ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อาหารค่ำ
เฮอร์ไมโอนี่เินามเรฟส์นถึมาั้นล่า ่วเวลาสั้นๆที่เธอเินลบันไมา เธอ็อไม่ไ้ที่ะไม่ให้มอนู้นมอนี้ไปเรื่อยเปื่อยามประสาเ็อยารู้อยาเห็น เรฟส์หันมายิ้มให้เธอ
"ไปทานอาหาร้านอนะ ไม่ไลหรอ เินไปเี๋ยว็ถึ พอีันทำอาหารไม่เป็น ปิะไปทาน้านอ"เรฟส์เอ่ย้วยน้ำเสียนุ่มนวล เาะใีับเธอให้มาที่สุเท่าที่ะทำไ้
"่ะุเรฟส์"รู้สึหัวใพอโที่เ็สาวยิ้มให้เา(อะไระนานั้นะุเรฟส์ -_-|| )
"ไปันเถอะ"เรฟส์เอ่ยพร้อมถือโอาสรีบว้ามือเล็ไว้ในเวลาอันรวเร็วทันทีทันที เฮอร์ไมโอนี่ผะไม่ั่วะเเ่็ไม่ไ้ว่าอะไรเาไป ทั้สอเินไปามถนนยามรารีที่มีเเสไฟสลัว อาารเย็นสบาย ผู้นไม่่อยพลุพล่านมานั
"ที่นี้ที่ไหนหรอะ?"เฮอร์ไมโอนี่เยหน้ามาถามายหนุ่ม
"นิวยอร์รับ"เรฟส์เอ่ย้วยรอยยิ้มละมุนละไม
"อ๋อ"เฮอร์ไมโอนี่ทำท่าเ้าใ เรฟส์เลิิ้ว
"ำอะไรไม่ไ้เลย ริๆหรอ?"เรฟส์เอ่ยถามทันที
"่ะ หัวมันาวโพลนไปหม เเ่ถ้าวามทรำพื้นานน่ะมีนะะ"เฮอร์ไมโอนี่อบเสียใส
"วามทรำพื้นาน?"เรฟส์มวิ้ว มันับอะไรันเนี้ย เาไม่เ้าใ
"หมายถึวามรู้น่ะ่ะ ูเหมือนว่าวามรู้หนูะยัอยู่ เพราะหนูรู้หนูเ้าใว่านิวยอร์ือประเทศอเมริา หนูำเรื่อพื้นานพวนี้ไ้ เเ่หนูเเน่ำไม่ไ้ว่าัวเอเป็นใร"เฮอร์ไมโอนี่ร่ายยาวเพื่อให้เรฟส์เ้าใ วินาที่อมาที่เธอพูบ เรฟส์็พยัหน้าเ้าใทันที
"ุว่าหนูมาาไหนะ? ประเทศอะไร?"เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยพร้อม้อาเรฟส์เพื่อให้เาอบเธอ
"อัฤษละมั้"เาอบที่เธอมอาเา มันทำให้เาเห็นวาสวยอเธออย่าัเน
"ทำไมหรอะ?"เฮอร์ไมโอนี่ถาม่อ
"สำเนีย ันว่าสำเนียเธอเหมือนนอัฤษ เเ่ไม่รู้สิ มันอาไม่ใ่็ไ้ อ่ะ! ถึร้านเเล้ว ไปเถอะเรนเีย"เรฟส์เอ่ยพลาูมือเฮอร์ไมโอเ้าไปในร้านหรู เฮอร์ไมโอนี่าโับร้านที่เรฟส์พามาทาน้าว มัน่าให่โเเละูหรูเสียริๆ เรฟส์เินเ้าไปนั่ในโ๊ะโนวีไอพีที่มีพื้นที่ส่วนัวเเบบสุๆนภายนอไม่มีทาเห็นพวเาไ้เลย เฮอร์ไมโอนี่มอไปรอบๆอย่าื่นาื่นใ
พนัานร้านนำเมนูมาให้ทั้สอู เมื่อเฮอร์ไมโอนี่เปิหน้าเเรถึับผะไปในทันทีับราาอเเ่ล่ะเมนู เพราะมันเเพสุๆเลย เฮอร์ไมโอนี่มอหน้าเรฟส์้วยวามรู้สึเรใ
"เป็นอะไรไปเรนเีย?"เรฟส์ถามเมื่อเห็นอาารเเปลๆอเธอ
"หนูว่าอาหารมันเเพไปนะะ หนูไม่อยารบวนุเรฟส์"เรฟส์ยิ้มในท่าทาเรใออีฝ่าย
"ไม่เป็นไรหรอ เห็นเเบบนี้ันรวยนะ ไม่้อเรใหรอ บอเเล้วไว่าะูเเลเธอเป็นอย่าี"เรฟส์เอ่ย้วยรอยยิ้ม
"...เเ่"เรฟส์ไม่ให้เธอพู่อ เอ่ยเเทรเธอึ้นมา
"เี๋ยวันสั่ให้ล่ะัน"ไม่รอ้ารีบสั่เมนูับพนัาน้วยวามล่อเเล่วว่อไว เมื่อสั่เสร็เเล้วพนัาน็ออไป ทำให้ห้อเหลือเเ่เรฟส์ับเฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่ที่เห็นท่าทีสั่อาหารอเา็รู้ไ้ทันทีเลย ว่าน่าะมาบ่อย
"มาทานที่นี้บ่อยหรอะ?"
