คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กษัตริย์ ตรัสแล้วไม่มีทางคืนคำ
วันต่อมา
.
.
.
.
“เฮ้ย!! เป็นไรไปไอโตะ ”เสียงเพื่อนของนารูโตะถามเมื่อเห็นเจ้าตัวนั่งเหมอลอย ในมือมีใบอะไรสักอย่าง อยู่ในมือ
“…”นารูโตะไม่ตอบ แต่ตายังคงลอย มองฟ้า ต่อไป
“มึงเป็นไรเนี่ย!!”เพื่อนของนารูโตะยังคงถามต่อ
“…ป่าว กูกำลังคิดอยู่”หลังจากที่เงียบได้สักพัก นารูโตะก็ตอบเพื่อนของตน
“คิดเชี่ยไรวันๆ มึงเคยคิดด้วยหรอ”เพื่อนของนารูโตะ ยังเถียงกลับ
“ไอคิบะ มึงเงียบแปปได้มั้ยว่ะ!! กูเครียด!!”นารูโตะพูดเสียงดัง ทำให้เพื่อนในห้องหันมามอง
“เชดด // ไอโตะแม่งขึ้น // เฮ้อ ”
“เอ้ย เป็นไร เครียดเนี่ย”เพื่อนของนารูโตะที่ชื่อว่า คิบะ ถามต่อ
“…กูจะไปเรียนต่อเมืองนอกดีม่ะ”นารูโตะเปิดประเด็นขอคำปรึกษา จากคิบะ
“…เอาจริงดิ”คิบะ ทำหน้าเหวอๆ
“คิดอยู่”
“คุณซึนาเดะจะส่งมึงไปหรอ”คิบะที่คิดว่าเรื่องแม่งเริ่มเครียด จึงไปลากเก้าอี้ข้างๆมานั่งร่วมโต๊ะ ช่วยนารูโตะคิด
“ป่าว”นารูโตะตอบพลางส่ายหน้า
“อ้าว แล้วใครหละ”คิบะมีเครื่องหมายคำถาม เต็มหัวในเมื่อผู้ปกครองของนารูโตะก็มีแค่ ซึนาเดะที่เป็นเจ้าของร้านที่ช่วยส่งนารูโตะเรียนอยู่ จึงแปลกใจที่ว่า ซึนาเดะไม่ได้ส่ง
“คนนี้”นารูโตะพูด ก็จะยื่นใบนามบัตรที่เค้าได้จาก ผู้ชายเมื่อวานที่ชื่อว่า ซาสึเกะ
“หืม …”คิบะรับไปอ่านอย่างพิจารณาอย่างละเอียด
“…”
“…”อ่านแล้วเงิบกันเลยทีเดียว
“…”
“อุจิฮะ ซาสึเกะ นี่มันผู้บริหารทางการเงินของอเมริกาที่ช่วงนี้กำลังบูม เพราะขึ้นมารับตำแหน่งต่อจาก พ่ออะนะ”คิบะร่ายยาว
“อือ”นารูโตะตอบ พลางก้มหน้าลงอย่างเครียดๆ
“ที่ว่าเป็นคนตระกลูเดียวที่ ทางการเงินของอเมริกายอมรับอ่ะนะ”คิบะ เริ่มเหงื่อตก
“เออออออ”นารูโตะลากเสียงตอบยาว
“นี่มันเรื่องใหญ่นะเว้ย กูว่าไปถาม อาจารย์อิรุกะก่อนมั้ย”คิบะออกความเห็น
“เออหว่ะ ไปตอนพักเที่ยงกัน”นารูโตะ พูด ก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมา ซึ่งมันเป็นวิชา ภาษาอังกฤษ
“คิบะ”
“??”
“คือ…”
“??”
“กูยืม หนังสืออังกฤษมึงหน่อยดิ”
“แล้วทำไมมึงไม่ทำเอง - -”คิบะทำเสียงเย็น
“กูโง่!!!”
“สส์ สรุปกูต้องยอม”
“YES!!!!!”
