คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ บุรุษปริศนา -3-
ทั้ที่อีฝ่ายำลับาเ็บ แ่เธอลับมอเห็นประายามล้า ูทรอำนาและสุสาวไม่่าาแสาวบนท้อนภา แ่ในรอยประายานั้นลับ่อวามรู้สึปั่นป่วนมามายยามอีฝ่ายำลั้อเม็มอมา
“เ้า” น้ำเสียทุ้ม่ำ เ็มเปี่ยมอำนา ั้อัวานผ่านริมฝีปาและลำอ พานฟัสะุ้เพราะรู้สึเหมือนำลัถูุาม
พริมาหมือนเอลับ เือบะระถถอยหนีอีรั้ ทว่าราวนี้นบาเ็บว้ามือเธอไว้เสีย่อน วามร้อนผ่าวเาะุมฝ่ามือบามั่น ไม่ถึนาบีบนเ็บแ่แ็แร่ั่ปราารหนานไม่อาัหนี
“มนุษย์ัวน้อย เ้ามาถึนี่ไ้อย่าไร ถูปีศานใับัวมา”
หิสาวะพริบาปริบๆ มอายรหน้าอย่าุนในำถาม
“ุพูอะไระ ันไม่เห็นเ้าใเลย”
บาทีเาอาเสียเลือมาเินไป ึพูอะไรฟัแปลหูอบล
พริมาพิารารอยุ่มอหัวไหล่หนาอีรั้อย่าไม่สบายใ ท่าทีุามอเาหยุลแ่ารับมือเธอไว้ไม่ให้ถอยหนี เธอเลยมีแรใมาพอะ่วยเา
“มาเถอะ่ะ ัน่วย เราวรไปาที่นี่ันีว่า”
บุรุษปริศนาไม่อบำถาม แ่ยอมลายมือออ ปล่อยหิสาวเ้าถึัว เธอ่วยพยุร่าายสูให่เยิบลุาพื้น สอร่าทุลัทุเลเล็น้อยอนหยัายยืนึ้น วามปวแปลบแล่นาฝ่าเท้าเ้าสู่ายอนเธอวาเท้านาบไปับพื้นิน
“เ้าเอ็บาเ็บนี่นา” นถูว้าแนึ้นโอบรอบหัวไหล่มนเอ่ยเสีย่ำทรอำนา
“ยัน้อยว่าุเยอะ่ะ ไปเถอะ ันะพาุออไปาที่นี่”
หลัน้ำเสียริัและมุ่มั่น นัวโยัยืนนิ่ไม่ยับ วามริเาไม่ไ้เทน้ำหนัมาหาเธอแม้แ่น้อย ท่อนแนำยำึ่พาอยู่รอบหัวไหล่เลื่อน่ำลโอบอเอวอิ่ว ั่วะนั้นพริมารู้สึเหมือนร่านเอลอยึ้นาพื้น วามเ็บแปลบรฝ่าเท้า่อยาหาย แปรเปลี่ยนเป็นวามประหลาใแมพรั่นพรึยามแหนมอบุรุษผู้ทรพลั้าาย
“เ้ามาาไหนัน” น้ำเสียทุ้ม้อัวานไหลผ่านเ้าสู่หัวสมอหิสาว
ปลายมูสัมผัสไ้ถึลิ่นหอมเย็นบาอย่าลอยอ้อยอิ่ วูบนั้นเธอหวนิถึเียนอนเนื้อนุ่มในห้อนเอ แล้วับพลันบรรยาาศเยือเย็นรอบาย็เลือนหาย ะพริบาอีรั้พริมา็พบว่านเอลับมาอยู่ในห้อนอนโยมีเ้าอร่าำยำยัยืนแนบิอยู่ไม่ห่า
“เอ๊ะ นี่มัน” หิสาวอุทาน้วยวามใ มอเียนอนยับย่นรหน้า แล้วแหนมอลับมาหาบุรุษ้าายผู้ยัอเธอไว้มั่น
“ห้ออเ้าใ่หรือไม่”
“ุ...” เอ่ยออมาเพียแ่นั้น เธอ็เริ่มปะิปะ่อทุอย่าใหม่ “นี่เป็นวามฝันหรอเหรอ”
ริมฝีปาหยัโ้สวยแย้มออเล็น้อยล้ายรอยยิ้ม วาสีนิลทอประายอ่อนแสล
“สุแท้แ่เ้าะิ”
ความคิดเห็น