"อืม ใ่เเล้ว"
"อ..เออเอาเเบบนี้ไหมะุเรฟส์ ไหนๆหนู็้อรบวนุ หนู็อยาอบเเทนุบ้า หนูะทำอาหารให้ทานนะะ!"เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยอย่าหนัเเน่น เรฟส์นิ่ไป้วยวามใ นี้เธอิะฝึเป็นภรรยาเารึไัน(ิไรอ่ะเพอร์)
"เธอทำอาหารเป็นหรอ?"เรฟส์ถาม ิว่าารทำอาหารมันหายไปลับวามทรำอเธอเเล้วะอี
"..่ะ ถึหนูะไม่เ้าใมานัเเ่มันมีสูรอาหารในหัวอหนูเยอะเเยะเลย่ะ"เรฟส์ยิ้มออมา
"พรุ่นี้ันะื้อวัถุิบมาให้นะ"
"อบุ่ะ!"เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยอย่าีใ ารมีนทำอาหารให้ทานมัน็เป็นวามสุไปอีเเบบเหมือนัน
"ันะรอทานนะ"เรฟส์เอ่ย่อนะลูบหัวเฮอร์ไมโอนี่เบาๆ เฮอร์ไมโอนี่รู้สึีับารระทำที่เเสนอ่อนโยนอเา ทั้สอนัุ่ยันัรู่พนัาน็นำอาหารมาเสิร์ฟามลำับนเ็มโ๊ะ เฮอร์ไมโอนี่าโ
"มันไม่เยอะไปหรอะ?"เฮอร์ไมโอนี่มออาหารมามายที่รหน้าเธอ
"ไม่เยอะไปหรอ ทานเถอะนะ เอ้า " เรฟส์เอ่ยพร้อมใ้้อมิ้มไส้รอใส่ปาอเ็สาวเพื่อไม่ให้เธอพูอะไร่อ เฮอร์ไมโอนี่เี้ยวุ้ยๆัรู่ า็โเป็นประายึ้นมาในทันที
"อร่อย!"เรฟส์เอ็นูในวามน่ารัอเธอเหลือเิน
"อร่อย็ทานเยอะๆนะ"เรฟส์เอ่ยพร้อมัอาหารให้เฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่ทานอาหารที่เาัให้อย่าเอร็อร่อย ส่วนเา็รู้สึอิ่มใอย่าบอไม่ถู เ็สาวอนทานอาหาร่าเป็นอาหาราสำหรับโลลิ่อนอย่าเาเสียริๆ เาเลยทานอาหารไปเเ่นิเียว
"ุเรฟส์ทำานอะไรหรอะ?"เฮอร์ไมโอนี่ถามพร้อมใ้้อมิ้มผัเาปา มอหน้าอีฝ่ายอย่าเฝ้ารอำอบ
"มือปราบมารน่ะ หัวหน้าารรัษาวามปลอภัยเวทย์มนร์"เรฟส์อบโยไมุ่ิอะไรเเล้ว้มหน้าทานอาหาร่อ เเ่เมื่อเยหน้าึ้นมา็พบับสีหน้าทีู่ใ สสัยเเละเเปลใอเฮอร์ไมโอนี่
"มือปราบมาร? เวทย์มนร์? นีุ้พูอะไระุเรฟส์ อำหนูเล่นหรอ?"เฮอร์ไมโอนี่ถาม เพราะสิ่ที่เาพูมามันยัะหลุออมาาหนัเเฟนาี
"นี้ำไม่ไ้หรอ?"เรฟส์ถามอย่าสสัย เธอเป็นเเม่มไม่ใ่หรอ ไม่ั้นไม่มีไม้ายสิทธิ์ิัวมา้วย ลืมเเม้ระทั่ัวเอเป็นเเม่มหรอ?