“เออๆๆ แปปเดี๋ยวหยิบให้”ว่าปุ๊ป ก็เดินไปที่โต๊ะ ก่อนจะค้นหาหนังสือที่จะเอามาให้นารูโตะลอก
“// เฮ้อแบบนี้นะจะไปอเมริกา //” คิบะคิดพลางถอนหายใจ
.
.
.
.
.
พักเที่ยง
“ห๊ะ!!! อุจิฮะ ซาสึเกะ เนี่ยนะจะส่งเธอไปเรียนเมืองนอก”อาจารย์นามอิรุกะ ที่เป็นครูประจำชั้นของห้องนารูโตะขึ้นเสียงเมื่อนารูโตะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้อิรุกะฟัง
“จริงๆนะครับครู”นารูโตะพูด ก่อนจะยื่นนามบัตรให้อิรุกะดู
“…ของจริงสินะ ว่าแต่เธอเคยเจอหรือรู้จักกับเค้ารึป่าว”อิริกะเหงื่อตก ก่อนจะเงยหน้ามาสบตานารูโตะที่ยืนอยู่หน้าตน
“ไม่เลยยยยยยยยยยยยยยยย”นารูโตะส่ายหน้ายิกๆ
“แต่ครูว่า เค้าคงไม่หลอกเธอหรอการงานออกจะดีขนาดนั้น เค้าคงสนใจเธอจริงๆแหละ”อิรุกะ เอามือเกาคาง บอกข้อสรุปที่ตนคิดให้นารูโตะฟัง
“แล้ว?”
“ครูต้องถามเธอต่างหากนารูโตะว่าเธออยากไปรึป่าว”
“ผม…”
“นี่คือตัวเธอนารูโตะ”
“…”
“ครูมีหน้าที่แค่ให้คำปรึกษานะ”
“ผม…”
“เอาไง”
“ผม…จะไปครับ วันนี้ผมลาครึ่งวันนะครับ ”
“…ได้สิครูจะลากิจให้แล้วกันนะ”อิรุกะตอบพลางลูบหัวนารูโตะแล้วยิ้มให้
“ครูดีใจนะที่เธอจะได้มีอนาคต”
“ครับครู”นารูโตะ เริ่มมีน้ำตาไหล
แต่คงไม่อยากให้ใครเห็นเลยกอดอิรุกะไป 1 ทีก่อนจะวิ่งไปที่ห้องและเก็บของพร้อมออกตัววิ่งกลับห้องเช่าทันที
.
.
.
.
ที่ห้องเช่าของนารูโตะ
“เอาไงดีว่ะ”นารูโตะพึมพำ มือทั้งสองข้างก็กำ ทั้ง กระดาษนามบัตรที่มือซ้าย อีกมือนึงก็ถือโทรศัพท์รุ่นปาหัวหมาแตกที่ซึนาเดะเอามาให้
“…กล้าๆหน่อยไอโตะเอ้ย เอ็งกำลังจะได้ดี”นารูโตะลังเล อยู่สักพักก่อนจะค่อยๆกดเบอร์ตามนามบัตร
“ศ…ศูนย์ ก…เก้า”นารูโตะกดหมายเลขตามโทรศัพท์อย่างกล้าๆกลัวๆสุดท้ายก็กดครบ สิบเลขสะที
.
.
.
“Hello what company are you calling from?(สวัสดีคุณโทรมาจากบริษัทไหน)”
“เอ่อ…”ไอสลัดผัก ก…กูฝังไม่ออก
“Hey Hello !??”ปลายสายยังถามต่อ
“ค…คือ ผมเองครับ”นารูโตะตอบพลางพยายามเอามืออีกข้างจับโทรศัพท์เพื่อไม่ให้มือสั่น
“อ้อ เธอนี้เอง ตัดสินใจได้แล้วหรอหื้ม…นารูโตะ”ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่
“ครับ”นารูโตะตอบกลับไป
“ดี…”
“ครับ?”
