คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
(มโนเอาว่าเป็นอนลาืนนะร้าา555)
ประเทศรัสเีย เวลา 20.00น.
ฟิ้ว เสียลมเย็นพัเบาๆระทบับเหล่า้นไม้นเิเป็นเสีย อุหภูมิเริ่ม่ำลนเรียไ้ว่าหนาวั หิมะเริ่มโปรยปรายลมาาท้อฟ้าสีำสนิทที่ไร้เเสาวหรือเเสันทร์
มัน่าูเป็น่ำืนทีู่นิ่สบเหลือเิน..เเ่มีเสียๆหนึ่ัึ้น
เสียฝีเท้าระทบับพื้นที่เ็มไป้วยหิมะ นเิเป็นรอยเท้า
เ้าอฝีเท้าัล่าวือหิสาวอายุประมา20ปี ใบหน้าสะสวย รูปร่าูผอมบอบบา เธอมีผมสีบรอน์ สวมุสีาวสะอาบริสุทธิ์ทีู่ลมลืนไปับหิมะรอบัว
หิสาวผู้นั้นำลัวิ่อย่าเร็ว้วยเท้าเปล่าท่ามลา้นไม้ให่ ผมสีบรอน์ปลิวสะบัสยายไปามเเรลมที่เธอวิ่ ลัษะอเธอล้ายับว่าำลัวิ่หนีอะไรบาอย่า..
ใบหน้าามอเธอบิเบี้ยว้วยวามหวาลัว น้ำาไหลเปรอะเปลื้อนใบหน้าาม อย่าหาสาเหุที่เเท้ริไม่ไ้
หิสาววิ่ไป้วยวามเร็วรไป้าหน้า รอบ้าเป็นป่าหม เธอเหลียวไปมอ้าหลัในบารั้ ราวับว่าเ็ให้เเน่ใว่าบาสิ่ที่เธอลัวนั้นามเธอมารึเปล่า
หิสาวหนาวับใอัวเอวิ่ไปอย่าไม่ลละ ไอสีาวถูพ่นออมาาปาอหิสาว
เธอหนาว เธอหวาลัว เธอเหนื่อย นี้ือสิ่ที่หิสาวิไว้ในใ ‘เธอไม่อยาาย!’ เสียภายในใอหิสาว
“ใร็ไ้ ่วยัน้วย ่วยันที”หิสาววิ่ไปะโนอวาม่วยเหลือสุเสียไปไป เเ่เสียอหิสาว่าเบานั ราวับว่ามันเป็นเพียเสียระิบ เป็นเพราะเธอน่าะอ่อนเพลียเเละบวับสภาพอาาศ เสียลม เสีย้นไม้ นลบเสียอวาม่วยเหลืออเธอไปนหมสิ้น
เเ่เธอ็หาไ้ละวามพยายามไม่ เธอยัวิ่่อไป ะโนร้อเรียวาม่วยเหลือไป้วย
ฟิ้ว! ึ!? รี๊!!!!
