คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที 4 : เผชิญหน้า
บทที่4 เผชิญหน้า
“เฮ้ๆไอเบิร์ดแกมาที่นี้ด้วยหรอวะ เอ๋แล้วนี้ฉันมาขัดจังหวะ (ขัดสิมาขัดจริงๆนายหน้อจิ้งจกนี่มาทำให้เฟริสคิสของฉันเป็นหมัน) รึปล่าวเพราะว่าแกกับน้องสาวคนนี้กำลัง...”()0()
“เอ่อไม่หรอกค่ะ...งั้นพี่เบิร์ดคุยกับเพื่อนไปเถอะคะ เบลหิวน้ำขอกลับไปนั่งเฝ้าโต๊ะละกัน-V-”ฉันรีบชิงพูดขึ้นมาก่อนที่นายหน้าจิ้งจกจะมีโอกาศพูดคำที่ไม่สมควรพูดออกมา
“เห้อ..”ฉันทิ้งตัวลงบนเบาะนั่งนิ่มๆกวาดมองไปรอบๆก็พบแต่ความว่างปล่าวเพื่อนๆพี่ๆทุกคนต่างออกไปเต้นกันหมดแล้วฉันละไหงต้องมานั่งหง่อยอยู่คนเดียวแบบทั้งที่กำลังจะได้....กลับพี่เบิร์ดแล้วแท้ๆหนอยไอหน้าจิ้งจกอย่าให้ฉันเห็นน่าแกอีกนะ -+-*
~ เธอคนเดียว.... เพียงคนนี้ ที่อยู่ในหัวใจ ~ ฉันล่วงมือเข้าใบในกระเป๋าควานหาต้นเหตุของเสียงแน่นอนว่ามันคือมือถือของฉันเอง อ่าวไม่ใช้นิบนหน้าจอยังว่างเปล่าไม่มีร่องรอยการโทรเข้าจากมนุษย์หน้าไหนเลยซักนิด
~ ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะไปมีใคร เพราะมีใจไว้ให้แค่เธอคนเดียว ~ ฉันกวาดสายตามองไปรอบเพื่อหาที่มาของเสียง
นั่นไง ที่แท้มันก็เป็นทูโทนเสียงเรียกเข้ามือถือของผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆฉันนี่เอง –O–
“ฮัลโหลลล@#%&&^*)_(&”ฉันว่านายนั่นต้องเมาเอามากๆแน่เลยแต่จะว่าไปเสียงนี้มันฟังดูคุ้นๆแฮะขอดูหน้าหน่อยดิฉันชะโงกนหน้าไปดูเจ้าของโทรศัพท์ อ่อก็แค่พี่ว็อดก้า =_= à 0O0à O[ ]O
“เห้ยนะน่านมะมานพะพี่ว็อดกะก้านี้”(เวลายัยนี้ตื่นเต้นทีไรติดอ่างทุกที)ฉันนั่งอึ่งอยู่3วิก่อนจะกระโดดลุกขึ้นจากเบาะนั่งทันทีควานหาเศษกระดาษที่พอจะให้เขาเซ็นชื่อได้อย่างทุลักทุเล และไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์เอาไปถ่ายรูป ไห้ตายเถอะโรบินวันนนี้ฉันได้เจอผู้ชายที่ฉันชอบถึง2คนว้าววว>[ ]<และ ฉันก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปที่โต๊ะพี่ว็อดก้า
®¯VoDka SiATuiOn¯®
ผมนั่งรอไอบ็อมอยู่นานกว่ามันจะมา พอมาถึงก็มันบ่นเหมือนคนแก่หาว่าผมงี่เง้าบ้างไร้สมองบ้างแต่ผมก็ไม่สนหรอกเหล้า ไวน์ คอกเทลสารพัดชนิดตอนนนี้มันได้ลงไปอยู่ในกระเพราะของผมซะแล้วมึนหัวเป็นบ้าเลยแหละ
โลกๆรอบตัวหมุนติ้วแต่อย่างน้อยมันก็ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากมาย =9=
“นี่ ไอว็อดฉันจะไปเข้าน้ำนะแกนั่งเฝ้าโต๊ะดีๆละอย่าให้มีแฟนคลับมายุ่งวุ่นวายอุส่าเลือกโต๊ะที่อยู่ในสุดแล้วอย่าให้เป็นข่าวเชียวนะเว้ย”
“..............................”
“ว็อดก้า”-O-
“................”
“นี้ไอว็อดแกฟังฉันอยู่รึปล่าว ฮะๆ=[ ]=”ไอบ็อมเขย่าตัวผมแรงๆและเรียกผมเสียงดัง ผมชักอยากจะคลายของที่กินไปเมื้อตอนเที่ยงออกมาซะแล้วซิ
“เออออออออรู้แง๋วววววววน่า”ผมตอบก่อนฟุบน่าลงไปกับโต๊ะรู้สึกมึนหัวเหมือนมีคนตีกลองเป็นทำนองซ้ายขวาซ้ายอยู่ข้างในสมอง
“เอ่อออ....คือพี่ว็อดก้าค่ะ”เสียงๆหนึ่งทำให้ผมสะดุ้งตื้น ผมเงยหน้าขึ้นมองที่มาของเสียง เธอเป็นเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารักที่มีสามหัว เห้ออไม่สิมีสามแขนด้วย
“ขะๆขอลายซะเซ้นหน่อยได้มั้ยคะ”
“ฮ่าๆๆๆๆหึๆๆๆโฮะๆๆ”ผมหัวเราะเหมือนคนบ้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่หัวที่สองของเธอตลกดีแฮะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เธอน่าซีดลงทันทีเมื่อเห็นผมหัวเราะคงงงละซิ อย่าว่าแต่เธอเลยผมยังงงตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆๆอ็อกกกกแค่กๆๆพรวด”=[0]=ฮ่ารู้สึกดีจังแหะ
“ว้ายยยยยยเอ่อคือนายอ้วกใสเสื้อฉันนี้ๆๆๆ”เธอเขย่าตัวผมแต่มันไม่มีประโยชน์หรอกเพราะผมหลับไปแล้ว
ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้วรู้แต่ว่าตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักอึ่งวางทับอยู่บนหัวเลยแฮะ
“เฮ้ๆๆไอว็อดแกตื่นแล้วหรอวะ”ผมลืมตาขึ้นอย่างมึนๆเสียงตะโกนของไอบ็อบยิ่งทำให้อาการปวดหัวที่มีมากอยู่แล้วของผมทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก
“อารายยยยวะแกจะตะโกนหาอะไร”ผมตะโกนดังอย่างหัวเสีย ก็ใครใช่ให้มันมาปลุกผมละ
“พี่ว็อดก้ารู้สึกดีขึ้นรึยังค่ะ”ยัยนี้เป็นใคร –O–??
“เธอเป็นใคร”
...................................................
ความคิดเห็น