คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3 : First Kiss
บทที่3 เฟริสคิส
“หวัดดีค่ะพี่ๆ”หวานกล่าวทักทายพวกพี่ๆและยิ้มให้พวกเพื่อนอย่างสดใสผิดกับฉันสลดหลบอยู่หลังมัน =0=
พี่เบิร์ดเงยหน้าขี้นมามองฉันกับหวานและชีกยิ้มอย่าง....น่ารักกก(ö0ö) ไม่สิหล่อมากกว่าและเท่ด้วย อิอิ พี่เบิร์ดพยักหน้าลงอย่างรับรู้และ
“อ่าวโนเบลเป็นอะไรรึปล่าวน่าแดงจัง”นี้ฉันอุส่าหลบอยู่ข้างหลังหวานแท้ๆพี่แกยังอุส่าเห็นอีก-O-”
“แหมๆน้องสาวมาไม่ทักซักคำห่วงแต่โนเบลนะพี่เบิร์ด”หวานพูดอย่างตัดพ้อแต่แล้วรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้นบนหน้ามัน ตกลงมันมาอารมไหนเนี่ย “ไอเบล(ปกกาติคนส่วนใหญ่จะชอบเรียกฉันว่าเบลเฉยๆด้วยเหตุผลที่ว่าชื่อโนเบลมันยาววขี้เกียดพูด+เปลืองน้ำลาย)มันไม่เป็นไรหรอกก็แค่อายเวลาอยู่ต่อหน้าคนที่มันชอบน่ะ”มือของฉันก็เด้งไปหยิกหลังมันทันที
“โอ๊ย...ไอ......0O0”ยัยหวานรีบหันมาดึงฉันออกจากข้างหลังมาเผชิญหน้ากับลูกพี่ลูกน้องสุดหล่อของมันอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เอ่อออ...หะหะหวัดดีคะพี่เบิร์ด”-///////-
“หวัดดีโนเบลทำไม่สั่นแบบนี้ละไม่สบายรึปล่าวเห็นน่าแดงตั้งแต่เมื่อกี่แล้ว”พี่เบิร์ดดึงฉันเข้าไปใกล้ๆและเอามือนิ้มๆของเขาทาบหน้าผากฉัน ( “+///+)\\(^_^)
“ตัวก็ไม่ร้อนนี้แล้วทำ......”
“อ่อคือเมื่อกี้เบลตากแดดมานะ..นะค่ะก็เลยเป็นแบบนี้..นี้”ฉันยิ้มเจื่อนๆนึกเวทนากับเหตุผลแก้ตัวของตัวเองหวังว่าพี่เขาคงไม่สงสัยนะ –O–‘’
“หรออื้ม....นั่งลงซิจะได้ช่วยพี่สั่งอะไรมากินกัน”พี่เบิร์ดพูดพลางเอามือข้างซ้ายตบเบาะที่ๆอยู่ข้างๆเขาให้หวานกับฉันนั่งลง แล้วมือข้างขวาของพี่เบิร์ดอยู่ไหนละ..อ่อฉันหลุบตาลงมองที่มือของตัวเองที่แท้ก็จับมือฉันอยู่ เห้ยอะ...อาไรนะ นี้เขาจับมือฉันตั้งแต่ตอนที่วัดไข้ยังไม่ได้ปล่อยเลยหรอเนี่ย (-////-)+++
“เห้ยไอเบิร์ดแกอย่ามาจับมือน้องโนเบลของฉันนะเว้ย”พี่แทนยิ้มเจ้าเล่ห์สายตามองมายังมือของฉันและพี่เบิร์ดที่ยังคงประสานกันอยู่ (=0=)
“เฮ้ย.....เอ่อคือ....-///-“พี่เบิร์ดน่าแดงและรีบปล่อยมือของฉันทันที (จับนานกว่านี้ไม่มีใครว่าหรอกนะคะอย่าพึ่งปล่อยได้ไหม >0<)
>//////< ßฉัน
0//////0 ßพี่เบิร์ด
“เอ้าสองคนนี้คิดไรกันปะเนี่ยจะอายไปถึงไหน”ยัยหวานออกจากร้านเมื่อไรฉันจะฆ่าแก
“กิ้วววววววๆๆ”พี่ๆในวงประสานเสียงกันร้องโห่ โอ๊ยฉันอยากตายอายนะเฟ้ย TT0TT