ู่ๆะที่หิสาวำลัวิ่อยู่อย่าเหนื่อยอ่อนนั้น ็มีเสียมีสั้นัผ่านอาาศเเละพุ่มาปัที่ลาอเธอ เเรพุ่เเละเเรเหวี่ยทำให้ปลายมีทะลุไป้าหน้า ราวับว่ามีใรใปามันมาใส่เธอ
เธอรีร้อออมา้วยวามเ็บปวอย่าที่สุ ร่าบาทรุลไปับพื้นหิมะ เลือไหลออมาาบาเเผลที่มีมีเสียบทะลุอยู่มามาย เลือสีเเสเริ่มโลมพื้นหิมะสีาวบริสุทธิ์เป็นสีเเหรือสีอเลือ
น้ำาไหลออมาาวาู่ามมามาย เเ่เธอ็ยัไม่ละพยายาม เธอพยายามลานไปามพื้นหิมะอันหนาวเหน็บเพื่อหนี รอยเลือลายาวามพื้นหิมะ เเ่วามพยายามอเธอนั้นสูเปล่า มันไม่มีอะไรีึ้นเลย เมื่อสิ่ที่เธออยาะหนีเเละหวาลัวำลัยืน่อหน้าเธอ เธอนิ่ไปน้ำาไหลออมาหนัว่าเิม ใบหน้าเธอบิเบี้ยว้วยวามลัวสุีับสิ่รหน้าเธอ
“..ไ้โปร อึ ไ้โปรอย่า่าันเลย”เธออร้ออ้อนวอน่อายนหนึ่ที่ยืน่อหน้าเธอทั้น้ำา
สิ่ที่เธอพยายามะหนีเเละหวาลัวนั้นือายที่ยืน่อหน้าเธอนี้เอ เาเป็นายร่าสูให่ ใส่เสื้อลุมใบหน้าสีำพร้อมหน้าาอนามัยสีาวปิใบหน้า
ายหนุ่มมอร่าอหิสาวทีู่น่าสมเพเเละเวทนาำลันอนร้อไห้มอเลืออนเอท่ามลาหิมะอันหนาวเหน็บ
“..ไ้โปร พระเ้า่วยลู้วย”เธออร้ออ้อนวอน่อายรหน้าเเละพระผู้เป็นเ้า
“หึ สาวน้อยไม่มีพระเ้าที่ไหนมา่วยเธอหรอ”ายหนุ่มเอ่ย้วยน้ำเสียที่ราบเรียบเเ่เย็นาประุน้ำเเ็ เายิ้มเหี้ยม่อนะย่อัวลไปึมีที่ลาหลัอหิสาวออ เเล้วใ้มันระหน่ำเเทร่าบาอหิสาวที่นอนอยู่ับพื้นหิมะเเบบไม่ยั้มือ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”ายหนุ่มหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่ราวับนไร้สิในะที่ำลัเเทหิสาวอย่าไม่ปราี
“ร้อออมา! ร้อออมาัๆให้ันรู้ว่าเธอเ็บเเ่ไหน!!!!”เาะโนลั่นพร้อมรอยยิ้มที่เเสนะูมีวามสุสันบันเทิใ
“อ่อ! อั!”หิสาวระอัเลือออมามามาย
ัพัเมื่อพอใเเล้ว ายหนุ่ม็หยุเเทร่าอหิสาวที่อนนี้เเน่นิ่ไม่ไหวิ่่ออย่าใอีเเล้ว ร่าอเธอพรุนเละเเทบูไม่ไ้ มันน่าลัวน่าสยสยอมาถ้าใรมาเห็น เธอไร้ึ่ลมหายใ เลือไหลออาัวเธอโลมหิมะรอบ้านเป็นสีเเโลหิ ล้ายๆเเอ่น้ำเลือเล็ๆเลย็ว่าไ้ เเละเลืออเธอยัระเ็นไปโนามเสื้อผ้าเเละใบหน้าอายหนุ่ม
เาใ้นิ้วปาเลืออหิสาวที่ระเ็นมาโนเเ้มอเา เเล้วนำเ้าปาัวเอ
“อืม หวานมาสาวน้อย เธอเยี่ยมริๆ”เาเอ่ยปามศพอหิสาว้วยรอยยิ้มที่มาใริ
“วันนี้เธอะเป็นานศิลปะที่ยอเยี่ยมอัน!”บประโยายหนุ่ม็ทำารลาศพอเธอไปทันที
……………………………………………………………. อนเ้า เวลา8.20น.
