คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ให้แค่ 3 วัน
ณ ร้านอาหารxxx
“น้องๆสั่งอาหารหน่อยค่ะ”
“ครับ”
“เอาข้าวผัด กับน้ำส้มแล้วก็ ไอติมชาเขียวนะ”
“ครับ”
เมื่อเด็กหนุ่มรับ รายการอาหารมาจากโต๊ะของหญิงสาววัยกลางคนก็ เดินไปที่เค้าเตอร์ ก่อนจะยื่นบิล ให้ พนักงาน
“พี่คาคาชิ อันนี้โต๊ะ A 48 ”เด็กชายอายุราวๆ 17 – 19 ปี พูดก่อนที่จะเดินไปหลังร้าน
“จะไปพักหรอ”เสียงของรุ่นพี่ ที่อยู่ตรงเค้าเตอร์ถามเด็กหนุ่ม
“ครับ ผมหิวน้ำ”เด็กหนุ่มหันมาตอบรุ่นพี่ของตน ก่อนจะเดินไปหลังร้าน
ตุบ!!!!!
“อ๊ะ ! ขอโทษครับ” และแล้วด้วยความที่ว่าเดินไม่มองทางจึงดันไปชนกับลูกค้า ซะได้
“…อืมไม่เป็นไร”ลูกค้าคนนั้นตอบ เห็นดังนั้น เด็กหนุ่มจึงกำลังจะเดินผ่านไป แต่ก็โดนลูกค้าคนนั้น คว้ามือไว้
“อ…อะไรครับ”เด็กหนุ่มถามอย่างตกใจ
“มานั่งกินเป็นเพื่อนชั้นหน่อยได้มั้ย”ลูกค้าคนนั้นถาม ทำให้เด็กหนุ่มกระอักกระอ่วม
“เอ่อ…ถ้าอยากมีเพื่อนนั่งดริ้งค์ร้านเรามีนะครับ เชิญทางนี้ครับ”เด็กหนุ่มพูดแนะนำแต่ว่า
“ชั้นอยากนั่งกับนาย”ลูกค้าคนนั้นยังพยายาม
“งั้นผมต้องไปขอทางเจ้าของร้านก่อน”เด็กหนุ่มพูด ก็ถ้ามีลูกค้าอยากให้เด็กเสริฟนั่งด้วยก็ต้องไปขอเจ้าของร้านเพื่อเป็นการที่ว่าลูกจ้างคนอื่นจะได้ไม่คิดว่าเป็นการอู้งาน เพราะถ้าทำแบบนั้นโดยไม่ขอจากทางเจ้าของร้านมีหวัง โดนเด้งแน่ๆ
“ให้ว่อง”ลูกค้าคนนั้นตอบ และปล่อยมือเด็กหนุ่มให้ไปหาเจ้าของร้าน
.
.
.
.
.
“ขอเข้าไปนะครับ”เด็กหนุ่มมาถึงหน้าห้องที่มีป้ายเขียนกำกับไว้ว่า {{ซึนาเดะ}} ก่อนจะเปิดเข้าไป
“อ้าวๆ…ว่าไงแอบอู้งานหรอย่ะ”เสียงแหลมๆกระแทกหูของหญิงสาววัยกลางคนดังขึ้น
“ป่าวนะป้า!! มีลูกค้าอยากให้ผมไปนั่งด้วยเลยมาขอก่อนอ่ะ”เด็กหนุ่มผู้มีฝีปากกล้าตอบกลับหญิงสาวเพื่อจะได้ไม่เข้าใจตนผิด
“ลูกค้าคนไหน มาๆ ชั้นขอเห็นหน้าหน่อยสิ๊”หญิงสาวทำท่ารำคาญพลางทำมือปัดๆเด็กหนุ่มให้ไปเรียกลูกค้ามาแต่ก่อนที่เด็กหนุ่มจะได้หันหลังไปเปิดประตูก็มีคนเปิดประตูเข้ามาก่อนซะแล้ว
“สวัสดีครับ คุณซึนาเดะ ฮิเมะ”ชายคนนั้นกล่าวก่อนจะโค้งน้อยๆพอเป็นมารยาท
“อุต๊ะ!!! ”หญิงสาวเอามือปิดปากด้วยความตกใจกับบุรุษเพศที่ตนเห็น คนตัวสูงขาวเนียน ผมสีดำคลับที่ด้านหลังถูกเซ็ตตัวให้ชี้ขึ้น ดวงสีดำสนิท รูปหน้าเรียวอันหล่อเหล่า ทำให้ซึนาเดะหลงใหลตั้งแต่แรกพบ
// พ…พ่อเทพบุรุษส่งมาเกิดชัดๆ //
“ป้า ?? ป้าเป็นอะไรของป้า”เด็กหนุ่ม เอ่ยถามเมื่อเห็นหน้าหญิงสาวแดงระเรื่อ
“เอ่อ…คุณ”ซึนาเดะ ที่กำลังเพลินกับความหล่อนั้น ถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“ซาสึเกะครับ งั้นผมขอตัวนายคนนี้ไปก่อนนะครับ” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดึงตัวเด็กหนุ่มไปทันที
ปัง!!
