คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สวัสดีบ้านใหม่ ที่โครตใหญ่
.
.
.
“หึหึ ชั้นชนะ”ซาสึเกะยิ้มหยันเมื่อผลปรากฏออกมาว่าเขาชนะ นารูโตะ
“ขี้โกง!!!!”นารูโตะไม่ยอมรับการตัดสินผลแพ้ชนะแถมยังพาลซาสึเกะอีก
“ป่าวนะแค่ค่าออกตัวชั้นเร็วกว่า ก็แค่นั้น”ซาสึเกะยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องที่ยืนรอตนอยู่หน้าประตูบ้านไปเอากระเป๋านารูโตะไว้ในห้องเขา
“หยุดเลยนะ!! ที่ชั้นตามนายมาเพราะชั้นอยากไปเรียนเมืองนอกไม่ใช่ให้นายบงการชีวิตชั้น!!”นารูโตะที่หมดความอดทนเต็มทีตะคอกเสียงดังใส่ซาสึเกะลูกน้องของซาสึเกะที่อยู่แถวนั้นก็ถมเท่ไป ต่างมองตากันอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าผู้มาเยือนใหม่นี่กล้าขึ้นเสียงกับ บอสของตน
“… ไม่เอาหน่าอย่าซีเรียสสิ ก็ได้ชั้นจะเตรียมห้องให้ ”ซาสึเกะเบ้ปากน้อย ก่อนจะค่อยสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ตรงบรรไดให้ไปจัดห้องให้
:::เหลือเชื่อ!!:::>>ความคิดของลูกน้องซาสึเกะทุกคสที่เห็นเหตุการณ์
“ก็แค่นี้ตั้งแต่แรกก็จบเรื่องแล้ว”นารูโตะที่เป็นผู้ชนะ(แบบโครตโกง)ยืนกอดอก
“แล้วนั้นนายจะไปไหน”นารูโตะทักซาสึเกะ
“ไปอาบน้ำดิ ถามได้”
“นายต้องพาชั้นเดินไป ชั้นไปไม่ถูก”นารูโตะพูดกลับ
“เฮ้อ…เดี๋ยวคนข้างๆนายเค้าจะพาไป”ซาสึเกะทำท่าโบกมือบ๊ายบาย แล้วหันหลังกลับไป
“… ไม่เอาน้าาาาาาาา”นารูโตะหันไปมาคนข้างๆตนด้วยสายตาหวาดกลัว ไม่เอาด้วยหรอกหุ่นยังกะจะไปเล่ยมวยปล้ำ ดำอีกตะหากไม่นะ!!! คิดได้เช่นนั้นจึงวิ่งเข้าไปหาซาสึเกะทันที ก่อนจะกระโดดล็อกคอซาสึเกะ ทำให้ซาสึเกะที่ไม่ทันตั้งตัวหงายหลัง ล้มลงไปกับพื้นพร้อมนารูโตะ
“…”ทั้งคู่ที่ล้มไปกองกับพื้นถึงกับจุก ซาสึเกะที่ลุกขึ้นจากตัวนารูโตะ
“เป็นไรป่าว”ซาสึเกะเป็นคนถามคนแรก นารูโตะลุกขึ้นมานั่งก่อนจะส่ายหัวแล้วคลี่ยิ้มบางๆออกมาให้ซาสึเกะ
“ไม่อ่ะ ขอโทษแล้วกัน” ซาสึเกะสังเกตเห็นรอยแดงที่หน้าผากของนารูโตะ ฟันธงได้เลยว่าโดนหัวเขากระแทกใส่
“ปากแข็งเจ็บก็บอกมาดิ หัวแดงขนาดเนี่ย!!”ซาสึเกะพูดเสียงดัง พร้มกับเอานิ้วจิ้มไปที่หน้าผากนารูโตะ