“ว่าไนะ!!!”เสียะโนร้อลั่น้วยวามใอายหนุ่มนหนึ่ เามีผมสีำยาวปรหน้า ผิวสีเ้ม ใบหน้าหล่อเหลา รูปร่าสัส่วนเพอร์เฟ็ เามีนามว่า เอร์เน บลั เ้าหน้าที่สืบสวนีพิเศษหรือนัสืบF.B.I
“นายฟัไม่ผิหรอเอร์เน มีีารรรมผู้หินหนึ่ในป่าอีรายเเล้ว”ายหนุ่มผมำอีนหนึ่เอ่ยับเอร์เน เามีผมสีำ รูปร่าหน้าาี เเ่ัวมีภูมิาน ใบหน้าบ่บอว่าเป็นนมีอายุ เาื่อว่าไเรน ิลเบิร์ หัวหน้าหน่วยสืบสวนีพิเศษF.B.I สั้นๆ่ายๆเาือหัวหน้าอเอร์เน
“เเ่นี้รายที่12เเล้วนะ!?”เาเอ่ยอย่าไม่เื่อหูัวเอ
“อืม…ใ่”ไเรนเอ่ยอย่าราบเรียบ เอร์เนเียบไป
“ สภาพศพเป็นไ” เอร์เนเอ่ยถามไเรนอย่าึเรียหลัาเียบไปนาน
“สยสยอ…”ไเรนอบสั้นๆ เอร์เนนิ่ไป
“ไปันเถอะไเรน ผมอยาะ้อไปูศพเเละที่เิเหุ เรียมรถให้ผม้วย”เอร์เนเอ่ยพร้อมโยนุเเรถให้ไเรน
“อืม” ว่าบทั้สอ็เินไปที่รถทันที ับมุ่หน้ายัไปที่เิเหุ อนนี้ทั้สอเป็นเพื่อนเเละู่หูัน ทั้สอำลัร่วมมือันามัวับนร้ายรายหนึ่ที่เป็นารร่อเนื่อโริ โยารรรายนี้ะเลือเหยื่อผู้หิสาวๆสวยๆ เเล้ว่าพวเธออย่าโหเหี้ยมเเละทารุ โยารสัหารเเ่ละรั้ยัไม่เหมือนันอี้วย เเถมพิสารสุๆเเละเเ่ละรายะไม่มีล่อลอยาร่มืนอี้วย เหมือนับว่านร้าย่าเพราะรู้สึสนุ?
………………………………………………………………………………………
ที่เิเหุ
บรราำรวอยู่เ็มที่เิเหุ ำลัถ่ายรูปเเละเ็บหลัานอยู่
ไเรนเเละเอร์เนเินทามาถึที่เิเหุ อนนี้ทั้สอำลัยืนมอศพอหิสาวที่ถู่าอย่าโหร้ายเเละน่าสยสยอ
เบื้อหน้าอทั้สอือร่าเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าัิ้นเียวอหิสาวที่ายไปเเล้ว โยศพอเธอถูปัิอยู่ับ้นไม้ให่ ร่าอเธอถูเหล็เเหลมเสียบให้ทะลุัวเเล้วปัับ้นไม้ให้ศพอเธอิับ้นไม้ ้อมือ ้อเท้า หัว อเธอถูเหล็เเหลมเสียบทะลุไปปัับ้นไม้ให่ เลือไหลออมาราวับน้ำสายเล็ๆ เลือไหลสู่พื้นหิมะนเหมือนเเอ่น้ำเล็ๆเเ่้วยวามเย็น ทำให้มันเเ็ ราวับว่ามันือหิมะสีเลือ
ศพอเธอูน่าลัวเเละน่าสยสยอนำรวหลายนถึับอ้วออมาันเลยทีเียว ไเรนเเละเอร์เนมอูศพอหิสาวผู้โร้ายอยู่ัรู่
“เธอื่ออะไร?”เอร์เนเอ่ยถามไเรนที่ยืนอยู่้าๆ
“เเม็ี้ เลส้า”ไเรนเอ่ยอย่าราบเรียบ
“ันอให้วิาอเธอสู่ภพภูมิที่ี เเมี้ เลส้า ันะ้อามหาัวนที่่าเธอให้ไ้ ันสาบาน!“เอร์เนเอ่ยอย่าหนัเเน่น
“เธอาย้วยสาเหุอะไร?”เอร์เนถาม่อ
“โนเเทนาย”
“อืม.."
……………………………………………………………………………………………………………..
ฮู้ เสร็เเล้วสำหรับบทนำ เป็นไบ้า? สนุันไหมะ? ถ้าไรท์เเ่ไม่ี พิมพ์หล่นอะไรไปบ้า็้อออภัย้วยนะร้าาาาาาาาาา
ถ้าอบ็อย่าลืมิาม เเละอมเม้นให้หน่อยนร้าาาา
เม้นมาอนไปนะ้ะ5555555
ความคิดเห็น