อย่างนี้ฉันเสียหายนะ (ไม่มีใครเขาคิดเลยแม่คุณ คิดไปเองล่วนๆ)
“แกพูดกับฉันแบบนี้หรอวะ!!”+{}+
“แล้วไม่ใช่แกหรือไงที่เป็นคนเริ่มก่อน!!” นี้มันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ สมองของฉันมันก็เริ่มแปรปวนซะแล้วซิ มีสองทางให้เลือกคือ
1. สมองซีกซ้าย=ห้ามซิจะปล่อยให้เขาสองคนทะเลาะกันต่อไปได้ยังไง อย่างน้อยว็อดก้าก็เคยเป็นดาราที่เราชอบ
2. สมองซีกขวา=ชั่งมันไม่ต้องห้ามมันส์ดี นายว็อดก้าอาจจะแพ้โดนพี่บ็อมตืบก็ได้ สมน้ำหน้า ชิชิ
ฉันสะบัดหัวไปมา(-_- )( -_-)}}ก่อนจะตัดสินใจทำตามสมองซีกซ้าย(รู้ด้วยแฮะว่าซีกไหน เก่งจริงจิ๋งๆ) ก็แหมฉันยังเหลือมนุษยธรรมอยู่ในหัวใจนี้หน่า แฮะๆ –O–
“เอ่อคือว่าอย่าทะเลาะกันเลยค่ะ>O<”ฉันพูดขึ้นและหวังว่าจะหยุดสองคนนั้นได้บ้างแต่แล้ว
“เธอไม่เกี่ยว!!( *-[]-)( *-[]-)>>>(T^T)”สองหนุ่มหล่อหันมาตวาดใส่ฉันพร้อมกัน อะไรกันนี้อุส่าห์ห้ามแล้วนะถ้าหลังจากนี้พวกนายเกิดต่อยกันแล้วมีใครตายฉันไม่เกี่ยวด้วยแล้ว เชอะ =^=
“ไอบ็อมฉันไม่ได้เมาแกเข้าใจมั้ย!!”เห้อ~...อีตาว็อดก้าพูดมาไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเอาซะเล้ย เมาซะจนอ้วกแตกขนาดนี้แล้วยังมีมาพูดอีก
“แกจะไปรูอะไรเล่นหลับไม่ลืมหูลืมตาทำตัวเป็นภาระคนอื่นแบบนี้!!0[]0”เชอะเถียงกันไปเลยฉันไม่สนใจหรอกเถียงกันเข้าไป เอาให้มันตายกันไปข้างหนึ่งเลย ก็อยากห้ามแล้วก็ไม่ฟังเองนิ
“ใครๆทำตัวเป็นภาระ...ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยแกพูดแบบนี้ได้ไงวะ!!”โอ๊ย ว็อดก้าจะตะโกนหาอะไรฮะ =[]=q คิดไปคิดมานี้ก็ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมางอนนี่ คงต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว(สำนึกได้เพราะอายสายตาประชาชีโต๊ะข้างๆ)
“เอ่ออฉันว่านะพวกนายอย่า......-(o)-”
“พึบ!!( *=_=)( *=_=)>>>(0O0;)”สายตา4คู่ของสองคนนั่นหันมามองฉันอย่ากินเลือดกินเนื้อ
ว้ากกกกก-O-อึ๋ยหันมามองฉันทำไมกันเล่าเดี่ยวเขาท้องนะ แถมไม่มองเปล่าตอนนี้สองคนนั้นสาวเท้าเข้ามาทางฉันแล้วด้วย
“กึกๆๆ”เสียงฝีเท้าของผู้ชายหล่อแต่ดุร้ายสองคนใกล้เข้ามาเลื่อยๆนี้ฉันแค่ห้ามเองนะทำไมต้องโกธขนาดนี้ด้วยละ ฉันรีบหลับตาปี๋รอรับชะตากรรมอันโหดร้ายของตัวเอง Ө~Ө
“เห้ยนี่พวกแก มาอยู่กับน้องโนเบลได้ไงเนี่ย!”
ความคิดเห็น