“ปล่าวนะเว้ยยย”พี่เบิร์ดปฏิเสธและเอามือขึ้นมาเกาหัวอย่างแก้เขิล โอ๊ยใครก็ได้เสกให้ฉันหายตัวไปทีพีสขอร้อง
หวานผลักฉันให้นั่งลงข้างๆลูกพี่ลูกน้องมันและนั่งลงตาม ฉันกวาดตามองไปรอบๆโต๊ะซึ่งส่วนใหญ่คนที่นั่งอยู่ก็มีแต่เพื่อนพี่เบิร์ดทั้งนั้น(ก็พี่เขาเป็นคนชวนนิ)
“กินไรดี”ฉันกับหวานช่วยกันเลือกอาหารสารพัดชนิดในระหว่างนั้นแน่นอนว่าฉันไม่ลืมที่จะหันไปแหล่พี่เบิร์ด ( -////-)>>>(^0^)มองหน้าเวลาเขามีความสุขนี้ดูดีจริงๆริมฝีปากที่เยียดออกเผยให้เห็นรอยยิ้มและแก้มแดงๆนั้นสำหรับฉันแล้วขอแค่ได้มองพี่เขาแบบนี้ตลอดไปถึงเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม มันเป็นความสุขที่เอาอะไรมาเทียบไม่ได้ ฉันเคยอ่านเจอในหนังสือว่า
“ทุกชีวิตต้องมีคนรัก จริงๆๆ
รักคือ ความสุขที่หาอะไรมาวัดก็ไม่รู้ว่ารักมากแค่ไหน
เราไม่สามารถหาว่าตัวตนของคำว่ารัก ว่าผู้คิดค้นคือใคร แต่เราเป็นผู้ค้นมันเอง
รักคือ...การเสียสละ ถ้าเราเสียสละแล้วทำให้เขามีความสุขก็ต้องเสียสละ
รักคือ...การให้ ให้ในสิ่งที่เราคิดว่ามีเขาความสุข”กน้อยแค่
และฉันก็คิดว่ามันคงเป็นเรื่องจริงซะด้วยสิ ^_^ (ปรัชญาจัดจิงจิ้ง) ถ้าเอาไปเทียบกับพี่ว้อดก้าฉันรู้สึกว่ามันคนละแบบแฮะ ถึงฉันจะชอบเขามากแต่ความรู้สึกมันต่างไปจากที่ฉันมีต่อพี่เบิร์ดสำหรับพี่เบิร์ดแค่ยังมีเขาอยู่ในสายตาก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว +0+(เพอร์เจอร์) เห้ๆๆ (0///0)นี้ฉันเป็นอะไรไปทั้งๆที่คนที่นั่งอยู่ข้างๆคือพี่เบิร์ดแท้ๆยังมีหน้ามาคิดถึงเขาแบบนี้ในใจอีกหรอ อายแฮะ
“นิ้ๆยัยเบลแกเป็นบ้าอะไรวะกัดผ้าปูโต๊ะทำไม (=0=?)อ่าวเห้ยฉันรีบคลายผ้าปูโต๊ะออกจากปากทันที
(-[]-) นี้เราเคลิมขนาดกินผ้าปูโต๊ะเลยหรอ ฉันเงยหน้าขึ้นประทะกับสายตาของทุกคนบนโต๊ะที่มองมาทางฉันอย่างเวทนาหรือแปลกใจก็ไม่รู้
( “-_-)( “-_-)( “-_-)( “-_-)>>>>>>(=0= ;)
“เอ่อ....คือ”
“ฮ่าๆๆๆหึๆๆๆโอ๊ะๆ”พี่เบิร์ดกับไอพี่แทนและคนในอื่นๆในโต๊ะประสานเสียงกันขำฉันอย่างพร้อมเพียงจนวงออเคสต้าแห่งชาติยังต้องอาย แล้วแบบนี้ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนละฮะ T^T
“ท่าทางน้องเบลจะแพ้แดดจริงๆถึงเป็นแบบนี้ เอ้าไอวีแกช่วยบอกบ๋อยให้เร่งอาหารมาให้น้องเขากินหน่อยเร็วท่าทางจะหิวมาก ฮ่าๆๆ”-0-*หนอยไอพี่แทนวันนี้ไม่หุบปากจะตายไม่ฮะแค่นี้ก็อายจนอยากเอากะลามาครอบหัวอยู่แล้วนะ