“ค…ค่ะ”ซึนาเดะที่เพิ่งจะตอบ ได้แต่เขินอายต่อไป // ซาสึเกะหรอ ชื่อคุ้นๆหูนะ แต่หล๊อหล่อ //
.
.
.
.
.
.
ที่โต๊ะ Sn 69 (แอบมีความหมายอื่นรึป่าวววววววว???)
“….”
“….”
“เอ่อ…”
“…”
“คุณครับ”
“…//หันมามอง”
“อึก!…”
เด็กหนุ่มที่มานั่งตรงข้ามชายหนุ่มได้แต่ นิ่งเงียบจนเวลาล่วงเลยไปได้หลายนาที จะทำไงได้หละในเมื่ออีกฝ่ายนั้นไม่คุยกับเด็กหนุ่มเลยซักคำ
“นายชื่ออะไร”และแล้วคำถามแรกก็พุ่งตรงเข้ามาที่เด็กหนุ่ม
“อุสึมากิ นารูโตะ ครับ”หนุ่มน้อย ที่เราได้ทราบชื่อและจะได้เปลี่ยนสรรพนามในการเรียกสะที -_-; พูดตอบกลับ
“งั้นหรอ…นายมีคนรู้จักชื่อ.......มั้ย”ชายหนุ่มถามกลับและมันทำให่นารูโตะงงกับชื่อภาษาต่างประเทศนั้นมากกกกกก
“ม…ไม่มีครับ”
“ญาติ ก็ไม่มีหรอ”
“เอ่อ…ผมไม่มีญาติหรอกครับ”
“หื้ม? ไม่มีญาติ”ชายหนุ่มขึ้นเสียงสูงกับคำตอบของนารูโตะ
“อ่า…ครับ ผมอยู่คนเดียว ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่และก็ไม่มีญาติหรอกครับ”นารูโตะตอบเสียงสลดๆ แต่ก็ยังฝืนยิ้ม
“…งั้นหรอ แล้วเรื่องเรียนหละ”ชายหนุ่มถามต่อ
“ก็…ทำงานไปเรียนไปหนะครับ แล้วก็ได้ป้าซึนาเดะ ช่วยส่งผมเรียนเรื่อยๆ”นารูโตะตอบ
“อ้องั้นหรอ…แล้วตอนนี้อยู่ชั้นอะไรแล้วหละ”ชายคนนั้นยังถามต่อ
“ม. 5 ครับ”นารูโตะตอบไปพลางสายตามองไปที่ใบหน้าร่างสูง // คนอะไร perfect ทั้ง รูปร่าง หน้าตา นิสัย อิจฉาเว้ยย //
“อืม…แล้วมหาลัยอยากจะไปเข้าไหนหละ”ชายหนุ่มท้าวมือขึ้น พยุงหน้าหล่อๆ ในองศาที่สาวๆในร้านแทบคลั่ง
“เอ่อ…จะว่าไงดีหละครับ ผมว่า ถ้าจบม.6และจะไม่เรียนต่อหนะ ผมจะได้มาช่วยงานที่ร้านนี้และก็จะได้ไม่เป็นภาระกับป้าซึนาเดะเค้าด้วย”นารูโตะ ตอบพลางเกาหัวแกรกๆ
“…งั้นหรอ”
“เอ๋…??”
