คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทนำ บุรุษปริศนา -4-
“มัน้อเป็นวามฝันแน่ๆ” ล่าวอย่ามั่นใ แ่ถึแม้ะำลัฝันอยู่ พริมา็อเป็นห่วอาารบาเ็บอายรหน้าไม่ไ้ “ันพาุไปหาหมอนะะ” เธอบอ ั้ท่าะพยุเาออาห้อ ลั้นล่าเพื่อออไปโรพยาบาล
แ่นัวโไม่ยอมยับ และพละำลัอเา็มีมาเินว่าเธอะลาอีฝ่ายไปไหน่อไหนไ้
“ไม่้อ ้าแ่บาเ็บเล็น้อย พัสัหน่อย็หายแล้ว”
“แ่เสื้อุุ่มเลือนานี้ เิเลือออหมัวล่ะ”
วามห่วใยบวับิว่านำลัฝันส่วามล้าให้หิสาวเลื่อนมือแะลบนหัวไหล่หนาอย่าเป็นัวล...ปรารถนาสุใให้เาหายาอาารบาเ็บทั้หลาย
“ถ้าเ้าเป็นัวลนั็่วย้าไ้หรือไม่”
หิสาวแหนมอหน้าเาอย่าน เพราะวามร้อนใึไม่ทันสัเเห็นรอยวูบไหวในวาสีำ เธอละล่ำละลัอบโยไม่ทันิ
“่วยสิะ ันะทำอะไรเพื่อุไ้บ้า บอมาเลย”
หลัำอนุายิ่ว่าเ็มใ เรือนายบอบบา็ถูพละำลัอนแ็แรว่าันัวเธอเยิบเ้าแนบสนิท ทรวอนุ่มเบียิอยู่ับแผอแร่ ะวามร้อนผ่าวาฝ่ามือแผ่อำนารุรานเ็มแผ่นหลั พริมายัแหนมอหน้าอีฝ่าย้วยแววาื่น ทว่าไม่ทันะห้ามปรามหรือพูอะไร่อ ริมฝีปาที่เพิ่เราันอยู่เมื่อรู่็โน้ม่ำลหา
สัมผัสแผ่วเบาบนลีบปาทำหิสาวสะุ้เฮือ รู้สึราวับมีระแสไฟฟ้าวิ่ผ่านทั่วร่า พาเรือนายอ่อนปวเปียไร้เรี่ยวแร รั้นไ้สิเธอพยายามิ้นรน เบือนหน้าหนี ทว่ามือหนาบนแผ่นหลัรึเธอนไม่สามารถยับหนีอย่าใิ ึไ้แ่แหนมอเาหน้าาื่น
ลมหายใอบอุ่นเป่ารินรลมา พาหัวใในอยิ่เ้นถี่แรรัว อนปลายนิ้วเรียวแะแผ่วเบาร้าแ้มแล้วเลื่อนมาเยามนึ้น เธอ็หมแรใะถอยหนี ไม่รู้ัว้วย้ำยามนริมฝีปาอบอุ่นรุมพิรอบรออีรา ราวนี้เาบลึอย่าเนิบ้าและละเมียละไม ่อระแส่าน่านหัวใหวิวไหว ร่าายล้ายถูสูบเอาววิาิไปพร้อมับุมพินี้้วย
อาหนึ่นาทีหรือนานว่านั้น ริมฝีปาอบอุ่นึ่อยผละห่า หิสาวั้ท่าะ่อว่า แ่วินาทีอนสานสบนัยน์าสีำสนิท ำพูใๆ ลับถูลืนหายไปในลำอ
“เ็น้อย วิอเ้า่าบริสุทธิ์นั อบใสำหรับโอารสหวานล้ำ” น้ำเสียทรพลัทว่านุ่มลึเอ่ยับหิสาวึ่ยืนะลึับารระทำอันอุอา
อ้อมแนแ็แร่ลายออ ปล่อยเธอยืน้วยฝ่าเท้านเอ พริมาเพิ่พบว่าวามเ็บแปลบบริเวฝ่าเท้าาหาย รั้นะอ้าปาถามนรหน้า เธอ็ลับพบว่าทุอย่าูเลือนราล้ายอยู่ในม่านวามฝัน รู้ัวอีรั้ืออนสะุ้ื่นาเียนอน แสอาทิย์ยามอรุรุ่ายานผ่านม่านหน้า่าสีาวเ้ามาับไล่วามเย็น่ำาเรื่อปรับอาาศ
...ไม่มีภาพบุรุษุำ
...ไม่มีวามหวานล้ำาริมฝีปา่าเรียร้อ
“ฝันไปหรอเหรอเนี่ย”
พริมาถอนหายใยาว ทิ้ัวลนอนบนหมอน่อ พยายามทบทวนถึวามฝันเมื่อสัรู่ แ่พบว่าเธอำใบหน้าอหนุ่มในฝันไม่ไ้ อบไม่ถูว่าเสียายมาแ่ไหน รู้แ่เพียเาในฝัน่าเป็นยิ่ว่าินนาารรัวนหวานสำหรับหิสาวทุน แ่แล้วเสียปลุานาฬิา็ทำลายอารม์รัวนสิ้น เธอำ้อลุึ้นเพื่อเริ่ม้นเ้าวันใหม่ โยไม่ทันเหลือบมออเหลวสีทอึ่เปรอะอยู่บนพื้นห้อนอน
ความคิดเห็น