“นี้ๆเงียบๆหน่อยได้ไหมวะไอแทนหยุดได้แล้วสงสารน้องเขาแค่นี้ก็อายจะตายอยู่แล้ว แกหุปปากไปเลยนะเว้ย”โว้ๆอัสวินขี่ม้าแดง (ก็ชอบสีแดงอะ) มาช่วยฉันแล้ว ไม่ใช่ใครที่ไหนพี่เบิร์ดของฉันกำลังชี้นิ้วๆว่าไอพี่แทนปาวๆๆ (แล้วเมื่อกี่พี่เบิร์ดขำไมอะ=O=)สมน้ำหน้า ชิ ไอพี่แทนน่าจ๋อยใหญ่มาจากไหนก็ต้องยอมสยบเมื่อมาเจอกับพี่เบิร์ดคนนี้ฮ่าๆๆซะใจ^O^*
“เออออไอพี่เบิร์ดน้องแทนคนนนี้จะไม่อ้าปากพูดอีกแล้วคร๊าบบบบ”
“เออดีมาก”พี่เบิร์ดยิ้มและรูปหัวพี่แทนสองสามที ( ^0^)//(=_=)
“เห้ยๆๆๆกูไม่ใช่หมาลาบปรามนะมึงเนี่ย”พี่แทนพูดด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม
และแล้วพี่สาวบริกรสุดสวย ก็ยกอาหารมาเสริฟ มีทั้งของดิงส์ กับแก้มและอื่นๆอีกมากมาย ทุกคนบนโต๊ะระเรงกินกันอย่างหน้ำใจ อื้มๆๆอ้ำๆอร่อยแฮะ ^[:]^ ßข้าวเต็มปากกันทุกคน
“นี่น้องเบลกินเยอะๆนะครับ”พี่เบิร์ดตักเนื้อปลามาใส่ในจานฉัน ^///^เนี่ยซิสุภาพบุรุษตัวจริงกระทิงแดง (เกี่ยวไหม) และไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าไอพี่แทนยัยหวานและคนอื่นๆในโต๊ะพากันส่งสายตาหวานเลี่ยนมาที่ฉันและพี่เบิร์ดที่ยังไม่รู้ประสีประสาตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวมีแต่ฉันที่ได้แต่ยิ้มฝืดๆรับสายตาประชาชี หลังจากที่ทุกคนได้อิ่มหน่ำสำราญกันพร้อมน่าแล้วบยัยหวานก็รีบกระแหนะกะแหนลากฉันไปที่ฟลอแดนซ์ทันที
“ไปเหอะนะๆๆ”หวานดึงมือฉันให้ออกไปเต้นกับมัน
“ไม่ไปแกไปก็ไปคนเดียวดิวะ ปล่อยช้านน”ฉันพูดพลางเอามืออีกข้างจับเก้าอี้เพื่อยึดตัวเอาไว้
( -O-)—3\\(T^T )//
“ไปเหอะไหนมาทั้งทีแกจะเอาแต่นั่งสวีทกับพี่เบิร์ดอย่างเดียวไม่ได้นะเว่ย”มันมาอีกแล้ว={}=’’
“อ่าว....เห้ยไอหวานไหงเงี่ยน”พี่เบิร์ดทำน่าหาเรื่องแต่ไม่เนียลพี่แกหยุดยิ้มออกมาจนได้ (=[]=)à(^O^)
“นั่นแน่”ยัยหวานตะโกนเสียงใสล่อพี่ชาย แต่แล้วก็ยังอุส่าหันควับมาเก็กน่าโหดใส่ฉันต่อ
“ไปเร็วๆๆโนเบลฉันเหนื่อยแล้วนะเว้ย”หวานพูดขณะกวาดสายตามองดูรอบๆโต๊ะที่พวกพี่ๆเพื่อนต่างแยกย้ายกันไปที่ฟลอกจนตอนนี้ทั้งโต๊ะเหลือกันอยู่แค่4คน =O=
“แกก็ปล่อยฉันซิวะ..จะได้ไม่เหนื่อยไง”ฉันยังทันทุรังดึงยื้อเต็มที่
“นี้ๆน้องหวานครับตอนนนี้เพลงเพราะจังเป็นเพลงช้าด้วย พี่ว่าเราไปเต้นกันเถอะนะปล่อยให้ไอสองคนนี้อยู่เฝ้าโต๊ะไปเหอะเราไปกันเถอะนะครับ”พี่วีออกปากชวนหวานซะขนาดนี้มีรึมันจะไม่ไปก็พี่วีออกจะหล่อซะขนาดนั้นแม้แต่ดาวคณะหลายๆคนยังมาสอบพี่แกเลยนับภาษาอะไรกับมัน