“โอ้ย!!!! กดแบบนี้ใครไม่เจ็บเล่า”นารูโตะแย้งกลับ แต่ไม่ทันไรซาสึเกะก็กระฉากให้นารูโตะเดินมาตามตน ก่อนจะจูงมือนารูโตะเดินขึ้นบันได ไปชั้นสอง แล้วพาเดินไปเรื่อยๆ จนเจอกับประตูบายใหญ่ประมาณ สองสามเมตร แล้วเปิดประตูราวกับว่าประตูนั้นไม่มีแม่แต่น้ำหนัก ก่อนจะพานารูโตะเข้าห้องที่มีแต่ความมืด
“ซาสึเกะ ชั้นมองไม่เห็น”นารูโตะตะโกนเมื่อซาสึเกะก็พาตนมานั่งบนที่ๆนุ่มมากๆ ก่อนจะปล่อยมือแล้วหายไป
“นายอยู่ไหน!!!” นารูโตะตะโกนมาติดๆกัน เมื่อตนได้ยินเสียงอะไรดังแกรๆ
“ซาสึเกะ!!! กลัวนะโว้ย!!!!!!!”นารูโตะตะโกนทั้งน้ำตาปริ่มๆขอบตา
“อยู่นี่!!! เดินมาเปิดไฟโว้ยยยยยยยย!!!!!!”ซาสึเกะตอบกลับมาทันใดนั้นไฟในห้องก็แสงเผยให้เห็นทุกอย่าง ที่ๆนารูโตะนั่งอยู่คือเตียงนอนขนาดคิงไซต์ สีดำสนิท ข้างหน้านารูโตะเป็นโตะเขียนหนังสือขนาดใหญ่เลยทีเดียว หน้าเตียงก็มีทีวีจอแบนขนาดใหญ่มากกกกกก
“เป็นไร ทำไมต้องตะโกนด…”ซาสึเกะที่เดินไปเปิดไฟห้องข้างๆ ถึงกับอึ้งเมื่อน้ำใส่ๆใต้ตานารูโตะค่อยๆไหลอาบแก้ม
“กลัวเว้ย!!!!!!!!”นารูโตะถือวิสาสะ หยิบหมอนใบสีขาวมาปาใส่หน้าซาสึเกะ
“นี่ แมน ป่ะเนี่ย”ซาสึเกะเลิกคิ้วสงสัย
“100 % เว้ย แล้วนั้นถือไรมา”นารูโตะตอบกลับ ก่อนจะเห็นกล่องอะไรบางอย่างที่มือซาสึเกะ
“กล่องปฐม พยาบาลตะหาก”ซาสึเกะชูขึ้นมา ก่อนจะบอกนารูโตะ
“อันใหญ่ไป๊”นารูโตะ พูดก่อนจะถือวิสาสะอีกครา กลิ้งเล่นบนเตียงซาสึเกะ
“หมายถึงเตียงชั้น หรือ กล่องว่ะ”ซาสึเกะพูดอย่างหน่ายๆ
“ทั้ง คู่อ่ะเตียงนิ่มเวอร์”นารูโตะ พูดพลางซุกหน้าลงบนหมอนใบโตของซาสึเกะ
“ห้องนาย เตียงแข็งถ้าอยากนอนนิ่มๆมานอนห้องชั้นดิ”ซาสึเกะยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง หวังจะหลอกนารูโตะ
“เอาดิ อยากนอนเตียงนุ่มๆมานานและ”เอ้ย!! กูหลอกอ่ะรู้มั้ยเนี่ย >>ซาสึเกะ
“อ...เอางั้นก็ได้ มานี่ดิ๊”ซาสึเกะนั่งลงบนเตียง ก่อนจะกวักมือเรียกนารูโตะที่นอนเกลือกกลิ้งไปมา
“ทำไรอ่ะ”นารูโตะเงยหน้าจากผ้าห่มนุ่มๆขึ้นมาตอบซาสึเกะ
“ทายาสิ หรือจะปล่อยให้หัวมันโนขึ้นมาหละ”ซาสึเกะตอบ ทำไมแม่งโง่จังว่ะ - _ -
“ไม่ทา”นารูโตะ ตอบอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพลิกตัวเอาผ่าห่มคลุมโปง
“ต้องทาเว้ยยยย”ซาสึเกะดึงผ้าห่มออกมา ทำให้นารูโตะไม่พอใจนิดหน่อย
“ก็ได้ๆ”นารูโตะยอมซาสึเกะจึงนั่งให้ซาสึเกะทายาดีๆ
.
.
.
.