"ันพูริเรนเีย ไม่ไ้อำ ันพูวามริ"เรฟส์อบ เาะพยาอธิบายให้เธอเ้าใ
"เเ่ เวทย์มนร์ไม่มีรินะะ"เฮอร์ไมโอนี่ยัสสัยเเลใ เรฟส์ถอนหายใเเล้วหยิบไม้ายสิทธิ์ึ้นมา เฮอร์ไมโอนี่มอไม้เเปลๆมี่เรฟส์หยิบออมา เธอมอมันอย่าสสัยใร่รู้ เรฟส์ไม่พูอะไรเเ่เาะเเสให้เธอู เรฟส์ยืนึ้น เฮอร์ไมโอนี่มอเรฟส์อย่าสนใ ว่าเาะทำอะไร
"วิาร์เียม เลวีโอ่า!"เาเอ่ยพร้อมี้ไม้ายสิทธิ์ไปที่เเ้วน้ำ เเล้วานั้นเเ้วน้ำ็ลอยึ้นสู่อาาศ เฮอร์ไมโอนี่าโ เธอเเทบไม่เื่อสายาัวเอ เเ้วลอยไ้!
"เป็นไปไ้ยัไัน!?"เฮอร์ไมโอนี่อุทาน เธอไม่สามารถหาเหุผลไ้เลยว่าเหุใมันถึลอยไ้
"มันือเวทย์มนร์ยัไล่ะเรนเีย ส่วนันือพ่อม"เรฟร์อบพร้อมรับเเ้วน้ำที่ร่วล เาเ็บไม้ายสิทธิ์อีรั้ เรฟส์มอหน้าเอ๋อๆออีฝ่าย้วยรอยยิ้ม มันน่ารัมาริๆนะสายาเา
"ป...เป็นไปไ้หรอเนี้ย ไม่อยาะเื่อเลย ทั้เวทย์มนร์ทัุ้ที่เป็นพ่อม มันมีมานานเเ่ไหนะเนี้ย?"เฮอร์ไมโอนี่ถาม่อ
"นานมาเเล้ว พอๆลับพวโนเเมน่ะเเหละ"เรฟส์อบ
"โนเเม?"
"เป็นำเรียสำหรับพ่อมเเม่มอเมริาที่ไว้ใ้เรียผู้ที่ไม่มีเวทย์มนร์น่ะ"
"ถ้ามีมานานมาเเล้ว ทำไมทุๆนถึไม่รู้ัวเลยล่ะะ?"
"พวเราพ่อมเเม่มมีำนวนน้อยว่าพวโนเเม เพื่อไม่ให้เิสรามพวเราึ้อปิบััวน"เฮอร์ไมโอนี่พนัหน้าอย่าเ้าใ
"อืม ลำบาเเย่เลยนะะ"เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยเสียเศร้า
"ไม่นานั้นหรอ เเ่เธอ็พูเเบบนี้ไม่ไ้นะ"
"ทำไมล่ะะ?"เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยถาม้วยวามุน
"็เธอเป็นเเม่มน่ะสิ"
"เอ๋!!!"เฮอร์ไมโอนี่อุทาน้วยวามใ นี้เธอเป็นเเม่มหรอเนี้ย!
"ุรู้ไ้ไะ? ุไม่รู้ัันนิ"เฮอร์ไมโอนี่มวิ้ว
"เห็นไม้อันเล็ๆที่ันหยิบึ้นมาเมื่อี้นี้ไหม?"
"เห็น่ะ"
"นั่นเรียว่าไม้ายสิทธิ์ นั้นเป็นสิ่ที่เเม่มเเละพ่อมมีไว้รอบรอันทุนเเละอนที่เธอลมา ันเห็นมันในมือเธอ มันเป็นหลัานั้นีว่าเธอือเเม่มไม่ใ่โนเเม"
"ร...เราเป็นเเม่มหรอเนี้ย"
.....................................................................................................................................................................
ับัึบ555 ป๋าเเสายเปย์ โลลิ่อนัวพ่อเลยเฮียเพอร์555
อนหน้าะรีบมา่อนร้าา ่วนี้เพลียๆ อบุที่อ่านันนะะ
หวัว่าะสนุในอนนี้
โปรเม้นิมันให้สันินะะ
ทุเม้นือสมบัิล้ำ่าสำหรับไรท์มา่ะ
( เอารูปป๋าโลินมายั่วนินึ 5555 ป๋าเเหล่อหุ่นเเ่บน่าิน!! )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น