“ค่ะ”ยัยหวานอายน่าแดงและเดินตามพี่วีไปต่อยๆ ( -///-) ( ^_^)ทิ้งให้ฉันกับพี่เบิร์ดนั่งด้วยกันอยู่สองต่อสอง
“เอ่อคือ/เอ่อ..”ฉันกับพี่เบิร์ดพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“คือพี่เบิร์ดพูดก่อนเถอะคะ”ตึกๆๆๆตื่นเต้นงะ
“เบลพูดก่อนก็ได้”
“เรื่องของเบลมันไม่สำคัญหรอกคะพี่พูดก่อนเถอะ”ตึกๆๆๆๆๆ
“หรองั้นก็ ....”ตึกๆๆๆๆๆ ♥♥ »
“ช่วยหยิบกระดาษทิชชูตรงนั้นให้พี่หน่อยได้มั้ย”พี่เบิร์ดชี้นิ้วไปที่กล่องทิชชูสีขาวข้างๆแขนฉันและแล้ว ความฝันอันสวยงามของฉันก็พังทลายลงด้วยประการซะนี้ เอ่ยเอยไอเราก็หลงดีใจโถ่ =0=;
“เอ่อ...ได้คะ”ฉันหยิบแล้วส่งไปให้พี่เขาแต่ อึ๋ยๆ มือเราชนกันค่ะ ( -0-)//\\(-///-)
“เอ่อ...ขอโทษนะ”พี่เบิร์ดน่าแดงโอ้มายบุดด้า (นับถืงศาสานพุทธอะ) น่ารักมากมายเรยคะพี่น้อง ฉันได้แต่นั่งนิ่งพยักงึกๆ(+//+)(.///.)(+//+)(.///.)โดยที่ขาแข้งไม่สามารถขยับได้
“เอ่ออ...คือ”มาอีกแล้วคราวนี้จะให้หยิบไม้จิ้มฟันให้ใช่ไหมเนี่ย =[]=;
“ค่ะ”ฉันเลิกคิ้วขึ้นสูงเป้นเชิงตั้งคำถาม
“เบลจะ......เต้นเอ่อคือ”ตึกๆๆๆ
“เบลจะออกไปเต้นกับพี่ได้มั้ยครับ”กรี๊ดดดดดตึกๆๆพี่เบิร์ดมองหน้าฉันอย่างหาคำตอบ
“คือว่าเบล...”
“ไม่เป็นไร ถ้าเบลไม่อยากก็....”
“ปล่าวคะ....”พี่เบิร์ดยิ้มและเด้งตัวลุกขึ้นยืนผายมือออกไม่ข้างน่าและยกแขนขึ้นให้ฉันควง ฉันสอดแขนสั่นๆ
เข้าไปและยิ้มให้เขา โว้ 0O0วันนี้เป็นที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันเลยมีความสุขจริงๆ พอเราไปถึงกลางฟลอเหมือนดีเจเหมือนจะเป็นใจเปิดเพลงช้าให้ทันทีน่าแปลกปกกติที่ผับนี้เขาเป็นเพลงช้าด้วยหรอ (-_-? )พี่เบิร์ดและฉันยืนอยู่ตรงข้ามกัน เขายิ้มๆนิดก่อนจะโค่งตัวลงเอามือทั้งสองข้างของเขาวางไว้ที่เอวของฉันซึ้งเอาแต่ยืนแข็งทื่อเพราะไม่รู้จะทำยังไงเลยต้องหันไปรอบๆเพื่อดูคู่อื่นเห็นผู้หญิงเอามือขึ้นมาคล้องคอผู้ชาย ฉันเองก็ทำตามนั้นใช้มือทั้งสองข้างคล้องคอเขาเอาไว้พี่เบิร์ดกำลังจ้องฉันอยู่ ฉันเองก็จ้องเขากลับเช่นกันความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดค่อนๆครืบคลานเข้ามาในหัวใจฉันอย่างช้าๆราวกับว่ามันถูกเก็บไว้ในส่วนลึกยากที่จะลบล้างไป ใบหน้าของเขาเลื่อนเข้ามาอย่างใกล้ๆนี้ฉันกำลังจะมีเฟริสคิสหรอเนี่ยตึกๆๆๆหัวใจของฉันเต้นรัวดังขึ้นดังขึ้นและดังขึ้นราวกลับมันอยากจะกระโดดออกมาทักทายผู้ชายคนที่ทำให้เป็นอย่างนี้ ฉันหลับตาลงและ Ө3Ө
ความคิดเห็น