ซาสึเกะค่อยป้ายยาก่อนจะทามันลงบนหน้าผากนารูโตะอย่างเบามือมากที่สุด แต่คงไม่เบาสำหรับนารูโตะเลยแม้แต่นิดเดียว ทำในนารูโตะบ่นซาสึเกะอยู่เรื่อยๆจนทายาเสร็จ
“บ่นจังเลยวุ้ย!”ซาสึเกะพูดอย่างเซ็งๆ
“เหอะ!! กะจะขอบใจสะหน่อย ”นารูโตะเบ้หน้าหนี
“เฮ้อ… ไปอาบน้ำป่ะ อยู่ทางขวา”ซาสึเกะ ซึงขี้เกียจเถียงเลยไล่นารูโตะไปอาบน้ำ แถมบอกทางเสร็จสรรพ
“ไมต้องไล่ด้วยเนี่ย”นารูโตะ
“… นี่นารูโตะ ห้องน้ำอยู่ทางขวามือนะ มือที่ใช้จับช้อนหนะทราบมั้ย”ซาสึเกะหันมายิ้มแล้วดัดเสียงดัจริตใส่นารูโตะ
“ทราบบบ”นารูโตะตอบ
“ดีมาก”ซาสึเกะยิ้ม “ว่าง่ายๆ จะได้โตไวๆ”
“ชิช๊ะ!! สามหาว กะอิแค่ปีเดียว ก็สิบแปดเต็มรูปแบบ”นารูโตะเอานิ้วขึ้นมากระดิกไปซ้าย ไปขวา
“จ่ะๆพ่อคุณ ไปอาบน้ำเถอะ”ซาสึเกะ ไล่นารูโตะอีกที เลยทำให้นารูโตะ เดินสะบัดก้นหนีไป
.
.
.
ครืด ครืด ครืด
‘สวัสดี นายมึงอยู่มั้ย’
‘ใคร’
‘อ้อ ทำเป็นลืมนะมึง’
‘อ…อุจิฮะ’
‘เดี๋ยวนี้!!’
.
.
‘มีอะไร’
‘อย่าพูด ด้วยน้ำเสียงแบบนั้นซี้’
‘มีอะไร’
‘กูโทรหาไม่ได้หรอ’
‘ได้ แต่มีอะไร’
‘เข้าเรื่องเลย เก็บให้ทีสิ’
‘กี่คน’
’48 - 60’
‘ได้ 3 วันเตรียมเงินสะ ’
‘thank you’
.
.
.
.
ฮ่า ห้องน้ำบ้านนี้โครตใหญ่เลย ใหญ่กว่าห้องผมอีกโฮะๆ สักครั้งในชีวิต ผมมองไปรอบๆเห็นมีรั่วไม้ไผ่กั้นอยู่ถัดจากห้องที่มีอ่างจากุชชี่ที่ผมอยู่ ผมลองเดินไปสังเกตดูเลยพบกับ….
บ่อออนเซ็น!!!!!
::::เชดดดดโครตพ่อโครตแม่รวยมากครับบบ::::
“สอดส่องห้องน้ำบ้านชั้นสนุกมั้ย”
“กว้างเนอะ เฮ้ย!!! เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู ไร้มารยาท”
“บ้านชั้น”
“เออทราบ”
“อาบน้ำกัน ”ซาสึเกะพูดแล้วลากนารูโตะมาที่บ่อออนเซ็น
“ม…”
ตูม!!!
“อ๊ากกกกก”นารูโตะร้อง พลางดื้นทุรนทุราย
“ตัวเปียก ก็ต้องถอดเสื้อสิ”ซาสึเกะพูดเพราะ คนเขียนลืมบอกว่าทั้งคู่ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้า
“หยุดน้า!!!!!!!” พระเจ้าช่วยผมจากไอโรคจิตนี่ด้วย // อาเมน
_______________________________________________________________________
เดี๋ยว!!!!! อย่าเพิ่งด่าลิฟฟี่ ลิฟฟี่ติดกิจกรรมครอบครัว
พอดี ป๊าลิฟฟี่เพิ่งกลับมาจากอเมริกา ไปทำงาน ไม่ได้เจอ
มา 2 ปีกว่าๆแล้ว เลยขอใช้เวลาครอบครัวนิสนึง
เนี่ยเพิ่งกลับมาจากส่งป๊าที่สนามบิน ป๊ามาวันพุธกลับวันนี้ T^T
อย่าโกรธลิฟฟี่เลย ลิฟฟี่คิดถึงป๊า ลิฟฟี่จะลงรูปเพิ่มให้สัก สองสามรูปเพื่อเป็นการขอโทษ
บอกตามตรงว่า ลิฟฟี่เอารูปนี่เป็นวอล โทรศัพท์ >/////< น่ารัก (ด้านบน)
โชคดี เจอกันตอนหน้าน้า เอาไปลุ้นกันว่าโตะจะรอดมั้ย 555
ความคิดเห็น