“นายเรียนเกรดเฉลี่ยได้เท่าไหร”
“อึก!!!! 3.46 ครับ”
“คณิตหละ”
“3 ครับ”
“สังคม”
“4 ครับ”
“วิทย์”
“3.5 ครับ”
“แล้ว…อังกฤษหละ”
“เอ่อ…….”นารูโตะ นิ่งเงียบทันที ที่พูดถึงภาษาที่ 3
“เท่าไหร??”
“1.5 ค…ครับ”นารูโตะตอบอย่างอายๆ เอ้าไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่นี่หว่า !!!
“….”เงิบไปเลยทีเดียว
“…”พูดไม่ถูกเลยทีเดียว // 2 ทีเว้ยยยย //
“เอางี้”
“ครับ!?”
“ชั้นจะส่งนายไปเรียนที่อเมริกา สนใจไปรึป่าว”
“…อ…อะไรนะครับ!!!!”
“ชั้นจะส่งนายไปเรียนอเมริกา”
“เอ่อ”
“ไปมั้ย”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่อยากรบกวน”นารูโตะตอบอย่างเกรงใจ
เรียนต่อเมืองนอกหนะจริงๆนั้นความฝันนั้นผมเลย แต่ว่า ผมไม่รู้จักคนๆนี้เลยแม่แต่นิดเดียวญาติก็ไม่ใช่พึงได้คุยกันครั้งแรก เค้าก็จะชวนผมไปเมืองนอก บ้ารึป่าว!!! คนสติดีที่ไหนจะใช้ตังทุ่มไปกับคนที่ไม่รู้จักแถมยังเป็นเด็กเสริฟ ตามร้านอาหารแบบผมเนี่ยนะ
“…ชั้นเต็มใจ”ชายหนุ่มตอบหน้าตาย
“แต่ผม…”
“ถ้านายกลัวว่าจะไม่ปลอดภัย ก็นี่อ่ะ”เค้าพูดก่อนจะหยิบใบอะไรสักอย่างในกระเป๋าเงินใบสีดำเงาวับออกมา
“นี่นามบัตรชั้น ให้เวลา 3 วันในการตัดสินใจ ถ้าตัดสินใจได้แล้วโทรมาตามเบอร์นี้”ชายหนุ่มพูดก่อนจะยัดนามบัตรใส่กระเป๋าเสื้อของนารูโตะ
“เข้าใจนะ 3 วัน มันจะทำให้นายสามารถเปลี่อนอนาคตนายได้ทั้งชีวิต เลือกเอา”ชายหนุ่มว่า ก่อนจะว่างแบงค์พัน3-4ใบถ้วนลงบนโต๊ะแล้วเดินออกไป ปล่อยให้นารูโตะ ที่กำลังงงศึกษานามบัตรของชายหนุ่มต่อไป
.
.
.
.
“อุจิฮะ ซาสึเกะ ผู้บริหารสูงสุดในบริษัทในเครือ อุจิฮะ ……..”เดี๋ยวก๊อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อุจิฮะนี่มันตละกลู ที่เกี่ยวกับทางการเงินของอเมริกาไม่ใช่หรอครับ!!!!!!!!!!!
Oh My God of war !!!! นั้นกินหุ้นส่วนหลัก 2 ใน 5 ของโลกเลยนะเว้ยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอนารูโตะเอ๋ย เอ็งเจอของจริงเข้าแล้วเว้ยยยยย
_____________________________________________________________
ผ่านไปแล้ว ตอนแรก โฮะๆเลือดตาแทบกระเด็น
windoes 8 .ใช้งานยากมากค่ะ แถมหน้าจอมันเป็นแบบ touch ได้
เดี๋ยวมือลื่นไปโดนนู้น นี่ นั้น ล่อสะมึนไปเลยทีเดียว = [] =
ตอนนี้บ๊ายบายย เจอกานตอนหน้า ลิฟฟี่!!!
ความคิดเห็น