“ชั้นจะได้มีเวลาทำเรื่องย้ายออกแล้วก็ขอวีซ่า ด้วย ห้องเช่านายอยู่ที่ถนน xxx ซ x ใช่มั้ย ชั้นจะให้คนไปรับอีก 1 ชม.เก็บของสะนะ…เด็กดี”
ปลายสายร่ายยาว เรียกเครื่องหมายคำถามให้นารูโตะผุดเป็นดอกเห็ด
“อ…อะไรนะครับ!!!”นารูโตะขึ้นเสียง
“อะไร ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยหูจะแตก”ปลายสายตอบกลับมาอย่างหงุดหงิด
“ทำไมผมต้องเก็บของด้วยครับ แล้วทำไมคุณถึงรู้ที่อยู่ผมทั้งที่ผมไม่เคยบอกคุณ แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรที่จะมาบังคับผม!!”นารูโตะกรอกเสียงอย่างหัวเสียยิ่งดังขึ้นดังขึ้น
“…”
ปลายสายเงียบลงสักพัก ปล่อยให้นารูโตะใจเย็นค่อยกรอกเสียงกลับไป
“คำถามแรกนะ ที่นายต้องเก็บของเพราะชั้นจะเอานายมาอยู่ในความดูแล และข้อสองที่ชั้นรู้ที่อยู่นายหนะหรอ ก็ถามจากคุณซึนาเดะ เจ้าของร้านที่นายทำงานอยู่ไง ส่วนข้อสุดท้ายนะ ที่ชั้นมีสิทธิบังคับนายเพราะว่า นายจะไปเรียนโดยใช้เงินของชั้น โดยที่ว่าชั้นไม่คิดจะให้นายคืนเงินเลยสักกะแดงเดียว ถือสะว่าชั้นมีสิทธิ ที่จะบังคับนายได้ ”ซาสึเกะตอบคำถามของนารูโตะทีละข้ออย่างละเอียดทำเอานารูโตะที่กำลังจะเถียงในแต่ละข้อถือกับอ้าปากพะงาบๆเป็นตะพาบค้างเลยทีเดียว
“ถ้ามันเยอะขนาดนี้ ผมขออยู่ที่นี่ดีกว่าครับ!!”นารูโตะทำท่าจะกดตัดสายแต่ปลายสายก็ตอบกลับมาด้วยคำพูดที่ทำให้นารูโตะหันเรือกลับลำเลยทีเดียว
“กษัตริย์ ตรัสแล้วไม่คืนคำ ทำไมกลัวหรอปอดแหกหรอ นารูโตะ ชั้นรู้นะว่านายไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะ ”คำพูดที่ออกมาจากปากซาสึเกะที่กรอกลงในโทรศัพท์เรียกอารมณ์ที่ทำให้นารูโตะหัวเสีย // ข้าขอถอนคำพูดในตอนแรก นายคนนี้กวนตีนที่สุด //
“ผมไม่ได้กลัว ได้คุณมารับผมเลย ขอ สิบนาที!!!”เมื่อนารูโตะพูดเสร็จก็กดตัดสายจากปลายสายทิ้งทันที
.
.
.
.
ทางด้านซาสึเกะ
ซาสึเกะที่ตอนนี้มีรอยยิ้มฉาบอยู่บนใบหน้าหัวเราะออกมาเบาๆ // แค่คำยุนิดหน่อย ถึงกับ...น่ารักจริงๆ //
“ได้เลยนารูโตะ ชั้นอยากเจอนายใจจะขาด…เตรียมรถชั้นมีธุระนิดหน่อย: )”
___________________________________________
จบไปอีก 1 ตอน คือสนุกรึป่าวอันนี้ไม่รู้แต่สุดความสามารถและกัน
วันนี้ลิฟ ไปงานหนังสือมา ไปคอสมาด้วย 55 เราซ้อนตัวอย่างดี
เดินปนไปกับผู้คน ว่ะฮ่าาาาๆๆๆ
ตอนนี้ก็บ๊ายบาย
:: มาม่ะ ขอจูบทีซิ้!! ::
ความคิดเห็น